«Παράλληλες Μητέρες»: Η ώριμη μητριαρχία του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Parallel Mothers Facebook Twitter
Οι βασικές ηρωίδες είναι μια φωτογράφος μόδας (Πενέλοπε Κρουζ, δυο χρόνια μετά το «Πόνος και Δόξα», και πάλι εμπνευσμένη στα χέρια του αγαπημένου της σκηνοθέτη) και μια νέα κοπέλα (η Μιλένα Σμιτ, ανδρόγυνη και διαυγής), που γεννούν παράλληλα.
0

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ του Φεστιβάλ Βενετίας Αλμπέρτο Μπαρμπέρα δεν αρνείται πως επεξεργάζεται σοβαρά ένα διορθωτικό σχέδιο στον συσχετισμό των γυναικών με τους άνδρες σκηνοθέτες που διαγωνίζονται για τον Χρυσό Λέοντα, αλλά και φέτος το ποσοστό είναι χαμηλό: μόλις 5 γυναίκες, ανάμεσά τους η Τζέιν Κάμπιον, η Λίλι Άμανμπουρ και η Μάγκι Τζίλενχαλ, βρίσκονται στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, κατά τρεις λιγότερες από πέρυσι, και σίγουρα περισσότερες από το ιστορικό χαμηλό των μόλις δυο διαγωνιζομένων πρόπερσι.

Ωστόσο, αρκεί μια ταινία του Αλμοδόβαρ, όπως το Madres Paralelas, που κάνει πρεμιέρα στην πρώτη ημέρα της 78ης χρονιάς του αρχαιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ του πλανήτη, για να εκπροσωπήσει επάξια τη φύση και την ψυχή της γυναίκας, πέρα από τα υποχρεωτικά quotas και τα πιεστικά αιτήματα για συμπεριληπτικότητα.

Σε μια από τις πληρέστερες και πιο διεισδυτικές κριτικές για το Όλα για τη Μητέρα μου, ο Γουέσλι Μόρις είχε αποκαλέσει την ταινία έναν ρομαντικό λαβύρινθο, έναν εξπρεσιονιστικό φόρο τιμής στους κινηματογραφικούς ήρωες του, από το Όλα για την Έυα και τον Τρούμαν Καπότε ως τον Ντάγκλας Σερκ και τον Τενεσί Γουίλιαμς, προσπερνώντας το κλείσιμο του ματιού σε ένα γοητευτικό μελόδραμα που συνδυάζει το άρλεκιν με τα κόμικς και τον υπερθετικό σχεδιασμό παραγωγής με υπέροχο διάλογο.

Με αυτή την ταινία, ο Αλμοδόβαρ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως δεν είναι ένας κομψός Ισπανός Κιούκορ ή ένας μιμητής του Σερκ με γουστόζικη ντοπιολαλιά, αλλά ένας δημιουργός που, όπως οι μούσες του στις πονεμένες ιστορίες του, κερδίζει το δικαίωμα να αποκαλείται σκηνοθέτης γυναικών. Οι Παράλληλες Μητέρες είναι το οικογενειακό πετράδι για το οποίο μπορεί να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος.

Το κεφάλαιο έκλεισε πανηγυρικά και ο Αλμοδόβαρ δεν έχει ανάγκη να επαναλάβει το στυλιστικό σλάλομ. Με τις Παράλληλες Μητέρες ο θεατής αισθάνεται μια επιτακτική ανάγκη για την αφήγηση μιας σημαντικότερης ιστορίας, πιο μεγάλης από τον ίδιο, τις εμμονές και τις αναφορές του.

Οι βασικές ηρωίδες είναι μια φωτογράφος μόδας (Πενέλοπε Κρουζ, δυο χρόνια μετά το Πόνος και Δόξα, και πάλι εμπνευσμένη στα χέρια του αγαπημένου της σκηνοθέτη) και μια νέα κοπέλα (η Μιλένα Σμιτ, ανδρόγυνη και διαυγής), που γεννούν παράλληλα. Οι αφετηρίες του είναι εντελώς διαφορετικές. Αν και η σύλληψη των παιδιών τους δεν είναι σχεδιασμένη, η Γιάνις, με το όνομα δανεισμένο από τη Τζάνις Τζόπλιν και μητέρα που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, επίσης στα 27 της χρόνια, χαίρεται που θα γίνει μητέρα στα 40 της, ενώ η Σμιτ (Αν στην ταινία) είναι θύμα βιασμού, σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, όπου ο αποξενωμένος πατέρας της τη βοήθησε να μη γίνει σκάνδαλο, και η μητέρα της (η εξαιρετική Αϊτάνα Σάντσεζ Γκιχόν) νοιάζεται περισσότερο για την καριέρα της ως ηθοποιού, που μόλις τώρα, κοντά στα 50, ξεκολλά από το τέλμα.

Με ένα ψύχραιμο, περίτεχνα υπολογισμένο ξετύλιγμα της πλοκής, ο Αλμοδόβαρ και οι σταθεροί συνεργάτες του, από τον αδελφό του Ογκουστίν στην παραγωγή και τον Αλμπέρτο Ιγλέσιας στη μουσική, ως τον Χοσέ Λουίς Αλκάινε στη φωτογραφία και την Τερέσα Φοντ στο μοντάζ, μας οδηγούν στη συνειδητοποίηση της μητρότητας μετά τα πρώτα αναγνωριστικά στάδια, με πλοηγό την αταλάντευτη επιθυμία της Γιάνις να ξεθάψει και να αναγνωρίσει τα πτώματα των προγόνων των δικών της και των συγγενών της, εξ ονόματος του χωριού στο οποίο μεγάλωσε, οι οποίοι είχαν δολοφονηθεί στον πόλεμο.

Parallel Mothers 2 Facebook Twitter
Θυσιάζοντας το φαντεζί για την ουσία, ο Αλμοδόβαρ δεν εκθέτει μόνο τις ιδέες του, ντύνοντάς τις με τη φυσική του ευχέρεια για υπερβολικό μελόδραμα και ανακουφιστικά ακραίο χιούμορ, αλλά κλιμακώνει το δράμα του με άξονα τη σημασία της μνήμης.

Στη διαδρομή, όπου ο μοναδικός άνδρας της ταινίας λειτουργεί ως φωνή της λογικής, και από φαινομενικά διακοσμητικός, προβιβάζει την αρχική ερωτική του επιθυμία σε συμμετοχή στην ευρύτερη οικογένεια που φτιάχνουν οι γυναίκες γύρω του, το δικαίωμα της μητέρας δεν κερδίζεται απλά στα λόγια, αλλά στον πόνο, τη διεκδίκηση, την αποφασιστικότητα και την πράξη.

Θυσιάζοντας το φαντεζί για την ουσία, ο Αλμοδόβαρ δεν εκθέτει μόνο τις ιδέες του, ντύνοντάς τις με τη φυσική του ευχέρεια για υπερβολικό μελόδραμα και ανακουφιστικά ακραίο χιούμορ, αλλά κλιμακώνει το δράμα του με άξονα τη σημασία της μνήμης. Μετά από μια σειρά αποκαλύψεων και  ανατροπών, όπου τα δυο κοριτσάκια των ηρωίδων δεν έχουν δοθεί ακριβώς εκεί που έπρεπε (και αυτές είναι μερικές από τις συμπτώσεις που φλερτάρουν με spoilers, αν αποκαλυφθούν), το δράμα κορυφώνεται με μια συμπυκνωμένη, λιτή τελική σκηνή, που κάλλιστα στέκει δίπλα σε εκείνη της Λίστας του Σίντλερ, σε «παράλληλο» επίπεδο.

Με αυτή την ταινία, ο Αλμοδόβαρ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως δεν είναι ένας κομψός Ισπανός Κιούκορ ή ένας μιμητής του Σερκ με γουστόζικη ντοπιολαλιά, αλλά ένας δημιουργός που, όπως οι μούσες του στις πονεμένες ιστορίες του, κερδίζει το δικαίωμα να αποκαλείται σκηνοθέτης γυναικών. Οι Παράλληλες Μητέρες είναι το οικογενειακό πετράδι για το οποίο μπορεί να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος.

Parallel Mothers | Official Trailer

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 10/8 O Αντόνιο Μπαντέρας έγινε 61: Μικρή αναδρομή στην καριέρα του

Οθόνες / O Αντόνιο Μπαντέρας έγινε 62: Μικρή αναδρομή στην καριέρα του

Από τον Αλμοδόβαρ μέχρι το Χόλιγουντ και τα πρόσφατα γυρίσματα στη Θεσσαλονίκη, ο ίσως πιο διάσημος Ισπανός ηθοποιός παγκοσμίως έχει διανύσει μια πολυσυλλεκτική πορεία και, όπως όλα δείχνουν, έχει πολλά ακόμα να μας πει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ