Πρώτη σκηνοθετική δουλειά για τη Γαλλίδα ηθοποιό Σαντρίν Μπονέρ. Επί 25 χρόνια κινηματογραφούσε περιστασιακά την καθημερινότητα της αυτιστικής αδελφής της.

Μετά το θάνατο του αδελφού τους το 1996, η Σαμπίν άρχισε να συμπεριφέρεται πολύ επιθετικά και νοσηλεύτηκε σε κλινική, όπου σπατάλησε πολλά δημιουργικά χρόνια και οπισθοδρόμησε πνευματικά και συναισθηματικά.

Η Σαντρίν Μπονέρ φιλμάρει το χρονικό ενός ταλαντούχου και ξεχωριστού ανθρώπου που πονάει και γνωρίζει, όχι με το σκεπτικό πως αφηγείται μόνο μια οικογενειακή ιστορία, αλλά εξηγώντας έμμεσα τι σημαίνει να ζεις σε μια κοινωνία που περιθωριοποιεί και δεν είναι ικανή να διαγνώσει ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημά σου - αφού η ιατρική δεν ήξερε επί τόσα χρόνια, γιατί να μπουν στον κόπο οι υπόλοιποι; Το ειδικό γίνεται οικουμενικό και το πρόβλημα μια σειρά από προσωπικές εικόνες που περικλείουν μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων.