Την ιστορία ενός άνδρα που θρηνεί 170 αγαπημένους του μετά τον σεισμό στη Μιανμάρ, δημοσιεύει το BBC.
Καθώς ηχούσε το κάλεσμα για προσευχή στο Sagaing, την περασμένη Παρασκευή, εκατοντάδες μουσουλμάνοι έσπευσαν στα πέντε τζαμιά της πόλης στο κέντρο της Μιανμάρ. Ανυπομονούσαν να πραγματοποιήσουν την τελευταία προσευχή της Παρασκευής για το Ραμαζάνι, λίγες μέρες πριν από την εορταστική περίοδο του Eid που θα σήμαινε το τέλος του ιερού μήνα.
Όμως, στις 12:51 τοπική ώρα, ο σεισμός των 7,7 Ρίχτερ χτύπησαν την περιοχή: Τρία τζαμιά κατέρρευσαν, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου, του Myoma, σκοτώνοντας σχεδόν όλους όσοι βρίσκονταν μέσα.
Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ο πρώην ιμάμης του τζαμιού Myoma, Soe Nay Oo, αισθάνθηκε τον σεισμό ενώ βρισκόταν στην πόλη Mae Sot, κοντά στα σύνορα αλλά από την πλευρά της Ταϊλάνδης. Τις επόμενες ημέρες, ανακάλυψε ότι περίπου 170 συγγενείς, φίλοι και μέλη της πρώην εκκλησίας του είχαν πεθάνει, κυρίως στα τζαμιά. Μερικοί ήταν ηγετικές προσωπικότητες της μουσουλμανικής κοινότητας της πόλης.
«Σκέφτομαι όλους τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και τα παιδιά των θυμάτων - μερικά από αυτά είναι μικρά παιδιά», είπε στο BBC. «Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου όταν μιλάω για αυτό».
Περισσότεροι από 2.700 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον σεισμό που συνέβη κοντά στο Sagaing και το Μανταλέι, τη δεύτερη πόλη της Μιανμάρ. Ο αριθμός των νεκρών αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι διασώστες συνεχίζουν να ανασύρουν πτώματα από τα ερείπια.
Ενώ η περιοχή ήταν γνωστή για τους αρχαίους βουδιστικούς ναούς της, στις πόλεις αυτές ζει ένας σημαντικός μουσουλμανικός πληθυσμός. Υπολογίζεται ότι 500 μουσουλμάνοι πέθαναν ενώ προσεύχονταν στα τζαμιά τους, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο ηγέτης της χώρας, Min Aung Hlaing, τη Δευτέρα.
Αυτόπτες μάρτυρες στο Sagaing είπαν στο BBC ότι ο δρόμος όπου βρίσκονταν τα τζαμιά, η Myoma Street, επλήγη χειρότερα από όλους στην πόλη. Πολλά άλλα σπίτια στον δρόμο αυτό έχουν επίσης καταρρεύσει. Εκατοντάδες άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο στην άκρη του δρόμου, είτε επειδή είναι πλέον άστεγοι, είτε επειδή φοβούνται πολύ να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε περίπτωση που υπάρξουν μετασεισμοί. Τα τρόφιμα λιγοστεύουν δραματικά.
Μόνο στο τζαμί Myoma, περισσότεροι από 60 άνθρωποι λέγεται ότι καταπλακώθηκαν από την κατάρρευση, ενώ δεκάδες άλλοι έχασαν τη ζωή τους στα τζαμιά Myodaw και Moekya. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι πιστοί προσπάθησαν να βγουν έξω, σύμφωνα με τον Soe Nay Oo, ο οποίος έχει λάβει πολλές αναφορές από επιζώντα μέλη της κοινότητάς του.
Αυτή τη στιγμή ζει στην πόλη Μάε Σοτ της Ταϊλάνδης με τη σύζυγο και την κόρη του, αφού δραπέτευσε από τη Μιανμάρ αμέσως μετά το πραξικόπημα που έλαβε χώρα το 2021. Υπήρχαν πτώματα έξω από την κύρια αίθουσα προσευχής, είπε, στην περιοχή όπου οι πιστοί πλένονται. Μερικοί βρέθηκαν επίσης να κρατούν τα χέρια άλλων ανθρώπων, σε κάτι που έμοιαζε με απόπειρες να τους τραβήξουν μακριά από το κτίριο τη στιγμή που κατέρρεε.
Ανάμεσα στα πολλά αγαπημένα πρόσωπα που έχασε ο Soe Nay Oo ήταν και μία από τις ξαδέλφες της γυναίκας του. Ο θάνατός της, είπε, ήταν «το πιο οδυνηρό πράγμα που έχω υπομείνει» στα 13 χρόνια ως ιμάμης. «Ήταν αυτή που μας έδειξε περισσότερο την αγάπη της», είπε ο Soe Nay Oo. «Όλοι στην οικογένεια την αγαπούσαν. Η απώλεια είναι αφόρητη για εμάς».
Θυμάται ακόμη έναν συγγενή, έναν αξιοσέβαστο επιχειρηματία που είχε κάνει το ισλαμικό προσκύνημα στη Μέκκα: «Με φώναζε πάντα Nyi Lay [«μικρός αδερφός» στα Βιρμανικά]… Όταν παντρεύτηκα τη γυναίκα μου, είπε ότι είμαστε πλέον οικογένεια και πάντα με αντιμετώπιζε σαν τον μικρό του αδερφό», είπε ο Soe Nay Oo.
«Ήταν πάντα δίπλα μας όποτε τον χρειαζόμασταν. Έχω χάσει αυτούς που αγαπώ σαν αδέρφια, όπως αυτόν».
Μερικοί από τους στενούς φίλους του που πέθαναν περιλαμβάνουν τον πρώην βοηθό ιμάμη του Soe Nay Oo, τον οποίο θυμόταν για την έντονη εργασιακή του ηθική και το αξιοσημείωτο ταλέντο του στην απαγγελία του Κορανίου. Πέθανε και η διευθύντρια του τοπικού δημόσιου σχολείου, η οποία ήταν και η μόνη γυναίκα έφορος του τζαμιού Myoma. Ο Soe Nay Oo τη θυμόταν ως μια γενναιόδωρη ψυχή που συχνά πλήρωνε για προγράμματα τζαμιών από την τσέπη της.
Είπε ότι κάθε φορά που ακούει για ένα ακόμη άτομο από την κοινότητα που πέθανε, βιώνει ένα νέο κύμα θλίψης. «Αισθάνομαι συντετριμμένος… Αν και δεν ήταν στενοί συγγενείς, ήταν αυτοί που πάντα με υποδέχονταν, ακολουθούσαν τις προσευχές μου και προσευχόντουσαν μαζί μου».
Ο ίδιος σημειώνει το γεγονός ότι πέθαναν στο Ραμαζάνι: «Όλοι επέστρεψαν στο σπίτι του Αλλάχ, θα έλεγα. Θα τους θυμόμαστε ως μάρτυρες», είπε.
Όπως και άλλες περιοχές της Μιανμάρ που επλήγησαν από τον σεισμό, η κοινότητα αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τον τεράστιο αριθμό των σορών. Η διαδικασία περιπλέκεται από τις συνεχιζόμενες μάχες μεταξύ της χούντας και των αντιστασιακών ομάδων στη χώρα. Το μουσουλμανικό νεκροταφείο στο Sagaing βρίσκεται κοντά σε μια περιοχή που ελέγχεται από τις αντάρτικες Λαϊκές Δυνάμεις Άμυνας (PDF) και είναι κλειστό για το κοινό εδώ και αρκετά χρόνια. Ο στρατός συνέχισε να βομβαρδίζει ορισμένες περιοχές της ευρύτερης περιοχής του Sagaing μετά τον σεισμό.
Η μουσουλμανική κοινότητα της πόλης Sagaing έπρεπε να μεταφέρει τα πτώματα των νεκρών στο Μανταλέι, διασχίζοντας τον ποταμό Irrawaddy χρησιμοποιώντας τη μοναδική γέφυρα που συνδέει τις δύο πόλεις, σύμφωνα με τον Soe Nay Oo.
Τα σώματά τους αφήνονται στο μεγαλύτερο τζαμί του Μανταλέι για την ταφή. Πολλοί δεν έχουν ταφεί μέσα σε 24 ώρες από το θάνατό τους, όπως προστάζει η ισλαμική παράδοση. «Για τους μουσουλμάνους, είναι το πιο λυπηρό ότι δεν μπορούμε να θάψουμε τις οικογένειές μας μόνοι μας στο τέλος του ταξιδιού τους», είπε.
Οι επιζώντες προσπαθούν να βοηθήσουν στη διάσωση: «Κάποιοι από την κοινότητά μου μου είπαν να προσευχηθώ για αυτούς. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούν καν να περιγράψουν την απώλειά τους με λόγια όταν τους μιλώ».
Είναι δύσκολο για τον Soe Nay Oo να είναι μακριά από την πρώην εκκλησία του. Όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι από τη Μιανμάρ που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, νιώθει την ενοχή του επιζώντα. «Αν ήμουν ιμάμης ακόμα, την ώρα του σεισμού, θα είχα πάει μαζί τους – αυτό μπορώ να το δεχτώ ειρηνικά. Αν όχι, τουλάχιστον θα μπορούσα να είμαι εκεί για να κάνω ό,τι μπορώ. Τώρα δεν μπορώ να γυρίσω πίσω. Είναι οδυνηρό να το σκέφτομαι».
Ο Soe Nay Oo άρχισε να κλαίει. «Αυτό το θλιβερό και απογοητευτικό συναίσθημα που έχω αυτή τη στιγμή, δεν το έχω ξανανιώσει έτσι στη ζωή μου. Είμαι το είδος του ανθρώπου που δύσκολα θα έκλαιγα». Προσθέτει ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί εδώ και μέρες. Η ανησυχία του έχει μεγεθυνθεί από το γεγονός ότι δεν έχει ακούσει ακόμη από κάποια μέλη της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων των αδερφών του που βρίσκονταν στο Μανταλέι.
Τουλάχιστον 1.000 μουσουλμάνοι στην περιοχή έχουν πληγεί, οι οποίοι εξακολουθούν να χρειάζονται βοήθεια, εκτιμά. «Αισθάνομαι ανακούφιση μόνο όποτε κάποιος από εκεί μου ζητά βοήθεια και μπορώ να τον βοηθήσω».
Με πληροφορίες απο BBC
