Μία μέρα, και ενώ οι γονείς του ήταν στη δουλεία, ο φωτογράφος Guanyu Xu αποφάσισε να καλύψει κάθε επιφάνεια του πατρικού του σπιτιού με εικόνες, μετατρέποντας το διαμέρισμα σε μια προσωπική, ολόδική του γκαλερί. Εικόνες από ημίγυμνους άντρες κρεμάστηκαν πάνω σε τοίχους και πόρτες δίπλα σε εικόνες από ηλιοβασιλέματα και ωκεανούς. Σε τραπέζια και γραφεία, λήψεις του Guanyu που δείχνουν τον ίδιο ξαπλωμένο στο κρεβάτι με άλλους άντρες βρίσκονται δίπλα σε φωτογραφίες από οικογενειακά άλμπουμ.
Όταν ήταν μικρός, οι γονείς του δεν του επέτρεπαν να κρεμάει αφίσες στους τοίχους του δωματίου του και τώρα, στα 26 του χρόνια, επιστρέφει για να καλύψει αυτούς τους ίδιους τοίχους από πάνω μέχρι κάτω με εικόνες που αντιπροσωπεύουν την γκέι κουλτούρα κι αισθητική. Οι γονείς του δεν έμαθαν ποτέ, και ακόμα δεν γνωρίζουν τι έχει κάνει ο Guanyu στο σπίτι τους. Και το πιο σημαντικότερο είναι ότι ακόμα δεν ξέρουν πως είναι γκέι.
Ακόμα και τώρα, οι γονείς μου δεν γνωρίζουν ότι είμαι ομοφυλόφιλος και δεν ξέρουν τι είδος τέχνης είναι αυτό που παράγω. Αυτή η δουλειά αποτελεί μια γέφυρα στη σχέση μεταξύ προσωπικού και πολιτικού, στο πλαίσιο των καταπιεστικών συστημάτων της Κίνας και των ΗΠΑ.
Καθώς μεγάλωσε μέσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια στρατιωτικών στο Πεκίνο, οι γονείς του Guanyu τον προέτρεπαν να γίνει γιατρός ή δικηγόρος. Τελικά όμως δέχτηκαν την απόφασή του να ακολουθήσει μια πιο δημιουργική καριέρα. Ο Guanyu σπούδασε φωτογραφία στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Πεκίνο ενώ αργότερα πήγε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Σικάγο. Η μετακόμιση αυτή στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τόσο τον ίδιο όσο και τη δουλειά του.
«Υπήρξαν πολλά πράγματα που με ώθησαν να ξεκινήσω αυτό το πρότζεκτ» λέει ο Guanyu σχετικά με την εγκατάσταση Temporarily Censored Home και συνεχίζει. «Μια από τις εμπνεύσεις μου υπήρξε το βιβλίο Queer Phenomenology της Σάρα Άχμεντ, το οποίο διάβασα πριν από τρία χρόνια. Με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με την υλική υπόσταση της εικόνας καθώς και για το πώς ο χώρος μπορεί να την επηρεάσει. Το πρότζεκτ αυτό μιλά επίσης και για την ανικανότητά μου να επικοινωνήσω με τους γονείς μου τη σεξουαλικότητά μου σε ένα συντηρητικό κοινωνικό περιβάλλον. Ακόμα και τώρα, οι γονείς μου δεν γνωρίζουν ότι είμαι ομοφυλόφιλος και δεν ξέρουν τι είδος τέχνης είναι αυτό που παράγω. Αυτή η δουλειά αποτελεί μια γέφυρα στη σχέση μεταξύ προσωπικού και πολιτικού, στο πλαίσιο των καταπιεστικών συστημάτων της Κίνας και των ΗΠΑ. Αν και αυτές οι εγκαταστάσεις ήταν προσωρινές, διεκδίκησα εκ νέου το σπίτι μου στο Πεκίνο ως έναν αντι-ετεροκανονικό χώρο ελευθερίας και προσωρινής διαμαρτυρίας» λέει ο ίδιος ο Guanyu.
Για να στήσει και να ξεστήσει αυτήν την πρωτότυπη εγκατάσταση ο Guanyu επισκέφθηκε δύο φορές το πατρικό του. Ήταν μια διαδικασία γεμάτη ταλαιπωρία. Έπρεπε να εκτυπώσει ένα σωρό φωτογραφίες διαφόρων μεγεθών. Μια από τις φωτογραφίες που είχε μορφή τοιχογραφίας έπρεπε κι αυτή να διπλωθεί ώστε να χωρέσει μέσα στην κούτα με τις υπόλοιπες φωτογραφίες. Το γεγονός ότι χρειάστηκε να τη διπλώσει άφησε σημάδια στην τοιχογραφία. Σκέφθηκε πως ήταν τα ίχνη του ταξιδιού και της μετανάστευσης. Έδωσε πολλά χρήματα για την εκτύπωση των φωτογραφιών και χρεώθηκε επιπλέον στο αεροδρόμιο για υπέρβαρη αποσκευή. «Με το που έφτασα στο Πεκίνο έκρυψα τα κουτιά με τις φωτογραφίες στο δωμάτιό μου. Κάθε φορά που τελείωνα την φωτογράφιση τα μάζευα όλα και τα έβαζα πίσω στο κουτί» λέει ο Guanyu ο οποίος δικαιολογήθηκε στους γονείς του λέγοντάς τους ότι δημιουργεί στο σπίτι καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις με εικόνες που τράβηξε στην Αμερική.
«Τους έδειξα πολλές φωτογραφίες με τοπία και έτσι ήταν λιγότερο περίεργοι να δουν το ευαίσθητο υλικό που είχα στο κουτί. Βέβαια, είναι εξαιρετικά αγχωτικό σαν σκέψη όλες αυτές οι φωτογραφίες που τράβηξα με άντρες στην Αμερική να βρίσκονται στο δωμάτιό μου με την πιθανότητα οι γονείς μου να τις ανακαλύψουν. Κάθε φορά που έφευγα απ΄το σπίτι ανησυχούσα ότι θα ανοίξουν το κουτί και θα δουν τις φωτογραφίες» εξηγεί.
Πορτρέτα δικά του και άλλων ομοφυλόφιλων ανδρών φωτογραφημένων μέσα σε στο οικιακό τους περιβάλλον από το πρότζεκτ του "One Land to Another", εκτυπώσεις της δουλειάς του που έγιναν στις ΗΠΑ, φωτογραφίες τοπίων και δομημένου περιβάλλοντος από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα, σκισμένες σελίδες από περιοδικά μόδας που μάζευε ως έφηβος και φωτογραφίες από οικογενειακά άλμπουμ. Μέσα από την τοποθέτηση και τη διαστρωμάτωση των φωτογραφιών, προσπάθησε να αντιπαραθέσει, να αντικρούσει και να αποδομήσει τον χώρο και τον χρόνο, προκαλώντας αναστάτωση στο εφηβικό του σπίτι.
«Χρησιμοποίησα ειδική ταινία και πετονιά για να κρεμάσω τα έργα μου. Ήταν μια χρονοβόρα διαδικασία και τελικά ως κατασκευή δεν ήταν αρκετά δυνατή για να κρατήσει τα έργα όρθια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξέρω πως το πρότζεκτ μου ουσιαστικά παραβιάζει τον προσωπικό χώρο των γονιών μου. Το πιο αγχωτικό κομμάτι όλου αυτού του έργου ήταν ότι έπρεπε να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρόνο. Το γραφείο του πατέρα μου είναι πολύ κοντά στο πατρικό μας. Το σπίτι αυτό δε ανήκει στον στρατό. Οι γονείς μου είναι πλέον πολύ κοντά στη συνταξιοδότηση και έτσι όταν ήθελαν μπορούσαν να αφήσουν τη δουλειά και να γυρίσουν σπίτι νωρίτερα.
Πώς είναι να είσαι ομοφυλόφιλος στο Πεκίνο; «Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους. Είναι ένα είδος ταμπού σε πολλές περιοχές. Υπάρχουν όμως αρκετοί άνθρωποι που ζουν ανοιχτά τη ζωή τους ως γκέι και περιτριγυρίζονται από ανθρώπους που τους στηρίζουν. Γενικά, πάντως, το να είσαι γκέι δεν είναι ποινικοποιημένο».
Αυτή την περίοδο ο Guangyu διδάσκει φωτογραφία σε δύο αμερικάνικα κολέγια ενώ επιμελείται και κάποιες εκθέσεις. «Βρίσκομαι σε φάση που οργανώνω τη ζωή μου και προσπαθώ να βελτιώσω την οικονομική μου κατάσταση. Στο νέο μου φωτογραφικό πρότζεκτ θα ασχοληθώ με τους αλλοδαπούς που ζουν στην Αμερική».
σχόλια