Δίκη Φιλιππίδη: Τι άλλο θ' ακούσουμε;

JUSTICE Facebook Twitter
Οι γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική βία δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0



ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΟΔΗΓΗΘΕΙ
 μια κοινωνία στην κανονικοποίηση της αυτοδίκιας, είναι πολύ σημαντικό να πιστεύει στη Δικαιοσύνη. Έχουμε συμφωνήσει ότι θα ζούμε οργανωμένα και πως προϋπόθεση για να ζούμε έτσι είναι ότι την αδικία που μας έγινε θα τη διαχειριστούν ορθά τα κατάλληλα διαμορφωμένα όργανα. Το κοινωνικό αυτό συμβόλαιο για να λειτουργήσει χρειάζεται την πίστη των κοινωνών. Η Δικαιοσύνη χρειάζεται σεβασμό και αυτός ο σεβασμός πρέπει να είναι κοινωνικά παγιωμένος, να έρχεται οργανικά και χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Οι γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική βία δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη. Όταν μια γυναίκα βιάζεται, κακοποιείται σεξουαλικά από σύντροφο, συγγενή ή εργοδότη, όταν την απειλούν, την εκβιάζουν και της ανακοινώνουν ότι θα της καταστρέψουν τη ζωή ανεβάζοντας τις φωτογραφίες της στο ίντερνετ, δεν σκέφτεται: «Θα στραφώ στη Δικαιοσύνη και θα δικαιωθώ, στο δικαστήριο βρίσκουμε το δίκιο μας». Για τις γυναίκες που είναι θύματα τέτοιων εγκλημάτων, ο αγώνας για δικαιοσύνη φαντάζει σαν μια δεύτερη, πολυετής βία και ένας μακρύς εξευτελισμός. 

Η κοινωνική αντίδραση που έχει προκληθεί εμένα μου λέει ότι απ’ όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια κάτι έχει μείνει στα κοινωνικά αντανακλαστικά των ανθρώπων. Παλιότερα, τέτοιες ειδήσεις θα αναφέρονταν πρωτίστως σε φεμινιστικές σελίδες και σάιτ. Τώρα είναι παντού. 

Οι φράσεις που μάθαμε ότι ειπώθηκαν στη δικαστική αίθουσα έμοιαζαν εκ πρώτης όψεως με κάτι που θα έλεγε ένας συνήγορος υπεράσπισης. Σε πρώτη ανάγνωση, η συνειδητοποίηση ότι φέρεται να βγήκαν απ’ το στόμα εισαγγελέα προκαλεί παγωμάρα. Γιατί ο ρόλος του εισαγγελέα είναι αποσαφηνισμένος στο νομικό μας σύστημα. O εισαγγελέας οφείλει να είναι, πάνω απ’ όλα, το πρόσωπο στη διαδικασία της ποινικής δίκης που πασχίζει αμερόληπτα να βρει την αλήθεια. Είναι πάντα θλιβερό όταν ένας θεσμός μάς θυμίζει ότι είναι άνθρωπος και ιδιαιτέρως απογοητευτικό όταν πίσω από ρόλους που αξιώνουν σεβασμό δεν βρίσκονται παρά απλοί, καθημερινοί άντρες. Πατριαρχία είναι, μεταξύ άλλων, και αυτό: να έχεις απέναντί σου τη φαντασίωση της αμεροληψίας, λίγο πριν δεις ότι αυτός που θα ’πρεπε να την εκπροσωπεί είναι ένας ακόμη. Ένας ακόμη, σαν τόσους και τόσους προηγούμενους, απλώς σε μια θέση που έχει τεράστια σημασία για τη ζωή σου. Αυτό που διαβάσαμε ότι συνέβη στη δίκη του Φιλιππίδη είναι ακριβώς ένα από τα πράγματα που φοβούνται τα θύματα. 

Η έννοια της δευτερογενούς θυματοποίησης υπάρχει δεκαετίες στη νομική συζήτηση. Πρόκειται για την αναγνώριση του γεγονότος ότι τα θύματα «επαναθυματοποιούνται» στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα απ’ αυτό τον όρο άνοιξαν σιγά σιγά συζητήσεις στην ποινική δίκη: φέρνεις το παιδί στην αίθουσα με τον βιαστή πατέρα του; Βάζεις τον νεαρό, φτωχό, μετανάστη εργαζόμενο να κάτσει κοντά στον θύτη που τον απειλούσε ότι θα τον σκοτώσει και θα του κάψει το σπίτι; Βάζεις τη βιασμένη γυναίκα ν’ αντικρίσει τον βιαστή της; Πόση επαφή είναι απαραίτητη; Με τι τρόπο επιτυγχάνουμε την «αναζήτηση της αλήθειας» χωρίς να φέρουμε τον παθόντα μπροστά στον θύτη και χωρίς να τον εξευτελίσουμε; 

Το σχόλιο «οι βιαστές ανοίγουν την πόρτα; To ακούσαμε κι αυτό» δείχνει την κοινή άποψη ενός καθημερινού άντρα. Απλώς, οι πολίτες μιας χώρας μπορούν να έχουν την αξίωση οι άνδρες που στελεχώνουν τη Δικαιοσύνη να μην είναι καθημερινοί άντρες. Η Δικαιοσύνη είναι λειτούργημα. Είναι απασχόληση υψηλού επιπέδου. Πρέπει αυτό το υψηλό επίπεδο να είναι παρόν στις δικαστικές αίθουσες και πρέπει οπωσδήποτε να μη μεταχειρίζεται ο θεσμός το θύμα ως ένα πρόσωπο άξιο σαρκασμού, ειρωνείας και υποτίμησης. 

Επιστρέφω εκεί απ' όπου ξεκίνησα. Η πολιτεία πρέπει να προσπαθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των γυναικών αν ενδιαφέρεται για την πίστη τους στους θεσμούς της. Αν το κράτος θέλει οι γυναίκες να καταγγέλλουν, πρέπει να τις βοηθήσει να καταγγέλλουν. Όταν οι φεμινίστριες λέμε «εγώ, αδελφή μου, σε πιστεύω», δεν θέλουμε να είμαστε δραματικές. Η φράση αυτή πάει να μαζέψει τ’ αμάζευτα: ξέρουμε ότι το «σύστημα» δυσπιστεί και παρέχουμε στήριξη σε κάποια που ξέρει ότι οι πρώτες φράσεις που θ’ ακούσει όταν πει τι της συνέβη θα είναι «μωρέ, μήπως το πήρες στραβά και δεν το εννοούσε έτσι;», «μήπως το φαντάστηκες;», «ε, καλά, μια φορά συνέβη, ξέχνα το». 

Η κοινωνική αντίδραση που έχει προκληθεί εμένα μου λέει ότι απ’ όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια κάτι έχει μείνει στα κοινωνικά αντανακλαστικά των ανθρώπων. Παλιότερα, τέτοιες ειδήσεις θα αναφέρονταν πρωτίστως σε φεμινιστικές σελίδες και σάιτ. Τώρα είναι παντού. 

Οι δίκες αυτές θα γίνουν η ιστορία των γυναικών αύριο. Το ότι αυτά τα πράγματα «προκαλούν σάλο» και δεν είναι απλώς Τετάρτη δείχνει ότι κάποιες κοινωνικές ζυμώσεις συμβαίνουν αναπόφευκτα. Ο σεξισμός ήταν και είναι παντού, αλλά το ευχάριστο είναι ότι φαίνεται να δεχόμαστε να τον αναγνωρίσουμε ολοένα και περισσότερο. 

Τώρα μένει να δούμε το ακόμη πρακτικότερο. Θα είναι η μόνη συνέπεια η κοινωνική κατακραυγή ή έπεται συνέχεια; 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δίκη Φιλιππίδη: Ο εισαγγελέας ζήτησε από καταγγέλλουσα να καθίσει δίπλα στον κατηγορούμενο για να αναπαραστήσει την απόπειρα βιασμού

Ελλάδα / Δίκη Φιλιππίδη: Ο εισαγγελέας ζήτησε από καταγγέλλουσα να καθίσει δίπλα στον κατηγορούμενο για να αναπαραστήσει την απόπειρα βιασμού

Αντιδράσεις από την πολιτική αγωγή που ζήτησε από την πρόεδρο να προστατεύσει τη μάρτυρα - «Στη Γαλλία έχουμε 51 βιασμούς, εδώ έχουμε μία απόπειρα... Μην τρελαθούμε κιόλας», είπε μεταξύ άλλων ο εισαγγελέας
LIFO NEWSROOM
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ