Μας αρέσει το «Mama?»; 4 + 1 γνώμες για το τεράστιο viral hit του Sin Boy

19

M. Hulot

Αυτήν τη στιγμή και μετά από 12 μέρες κυκλοφορίας στο YouTube (από τις οποίες οι 11 στο νούμερο ένα στις τάσεις) το «Mama?» των Sin Boy, MadClip, YΠΟ, Illeoo έχει κάνει 6,5 εκατομμύρια views, αφού πρώτα πέρασε από το νο1 του ελληνικού Spotify – το οποίο διαδέχτηκε ένα μπαράζ από νο1 σε όλες ανεξαιρέτως τις μουσικές πλατφόρμες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στο ιστορικό του ελληνικού YouTube δεν υπάρχει άλλο κομμάτι που να έχει κάνει τόσα πολλά views σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ή να έχει σχολιαστεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό (θετικά ή αρνητικά) από τόσο πολύ κόσμο.

Την Τρίτη το μεσημέρι στη Δάφνη είδα να σταματάει ένα Smart με δύο 20χρονους στο φανάρι που έπαιζαν το κομμάτι στη διαπασών και άρχισαν να χορεύουν στη μέση του δρόμου, προκαλεί χαμό όταν ακούγεται στα μαγαζιά, το ακούς από παράθυρα διαμερισμάτων, το ακούς στα κινητά, στα διαλείμματα στα σχολεία, κι ακόμα κι αυτοί που το βάζουν να το ακούσουν από περιέργεια για να το βρίσουν κολλάνε και το ξαναβάζουν να παίξει (και ξανά και ξανά, μετά μην απορείς πώς τα κάνει όλα αυτά τα κλικ).

Δεν κινδυνεύει η μουσική από το «Mama?», ούτε από τον Sin Boy, ούτε από το τραπ, η μουσική κινδυνεύει από τους στενόμυαλους και τους ανίδεους που βάζουν σε κουτιά και βλέπουν σε ένα κομμάτι (και σε 20 και σε 30) το τέλος της μουσικής και no future και τέτοια ανόητα που ακούγονται πιο αφελή και από τους στίχους του «Mama?».

Τέλος πάντων, σημασία δεν έχει αν το «Mama» είναι ένα καλό κομμάτι και αν είναι η επιτυχία που μας αξίζει και όλες αυτές οι βλακείες που γράφονται από άσχετους (με το ρεγκετόν) όλες αυτές τις μέρες, σημασία έχει ότι είναι ένα κομμάτι που ενώ δεν το παίζει καθόλου το ραδιόφωνο επειδή είναι «φτηνό» και εκπροσωπεί την «καγκουριά» και τη μουσική «του σκουπιδότοπου», το «Mama?» σαρώνει, αρέσει στο κοινό που απευθύνεται και όσοι το ακούνε ξώφαλτσα κολλάνε και το σιγομουρμουρίζουν, ακόμα και αν μετά κάθονται να αναλύσουν την φτήνια του και τον Δυτικό καπιταλισμό και το αμερικάνικο όνειρο που έχει διαβρώσει συνειδήσεις και έχει κάνει τον ΥΠΟ έρμαιο του success story του, γιατί «αρνείται να πιεί νερό από τη βρύση».

Το «Mama?» λειτουργεί με τον τρόπο που ο καθένας θέλει να το ακούσει, σαν τρολιά, σαν ένα κομμάτι με ακαταλαβίστικους στίχους φουλ στον αυτοσαρκασμό (ο ΥΠΟ κάνει για τέταρτη φορά καριέρα και θα είναι για πάντα στο νούμερο ένα γιατί ξέρει να αυτοσαρκάζεται και είναι ο μοναδικός Έλληνας ράπερ –από παλιό και νέο ραπ– διεθνών προδιαγραφών και αληθινός ποπ σταρ), σαν ένα κομμάτι που μιλάει για το πιο σεβαστό και αγαπητό πρόσωπο στην ζωή κάθε ανθρώπου, ακόμα και αν η «μαμά» είναι το παρθένο αμάξι, άφτιαχτο, όπως βγήκε από το εργοστάσιο, χωρίς πειραγμένη μηχανή, ζάντες και έξτρα φώτα, σαν μια «μπούρδα φουλ στην ασυναρτησία και στην κακή μουσική».

Μας αρέσει το «Mama?»; 4 + 1 γνώμες για το τεράστιο viral hit του Sin Boy Facebook Twitter
Illeoo. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν / LiFO

Το ζήτημα δεν είναι τι είναι το «Mama?» αλλά τι ζόρι τραβάνε όλοι αυτοί που μιλάνε για «φτηνή μουσική», για «κακό γούστο» και για «χάλια στίχους» όταν κανείς πλέον δεν έχει ανάγκη από την γνώμη κανενός, και δεν χρειάζεται αφεντικά στα γούστα του.

Το ρεγκετόν (και όχι τραπ, δεν είναι τραπ το «Mama?») είναι η πιο εμπορική μουσική αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς (ούτε του δικού μου γούστου είναι, αλλά έχουμε ακούσει και χειρότερα), και μην ξεχνάς, αγαπητέ μουσικόφιλε, ότι αυτό που τώρα σε κάνει να ξερνάς, σε 20 χρόνια θα έχει εξωραϊστεί μέσα σε ένα πέπλο νοσταλγίας.

Έχουμε αντέξει και έχουμε βγει αλώβητοι από την Kylie Minogue του «I Should Be So Lucy» π.χ., τη σχολή Stock Aitken Waterman και τις Bananarama, το τραπ και το ρεγκετόν θα μας φοβίσει;

Δεν κινδυνεύει η μουσική από το «Mama?», ούτε από τον Sin Boy, ούτε από το τραπ, η μουσική κινδυνεύει από τους στενόμυαλους και τους ανίδεους που βάζουν σε κουτιά και βλέπουν σε ένα κομμάτι (και σε 20 και σε 30) το τέλος της μουσικής και no future και τέτοια ανόητα που ακούγονται πιο αφελή και από τους στίχους του «Mama?».

Αυτά που γράφονται στο Facebook και σε πολλά sites τις τελευταίες μέρες πολλές φορές είναι πιο διασκεδαστικά από το ίδιο το κομμάτι, και, φυσικά, δείχνει τη δυναμική του και την εξαιρετική του pop quality (και αυτό το εννοώ).

Να πω εδώ ότι το «Mama?» είναι από τα λίγα ρεγκετόν που μου αρέσουν, κι ότι δεν είναι μόνο οι Έλληνες που το θεωρούν «φτηνό» ως είδος, ακόμα και τη στροφή της Μαντόνα στο ρεγκετόν με την «Medellín» κάποιοι τη θεώρησαν «ιεροσυλία».

Ό,τι και να γράψουν, όσο και να το φιλτράρουν μέσα από τα δικά τους κριτήρια, το ρεγκετόν και το τραπ θα πουλάνε και θα είναι εδώ μέχρι να σιχαθούν τα ίδια τον εαυτό τους και να εξαφανιστούν, όπως εξαφανίζονται σε λίγο τα πάντα.

Η ποπ πάντα βρίσκει τον τρόπο να χαλάσει κόσμο, δεν πα' να την αγνοήσει το ραδιόφωνο, δεν πα' να τη σνομπάρουν οι «σοβαροί» και του «καλού γούστου», χέστηκε η φοράδα, πάντα έτσι ήταν η ποπ, φτηνή για την ελίτ. Το έλεγαν και οι Κόρε Ύδρο.

Μας αρέσει το «Mama?»; 4 + 1 γνώμες για το τεράστιο viral hit του Sin Boy Facebook Twitter
Το cover του «Mama?»

Μαρία Παππά

Αν έκανε ένα καλό η επιτυχία του «Mama?» το τελευταίο διάστημα είναι ότι μιλούν όλοι γι' αυτό και το σχολιάζουν. Πότε είχες πετύχει να γίνεται κάτι ανάλογο με ένα ελληνικό τραγούδι τελευταία;

Λίγες μόνο ώρες μετά από την κυκλοφορία του έτυχε να το ακούσω να παίζει δυνατά μέσα από ένα αμάξι που περνούσε από το σπίτι μου. Κάτι τέτοιο δεν αγοράζεται.

Σαν θέμα έχει εξαντληθεί από ατελείωτα ποστ στο Facebook μέχρι σημειολογικά άρθρα που αναλύουν το αν το «Mama?» είναι η μαμά ή το αμάξι του Sin Boy. Δεν θα πω αν είναι καλό ή κακό κομμάτι. Θα γράψω όμως ότι αυτή η στροφή στον ρεγκετόν ρυθμό (τη στιγμή που πρέπει, όταν γίνεται χαμός παντού), δίνει μια φρέσκια πνοή για το ελληνικό χιπ-χοπ που την έχει ανάγκη για να προχωρήσει.

Δεν χρειάζεται απαραίτητα να αναζητάς την ποιότητα στη διασκέδαση. Ο σκοπός της κυρίως είναι να σε κάνει να κουνηθείς και να περάσεις καλά.

Τώρα αν πρέπει σώνει και καλά να βάζουμε ταμπέλες όπως λαϊκοπόπ, σκυλάδικο κ.λπ. σε ένα fun και ανάλαφρο κομμάτι, αυτό λέει πολλά γι' αυτούς που τις βάζουν και ακόμη περισσότερα για την κουλτούρα μας γενικότερα.

Μας αρέσει το «Mama?»; 4 + 1 γνώμες για το τεράστιο viral hit του Sin Boy Facebook Twitter
ΥΠΟ. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν / LiFO
 

Άκης Κατσούδας

Βγήκαν όλοι οι ποιοτικοί που ξυπνούν με Μπαχ και κοιμούνται με Μότσαρτ για να μιλήσουν για την υποκουλτούρα του τραγουδιού.

Πρώτα απ' όλα ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτοί που κράζουν τη σύγχρονη ελληνική ραπ και τραπ μουσική, ας μάθουν πως το «Mama?» δεν ανήκει σε κανένα από αυτά τα είδη. Είναι ρεγκετόν και παρόμοια τέτοια κομμάτια μπορούμε να ακούσουμε σ' όλες τις χώρες του κόσμου.

Δεύτερον, παρατηρούμε πως το τραγούδι σπάει όλα τα ρεκόρ, το ένα πίσω από το άλλο – όχι μόνο στο YouTube αλλά και στο Spotify, στο οποίο μέχρι τη στιγμή που γράφουμε το άρθρο έχει ξεπεράσει τα 1,5 εκατομμύριο streams.

Ας παραδεχτούμε έστω πως το τραγούδι κάνει επιτυχία. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει για τα ελληνικά δεδομένα, είναι αντικειμενικά φαινόμενο. Από κει και πέρα, δεκτή όποια άλλη κριτική.

Μας αρέσει το «Mama?»; 4 + 1 γνώμες για το τεράστιο viral hit του Sin Boy Facebook Twitter
Sin Boy

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Αφήνοντας κατά μέρος το θέμα των βωμολοχιών, του auto-tune και του βάθους των νοημάτων (sic!), ο βασικός κατ' εμέ αντίλογος στο «Mama?» λέει ότι σε δύο/τρία/πέντε χρόνια από τώρα δεν θα το θυμάται απολύτως κανείς.

«Ε, και;» απαντώ εγώ. Το mega hit των Sin Boy, ΥΠΟ, MadClip και Illeoo είναι κατασκευασμένο με τέτοια ασύλληπτη μαεστρία σε όλα τα επίπεδα –παραγωγή, σύνθεση, κόνσεπτ, βίντεο κλιπ, η «ευκολία» του ρεγκετόν ρυθμού– με αποκορύφωμα, βέβαια, το τραβηγμένο απ' τα αυτιά μουρμουρητό του Sin Boy που δεν μπορεί να σου ξεκολλήσει από τον εγκέφαλο.

Εγώ όταν πέτυχα το κλιπ, περίπου μια εβδομάδα αφότου είχε κυκλοφορήσει, το κατέβασα στο Apple Music και πρέπει να το άκουσα απανωτά περίπου 10 φορές το πρώτο βράδυ.

Παράλληλα, έπαθα FOMO με κάτι που ένιωθα πως γνωρίζουν ήδη οι πάντες –με βάση τα views και τις τάσεις στο YouTube– και σοκ την επόμενη μέρα στο γραφείο, ως παντελώς αδαής, όταν μου εξήγησαν ότι ο Sin Boy δεν μιλά για τη μάνα του, αλλά για ένα «πειραγμένο» αυτοκίνητο.

Εν τω μεταξύ, σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν, η Μαντόνα επιχειρεί comeback με το ίδιο είδος, με ένα τραγούδι που βρήκα απαίσιο, και μου φαίνεται, όσο ιερόσυλο κι αν ακούγεται, σαν μια καημένη θεία που προσπαθεί με νύχια και δόντια να παραμείνει relevant δίπλα στη «νεολαία». 

Και στο τέλος της ημέρας, ξέρεις κάτι; Μπορώ να βλέπω Χου Μπο στο σινεμά, να περιμένω τον Μπομπ Γουίλσον στην Επίδαυρο και να ακούω Sin Boy στο κινητό μου, ως ο ίδιος άνθρωπος. Sue me!

Υ.Γ.

Πωλίν Κόκλα

Κρετίνικο, στεγνή αντιγραφή ξένων, όλα τα καγκούρικα χλιδοκλισέ του Κωστόπουλου σε συσκευασία στέντικαμ, φλώροι που νομίζουν ότι είναι γκάγκστερ (αλλά βολεύονται να είναι βαποράκια και μπάουνσερς), αγορασμένα views του YouTube με τη σέσουλα (γνωστότατο στα πέριξ, απορώ ποιος τσιμπάει ακόμα εάν δεν είναι αφελής), στίχοι άρρυθμοι, ασπόδυλοι, κυριολεκτικά γτπ, αισθητική L.A. αν στο L.A. προσγειωνόταν η εγγονή της μαντάμ Σουσού κ.λπ.

Μουσική
19

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το νέο ελληνικό ραπ: Τα 30 πρόσωπα που πρέπει να ξέρεις

Αφιέρωμα Ραπ / Το νέο ελληνικό ραπ: Τα 30 πρόσωπα που πρέπει να ξέρεις

Είναι το πιο δημοφιλές αλλά και το πιο περιφρονημένο από τα mainstream Μέσα μουσικό είδος στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Το ελληνικό ραπ έχει πολλές στιγμές που μπορεί να περηφανεύεται ότι είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο (παγκοσμίως) αλλά και αρκετά προβλήματα. ΑΠΟ ΤΟΝ Μ.HULOT
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ