O Terry Richardson απαντά στις κατηγορίες για σεξουαλική εκμετάλλευση

O Terry Richardson απαντά στις κατηγορίες για σεξουαλική εκμετάλλευση Facebook Twitter
4

Εδώ και περίπου δύο μήνες διάφορες ιστορίες και μαρτυρίες με πρωταγωνιστή τον φωτογράφο Terry Richardson έχουν αρχίσει να πληθαίνουν σε δημοσιεύματα του ίντερνετ. Μοντέλα που έχουν συνεργαστεί μαζί του εμφανίζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές και μιλάνε σε δημοσιογράφους με όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια για τις στιγμές που πέρασαν μπροστά από την κάμερα του φωτογράφου. Αρκετές μαρτυρίες υπάρχουν και σε δημοσιευμένα άρθρα σε σελίδες του ίντερνετ με κοπέλες να τον κατηγορούν για σεξουαλική εκμετάλλευση και τις λεπτομέρειες από τα backstage να πυροδοτούν συζητήσεις και σχόλια. Καταγγελίες και στοιχεία για κατηγορητήρια δεν υπάρχουν, αλλά ο θόρυβος αρχίζει και δυναμώνει και ο φωτογράφος για πρώτη φορά απαντά με επιστολή που δημοσίευσαν τα μεγαλύτερα αμερικανικά site:

                       

"Πριν από τέσσερα χρόνια, επέλεξα να αγνοήσω τα κουτσομπολιά του Internet και τις ψευδείς κατηγορίες εναντίον μου. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα πως θα τους έδινα αξία με μια απάντηση μου και πως αυτό θα ήταν προδοσία απέναντι στη δουλειά μου. Όταν αυτοί οι ισχυρισμοί ξαναήρθαν στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, παρουσιάστηκαν ακόμη πιο κακόβουλοι και διαστρεβλωμένοι, θυμίζοντας ένα συναισθηματικά επιφορτισμένο κυνήγι μαγισσών. Πίσω από την ελευθερία και την ανωνυμία του ίντερνετ οι άνθρωποι άρχισαν να επινοούν κακοπροαίρετες και συκοφαντικές ιστορίες για την επαγγελματική και προσωπική μου ζωή. Γράφοντας για αυτές προσπαθώ να κάνω μια ταπεινή προσπάθεια να διορθωθούν οι φήμες έχοντας συνειδητοποιήσει πως όσο αποφεύγω να συμμετάσχω στη συζήτηση, αυτό που μένει είναι τα ψέμματα.

 

Όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη το 1990 για να αρχίσω τη φωτογραφία, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειά μου ήταν η καταγραφή της ζωής μου στο East Village. Oι δουλειές μου ήταν υπερβατικές, ακατέργαστες και η αισθητική τους κατέστρεφε την φίνα εικόνα των φωτογραφιών μόδας της εποχής. Η πρώτη μεγάλη καμπάνια μου γυρίστηκε το 1994 και ήταν μια προκλητική εικόνα με τις περιπτύξεις ενός ζευγαριού σε ένα μπαρ. Ήταν μια συγκλονιστική εικόνα για την εποχή της και το πρώτο παράδειγμα αντίστοιχης φωτογραφίας που χρησιμοποιήθηκε για μια διαφημιστική καμπάνια μόδας.

 

Όπως ο Robert Mapplethorpe, ο Helmut Newton και τόσοι άλλοι πριν από εμένα, η σεξουαλική θεματολογία ήταν πάντα μέρος της φωτογραφίας μου. Πριν από δέκα χρόνια παρουσίασα μερικές από αυτές τις φωτογραφίες σε μια γκαλερί στη Νέα Υόρκη με την έκθεση να συνοδεύεται από ένα βιβλίο. Η έκθεση ήταν πολύ δημοφιλής και είχε επιτυχία. Οι φωτογραφίες είχαν σαν θέμα ερωτικές περιπτύξεις και εξερευνούσαν την ομορφιά, την ωμότητα και το χιούμορ της σεξουαλικότητας.

 

Είχα δουλέψει μαζί με ενήλικες γυναίκες οι οποίες είχαν συναινέσει και συνεργαστεί έχοντας πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς θα κάνουν και είχαν υπογράψει την κυκλοφορία τους όπως γίνεται σε κάθε δουλειά. Ποτέ μου δεν έχω χρησιμοποιήσει την προσφορά εργασίας ή οποιαδήποτε απειλή για να αναγκάσω κάποιον να κάνει κάτι που δεν θέλει. Με όποιον και αν συνεργάστηκα επέδειξα σεβασμό και τον αντιμετώπισα σαν άνθρωπο με ελεύθερη βούληση.

 

Η πρόχειρη δημοσιογραφία και το κυνήγι των εύκολων χτυπημάτων του ίντερνετ έδωσαν βήμα και ενίσχυσαν μια κακόβουλη σταυροφορία εναντίον μου. Καλοπροαίρετη ή όχι, βασίζεται σε ψέματα. Το να πιστεύει ο κόσμος τέτοιες φήμες κάνει κακό όχι μόνο στο πνεύμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά στα πολύ πιο σημαντικά πραγματικά θύματα εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Οι άνθρωποι θα εκφράζουν πάντα ισχυρές απόψεις για τις προκλητικές εικόνες και η διχογνωμία για θέματα που αφορούν το σεξ είναι μεν το πιο φυσικό και λογικό πράγμα στην ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά και το πιο ευαίσθητο και ικανό να διχάσει.

 

Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, έχω αποδεχτεί πως οι πιο προκλητικές εικόνες μου είναι σίγουρο πως θα προκαλέσουν αντιδράσεις και έχω μάθει να εκτιμώ τις συζητήσεις που προκαλούνται από αυτές. Το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι πως είτε αγαπάς, είτε μισείς τη δουλειά μου και εμένα, θα το κάνεις υπό το πρίσμα της αλήθειας και αφού υπάρχει ενημέρωση από αληθινά γεγονότα."

 

Terry Richardson

It's Viral
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

3 σχόλια
Ωραία. Είπε την δική του άποψη. Σεβαστό. Ας την αποδομήσουμε τώρα για να την κριτικάρουμε με λογική και επιχειρήματα. Πρώτα απ'όλα εστιάζουμε στην δουλειά του και στο τι παράγει αυτή: έναν κακοχωνεμένο μισογυνισμό με κλισέ έπαρση "αυθορμητισμού¨. Έπειτα στους ισχυρισμούς των κατηγόρων που είναι υπόθεση των δικαστηρίων κι όχι δική μας. 1ον. Η φωτό που επιλέγεται μαζί με τον Woody Allen (που είναι στο στόχαστρο άλλου κυνηγιού μαγισσών με μονόπλευρη κατήγορο την πρώην σύντροφό του) δημιουργεί έναν συσχετισμό συναισθηματικό στον θεατή που δεν αρμόζει, γιατί η δουλειά του Allen ουδέποτε κριτικαρίστηκε ότι αναπαράγει κάτι το ιδιαζόντως γλοιώδες (κι ας είναι τίγκα στο σεξουαλικό) ενώ του Richardson η αισθητική αποτελεί το Α και το Ω της ενόχλησης. 2ον. Η σύγκριση με τον R.Mapplethorpe και τον H.Newton μόνο ως ύβρις μπορεί να λογιστεί! Επιπλέον δεν είναι κανείς από τους δύο ζωντανός για να αποδεχτεί την σύγκριση και να την δικαιώσει. Η ωμή "αλήθεια" του Mapplethorpe με την ζωή που αντιστοιχούσε στα θέματά του δεν έχει καμμία σχέση με την χυδαιολογία που αναπαράγει ο Richardson που μοιάζει περισσότερο με ιλουστρασιόν αναπαραγωγή τσόντας παρά με έμπνευση, πάθος, γνησιότητα και ανθρώπους του περιθωρίου. Έπειτα η αισθητική του Newton, φετιχιστική και με σαφείς SM αναφορές δείχνει ΠΑΝΤΑ έναν σεβασμό και θαυμασμό προς την γυναίκα, ακόμα κι όταν την έχει σ'ένα κρεβάτι ζεμένη στα τέσσερα με ένα σαμάρι! Οι γυναίκες του Newton είναι Αμαζόνες, του Richardson απλά τσούλες. H διαφοροποίηση σαφώς δεν έγκειται στα μοντέλα, στις ίδιες τις γυναίκες, αλλά ακριβώς στην αισθητική που αναπαράγει ο Richardson. Γι'αυτό και τον εγκαλούν στην τάξη. Δεν το βρίσκω παράλογο.Ερωτώ. Έχει καμμία σύγκριση αυτή η φωτόhttp://www.fashionadexplorer.com/l-Zm0qKfxYaZA22ad3.jpgμε αυτήν φερ'ειπείν http://blog.ricecracker.net/wp-content/uploads/2009/11/10_03_2008_0458995001205108030_helmut_newton.jpgKι όμως, στην ίδια πράξη κάνουν αναφορά! Προφανώς δεν είναι το ΤΙ αλλά το ΠΩΣ. Πόσο όμορφα στημένη και με σεβασμό στην γυμνότητα και την ωμότητα είναι αυτό (Mapplethorpe)http://25.media.tumblr.com/tumblr_lek1k2yN6z1qcu92uo1_400.jpgκαι ΠΩΣ αυτή η φωτό (που παραπέμπει ευθέως σε gang bang παρά την θέληση του υποκειμένου) ΔΕΝ είναι μισογυνίστική και ψευτο-γκλαμουρέ;http://mancunion.com/wp-content/uploads/2013/11/DG.jpgΉ αυτή με την λαδωμένη και παντελώς άτριχη γκόμενα με το φαλλικό αντικείμενο ανάμεσα στα σκέλια της; http://images.dazedcdn.com/640x640/an/70/2/72439.jpgΣτο Brazzers έχει θέση ίσως, γιατί όχι, σε μια glossy καμπάνια του Tom Ford (καλός κι αυτός!) που θα μπει σε γυναικεία περιοδικά TI θέση έχει; Δεν είναι πρόκληση για την πρόκληση; Ή έχει κάποια περαιτέρω καλλιτεχνική αξία που μου διαφεύγει; Επίσης η πρόκληση μπορεί να έχει ΚΑΙ μήνυμα (δες καμπάνιες της Benetton) KAI εξυπνάδα/καλλιτεχνική αξία (δες Marithe et Francois Girbaud). To link περιλαμβάνει και φωτό του Richardson για να ξέρουμε για τι μιλάμε.http://www.buzzfeed.com/copyranter/15-controversial-fashion-ads-that-were-banned3ον. Ισχυρίζεται ότι δεν χρησιμοποίησε την προσφορά εργασίας για να αναγκάσει κάποιον να κάνει κάτι. Oμως όπως όλοι σχεδόν γνωρίζουμε τα μοντέλα δεν είναι/δεν προλειαίνονται να είναι -κατά κανόνα- the sharpest knife in the drawer κι οι περισσότερες είναι σχετικά μικρούλες, από χωριά, άβγαλτες και αστοιχείωτες (τουλάχιστον στην αρχή), επιπλέον είναι ένας χώρος που βρίθει από ναρκωτικά. "Σού'χω κλείσει audition με τον σούπερ διάσημο Terry", όπως το παρουσιάζει η πρακτόρισσα, σημαίνει "αλίμονό σου σκατουλίτσα μην τα γ@μήσεις, πας σούμπιτο πίσω στο αγελαδοτροφείο σου και ξέχνα τις Νέες Υόρκες και τα μεγαλεία κλπ." Με τέτοιες συνθήκες το μοντέλο είναι υπνωτισμένο να κάνει ό,τι του λένε λίγο πολύ. Πρέπει νά'χει πολύ τσαγανό και να είναι και λίγο αλητόνι για να μπει στο νόημα πριν γίνει "το κακό". Το να λέει λοιπόν ότι η ελεύθερη θέληση είναι 100% εκεί είναι εξωραϊσμός της κατάστασης και υποκρισία (αυτήν για την οποία κατηγορεί τους κατηγόρους του, ω τι ειρωνία!). Σε γενικές γραμμές λοιπόν δεν δίνει επαρκές ιδεολογικό υπόβαθρο στην δουλειά του o Terry, ούτε στη πρακτική της εξάσκηση, ώστε να με πείσει ως σκεπτόμενο άτομο ότι ναι, μωρέ, άδικα το κατηγορούν το παλικάρι.