Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε;

Καλά, εμείς πού ακριβώς κοιτούσαμε; Facebook Twitter
Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς.
0

«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΠΑΝΙΑ είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μου», λέει ο κεντρικός ήρωας στο βιβλίο Καναδάς του Ρίτσαρντ Φορντ, ενώ κάνει τον απολογισμό της ζωής του. Ο Φορντ περιγράφει τη συνειδητοποίηση ότι τα πράγματα, καλά ή κακά, έρχονται συχνά από κει που δεν τα περιμένουμε, ενώ εμείς έχουμε το βλέμμα μας εστιασμένο κάπου αλλού. Είναι όλα αυτά τα «καλά, εγώ πού ακριβώς κοιτούσα;», που όλοι, λίγο-πολύ, έχουμε πει στη ζωή μας. 

Το ίδιο συμβαίνει και στον δημόσιο βίο με τις συλλογικές μας φοβίες. Η ατάκα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τη Μακεδονία «σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει» έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί ήταν αληθινή αλλά γιατί συνόψισε το συλλογικό αίσθημα του τζάμπα και εφήμερου φόβου απέναντι σε κάτι που κατά βάθος γνωρίζαμε πως δεν θα μας συνέβαινε.

Ο φόβος για όσα δεν πιστεύουμε στα σοβαρά ότι τελικά θα συμβούν είναι καλοδεχούμενος: λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι είμαστε ασφαλείς. Το νιώθαμε ότι η ισχυρότερη βαλκανική χώρα δεν είχε τίποτε να φοβηθεί από ένα νέο και φτωχό κράτος. Γι’ αυτό και δεν πάψαμε ποτέ να θεωρούμε τους γείτονές μας ανάξιους λόγου: ακόμη και στην κορύφωση του φόβου μας, «κρατίδιο» τους ανεβάζαμε, «κρατίδιο» τους κατεβάζαμε. 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Η Ελλάδα των συλλαλητηρίων για τις ταυτότητες και τη Μακεδονία δεν βγήκε ποτέ στον δρόμο τρομαγμένη απέναντι στο ενδεχόμενο της χρεοκοπίας. Βρεθήκαμε ξαφνικά να έχουμε το ίδιο νόμισμα με τους Γερμανούς, νιώσαμε το ύψος κάτω από τα πόδια μας, αλλά ανασηκώσαμε τους ώμους. Η οικονομική κρίση, το μεγαλύτερο χτύπημα στη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μας βρήκε να νομίζουμε ότι είχαμε γίνει ξαφνικά Ολλανδία. «Η αλήθεια σπάνια είχε σχέση με τα γεγονότα της ζωής μας». 

Οι πραγματικοί φόβοι είναι συνήθως οι ανομολόγητοι, αυτοί που δεν ακουμπάμε. Δεν κάνουμε πανηγυρτζίδικα συλλαλητήρια με όσα μάς κόβουν την ανάσα. Αυτά που μας ακινητοποιούν τα παραμερίζουμε σιωπηρά και τελικά ορθώνονται μπροστά μας αξεπέραστα, γιατί δεν έχουμε αναμετρηθεί ποτέ μαζί τους.

Παιχνίδι με τον φόβο και εκ του ασφαλούς μπούλινγκ είναι και το καψόνι που έκανε τώρα ο Μητσοτάκης στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Του έριξε πόρτα, τη διαφήμισε κιόλας στα μέσα ενημέρωσης, γιατί ο Ελπιδοφόρος πήγε σε εκδήλωση με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Πού είναι το κακό δεν μας είπε κανείς από την κυβέρνηση. 

Η σύγχρονη ιστορία με την Κύπρο είναι γνωστή και γράφτηκε πια: η Ελλάδα και η Κύπρος είχαν υποσχεθεί σε όλους ότι το νησί θα ενωνόταν αν έμπαινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάναμε πίσω, αθετήσαμε τον λόγο μας και εξαπατήσαμε τη διεθνή κοινότητα.

Στο δημοψήφισμα του 2004 οι Τουρκοκύπριοι, στις εκδηλώσεις των οποίων δεν θέλουμε να πηγαίνουμε, είπαν πανηγυρικά «ναι» στην ένωση (65%). Οι Ελληνοκύπριοι, με μελοδραματικό σεγκόντο από την κυβέρνησή τους, είπαν ένα βροντώδες «όχι» (76%). Η ελληνική κυβέρνηση στήριξε το «όχι» διά της απουσίας της.

Ο Ελπιδοφόρος σε τι ακριβώς έφταιξε δηλαδή που ο Καραμανλής, σε ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της σύγχρονης ελληνικής διπλωματίας, δεν έβγαινε από το δωμάτιο στο ξενοδοχείο στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης, για να μην κάτσει καμία στραβή και προχωρήσει το σχέδιο Ανάν;

Για να μην πούμε επίσης για το κίνητρο με το οποίο ψήφισαν οι Ελληνοκύπριοι, αφού δεν επέλεξαν επί των τεχνικών όρων του σχεδίου αλλά απαξίωσαν τους Βόρειους γείτονές τους ως υπανάπτυκτους και ξένους προς την κουλτούρα τους ‒ οι νεότερες γενιές μάλιστα καταψήφισαν με ακόμη πιο εντυπωσιακά ποσοστά τη λύση.

Αν οι Ελληνοκύπριοι έχουν αυτήν τη σχέση με το βόρειο κομμάτι του νησιού τους, τι να περιμένουμε από τους Έλληνες, που δεν ξέρουμε καλά καλά πού πέφτει η Λάρνακα ή η Αμμόχωστος; Δεν έχουμε βιωματική σχέση με το νησί, αλλά ξαφνικά είμαστε στα πατώματα με τους όρους επίλυσης του Κυπριακού.

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να ανταλλάσσουμε τα δωδεκάρια μας στη Εurovision και να κάνουμε άρπα κόλλα face control για το ποιοι πηγαίνουν σε εγκαίνια. Αυτά είναι τα γεγονότα που επιλέγουμε ως σημαίνοντα και η επιλογή μας είναι ένας ευχάριστος αντιπερισπασμός προκειμένου να μην ομολογήσουμε τη δυσάρεστη αλήθεια: η συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους δεν είναι στα χαρτιά των Ελληνοκυπρίων, αντιθέτως η διχοτόμηση είναι προτιμότερη, γι’ αυτό και εδραιώνεται χρόνο με τον χρόνο.

Κάποια στιγμή θα τη δούμε, θα την ομολογήσουμε και ως συνήθως θα αναρωτηθούμε πού ακριβώς κοιτούσαμε όλα αυτά τα χρόνια. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

45 χρόνια από τον θάνατό του / Μακάριος: η συναρπαστική ζωή ενός αμφιλεγόμενου εθνάρχη

Η πολυκύμαντη πορεία του ηγέτη που ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου: Μιλούν στη LiFO, κάνοντας μια αποτίμηση του έργου του, ο καθηγητής πανεπιστημίου Δημήτρης Σωτηρόπουλος και ο δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ