Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Δεν θέλω άλλο να είμαι το κοριτσάκι που κάνει θέατρο γιατί χάνεται στη θλίψη". Πήρα φόρα και ξεπέρασα τα πάντα μέσα από αυτή την τέχνη. Είναι ένα μεγάλο δώρο και μια πολύτιμη αγκαλιά. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
1

Μικρή ονειρευόταν να γίνει Πλανητάρχης, σήμερα ισορροπεί μεταξύ ανασφάλειας και επιβεβαίωσης. Δηλώνει γκρούπι της Ιζαμπέλ Ιπέρ, αγωνιά για το πόσο καιρό ακόμα θα παίζει νεαρές βασανισμένες έφηβες, αγαπά πολύ τον Τενεσί Ουίλιαμς, τα δίνει όλα τους χειμώνες κι εξαφανίζεται τα καλοκαίρια στη Σαμοθράκη, μπορεί να ακούει Μάλερ και μετά χιπ-χοπ, μαγειρεύει καταπληκτικά και καμαρώνει για την κις λορέν της, μια φορά την εβδομάδα τρώει με τον παππού της, μένει στο Παγκράτι και συχνά κυκλοφορεί στη γειτονιά με τις πιτζάμες κι έχει στα σκαριά διάφορες κινηματογραφικές συμμετοχές. Ανάμεσά τους και η νέα ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου με τίτλο Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό.


Η Σίσσυ Τουμάση έχει μια νεανική, άγουρη βραχνάδα στη φωνή, κατασταλαγμένη σκέψη, παρελθόν με αβάσταχτες μαύρες στιγμές, αλλά και μια σπάνια δύναμη να κοιτά μόνο μπροστά. Στα 28 της χρόνια, λεπτοκαμωμένη σαν κλαράκι, κούκλα όσο και ταλαντούχα, σφραγίζει κάθε βράδυ την Αγριόπαπια του Ίψεν με μια σπουδαία ερμηνεία και μπήκε ήδη στη λίστα των νέων ηθοποιών από τους οποίους έχουμε υψηλές απαιτήσεις. «Κι εγώ έτσι ανυπόμονη είμαι στη δουλειά κι όταν κάτι με φοβίζει, γίνομαι επιθετική χωρίς λόγο» λέει.


Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών το 2012 και πριν προλάβει να καταλάβει σε τι μεταφράζεται το πτυχίο της πρωταγωνίστησε στη Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, όπου υποδύθηκε ένα από τα βασανισμένα παιδιά της νοσηρής οικογένειας.

Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Συνήθισα πια στις πρεμιέρες να έχουν όλοι τους συγγενείς κι εγώ κανέναν.


«Πέρασα με οντισιόν, την πρώτη της ζωής μου. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα με έπαιρνε αλλά πήγα γιατί πέθαινα να κάνω σινεμά. Την πρώτη αντίδραση του Αβρανά, όταν με είδε, πολύ θερμή δεν τη λες. Ήταν εξαιρετικά διστακτικός, με παρατηρούσε και ψέλλιζε: "Δεν μου κάνεις χρωματικά, είσαι πολύ μελαχρινή... Γενικά, δεν ξέρω αν μου κάνεις. Θες να πάμε να βάψεις τα μαλλιά σου για να αποφασίσω; Αλλά και πάλι σου λέω ότι μπορεί και να μη σε πάρω". Πήρα το ρίσκο, μπήκα στο πρώτο κομμωτήριο που βρήκα, έβαψα το μαλλί πορτοκαλί, έγινα το παιδί που θα μπορούσαν να είχαν δύο ξανθοί άνθρωποι και εμφανίστηκα ξανά μπροστά του. "Σε θέλω" μου είπε και ξεκίνησα γυρίσματα.

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Για μένα η Miss Violence ήταν η πρώτη τάξη του σχολείου στην υποκριτική, αλλά όχι κάτι άγνωστο από πλευράς θεματολογίας. Είχα ιδέα του τι σημαίνει να μεγαλώνεις παρακολουθώντας βία. Δεν με σοκάρει, μου είναι οικεία. Ταράζομαι, αλλά τη θεωρώ μια κανονική περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Σίσσυ Τουμάση στην ταινία Miss Violence.

Για μένα η Miss Violenceήταν η πρώτη τάξη του σχολείου στην υποκριτική, αλλά όχι κάτι άγνωστο από πλευράς θεματολογίας. Είχα ιδέα του τι σημαίνει να μεγαλώνεις παρακολουθώντας βία. Δεν με σοκάρει, μου είναι οικεία. Ταράζομαι, αλλά τη θεωρώ μια κανονική περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης».

Η Σίσσυ μεγάλωσε με τη μητέρα της, που ήταν τραπεζικός και μανιώδης αναγνώστρια, αλλάζοντας διαρκώς σπίτια. «Ξεκινήσαμε και καταλήξαμε στο Παγκράτι, αφού πρώτα περιοδεύσαμε σε διάφορες περιοχές. Τα σχολικά χρόνια ήταν χάλια. Ήμουν αφόρητα αντιδραστική, τόσο απέναντι στην οικογένεια όσο και στους δασκάλους. Εγώ συνέχεια έφευγα, εκείνοι συνέχεια με έψαχναν. Θυμάμαι τη μητέρα μου να περιμένει ατελείωτες ώρες στο μπαλκόνι να γυρίσω. Απαντούσα σε όλα με αντίδραση. Διάβαζα πράγματα που δεν σχετίζονταν με το σχολείο, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να παπαγαλίσω ούτε μια σειρά από τη σχολική ύλη».


Αναζητώντας πώς θα πορευτεί στη ζωή της πέταξε στην κουβέντα, σαν βεγγαλικό, την υποκριτική. «Θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια της μητέρας μου. Ήταν η στιγμιαία ευτυχία ενός ανθρώπου που είχε βαθιές καλλιτεχνικές ανησυχίες, αλλά κατέληξε σε μια τράπεζα με ταγέρ και αριθμούς γιατί δεν τόλμησε να κυνηγήσει το όνειρό της. Ήταν σαν να μου έδινε την ευχή της».


Δυστυχώς, η μητέρα της δεν έμαθε καν ότι πέρασε στη δραματική σχολή, καθώς το καλοκαίρι πριν ξεκινήσει μαθήματα, σκοτώθηκε σε τροχαίο. «Το πρώτο έτος πέρασε χωρίς να συνειδητοποιώ τι συμβαίνει. Από το δεύτερο είπα: "Εγώ δεν ήρθα εδώ να πετάω τα λεφτά μου. Τελειώσαμε με το πένθος. Δεν θέλω άλλο να είμαι το κοριτσάκι που κάνει θέατρο γιατί χάνεται στη θλίψη". Πήρα φόρα και ξεπέρασα τα πάντα μέσα από αυτή την τέχνη. Είναι ένα μεγάλο δώρο και μια πολύτιμη αγκαλιά».

Η Σίσσυ Τουμάση πεθαίνει κάθε βράδυ για τον Ίψεν Facebook Twitter
Δένομαι κι εγώ σαν τη Χέντβιγκ με τους ανθρώπους. Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Η Σίσσυ Τουμάση στην Αγριόπαπια.

Φέτος έχει κάνει το θεατρικό κοινό να παραμιλάει με την ερμηνεία της. Ο Δημήτρης Τάρλοου της ανέθεσε τον ρόλο της Χέντβιγκ στην Αγριόπαπια του Ίψεν που ανέβασε στο Πορεία. Έτσι, μέχρι να τελειώσει η σεζόν, η Σ. Τουμάση, ως αθώα, καλόκαρδη και ανασφαλής 14χρονη, θα πεθαίνει κάθε βράδυ, γιατί δεν διανοείται ότι θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της χωρίς την πατρική αγάπη.


«Δένομαι κι εγώ σαν τη Χέντβιγκ με τους ανθρώπους. Έχω βιώσει την απώλεια και πια αποζητώ ασφάλεια. Συγχρόνως, εκπαιδεύτηκα να πέφτω και να σηκώνομαι. Συνήθισα πια στις πρεμιέρες να έχουν όλοι τους συγγενείς κι εγώ κανέναν. Τουλάχιστον, φέτος ήρθε ο παππούς μου. Μου έφερε και σοκολάτες για να γλυκαθώ από τη στενοχώρια που παίρνω κάθε βράδυ εδώ μέσα. Πέρσι, στον Αύγουστο που κάναμε με τον Κ. Μαρκουλάκη, δεν τον κάλεσα για να μην ταραχτεί από τις βρισιές» λέει χαμογελώντας. «Μόνο σε ό,τι αφορά τη δουλειά δεν θέλω να έχω δεδομένα. Φέτος μπορεί να μου γράφουν ύμνους και του χρόνου να δουλεύω σε περίπτερο».


Σε λίγο καιρό από σήμερα θα υποδυθεί τη Μαρίνα Καραγάτση στο Ευχαριστημένο της ίδιας που ανεβαίνει στο Θέατρο Πορεία (22/2).

Θα μπει έτσι στη δίνη των διπλών παραστάσεων. «Πρώτη φορά στη ζωή μου έχω δύο δουλειές, πανηγυρίζω. Είναι ολίγον τρομακτικό να υποδύεσαι έναν άνθρωπο που ζει. Νομίζω πως τη στιγμή που θα καταλάβω ότι η Μαρίνα Καραγάτση είναι μεταξύ των θεατών θα πάθω εγκεφαλικό. Ο Δημήτρης (Τάρλοου), προς το παρόν, αναζητά τα κοινά μας στοιχεία. Προς τιμήν του δεν θέλει να αποκρύψει τι συνέβαινε σε εκείνο το σπίτι, που τυχαίνει να είναι του παππού του, και κυρίως πόσο δύσκολο πράγμα είναι να μεγαλώνεις με σπουδαίους γονείς που σε κάνουν να νιώθεις "λίγος". Είναι φοβερό βάρος να αγαπάς εκείνον που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετός».


«Εσύ γράφεις καθόλου;» τη ρωτάω, αφήνοντάς την στο καμαρίνι για να ντυθεί ξανά Χέντβιγκ. «Μόνο στα δύσκολα, αλλά αυτό αφορά εμένα. Προς Θεού, μη θεωρηθεί ότι η τέχνη είναι απόρροια πόνου και βασάνων. Είναι η πιο βαθιά χαρά». 

Ιnfo:

Αυτή την περίοδο η Σίσσυ Τουμάση πρωταγωνιστεί στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. (Θέατρο Πορεία, Τρικόρφων 3, πλατεία Βικτωρίας, 210 8210991, 210 8210082)

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

21 νέα ταλέντα που ξεχωρίσαμε το 2017

Πρόσωπα / 21 νέα ταλέντα που ξεχωρίσαμε το 2017

21 άνθρωποι που ξεχωρίσαμε το 2017 απ’ όλο το φάσμα της τέχνης, και για τη συνέχεια των οποίων ανυπομονούμε, μας λένε τι κρατάνε από τη χρονιά που φεύγει και τι ετοιμάζουν για το άμεσο μέλλον.
ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT & ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ