Ρεαλιστικές προσδοκίες, λέει... Ωστόσο ο "ρεαλισμός" στην προσδοκία διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, όπως και η εξέλιξη του καθενός ως άτομο - γιατί εκ του αποτελέσματος αποκαλύπτει κανείς τα "όρια". Αν στοχεύεις χαμηλά, πώς θα φτάσεις ψηλά; Φαντάσου μόνο το πόσοι ονειρεύονται να είχαν τη θέση του στην Google (σουρρεαλιστικό κι άφταστο για πολλούς)...Αστάθμητοι παράγοντες που καθιστούν αδύνατη την ύπαρξη ακριβούς εξίσωσης ή ουσιαστικού (προ-)υπολογισμού της ευτυχίας.Ολίγον τι(;) λανθασμένος και ο παραλληλισμός του ανθρώπου με κινητό τηλέφωνο - αν μη τι άλλο, τα κινητά μπορούν να επιστρέψουν στις εργοστασιακές τους ρυθμίσεις! :-) Δεν παραβλέπεται όμως το γεγονός ότι μιλάει ένας άνθρωπος καταβεβλημένος και πικραμένος από τη ζωή, που προσπαθεί να ζει μέρα με τη μέρα έχοντας χάσει ένα παιδί. Υποθέτω πως, όταν κάνεις ένα παιδί, η πιο βασική-αυτονόητη-ταπεινότερη προσδοκία κι ελπίδα είναι το παιδί σου να μακροημερεύσει και να είναι υγιές. Δεν πάει ο νους να στοχεύσει χαμηλότερα από αυτό...