Kylie Minogue vs. Roisin Murphy: Η επιστροφή της ντίσκο σε δύο σημαντικές νέες κυκλοφορίες

Kylie Minogue vs. Roisin Murphy: Η επιστροφή της ντίσκο σε δύο σημαντικές νέες κυκλοφορίες Facebook Twitter
0



ΤΟ 2020 ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΟΝΙΑ που η ντίσκο επέστρεψε, μόνο που όλοι τελικά την περάσαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας και όχι σε κάποια πίστα ή σε κάποιο κλαμπ/μπαρ να χορεύουμε τα χιτ της νέας εποχής μέχρι πρωίας. Είναι ένα θέμα το πώς βιώνουμε τη μουσική που βγαίνει τελευταία: από απόσταση, χωρίς ουσιαστική διασκέδαση (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και μέσα από τα social media και τον ψηφιακό κόσμο.


Σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο, από κάθε άποψη, καιρό, επομένως, έτυχε μάλλον απρογραμμάτιστα –ή και όχι– ορισμένα από τα μεγαλύτερα γυναίκεια ονόματα της ποπ να στρέψουν το βλέμμα προς τις δεκαετίες του '70 και του '80 και να πιάσουν εκ νέου ένα από τα πιο χορευτικά είδη της μουσικής.


Μάλλον, καλύτερα, ο Covid-19 ήρθε ακάλεστoς γενικότερα και πιο ειδικά στην περίπτωση π.χ. της Dua Lipa με το Future Nostalgia, τον πρώτο δίσκο - ένδειξη ότι ξαναγυρνάμε στην αστρόσκονη, τις ντισκομπάλες, την περμανάντ και τις πούλιες. Βέβαια, αναγκάστηκε να το κυκλοφορήσει γιατί διέρρευσε πρόωρα οπότε δεν σήκωνε περαιτέρω σκέψεις.

Προσωπικά, είμαι ακόμη περίεργη αν η Murphy σοβαρολογούσε ότι ετοιμάζει μια ρέγκε δουλειά, όταν έπαιρνε συνέντευξη από την Jessie Ware για το Interview τον περασμένο Ιούνιο.


Ακολούθησε το Chromatica της Lady Gaga που άλλαξε ημερομηνίες μέχρι να βγει για να μην πέσει μέσα στην πρώτη καραντίνα. Αντίθετα η Jessie Ware δεν πτοήθηκε και το απρόσμενο What's Your Pleasure?, ένα άλμπουμ που έκανε για να αποδράσει από την πραγματικότητα, και ένα από τα καλύτερα της χρονιάς, κατάφερε να αναστήσει τη σχεδόν ξεχασμένη μουσική της καριέρα.

Δεν ήταν η μόνη που ένιωθε μια ανάγκη για εξωστρέφεια και απόδραση όταν τριγύρω καταρρέει ο κόσμος. Το ίδιο συνέβη και στην Kylie Minogue που η νέα της δουλειά συνέπεσε με το δεύτερο κύμα πανδημίας στην Ευρώπη.

Kylie Minogue vs. Roisin Murphy: Η επιστροφή της ντίσκο σε δύο σημαντικές νέες κυκλοφορίες Facebook Twitter
Στα 12 κομμάτια του «Disco», η 52χρονη ντίβα γιορτάζει την αισιοδοξία και τη δύναμη της αγάπης και της μουσικής που λειτουργεί θεραπευτικά.


Το Disco –κατευθείαν στο ψητό από τον τίτλο (sic)– είναι το 15ο άλμπουμ της και έρχεται δυο χρόνια μετά το Golden του 2018. Απέχει μίλια ηχητικά από την προηγούμενη απόπειρά της σε πιο country μονοπάτια, αλλά και εδώ συνυπογράφει τα τραγούδια με επιρροές από Abba, Donna Summer, Bee Gees, Earth Wind and Fire και Studio 54.

Στα 12 κομμάτια του, η 52χρονη ντίβα γιορτάζει την αισιοδοξία και τη δύναμη της αγάπης και της μουσικής που λειτουργεί θεραπευτικά. Αν και κάπως άνισα. Τo βασικότερο πρόβλημά του είναι ότι δεν υπάρχει ένα αξιομνημόνευτο κομμάτι, όπως μας συνήθιζε στο παρελθόν, και ενώ είναι βουτηγμένο στο γκλιτερ, δεν φαίνεται να λάμπει αρκετά: τουλάχιστον το μισό άλμπουμ ακούγεται κάπως αδιάφορο. Λειτουργεί, δε, περισσότερο όταν χαζεύεις τις εικόνες που το συνοδεύουν μέσα από τα διάφορα βίντεο στο YouTube.

«Can we all be as one again?» τραγουδάει στο πρώτο σινγκλ, το Say Something, μια ζεστή queer μελωδία που όλο και κάτι σου θυμίζει από τα '80s αλλά δεν μπορείς να προσδιορίσεις τι. Ίσως είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, που παραδόξως δεν είναι ντίσκο αλλά ποπ και συγκινεί κάπως μέσα στην αθωότητά του, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι γράφτηκε και ηχογραφήθηκε στο πρώτο lockdown από το σπίτι της στο Λονδίνο, σε ένα αυτοσχέδιο στούντιο, ενώ ανησυχούσε για την οικογένεια της πίσω στη Μελβούρνη κι ενώ παρακολουθούσε το Tiger King, όπως όλοι.

 

Kylie Minogue - Say Something

Φυσικά, για τους ακροατές της στη Βρετανία όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα, μια και το άλμπουμ πήγε στο νούμερο 1 των τσαρτ, και μάλιστα η Minogue έγινε η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνις που καταφέρνει να έχει άλμπουμ στην κορυφή για 5 συνεχόμενες δεκαετίες, τα Kylie (1988), Enjoy Yourself (1989), Greatest Hits (1992), Fever (2001), Aphrodite (2010), Golden (2018) και Step Back In Time: The Definitive Collection (2019).


Το Disco κλείνει με το Celebrate You, ένα κομμάτι ενδυνάμωσης για μια κοπέλα, με τους στίχους «you ain't ordinary». Δυστυχώς, δεν χαρακτηρίζεις έτσι το άλμπουμ: εκτός από 2-3 στιγμές δεν σου αφήνει πολλά, πέρα από τις καλές του προθέσεις.


Το αντίθετο μπορεί να πει κανείς για το Róisín Machine της Róisín Murphy, μια εξωπραγματική κυκλοφορία που η δημιουργία της εκτείνεται εδώ και 10 χρόνια περίπου, παράλληλα με τα επίσημα στούντιο άλμπουμ της. Άνθισε μέσα από μια μακροχρόνια και εμπνευσμένη συνεργασία με τον μουσικό παραγωγό Richard Barrat, (DJ Parrot, Crooked Man).

Kylie Minogue vs. Roisin Murphy: Η επιστροφή της ντίσκο σε δύο σημαντικές νέες κυκλοφορίες Facebook Twitter
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Murphy καταπιάνεται με ντίσκο ρυθμούς αλλά τους πάει ένα βήμα, ένα επίπεδο παραπέρα.


Το Simulation, το 8λεπτο έπος που ανοίγει τον δίσκο ήταν και το πρώτο που έγραψαν και κυκλοφόρησε το 2012. Το ίδιο συνέβη και με το Jealousy, κομμάτι που τον κλείνει και  κυκλοφόρησε το 2015. Όσον αφορά την περίπτωση του Incapable, το σκαρφίστηκε το 2010, την εποχή που χώριζε από τον εικαστικό Simon Henwood, εννιά μήνες από τη γέννηση της κόρης τους.

Και τα τρία κομμάτια βρήκαν στέγη στο φετινό της άλμπουμ, όπου εμβαθύνει σε είδη όπως η Chicago house, η nu-disco και η electro-pop. Μια διάθεση πειραματισμού διακατέχει όλο τον δίσκο που ηχητικά ακούγεται σαν ένα χορευτικό σετ που θα έκανε κάποιος σε κλαμπ, ενώ τα τραγούδια αποφεύγουν τις τετριμμένες ποπ φόρμες και μοιάζουν περισσότερο σαν vintage 12-ιντσα σινγκλ.


Δεν είναι η πρώτη φορά που η Murphy καταπιάνεται με ντίσκο ρυθμούς αλλά τους πάει ένα βήμα, ένα επίπεδο παραπέρα. Όχι μόνο τελειοποιεί τον ήχο της, όπως γράφει ο Αλέξης Πετρίδης, επιδεικνύει μια εξαιρετική αντίληψη που έχει για την ποπ και χορευτική μουσική. Είναι αλήθεια, σχεδόν δεν παίρνεις ανάσα από τον τρόπο που εναλλάσσονται τα κομμάτια, όπως π.χ. το Kingdom of Ends, την πιο ανατριχιαστική στιγμή του Machine.

 

Róisín Murphy - Kingdom of Ends


Είναι ένα άλμπουμ για το τέλος μια σχέσης; Αρκετές στιγμές υπονοείται κάτι τέτοιο, όπως στο εξαιρετικό Murphy's Law, όπου τραγουδάει αποφασιστικά: Every since we broke up/ I've been afraid to go out/ But I won't be a prisoner/ Locked up in this house/ I feel my story's still untold/ But I'll make my own happy ending/ But I'd rather be alone/ Than making do and mending («Από τότε που χωρίσαμε/ Φοβάμαι να βγω έξω/ Αλλά δεν θα γίνω αιχμάλωτη/ Δεν θα κλειδωθώ μέσα σε αυτό το σπίτι/ Νιώθω ότι η ιστορία μου δεν έχει ειπωθεί ακόμη/ Αλλά θα φτιάξω το δικό μου χαρούμενο τέλος/ Αλλά προτιμώ να μείνω μόνη μου/ Παρά να το διορθώσω»). Αυτός ο μονόλογός της για την ανάκτηση της ιστορίας της και το χαρούμενο τέλος ακούγεται και στην εισαγωγή του Simulation, σαν να κατοχυρώνει τις επιλογές της.


Η μηχανή της μπορεί να μην είναι αποκύημα του εγκλεισμού των τελευταίων μηνών αλλά συνδιαλέγεται άμεσα με τη συγκεκριμένη συνθήκη και τα συναισθήματα που νιώθουμε αυτή την εποχή. Όταν αυτό γίνεται αβίαστα και από μόνο του, τότε σημαίνει ότι πρόκειται για μια σπουδαία συγκυρία.

Προσωπικά, είμαι ακόμη περίεργη αν η Murphy σοβαρολογούσε ότι ετοιμάζει μια ρέγκε δουλειά, όταν έπαιρνε συνέντευξη από την Jessie Ware για το Interview τον περασμένο Ιούνιο. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι αναφερόταν στο Róisín Machine – τέλος πάντων, ό,τι κι αν εννοούσε, ανυπομονώ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Chromatica»: Η επιστροφή της Lady Gaga με το πιο γκαντέμικο άλμπουμ των τελευταίων ετών

Μουσική / «Chromatica»: Η επιστροφή της Lady Gaga με το πιο γκαντέμικο άλμπουμ των τελευταίων ετών

Έχοντας χτυπηθεί από μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες, το πολυαναμενόμενο έκτο άλμπουμ της Lady Gaga διχάζει, προδίδοντας την αναποφασιστικότητά της και αποτυγχάνοντας να εκφράσει την εποχή του.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM