Με βραβείο σεναρίου στις Κάννες, τη Χρυσή Σφαίρα και υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ο Αντρέι Σβιάγκιντσεφ προκαλεί θαυμασμό και συγκεντρώνει αναγνώριση, καβάλα στο κύμα του αντι-πουτινισμού της Δύσης αυτήν τη στιγμή. Δεν εκμεταλλεύεται ακριβώς την επικαιρότητα, αφού με τον Λεβιάθαν του επιχειρεί μια αλληγορική καταγγελία της διοίκησης και του κλήρου στη σύγχρονη Ρωσία, με επίκεντρο την ιστορία ενός απλού οικογενειάρχη που αντιστέκεται στο ξερίζωμα με το οποίο τον απειλεί με εξουθενωτική επιμονή ο δήμαρχος και οι συν αυτώ. Ωστόσο, ο δημιουργός της Επιστροφής ξεμακραίνει από τον τραβηγμένο ταρκοφσκισμό της Αποξένωσης για να υιοθετήσει έναν μεικτό ρεαλισμό, κυρίως στο παίξιμο των ηθοποιών, ποτισμένο με κριτική ματιά, άκαμπτο χιούμορ και μια δόση ποιητικότητας, κυρίως στη βιβλική παραβολή και τις εικόνες που αντιπαραβάλλει στη φαυλότητα και στη ασχήμια. Το σκηνοθετικό χέρι του Σβιάγκιντσεφ είναι «βαρύ» και η ταινία του παλεύει ανάμεσα στην υπέρβαση και το πορτρέτο μιας κοινωνίας μέσα από χαρακτήρες σε ελεύθερη πτώση.