☛ «Ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από τις αλλαγές στις τιμές των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών;» αναρωτήθηκε ο Βασίλης Καψάσκης, δίνοντας την απάντηση στο ρεπορτάζ του στο προηγούμενο φύλλο μας. Οι γνώμες των αναγνωστών διίστανται: «Μας δουλεύουν ψιλό γαζί! Πας για μια δουλειά στο κέντρο και ενώ πλήρωνες ενα εισιτήριο και σου έφτανε, τώρα θα πληρώνεις δύο. Και μιλάμε για την πλειονότητα των χρηστών των ΜΜΜ» γράφει ο Geo77, ενώ η Κυψέλη θεωρεί πως «το πρόβλημα δεν είναι το μέσο μεταφοράς αλλά η απαράδεκτη συμπεριφορά των επιβαινόντων».
«Η κάρτα των 30 ευρώ συμφέρει πάρα πολύ, αλλά έπρεπε να προνοήσουν και για όσους δεν χρησιμοποιούν το μετρό και τον Ηλεκτρικό» τονίζει ο/η Winifred, και ο just saying προτείνει: «Δύο τύποι εισιτηρίων λείπουν για να καλύπτονται όλοι οι επιβάτες, το ολοήμερο και το εισιτήριο κοντινών διαδρομών, που ισχύει π.χ. για 3 στάσεις και διαρκεί μισή ώρα».
Και τέλος ο Lupin βάζει λίγο δίκαιο ταξικό σουρεαλισμό στη ζωή μας: «Η αλήθεια είναι ότι προτιμούμε την τέχνη της περιπλάνησης στη μητρόπολη. Μας ενδιαφέρει, άλλωστε, η διαδρομή κι όχι ο προορισμός».
Όμως, μέσα στο σκοτάδι της ετερονομίας, γύρω στις 05:38, στο τρόλεϊ, η περίπτωση Ε' σκέφτεται: «Είμαι η εργατική δύναμη-εμπόρευμα και πάω για να σπαταλήσω τη νιότη και τη δημιουργικότητά μου για το εκάστοτε αφεντικό και για σκοπούς που στην καλύτερη δεν με ενδιαφέρουν, στη χειρότερη με βρίσκουν απέναντί τους. Ξεχάσατε, επομένως, στην ανάλυσή σας να αναφέρετε ότι το κόστος μετακίνησης από και προς την εργασία πρέπει να 'ναι αποκλειστικά των αφεντικών. Κι αν δεν βλέπετε τα επιχειρήματα, αρχίστε από το πιο προφανές: κάθε πρωί μας καταργούν τα όνειρα».
☛«Γιατί ακόμα επιτρέπεται να σταθμεύεις στο κέντρο;» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στο πρόσφατο άρθρο του.
«Συμφωνώ απολύτως» έγραψε ο/η argina. «Ποτέ στο κέντρο με το αυτοκίνητο και καθολική απαγόρευση στάθμευσης στο ιστορικό και εμπορικό κέντρο της πόλης. Aρκεί, όμως, να υπάρχουν μέσα συγκοινωνίας για να γυρνάμε, αν θέλουμε, και στις 3 στο σπίτι μας...».
«Η άλλη όψη του νομίσματος για μένα», σχολίασε η Mystique, «είναι ότι διάφορες περιοχές του κέντρου, όπως το Κολωνάκι, που έχουν και πρωινή αγορά και βραδινή ζωή τον χειμώνα είναι απλησίαστες με το αυτοκίνητο λόγω της απαγορευμένης στάθμευσης και των προστίμων. (Άρα, ή παίρνεις ταξί –άουτς– ή παίζεις κορώνα-γράμματα να σε κλέψουν κάπου στα στενά, περπατώντας από το μετρό). Η δημιουργία δηλαδή δημοτικού πάρκινγκ (ακόμα και υπόγειου) δεν θα μας κάνει ευρωπαϊκή χώρα; Πρέπει να απομονώσουμε το κέντρο σώνει και καλά;».
Της απάντησε ο x.: «Mystique, όλοι οι συγκοινωνιολόγοι πια συμφωνούν ότι ένα πάρκινγκ, ακόμη και υπόγειο, δεν αποσυμφορεί το κέντρο αλλά εκλαμβάνεται ως ανοιχτή πρόσκληση για να έρθουν και άλλα αμάξια. Το θέμα δεν είναι να βολεύουμε τα Ι.Χ. μας αλλά να τα βγάλουμε από το κέντρο!».
☛ Με αφορμή το ρεπορτάζ του Δημήτρη Κυριαζή «Κατεδαφίσεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων - Τι προβλέπει το φιλόδοξο σχέδιο για το κέντρο της Αθήνας», η Domenica μας έστειλε το παρακάτω:
«Το άρθρο, ίσως άθελά του, μοιάζει να ενστερνίζεται την επίσημη άποψη, πως δηλαδή ο ιδιοκτήτης του ακινήτου φταίει για όλα, όποτε ας του τα πάρει το κράτος (και σε ποιον θα δοθεί το οικόπεδο, είναι άλλο θέμα...). Δηλαδή, η απορία μου είναι τι γίνεται όταν μιλάμε για κτίρια που οι ιδιοκτήτες τους θέλουν, αλλά δεν μπορούν ούτε να τα συντηρήσουν ούτε να τα πουλήσουν – συχνά, δε, μένουν και μέσα. Νομίζω πως το πιο δίκαιο είναι ένα είδος συμφωνίας με τους ιδιοκτήτες – ξέρουν ήδη πως το ακίνητό τους έχει απαξιωθεί, θα το χάριζαν αν ήταν να μην το πληρώνουν χρυσό. Έτσι, αν τους πει το κράτος πως σε αντάλλαγμα θα πάρουν και κάτι (έστω, μικρής αξίας και σε άλλη πόλη), οι περισσότεροι θα τρέξουν με ανεπανάληπτο ενθουσιασμό να δηλώσουν τα ετοιμόρροπα κτίριά τους. Επίσης, μπορεί να βρεθεί και μια ανθρώπινη λύση στο θέμα στέγασης αστέγων, προσφύγων και μεταναστών εντός του αστικού ιστού. Π.χ. μπορεί να πει το κράτος: δώσε μας το ετοιμόρροπο, 300 τ.μ. γιαπί σου, ώστε να στεγαστούν κοινωνικές δομές κι εσύ θα πάρεις 30 τ.μ. στο ανακαινισμένο κτίριο, ή σου το γκρεμίζουμε και πάρε ένα χωράφι τέρμα Θεού. Αν γίνει δίκαια, χωρίς μίζες και με διάθεση να μην αδικηθεί κανείς, μπορεί να λειτουργήσει. Έτσι όπως το ακούω, όμως, δεν φαίνεται δίκαιο. Οι πιο πολλοί νομίζετε πως δεν σας αφορά αυτό, αλλά περιμένετε 5 χρονάκια ακόμα, όταν η κολόνα της πολυκατοικίας σας που χρονολογείται από τα '60s θα έχει πρόβλημα και κανένας από εσάς λεφτά για τη φτιάξετε...».
σχόλια