Αυτό που περιγράφεις είναι σε γενικές γραμμές έρωτας και πάθος κι όχι αγάπη. Κι επειδή αυτά τα συναισθήματα είναι της υπερβολής κι όχι της ζυγοστάθμισης κάποιος πάντα είναι πιο παθιασμένος από τον άλλο συμβαίνει αυτό που συνέβη. Φυσικά μην νιώσεις τύψεις ότι "τον άφησες να φύγει". Κάθε πράγμα γίνεται γιατί κάτι μέσα μας προσκρούει ή όχι στις έξωθεν συνθήκες.
4.11.2015 | 14:44
Πυραμίδα
Τι νόημα έχει η αγάπη αν δεν είναι ολοκληρωτική? Να πέφτεις στα πατώματα, να ξέρεις ότι θα έδινες και τη ζωή σου ακόμα για εκείνον που αγαπάς. Να ζεις και να αναπνέεις για να τον κάνεις ευτυχισμένο. Να τα δίνεις όλα και να μην κρατάς τίποτα. Να πονάει το σώμα σου όταν είσαι μακριά του, και να κλαις σαν παιδί όταν σου λέει σ'αγαπώ. Να σου λέει φύγαμε και να θέλεις να τα παρατήσεις όλα και να τρέξεις μαζί του, αλλά να μην μπορείς. Και εκείνος παρόλα αυτά να φεύγει. Χωρίς εσένα. Δεν θα είμαι ποτέ η κορυφή στην πυραμίδα των αναγκών σου.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [26.04.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-04-26/main.jpg?h=92cf7977&itok=jgt7YwQI)
