επεξεργ. Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
Odin Teatret. Eugenio Barba, Holstebro 1999. Φωτο: Fiora Bemporad

Εουτζένιο Μπάρμπα στη LiFO: «Το θέατρο είναι γενναιόδωρο και επουλώνει τις πληγές»

0

Μία από τις μεγαλύτερες εν ζωή προσωπικότητες του θεάτρου, ένας από τους μεγάλους δασκάλους του σύγχρονου θεάτρου του εικοστού αιώνα, που συνέβαλε στην ανάπτυξη και την ανανέωση της θεατρικής θεωρίας και πράξης, ο ιδρυτής του περίφημου θεάτρου Οντίν, ο 84χρονος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα έρχεται στη χώρα μας προκειμένου να δώσει ένα πολυθεματικό σεμινάριο το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Ιουνίου 2021 στο Θέατρο Χυτήριο, στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών δράσεων της Πολυδραστικής Ομάδας Τέχνης Fabrica Athens. 

Στην Αθήνα φτάνει με τη στενή του συνεργάτιδα, ηθοποιό και σκηνοθέτιδα Julia Varley για να αναλύσουν το θέμα «Theatre as a dialogue with the dead – Keeping alive a personal tradition», όπως είναι ο τίτλος του σεμιναρίου που απευθύνεται σε ακαδημαϊκούς του θεάτρου και της τέχνης, σε επαγγελματίες ηθοποιούς και περφόρμερ, όπως και σε σπουδαστές δραματικών σχολών και άλλων παραστατικών τεχνών, θεατροπαιδαγωγούς και μυημένους θεατές.

Τιμημένος με πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις, ο Μπάρμπα έχει σκηνοθετήσει πάνω από εβδομήντα επτά παραστάσεις σε εξήντα οκτώ χώρες και έχει γράψει πολλά βιβλία και άρθρα για το θέατρο, αναδεικνύοντας τη διαπολιτισμική σχέση μεταξύ των ευρωπαϊκών και των ασιατικών ερμηνευτικών μεθόδων. Έχει αναπτύξει καινοτόμες τεχνικές σκηνικής δράσης, ενσωματώνοντας στις παραστάσεις του στοιχεία από την ευρωπαϊκή πρωτοπορία και τις πανάρχαιες ασιατικές θεατρικές παραδόσεις, ενώ έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον κοινωνικό χαρακτήρα της θεατρικής πράξης, ενθαρρύνοντας την αλληλεπίδραση των θεατών με το φυσικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον, με στόχο τη δημιουργία ενός ευρύτερου γεγονότος που θα επηρεάσει τους ανθρώπους που παρακολουθούν αυτά τα θεάματα.

Τακτικός επισκέπτης της χώρας μας, με τη μέθοδό του να παρουσιάζεται στα σημαντικότερα θέατρα και διεθνή φεστιβάλ μέσα από σεμινάρια, εργαστήρια και θεατρικές παραστάσεις, μίλησε στη LIFO λίγες μέρες πριν φτάσει στην Αθήνα.

Δεν χτίζουμε την κοινωνική μας σχέση με το θέατρο μέσω γενικών εννοιών και θεωριών αλλά με βάση τις ατομικές ανάγκες, τις εκφράσεις και τις αντιδράσεις των θεατών που συναντάμε.

— Από πολύ νωρίς έχετε μιλήσει για τον κοινωνικό χαρακτήρα της θεατρικής πράξης, κάτι που επανεξετάζουμε στον εικοστό πρώτο αιώνα με μεγάλη προσοχή, όχι μόνο στην τέχνη του θεάτρου αλλά και στη μουσική ή την αρχιτεκτονική. Πού πιστεύετε ότι βρισκόμαστε σήμερα;

Το θέατρο είναι σχέση. Υπάρχει όταν τουλάχιστον δύο άτομα βρίσκονται στον ίδιο χώρο και χρόνο. Έτσι, το θέατρο έχει μια εγγενή κοινωνική φύση. Οι θεατρικές παραστάσεις μπορούν στη συνέχεια να εκτιμηθούν για την καλλιτεχνική τους ποιότητα ή την ικανότητά τους να δημιουργούν πολιτισμό, επηρεάζοντας τη συμπεριφορά και τις σχέσεις μιας κοινότητας.

Υπό αυτή την έννοια, το θέατρο Οντίν, πέρα από τις παραστάσεις του, έχει εργαστεί με «ανταλλαγές» (barters), κατά τη διάρκεια των οποίων το Οντίν παρουσιάζει την ομαδική του κουλτούρα μέσω μιας παράστασης και η τοπική κοινότητα απαντά με τις δικές της πολιτισμικές εκφάνσεις, που μπορούν να είναι χορός, μουσική, τραγούδια, βιβλία, μαγείρεμα, περίπατοι στη φύση. Η ανταλλαγή μάς επέτρεψε να μεταφέρουμε το θέατρο σε μέρη του κόσμου όπου αυτό δεν υπήρξε ποτέ. Δεν χτίζουμε την κοινωνική μας σχέση με το θέατρο μέσω γενικών εννοιών και θεωριών αλλά με βάση τις ατομικές ανάγκες, τις εκφράσεις και τις αντιδράσεις των θεατών που συναντάμε.

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
Η Julia Varley και ο Eugenio Barba στο 14ο διεθνές σεμινάριο Θεατρικής Ανθρωπολογίας, Πολωνία 2005. Φωτο: Francisco Galli.

— Ένα άλλο κομμάτι της μακράς και πολύ εμπνευσμένης ενασχόλησής σας είναι η διαπολιτισμική σχέση μεταξύ των ευρωπαϊκών και των ασιατικών ερμηνευτικών μεθόδων. Εμείς οι Δυτικοί τι έχουμε διδαχτεί και τι μπορούμε να διδαχτούμε από αυτές τις κουλτούρες; Πόσο προχώρησε το θέατρο μέσα από αυτές;

Η Θεατρική Ανθρωπολογία, η μελέτη του ανθρώπου σε συνθήκες οργανωμένης αναπαράστασης, είναι το πεδίο μιας διαπολιτισμικής συγκριτικής ανάλυσης με σκοπό να επισημάνει τις αρχές της παρουσίας στη σκηνή, που ισχύουν για οποιοδήποτε είδος παράστασης, είτε πρόκειται για κλασικό ασιατικό χορό-θέατρο, κλασικό μπαλέτο, σωματική μίμηση, παραστατικές τελετές από τη Λατινική Αμερική είτε για την αφθονία των αφρικανικών χορών κ.λπ. 

Αφίσα πολυθεματικού σεμιναρίου Μπάρμπα
Η αφίσα του σεμιναρίου «Theatre as a dialogue with the dead – Keeping alive a personal tradition»

Αυτή η μελέτη διεξάγεται στο ISTA (International School of Theatre Anthropology), όπου έρχονται προσκεκλημένοι καλλιτέχνες από την Ιαπωνία, την Ινδία, το Μπαλί, τη Βραζιλία και την Ευρώπη. Η επόμενη συνεδρία του ISTA θα πραγματοποιηθεί στη Φαβινιάνα, στην Ιταλία, τον Οκτώβριο του 2021, και θα διαρκέσει δέκα ημέρες.     

Είναι λάθος να σκεφτόμαστε γενικά για ασιατικές και ευρωπαϊκές ερμηνευτικές μεθόδους. Στην Ασία, όπως και στην Ευρώπη, υπάρχουν παραδόσεις χορού και θεάτρου που βασίζονται σε κείμενα, άλλες που κωδικοποιούνται σε μια καλλιτεχνική-τεχνητή συμπεριφορά και άλλες που το ύφος τους βασίζεται σε μια συμπεριφορά αντίστοιχη της καθημερινής ζωής. 

Σε πολλές από τις κλασικές ασιατικές μεθόδους δεν υπάρχει ο διαχωρισμός ανάμεσα σε θέατρο, χορό και τραγούδι που υπάρχει στην Ευρώπη. Στο θέατρο Οντίν μάθαμε πολλά από την ενότητα των δυνατοτήτων μιας παράστασης, αυτό όμως δεν συνέβη λόγω της περιέργειάς μας για τις ασιατικές μεθόδους θεάτρου αλλά ως συνέπεια συγκεκριμένων καλλιτεχνικών θεμάτων που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Ένα παράδειγμα είναι όταν το θέατρο Οντίν μετακόμισε από τη Νορβηγία στη Δανία το 1966. Τότε χάσαμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε με τους θεατές στην ίδια γλώσσα και αναγκαστήκαμε να βρούμε άλλους τρόπους για να τους αγγίξουμε. 

— Τι πιστεύετε ότι είναι σήμερα πιο απαραίτητο να διδάσκονται οι άνθρωποι στις καλλιτεχνικές σχολές αλλά και στα σχολεία; Με ποιον τρόπο θα μάθουν να αγαπούν την τέχνη ως εργαλείο για να ζήσουν καλύτερα;

Η γενναιοδωρία και η επούλωση των πληγών είναι ιδιότητες χρήσιμες τόσο στη ζωή όσο και στο θέατρο.

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
Julia Varley, The Flying Capret. Φωτο: Francisco Galli.
Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
Julia Varley, The Flying Capret. Φωτο: Francisco Galli.

— Το θέατρο σήμερα είναι πολύ πιο ατομικό, οι άνθρωποι δεν έχουν τη διάθεση ούτε το θάρρος να κάνουν συλλογικότητες, πολλές φορές από τον φόβο μήπως ματαιωθούν ή απογοητευθούν. Τι θα τους λέγατε;

Να βρουν τους ανθρώπους με τους οποίους επιθυμούν να συνδιαλλαγούν, έχοντας υπ' όψιν ότι για να χτιστεί κάτι που θα διαρκέσει χρειάζεται χρόνος. Οι νέοι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πώς να κάνουν υπομονή και πώς να αφήνουν το αποτέλεσμα να έρχεται όταν είναι έτοιμοι. Αυτό δεν είναι λάθος των νέων αλλά καθορίζεται από την ταχύτητα της επικοινωνίας και την έμφαση στην επιτυχημένη σταδιοδρομία που προβάλλουν οι κοινωνίες μας. Είναι ευθύνη μας, ως ατόμων με εμπειρία, να δείξουμε εναλλακτικές λύσεις.

— Είστε ο ιδρυτής της Θεατρικής Ανθρωπολογίας, τα κείμενά σας φωτίζουν περιοχές συνύπαρξης όχι μόνο των καλλιτεχνών αλλά και δικές μας, όταν τα διαβάζουμε. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα βασικά συστατικά της συνύπαρξης στην τέχνη και κατ' επέκταση στη ζωή μας;

Οι άλλοι συνεργάτες, καλλιτέχνες αλλά και μελετητές. Η αναζήτηση των αρχών που διέπουν διαφορετικές μορφές θεάτρου μάς επιτρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτά που έχουμε από κοινού, αντί να προσπαθούμε να αποκλίνουμε με διαφορετικά στυλ και αισθητικές προσεγγίσεις. Μπορούμε να μάθουμε να διατηρούμε την επικοινωνία με βάση τον πλούτο της διαφορετικότητας, δημιουργώντας συμμαχίες από τις οποίες όλοι μπορούν να κερδίσουν κάτι.

— Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο επίκαιρη σύνδεση του θεάτρου με την κοινωνία, τους ανθρώπους και το περιβάλλον σήμερα;

Το να δίνεις προσοχή σε λεπτομέρειες και μικρούς αριθμούς.

— Τι είναι το πιο σημαντικό που φέρνει το θέατρο στην επιφάνεια; Που ταράζει και επηρεάζει τη ζωή μας, μας συγκινεί και μας συνδέει με τους άλλους και με αυτό που βλέπουμε

Το να επηρεαζόμαστε από ζωντανές παρορμήσεις, να θυμόμαστε ότι είμαστε ζώα με σάρκα και οστά, που αντιδρούν στην παρουσία και στις παρορμήσεις άλλων ανθρώπων.

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
The Country where the Trees Fly. Ο Eugenio Barba ο Jacopo Quadri και ο Davide Barletti. Φωτο: Fabrica Athens, Αθήνα.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ τον τρόπο με τον οποίον εργάζεται ο Εουτζένιο Μπάρμπα αξίζει να ανατρέξει στη μυθιστορηματική του ζωή. Μεγαλωμένος στο χωριό Καλλίπολη στη Νότια Ιταλία, έχασε τον πατέρα του, που ήταν αξιωματικός του ιταλικού στρατού, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και, ενώ έκανε σπουδές στο στρατιωτικό κολέγιο της Νάπολης, εγκατέλειψε την ιδέα να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, στα χνάρια του πατέρα του. Αντ' αυτού, το 1954 μετανάστευσε στη Νορβηγία, όπου δούλεψε ως συγκολλητής μετάλλων και ναύτης αρκετά χρόνια. Ταυτόχρονα, πήρε πτυχίο στη Γαλλική και Νορβηγική Λογοτεχνία και Ιστορία των Θρησκειών από το Πανεπιστήμιο του Όσλο

Το 1961 πήγε στην Πολωνία, στην Κρατική Σχολή Θεάτρου της Βαρσοβίας, να σπουδάσει και να γίνει σκηνοθέτης. Έναν χρόνο αργότερα διέκοψε τις σπουδές του για να συνεργαστεί με έναν νέο και ακόμη άγνωστο, τον Γιέρζι Γκροτόφσκι, που ήταν σκηνοθέτης του μικρού Θεάτρου των 13 Σειρών στην Οπόλ. Εκεί ο Μπάρμπα παρέμεινε τρία χρόνια, αφοσιωμένος στη διάδοση πληροφοριών για τον Γκροτόφσκι, δημοσιεύοντας κείμενα, καθώς και ένα βιβλίο, το «Ένα χαμένο θέατρο». Το 1963 ταξίδεψε στην Ινδία για να σπουδάσει κατακάλι, μια θεατρική φόρμα που τότε ήταν άγνωστη στη Δύση, γράφοντας ένα δοκίμιο, το οποίο δημοσιεύτηκε σε πολλές χώρες.

Όταν το 1964 επέστρεψε στο Όσλο, ήθελε να γίνει ένας επαγγελματίας σκηνοθέτης θεάτρου, αλλά δεν ήταν δυνατό να βρει δουλειά. Συγκέντρωσε μερικούς νέους που είχαν απορριφθεί από την Κρατική Σχολή Θεάτρου και δημιούργησε το Οντίν Τεατρέτ τον Οκτώβριο του 1964. Μια ομάδα θεάτρου, από τις πρώτες στην Ευρώπη όπου εξασκήθηκαν ως αυτοδίδακτοι, με μια νέα πρακτική εκπαίδευσης που απετέλεσε μια ολική μαθητεία. Έκαναν πρόβες σε ένα αντιαεροπορικό καταφύγιο για το πρώτο τους έργο, τους «Εραστές των πουλιών», του Νορβηγού συγγραφέα Jens Bjorneboe, με το οποίο περιόδευσαν στη Σκανδιναβία. Στη συνέχεια, το 1966 δέχτηκαν μια πρόσκληση από τον δήμο του Χόλστεμπρο, μια μικρή πόλη των 16.000 κατοίκων, στη βόρειοδυτική Δανία.

Ο κορυφαίος σκηνοθέτης Εουτζένιο Μπάρμπα μιλά στη LIFO λίγο πριν έρθει στην Αθήνα Facebook Twitter
Eugenio Barba, 2002. Φωτο: Fiora Bemporad

Από τότε ο Μπάρμπα και οι συνεργάτες του κατέστησαν το Χόλστεμπρο βάση των πολλαπλών δραστηριοτήτων τους, σαν ένα θεατρικό εργαστήριο. Από το 1974 ο Εουτζένιο Μπάρμπα και το Οντίν Τεατρέτ έχουν επινοήσει τον δικό τους τρόπο παρουσίασης σε αντιφατικές κοινωνικές συνθήκες, μέσω πρακτικών όπως ο «αντιπραγματισμός», η ανταλλαγή πολιτιστικών εκφράσεων με μια κοινότητα, μια φυλή ή ένα ίδρυμα, δομημένων με μια διάδραση ή με μια κοινή παράσταση. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια η πρακτική του «αντιπραγματισμού-ανταλλαγής» έχει λειτουργήσει ως ένας καταλύτης για την πόλη του Χόλστεμπρο, μέσω μιας σειράς πρωτοβουλιών. Η πιο γνωστή είναι το Festuge (εβδομάδα εορταστικών εκδηλώσεων), ένα φεστιβάλ που διαρκεί εννέα ημέρες με τη συμμετοχή περισσότερων από εκατό τοπικών οργανισμών και ιδρυμάτων.

Το 1979 ο Εουτζένιο Μπάρμπα ίδρυσε το ISTA, το Διεθνές Σχολείο Θεατρικής Ανθρωπολογίας, ανοίγοντας έτσι ένα νέο πεδίο σπουδής, τη Θεατρική Ανθρωπολογία. Στις δεκαπέντε συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα, το ISTA έχει συγκεντρώσει ηθοποιούς, χορευτές και ακαδημαϊκούς διαφόρων ειδικοτήτων και παραδόσεων, με σκοπό τη μελέτη και σύγκριση των αρχών που αποτελούν τα θεμέλια των τεχνικών τους.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Θέατρο Αμόρε: Μια ιστορία αγάπης

Αφιέρωμα / Θέατρο Αμόρε: Μια ιστορία αγάπης

25 καλλιτέχνες μιλούν για όσα έζησαν στον θρυλικό θεατρικό οργανισμό που σαν σήμερα, πριν 13 χρόνια, διαλύθηκε οριστικά. Ανάμεσά τους ο εμπνευστής του, Γιάννης Χουβαρδάς, στην πιο προσωπική συνέντευξη της ζωής του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας επιστρέφει με 3 παγκόσμιες πρεμιέρες και 31 παραγωγές

Χορός / Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας επιστρέφει με 3 παγκόσμιες πρεμιέρες και 31 παραγωγές

Από τις 16 έως τις 25 Ιουλίου η Καλαμάτα χορεύει στο ρυθμό των ελληνικών και ξένων ομάδων και με μια ομπρέλα δράσεων υπό τον τίτλο «Σε κίνηση. Διαρκώς σε κίνηση. Μαζί; Ή μόνοι;».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θεόδωρος Κουρεντζής

Μουσική / Μπετόβεν στους Δελφούς: Την Κυριακή ένα από τα πιο σημαντικά πανευρωπαϊκά μουσικά γεγονότα

Η Ευρώπη γιορτάζει με τον πιο λαμπρό τρόπο τη μουσική του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν με τις 9 Συμφωνίες του, σε 9 ξεχωριστές συναυλίες από 9 πόλεις. Στο Αρχαίο Θέατρο Δελφών η musicAeterna θα ερμηνεύσει την 7η Συμφωνία, υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ