Λίγα λόγια για τη Σάρα Κέην
Χάρολντ Πίντερ, 5.2.2001
(Γραμμένο ειδικά για την παράσταση του "Καθαροί, πια" από τη "Νέα Σκηνή")
"Το "Crave" ("Λαχταρώ") είναι το προτελευταίο έργο που έγραψε η Σάρα Κέην πριν από την αυτοκτονία της τον Φεβρουάριο του 1999. Γραμμένο το 1998, το έργο αποτελεί ορόσημο στη δραματουργική πορεία της, έτσι όπως είχε εκφραστεί στη μέχρι τότε δουλειά της: μια αποφασιστική ρήξη ως προς τη μορφή, που θα ολοκληρωνόταν στο τελευταίο έργο της, το "4,48 Ψύχωση", που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μετά το θάνατό της, το 2000.
Τα τρία πρώτα έργα της ("Blasted", "Φαίδρας έρως" και "Καθαροί, πια"), χαρακτηρίζονται, ανάμεσα στ' άλλα, από την απεικόνιση ακραίων μορφών βίας πάνω στη σκηνή. Αυτό συνοδευόταν συχνά από λεπτομερέστατες σκηνικές οδηγίες στο όριο του μη πραγματοποιήσιμου, π.χ. "ένας γύπας κατεβαίνει από τον ουρανό και τρώει το σώμα [του Ιππόλυτου]", στο "Φαίδρας έρως".
Στο "Λαχταρώ" δεν υπάρχει βία πάνω στη σκηνή ούτε σκηνικές οδηγίες. Το έργο αποτελεί στην ουσία μια προσπάθεια αναζήτησης μιας νέας δραματικής φόρμας μέσα από τη γλώσσα και κυρίως μέσα από τα ρυθμικά της μονοπάτια: μια απόπειρα που μοιάζει να συγγενεύει με το ελληνικό θέατρο του 5ου π.Χ. αιώνα. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να αγνοηθούν άλλα σκηνικά στοιχεία, μιας και η φόρμα είναι τόσο ανοιχτή που επιτρέπει απεριόριστες σκηνικές λύσεις -αλλά είναι ο ρυθμός, ο ήχος και τα νοήματα των μη κατονομασμένων ομιλητών που πρέπει να κυριαρχούν σε οποιοδήποτε ανέβασμα του έργου. [...]"
Graham Saunders
Μάιος 2003
Υ.Γ. Η τέχνη υπηρετεί τα συναισθήματα, όχι τους ανθρώπους.
Respect στη Sarah Kane!
Δεύτερον θέλω να πω έχοντας δουλέψει πολύ σε αυτό το κείμενο πως ο συγκεκριμένος μονόλογος είναι γραμμένος για τον μεγάλο έρωτα της Kane- που ήτανε γυναίκα και επίσης ενώ φαίνεται τόσο γλυκός και ρομαντικός και συναισθηματικός, διαβάζοντας όλο το έργο και όχι μόνο ένα απόσπασμα-διαπιστώνουμε πως είναι από τους πιο εγωιστικούς μονολόγους που έχουν γραφτεί..
Τέλος να προσθέσω πως η Sarah Kane είναι από τις μεγάλες μου αγάπες του θεάτρου γιατί μιλάει στη ψυχή με κάθε της ατάκα..
''Έξω έξω πού;''
''Στη μαύρη τρύπα μιας αγάπης στο περίπου''