Επειδή ο Αλέξης Σταμάτης δε χρειάζεται συστάσεις (αν τις θέλετε πάντως είναι εδώ) ξεκινάω κατευθείαν μ' αυτά που τον ρώτησα, θεωρώντας πως ο καλύτερος τρόπος για να ψυχολογήσεις κάποιον είναι να μάθεις τα πολιτιστικά αγαθά που αγαπά...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ;
«Η Τύφλωση» του Ελίας Κανέτι. (Die Blendung 1935 (Auto-da-Fé, novel, tr.1946)
O «κόσμος μέσα στο κεφάλι» ενός ανθρώπου, ένα ιδιοφυές αφήγημα που άρχισε να γράφει ένας μεγαλειώδης νους σε ηλικία 24 ετών. Ο ήρωας του, ο σινολόγος Κέιν και ο Μινώταυρος που ζει στο νου του. Επική πρόζα.
Ενδεικτική επιλογή από ένα γαλαξία αγαπημένων βιβλίων. Το υπερκείμενο «Οδυσσέας» του Τζόις, ολόκληρος ο Ντοστογιέφσκι, Τα διηγήματα του Τσέχοφ. ο «Μόμπι Ντικ» του Μέλβιλ.
Από ελληνική λογοτεχνία την «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Τσίρκα, το «Από το στόμα της παλιάς Ρέμινγκτον» του Γιάννη Πάνου και το σύνολο του έργου του Γιώργου Χειμωνά.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ;
Ο «Άμλετ» του Σαίξπηρ.
Είναι άλλο ένα υπερκείμενο, με τον πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα των τελευταίων αιώνων.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ;
Τραγούδια που με σημάδεψαν. Ξεχωρίζω το Like a rolling stone του Bob Dylan.
για πολύ ιδιαίτερους λόγους τα «Darling» των Stories, «The way young lovers do» του Van Morrisson, «Yuppie Du» του Adriano Celentano, «Ghost Town” των Specials, “Fade into you» των Mazzy Star.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ;
Το ποίημα Νο 627 της Εμιλι Ντίκινσον. Το θεωρώ αμετάφραστο γι’ αυτό το παραθέτω στα αγγλικά.
The Tint I cannot take -- is best --
The Color too remote
That I could show it in Bazaar --
A Guinea at a sight --
The fine -- impalpable Array --
That swaggers on the eye
Like Cleopatra's Company --
Repeated -- in the sky --
The Moments of Dominion
That happen on the Soul
And leave it with a Discontent
Too exquisite -- to tell --
The eager look -- on Landscapes --
As if they just repressed
Some Secret -- that was pushing
Like Chariots -- in the Vest --
The Pleading of the Summer --
That other Prank -- of Snow --
That Cushions Mystery with Tulle,
For fear the Squirrels -- know.
Their Graspless manners -- mock us --
Until the Cheated Eye
Shuts arrogantly -- in the Grave --
Another way -- to see --
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ;
Από τότε που πρωτοείδα το κλιπ για αυτό το τραγούδι των Black Keys του έχω «λιώσει» τα πίξελ.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ;
Ένα από τα αγαπημένα μου έργα είναι του Χανς Χολμπαιν του Νεώτερου «Οι Πρεσβευτές».
Προσέξτε την έλλειψη στο μπροστινό μέρος του πινάκα. Εδώ έχουμε μια σκόπιμη προοπτική παραμόρφωση ώστε να προκύψει μια μη αναγνωρίσιμη εικόνα (anamorphosis) Εάν το τμήμα αυτό του πίνακα φωτογραφηθεί από το σημείο οράσεως που χρησιμοποιήθηκε για την αναμόρφωση αυτή θα προκύψει μια άκρως εντυπωσιακή και αναπάντεχη εικόνα...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Το τελευταίο κόλλημα, μια άρια του George Bizet από τους «Αλιείς Μαργαριταριών» που «παίζει» και στην παράσταση μας, το «Σκότωσε ό,τι αγαπάς». Ερμηνεύει ο Πλάσιντο Ντομίνγκο.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ;
Μόνο συναισθηματικά μπορώ να επιλέξω. Δεν είναι η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, άλλα ο μονόλογος του Μάρλον Μπράντ0 στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» είναι αξέχαστος. Υπάρχουν οι ηθοποιοί και υπάρχει και ο Μπράντο.
Στις αγαπημένες μου, το «Επάγγελμα ρεπόρτερ» του Αντονιόνι (αξέχαστο το 7λεπτο μονοπλάνο του τέλους), το «8 ½ του Φελίνι, η «Νοσταλγία» του Ταρκόφσκι, ο «Κανόνας του παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ. (Κι άλλες εδώ.)
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ;
Το Wire, αναμφίβολα. Μια «επιστολή αγάπης» στην σκοτεινή πλευρά της Βαλτιμόρης, που πήγε την έννοια «τηλεοπτική σειρά» ένα βήμα παραπάνω.
Επιλέγω μια τρομερή σκηνή όπου η διαλεύκανση ενός εγκλήματος γίνεται με ένα διάλογο μεταξύ δύον προσώπων που επαναλαμβάνουν μια και μονή λεξη : Fuck
----
[+]
Παίζεται τώρα:
**Περισσότερα εδώ.
σχόλια