Την προηγούμενη φορά που είχα μιλήσει με τον Πάνο Βλασόπουλο a.k.a Panos Nou ήταν πριν από αρκετά χρόνια, πάνω από δέκα, όταν ήταν ο τραγουδιστής των Bombing The Avenue, ενός εκρηκτικού σχήματος που είχε με τα αδέλφια του. Στο μεταξύ, ο Πάνος μεγάλωσε, εξελίχθηκε, έζησε εμπειρίες που του άλλαξαν τη ζωή, αλλά έγινε κι ένας μουσικός που ασχολείται αποκλειστικά με αυτό που αγαπάει: τη μουσική. Στο στούντιό του στον Πειραιά, όπου τον συναντάμε, είναι ενθουσιασμένος· με το νέο σχήμα του, The Page of Cups, στο οποίο συμμετέχει και ο Chris Vigos παίζοντας ντραμς, ετοιμάζονται να εμφανιστούν στο μεγαλύτερο υπαίθριο φεστιβάλ μουσικής και παραστατικών τεχνών της Βρετανίας, το Glastonbury. Η συμμετοχή στο συγκεκριμένο φεστιβάλ είναι όνειρο ζωής για τους περισσότερους μουσικούς και οι The Page of Cups είναι το πρώτο ελληνικό γκρουπ που το καταφέρνει. Στις 28 Ιουνίου θα εμφανιστούν στη σκηνή του Strummerville τη δεύτερη μέρα της διοργάνωσης, στις τέσσερις το απόγευμα, ανάμεσα σε ένα εκπληκτικό line-up μουσικών όπως οι Fat White Family, ο Frank Turner, οι Labrini Girls κ.ά, όπου θα παρουσιάσουν το πρώτο άλμπουμ τους, το «Manifestor», αλλά και νέα, ακυκλοφόρητα κομμάτια.
Στη σκηνή του Glastonbury οι Page of Cups θα φορέσουν τα κοστούμια που σχεδίασε γι’ αυτούς ο διακεκριμένος εικαστικός καλλιτέχνης Γιάννης Βαρελάς, ο οποίος δίνει μια εντυπωσιακή οπτική διάσταση στο live performance το οποίο ακροβατεί μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.
Ο ήχος τους χαρακτηρίζεται από ένα fusion ηλεκτρονικών, industrial grit και indie rock στοιχείων. Κάθε κομμάτι ξετυλίγεται σαν ένα νέο κεφάλαιο σε μια ιστορία που μοιάζει ασύνδετη ή άλλες φορές σπονδυλωτή, προσφέροντας ένα ξεχωριστό ηχητικό τοπίο που αντικατοπτρίζει την πολύπλευρη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Το όνομά τους προέρχεται από την ομώνυμη κάρτα Ταρό, και δεν είναι το μόνο· από τη συγκεκριμένη τράπουλα δανείζονται στοιχεία τόσο η πρακτική τους όσο και η μουσική και οι στίχοι τους, αξίες όπως η θετική αλλαγή, η δημιουργικότητα, η ευαισθησία, η μεταμόρφωση, η διαίσθηση, η ελπίδα και η καινοτομία. Το σχήμα υποστηρίζει δυναμικά το κυνήγι των ονείρων, την επιμονή καθώς και την πεποίθηση ότι «όλα είναι δυνατά». Πριν από τη συμμετοχή τους στο Glastonbury Festival οι The Page of Cups θα εμφανιστούν στο Μπρίστολ, στο Crofters Rights, μαζί με τον JohnnyTheSeagull και τη βρετανική μπάντα The King Chameleon.
«Δεν έχουμε ξαναπάει στο Glastonbury και σίγουρα για μας αυτό σημαίνει επιτυχία, είναι μια επιβεβαίωση, γιατί είμαστε και οι δύο αρκετά χρόνια μουσικοί», λέει ο Πάνος. «Το καλοκαίρι βρισκόμουν σε ένα νησί όπου γνώρισα τη Λουσίντα Στράμερ, τη γυναίκα του Τζο Στράμερ, του τραγουδιστή των Clash, η οποία πάνω στη συζήτηση μου είπε “έχω stage στο Glastonbury”. Δεν έδειξα τον ενθουσιασμό μου, συγκρατήθηκα και νομίζω βοήθησε αυτό. Ήξερε ότι έχω μπάντα και ότι ασχολούμαι με τη μουσική και με τα πολλά μου είπε: “Αν σας ενδιαφέρει, κάντε αίτηση online και το προχωράμε από κει”. Στείλαμε ό,τι ζήτησαν, ένα βίντεο από live μας, όχι σκηνοθετημένο βιντεοκλίπ, για να δουν ότι παίζουμε live, και μας πήραν.
The Page of Cups Live at The Intermission (Staged by Jannis Varelas)
Η ιστορία μας ως σχήματος ξεκίνησε φέτος. Είχα κυκλοφορήσει τέσσερα singles ως The Page of Cups προτού γίνει το τελικό fomation της μπάντας· ήταν με περισσότερα μέλη το σχήμα, μέχρι που καταλήξαμε σε αυτό το duo, το οποίο εξυπηρετεί και τον ήχο μας και το είδος μουσικής που παίζουμε. Μ’ αρέσει αυτό που ζω αυτήν τη στιγμή με δύο άτομα, γιατί ρολάρει πολύ πιο γρήγορα. Είναι διαφορετικό σε όλα τα επίπεδα το μεγαλύτερο σχήμα, περισσότερα μυαλά, περισσότερες γνώμες, περισσότερα έξοδα. Όχι ότι δεν μ’ αρέσει, όλη μου τη ζωή είχα μπάντες –είχα τους Bombing the Avenue με τα αδέλφια μου, που ήμασταν η επιτομή της οικογενειακής μπάντας–, όπως και ο Chris, αλλά οι Page of Cups πάνε γρήγορα, θα έλεγα, τόσο γρήγορα ώστε κάποιος που δεν κάνει αυτό 100% στη ζωή του να μην μπορεί να ακολουθήσει το πρόγραμμα της μπάντας. Δηλαδή κάνουμε πρωινές πρόβες τρεις φορές την εβδομάδα, είμαστε συνέχεια στο στούντιο, προχωράμε. Έχουμε ήδη έτοιμο το επόμενό μας EP.
Ο Chris έχει δική του μπάντα, τους Blame Kandinsky που παίζουν hardcore punk και όλο τα φάσμα του σκληρού ήχου, αλλά παίζει και με τη Melentini και τους No Clear Mind, Swinging Cats, Jaguar Bombs, Citizen Jim, και σε θεατρικές παραστάσεις. «Όταν υπήρχε η ανάγκη, λίγο μετά την καραντίνα, έπαιξα και σε μιούζικαλ, στα Φτηνά Τσιγάρα στη Λυρική», λέει. «Πριν από τον Covid υπήρχε ήδη κρίση στα συγκροτήματα, μετά αυξήθηκε γιατί ήρθε και ο φόβος και η αίσθηση ότι ήταν καλύτερα μόνος σου ή μόνη σου, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα, και ότι δεν σε νοιάζει. Αυτό εξηγείται με πάρα πολλούς τρόπους, ότι τα θέλουμε όλα γρήγορα και τα θέλουμε με τον δικό μας τρόπο. Παίζει και πάρα πολύ το οικονομικό για τις λιγότερο δημοφιλείς μπάντες που ίσως δεν έχουν το μπατζετ να υποστηρίξουν πολλά άτομα. Δεν συμφέρει, απ’ το live βγαίνει πιο δύσκολα κάτι, αν τα μέλη του σχήματος είναι πολλά».
«Επειδή ο ήχος είναι πιο μοντέρνος πια και οι μπάντες δεν έχουν την απαίτηση να έχουν δυο κιθάρες, ένα μπάσο, πλήκτρα, δεν υπάρχει το live performance στις ηχογραφήσεις πλέον τόσο πολύ, εκτός κι αν μιλάμε για ένα πιο experimental live», προσθέτει ο Πάνος. «Είμαστε μουσικοί και οι δύο, ασχολούμαστε με αυτό 100%, εγώ έχω το στούντιο, έρχονται μπάντες εδώ, κάνουν πρόβες, ηχογραφούν, κάνουμε ενοικιάσεις εξοπλισμού, βιοποριζόμαστε και οι δύο από τη μουσική. Ο Chris κάνει μαθήματα ντραμς, παίζει σε διάφορα σχήματα».
Στη σκηνή του Glastonbury οι The Page of Cups θα φορέσουν τα κοστούμια που σχεδίασε γι’ αυτούς ο διακεκριμένος εικαστικός καλλιτέχνης Γιάννης Βαρελάς, ο οποίος δίνει μια εντυπωσιακή οπτική διάσταση στο live performance το οποίο ακροβατεί μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.
«Μας απασχολεί πολύ η εικόνα μας», λέει ο Πάνος. «Γενικώς, έχουμε ένα art direction από την Άρτεμη Μπαλτογιάννη, η οποία είναι και η σύντροφός μου, και δίνουμε μεγάλη σημασία στο image της μπάντας. Θέλουμε να είναι προσεγμένο, μας αρέσει το matching, τα φανταχτερά χρώματα, μας αρέσει γενικώς το εκκεντρικό, και μέσω της Άρτεμης αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σόου στην Intermission πριν αρχίσουμε να παίζουμε με τον Chris, το οποίο το σκηνοθέτησε όλο ο Γιάννης Βαρελάς. Έκανε όλη τη σκηνή, που ήταν ίδια με τα ρούχα μας –το πάτωμα ήταν όλο ένα optical illusion–, και τα κοστούμια μείνανε. Δεν τα είχα επαναφέρει για πολύ καιρό, δεν ήξερα και αν ο Γιάννης ήθελε να εμφανιζόμαστε με αυτά, παρ’ όλα αυτά βρήκα πολλά matching ρούχα για τις εμφανίσεις που κάναμε φέτος. Οπότε, υπάρχει το concept αυτό και σε άλλο ρουχισμό. Σε ένα live στη Θεσσαλονίκη είχαμε βγει ντυμένοι εγώ δεινοσαυράκι και ο Chris ζέβρα. Τώρα που προέκυψε το Glastonbury, θα εμφανιστούμε με τα κοστούμια του Γιάννη.
Ο ήχος μας είναι κατά βάση ηλεκτρονικό ροκ. Εγώ τραγουδάω και παίζω κιθάρα και ο Chris παίζει τύμπανα και τραγουδάει. Τραγουδάμε και οι δύο σε όλο το σετ και έχουμε λάπτοπ με όλο το πρότζεκτ ηχογραφημένο, το οποίο έχει ολόκληρη μπάντα, μπάσα, κιθάρες, έξτρα πλήκτρα, συνθεσάιζερ, έχει διάφορα.
Είμαστε πολύ καινούργιο σχήμα. Το πρώτο άλμπουμ ως The Page of Cups είχε ξεκινήσει προτού πάω στην Αμερική για rehabilitation απ’ την κακή ζωή που έκανα. Είχα γράψει τα τέσσερα πρώτα singles, αλλά δεν τα είχα κυκλοφορήσει και δεν υπήρχε ακόμα όνομα για το σχήμα. Έγραψε η Άρτεμη ένα σωρό διαφορετικά ονόματα και όταν άκουσα το The Page of Cups τής είπα “εδώ είμαστε!”. Έψαξα να δω τι είναι και είδα ότι το page of cups είναι μια κάρτα Ταρό που μιλάει για την αλλαγή, ήταν ακριβώς αυτό που μου συνέβαινε εκείνη τη στιγμή».
«Εγώ ήρθα όταν είχε τελειώσει το άλμπουμ», λέει ο Chris, «συμμετέχω στο καινούργιο υλικό που γράφουμε τώρα».
The Page of Cups - sombre applause (Official Audio)
Το άλμπουμ έχει ηχογραφηθεί με τρεις διαφορετικούς παραγωγούς, «με πολλά διαφορετικά κεφάλια και διαφορετικές ιδέες», λέει ο Πάνος. «Τα πρώτα τέσσερα κομμάτια γράφτηκαν στην Αντίπαρο, με τον παλιό κιθαρίστα και τα αδέλφια μου στο μπάσο και στα ντραμς. Ο Τζακ είναι ο ηχολήπτης και παραγωγός της μπάντας και το τρίτο, κρυφό μέλος φροντίζει να βγαίνει στα live μας ο ήχος που ακούς στο CD.
Όταν τελείωσαν οι ηχογραφήσεις κάτι μου έλειπε, μου ακουγόταν ροκ, πανκ ο ήχος και ήθελα να μπει το ηλεκτρονικό στοιχείο. Σε αυτό βοήθησε ο Νίκος Μακαντάσης, ο οποίος βοηθάει στο song writing γενικώς, και στο καινούργιο υλικό, Αυτός έδωσε το άλλο taste, το ηλεκτρονικό στοιχείο στους The Page of Cups. Έτσι έγινε ένα blend με τις κιθάρες και για μένα αυτό είναι το παραπάνω στον ήχο του γκρουπ, το blending, όχι οι συνεργασίες. Οι συνεργασίες πάντα θα υπάρχουν. Είναι ένα team οι The Page of Cups, παρόλο που είναι το δικό μου πρότζεκτ.
Ο αγγλικός στίχος είναι 100% επιλογή, στο αυτί μου μου ταιριάζει με το ροκ. Επίσης, έχω κάνει απόπειρες να τραγουδήσω στα ελληνικά και πραγματικά ντρέπομαι για λογαριασμό μου, δεν το ξαναδοκιμάζω ούτε γι’ αστείο. Θα ήθελα μελλοντικά να μπορώ να βάλω κάποιον φουλ περίεργο artist στο πρότζεκτ, να τραγουδάω αγγλικά και να χώσει κουπλέ ελληνόφωνο. Δεν είμαι κατά του ελληνικού στίχου, απλώς εμένα δεν μου ταιριάζει».
— Είναι όλα δυνατά;
Ναι, είναι όλα δυνατά, everything is possible. Αφού μπορείς να ξεπεράσεις κάποιον εθισμό, ο οποίος μπορεί να σε σκοτώσει, όλα είναι possible, αλήθεια... Το λέω με το χέρι στην καρδιά. Κι ίσως αυτή η επιτυχία μπορεί να σου φέρει ένα Glastonbury.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
