8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση

8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση Facebook Twitter
Η Ντόροθι στον «Μάγο του Οζ» (1939)
0

Η άνοδος της θερμοκρασίας. H ηλιοφάνεια. Η τόνωση της ερωτικής διάθεσης. Η ανθοφορία. Οι αλλεργίες. Η μετάβαση στη θερινή ώρα ‒ ένα βάναυσο μέτρο που επί δεκαετίες κλέβει μία ολόκληρη ώρα από τον ύπνο μας, προκειμένου να μην γκρινιάζουν οι καλοκαιράκηδες. Σημάδια ότι άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει η άνοιξη, που στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έχει μετατεθεί έναν μήνα μετά το σύνηθες, όπως όλες οι εποχές. 

Προκειμένου να μπούμε κι εμείς οι σινεφίλ στην κατάλληλη ψυχική διάθεση, συγκέντρωσα μια λίστα με «ανοιξιάτικες» ταινίες. Τι μπορεί, άραγε, να συνιστά μια ανοιξιάτικη ταινία; Η έντονη παρουσία της χλωρίδας και η τοποθέτηση της δράσης στην εποχή μάλλον αρκούν για να εντάξεις μια ταινία στην κατηγορία. Τα ζωηρά χρώματα επίσης ‒ μια ταινία των αδερφών Νταρντέν, βέβαια, δεν θα μπορούσες ποτέ να την αποκαλέσεις ανοιξιάτικη, ακόμα κι αν η ιστορία που αφηγείται εκτυλίσσεται Μάη μήνα. Υπό ευρεία έννοια, ανοιξιάτικη μπορεί να είναι και μια ταινία που μιλά για το ξύπνημα του έρωτα, για τη γέννηση ή για ένα νέο ξεκίνημα.

Με αυτά ως δεδομένα, ακολουθούν οκτώ «ανοιξιάτικες» ταινίες, κατάλληλες για έναν ωραιότατο εποχικό σινεμαραθώνιο. Με το που πατήσετε το play, θα ’ναι σαν να μπαίνει η άνοιξη – συγγνώμη, δεν κρατήθηκα. 

Υπό ευρεία έννοια, ανοιξιάτικη μπορεί να είναι και μια ταινία που μιλά για το ξύπνημα του έρωτα, για τη γέννηση ή για ένα νέο ξεκίνημα.

Ο Μάγος του Οζ

(The Wizard of Oz, 1939)

του Βίκτορ Φλέμινγκ

wizard of oz Facebook Twitter

Για να φέρεις την άνοιξη στο δωμάτιο, πρέπει να καταφύγεις, πριν από οτιδήποτε άλλο, σε κάποιο technicolor διαμάντι, από εκείνα που πατάς το pause κάθε λίγο για να χαζέψεις το χρωματάκι σε κάθε σπιθαμή του κάδρου. Ο «Μάγος του Οζ» είναι η πρώτη ταινία που έρχεται στον νου, επειδή διαθέτει το εξής εύρημα: όταν η ονειροπαρμένη Ντόροθι περνά «πέρα από το ουράνιο τόξο, στη χώρα για την οποία είχε ακούσει κάποτε σε ένα νανούρισμα», το φιλμ μεταμορφώνεται, αφήνοντας τη μονότονη όψη μεταξύ ώχρας και σέπιας, αποκτά μια γερή δόση κορεσμένων χρωμάτων κι εσύ μένεις να κοιτάς με το στόμα ανοιχτό. 

Φαντασία

(Fantasia,1940)

των Τζειμς Άλγκαρ, Σάμιουελ Άρμστρονγκ και Φορντ Μπιμπ Τζ.

FANTASIA

Ιδανικότερη μέρα στον χρόνο για να δεις την ντισνεϊκή «Φαντασία» είναι η Πρωτοχρονιά, αμέσως μετά την καθιερωμένη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης. Έλα, όμως, που η πανδαισία χρωμάτων, ήχων και ευρημάτων της ταινίας συνάδει με το κλίμα της εποχής, χώρια που μία από τις βινιέτες του έργου πατά πάνω στην «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» του Στραβίνσκι. Φαντασμαγορικό θέαμα, που παντρεύει την κλασική μουσική με τα σκίτσα του Ουόλτ Ντίσνεϊ, και ανεπανάληπτο φιλμικό πείραμα που θα στέκει ως αποστομωτική απάντηση σε κάθε κείμενο το οποίο λίγο αυτάρεσκα θα στηλιτεύει την Ντίσνεϊ για δημιουργικό συντηρητισμό. 

Αν με ρωτάτε, η ταινία θα έπρεπε να προβάλλεται κάθε χρόνο στο Μέγαρο Μουσικής, συνοδεία ζωντανής ορχήστρας – δηλώνω δημοσίως ότι παραχωρώ στους υπευθύνους του ιδρύματος την ιδέα, με μοναδικό αντάλλαγμα την ισόβια κράτηση μιας διπλής θέσης στην παράσταση, και ότι παραιτούμαι από κάθε άλλη απαίτηση.  

Το ξέσπασμα μιας ψυχής

(Now, voyager, 1942)

του Ίρβινγκ Ράπερ

8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση Facebook Twitter

Το φιλμ του Ίρβινγκ Ράπερ καταγράφει την προσπάθεια ενός νέου ανθρώπου να κατακτήσει, με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, την προσωπική του ελευθερία, σπάζοντας τα δεσμά μιας καταδυναστευτικής γονικής φιγούρας και των επακόλουθων, επίκτητων νευρώσεων, επιτυγχάνοντας έτσι την προσωπική του άνοιξη. Φυσικά, αυτή δεν μπορεί να είναι μόνιμη, ο χειμώνας πάντοτε θα επιστρέφει, μα, σε αντίθεση με τον κύκλο των εποχών, όπου η άνοιξη θα κάνει τη ρελάνς νομοτελειακά, στους ανθρώπους ίσως να χρειαστεί προσπάθεια και από τη δική τους πλευρά για την ανοιξιάτικη επάνοδο. Όπως και η κατάλληλη βοήθεια, αρκεί να είναι έτοιμοι να τη δεχτούν. Χαρακτηριστικό δείγμα της ερμηνευτικής στόφας της Μπέτι Ντέιβις –θα μπορούσες ποτέ να τη φανταστείς συνεσταλμένη, εύθραυστη παιδούλα;‒ και ένα από τα καλύτερα μελοδράματα της χρυσής εποχής του αμερικανικού σινεμά. 

O Kήπος των Φίντζι - Κοντίνι

(Il Giardino dei Finzi - Contini, 1970)

του Βιτόριο ντε Σίκα

8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση Facebook Twitter

Υπήρξε από τους διασημότερους κινηματογραφικούς κήπους, έφτασε, μάλιστα, και ως το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, αλλά, δυστυχώς, είναι λίγο εκείνοι που θυμούνται σήμερα τον «Κήπο» των Φίντζι - Κοντίνι. Πρόκειται για το comeback του Βιτόριο ντε Σίκα μετά από σειρά αποτυχιών, με αποκορύφωμα το απονεκρωμένο άρλεκιν «Amanti» (1968) που ένωσε επί της οθόνης τη Φέι Νταναγούεϊ με τον Μαστρογιάνι.

Tο φιλμ εκτυλίσσεται στη φασιστική Ιταλία των ’30s, με τον ομώνυμο, ολάνθιστο κήπο να λειτουργεί σαν ένα κουκούλι προστασίας, εντός του οποίου οι Εβραίοι νεολαίοι του φιλμ μπορούν ελεύθεροι να παίξουν, να ερωτοτροπήσουν, να πληγώσουν και να πληγωθούν, ανεπηρέαστοι από το αντισημιτικό κλίμα που επικρατεί στον έξω κόσμο. Ο κήπος στο φιλμ συμβολίζει την αθωότητα, τα ερημωμένα πλάνα του φινάλε καθιστούν σαφές τι συνέβη με αυτή στη συνέχεια. Πρέπει να τον επισκεπτόμαστε συχνότερα.   

Θρύλος

(Legend, 1985)

του Ρίντλεϊ Σκοτ

8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση Facebook Twitter

Η σημειακή πλοκή, η ντισνεϊκή αφέλεια και οι νωχελικοί ρυθμοί είναι στοιχεία που μπορεί να κάνουν κάπως πιο δύσκολο για τον σημερινό ενήλικο θεατή το να αποδράσει μέσα στον κόσμο της ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ. Έλα, όμως, που το νεραϊδοΰφαντο, ανοιξιάτικο περιβάλλον της είναι εκθαμβωτικό, τα πλάσματα που σουλατσάρουν μέσα της βγαλμένα από τα παραμύθια της γιαγιάς, ενώ η ανδρόγυνη ακτινοβολία του νεαρού Τομ Κρουζ και οι synth ήχοι των Tangerine Dream συνδράμουν με τη σειρά τους στον αλαφροΐσκιωτο χαρακτήρα της!

Όσοι την είδαν σε τρυφερή ηλικία, τρέφουν εκτίμηση γι’ αυτήν, το πώς θα σταθούν οι νέοι θεατές απέναντί της εξαρτάται από την απάντησή τους στο ερώτημα που απευθύνουν οι κιθαρισμοί του Γκίλμουρ και η βελούδινη φωνή του Μπράιαν Φέρι στο φινάλε: «Is your love strong enough?».

Όλοι λένε σ’ αγαπώ

(Everyone says I love you, 1996)

του Γούντι Άλεν

«It’s finally springtime, birds on the wing-time, and what a lovely day for love» τραγουδούν οι περαστικοί στην ανοιξιάτικη Νέα Υόρκη, σε ένα από εκείνα τα γοητευτικά εισαγωγικά μοντάζ πόλης του Γούντι. Αγαπητικός φόρος τιμής στο παραδοσιακό μιούζικαλ, όπου οι χαρακτήρες μπορούν να ξεσπάσουν ξαφνικά σε τραγούδι για να κοινοποιήσουν τα συναισθήματά τους και οι κούκλες στη βιτρίνα του Yves Saint Laurent να αρχίσουν μαγικά να κινούνται και να χορεύουν.

Ευφάνταστα χορευτικά, λαχταριστές επιλογές από το μεγάλο αμερικανικό songbook, γυρίσματα σε Νέα Υόρκη, Παρίσι και Βενετία, λαμπρό καστ που περιλαμβάνει από Τζούλια Ρόμπερτς ως Έντουαρντ Νόρτον, μερικά από τα καλύτερα γουντιαλενικά ευφυολογήματα, το σύνηθες ερωτικό γαϊτανάκι και μια φέτα μαγικού ρεαλισμού, όπου ο σκηνοθέτης και η Γκόλντι Χόουν χορεύουν δίπλα στον Σηκουάνα υπό τους ήχους του «I’m thru with love» – από τις ρομαντικότερες σκηνές στην ιστορία του μέσου. Όλα μαζί συνθέτουν μια ταινία με την οποία νιώθεις όχι μόνο σαν να μπαίνει η άνοιξη, αλλά και το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα μαζί.   

Απρίλης

(Aprile, 1998)

του Νάνι Μορέτι

Tέσσερα χρόνια μετά τον θρίαμβο του «Caro Diario» (1994), ο Νάνι Μορέτι επέστρεψε με ακόμα μία αυτοσχέδια, σκωπτική, ημιαυτοβιογραφική φιλμική λιχουδιά, με τον ίδιο να υποδύεται εκ νέου μια εκδοχή του εαυτού του, που εδώ γκρινιάζει και ανησυχεί για ζητήματα όπως η έλευση του πρώτου του παιδιού, η επιλογή του θέματος της επόμενης ταινίας του ‒μιούζικαλ ή ντοκιμαντέρ για τις εκλογές;‒ και, βέβαια, η αριστερά. Λιποβαρές σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, μα απολαυστικό, εάν σε πιάσει το χιούμορ του, με το μοτίβο της γέννησης –μιας νέας ταινίας, μιας νέας ζωής, μιας ελπίδας για τον τόπο– να διατρέχει τα μόλις 74 λεπτά που διαρκεί, αιτιολογώντας επαρκώς τον τίτλο του. 

Κι έπειτα, αν υπάρχει μία πόλη στην οποία θα ήθελες να βρίσκεσαι την άνοιξη, αυτή είναι η Ρώμη. Μη σου πω και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου.    

Θα σε βρω στον Παράδεισο

(What dreams may come, 1998)

του Βίνσεντ Γουόρντ

8 ταινίες για να μπείτε σε ανοιξιάτικη διάθεση Facebook Twitter

Ένας άνδρας σκοτώνεται σε φρικιαστικό ατύχημα και πληροφορείται στην άλλη ζωή ότι η σύζυγός του αδυνατούσε να διαχειριστεί τη θλίψη της και αυτοκτόνησε. Ξεκινά, λοιπόν, μια αναζήτηση μέσα από τους ανθοβριθείς ζωγραφικούς της πίνακες, προκειμένου να τη συναντήσει ξανά και να ανακουφίσει την ταραγμένη ψυχή της. 

Η ιμπρεσιονιστική απεικόνιση του επέκεινα χάρισε στο φιλμ ένα δικαιότατο Όσκαρ Οπτικών Εφέ, ο απροκάλυπτος και ατρόμητος συναισθηματισμός τού στοίχισε σε κριτικές, ο θάνατος και η αγωνία της απώλειας τού στοίχισαν σε εισιτήρια, ενώ η αποτυχία του κόστισε στον στυλίστα Βίνσεντ Γουόρντ («Vigil») την καριέρα του. Kρίμα μεγάλο για ένα φιλμ τόσο καλόψυχο και ευρηματικό –οι σκηνές στην Κόλαση μοιάζουν παρμένες από έργο του Γκίλιαμ–, το οποίο αξιοποιεί στο έπακρο το θλιμμένο βλέμμα που πάντα έκρυβαν τα ζωηρά γαλάζια μάτια του Ρόμπιν Γουίλιαμς.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Θάνος Σαμαράς για το «Vertigo»

Η ταινία της ζωής μου / Η ταινία της ζωής μου: Ο Θάνος Σαμαράς για το «Vertigo»

Διαθέτοντας ένα τεράστιο αρχείο από αγαπημένες ταινίες, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης δυσκολεύτηκε πολύ να καταλήξει στη μία εκείνη που θεωρεί καθοριστική για την πορεία του. Νίκησε το μεγαλείο του Άλφρεντ Χίτσκοκ (έστω και ως double feature με το «Μάτια χωρίς πρόσωπο» του Ζορζ Φρανζί!).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 ταινίες για τον ύπνο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου

Οθόνες / 10 ταινίες για τον ύπνο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου

Η αϋπνία για να μην έρθει ο Φρέντι Κρούγκερ, οι φαντασιώσεις στο «Μάτια Ερμητικά Κλειστά», τα πολυεπίπεδα όνειρα του «Inception» και πολλές ακόμα ταινίες που έβαλαν τον ύπνο στον πυρήνα τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ