«Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία»: Μια σκοτεινά επίκαιρη θεατρική εμπειρία μεταμορφώνει τον παλιό χώρο της ΦΙΑΤ

Το ανατρεπτικό και επίκαιρο έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία» του σπουδαίου Βρετανού Tim Crouch παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μια ξεχωριστή site-specific θεατρική εμπειρία.

Ο Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος, που υπογράφει μετάφραση και σκηνοθεσία, δημιουργεί μια διαδραστική συνθήκη όπου η παράσταση μοιάζει να εκτυλίσσεται κυριολεκτικά «πάνω» στο κοινό.

Οι Πέγκυ Τρικαλιώτη και Νοεμή Βασιλειάδου (νικήτρια του βραβείου «Ελευθερία Σαπουντζή» 2025), μαζί με τους Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και Γιώργο Βαλαή σε διπλή διανομή, μας οδηγούν στο κέντρο μιας σύγχρονης τραγωδίας που μετρά αντίστροφα προς το τέλος του κόσμου.

«Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία»: Μια σκοτεινά επίκαιρη θεατρική εμπειρία μεταμορφώνει τον παλιό χώρο της ΦΙΑΤ

Η πλοκή είναι τόσο ανατρεπτική όσο και οικεία.Μια αίρεση μετράει αντίστροφα προς το τέλος του κόσμου περιμένοντας την μαύρη τρύπα που θα τους μεταφέρει στην γη της επαγγελίας.

Μια μητέρα επιστρέφει για να πάρει την κόρη της, όμως εκείνη δεν την θυμάται πια. Το μόνο που γνωρίζει είναι διδαχές του Πατέρα-Ηγέτη μέσα από ένα Βιβλίο που προβλέπει και καθορίζει την κάθε της πράξη και λέξη».

Συναίνεση. Υπακοή. Χειραγώγηση. Το έργο ρωτά: μπορούμε πραγματικά να ξεχωρίσουμε τις διαφορές; Οι θεατές παραλαμβάνουν ένα ειδικό εικονογραφημένο βιβλίο και οδηγούνται μέσα σε μια εμπειρία που θυμίζει sci-fi τελετουργία και ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινη αναμέτρηση.

Εμπνευσμένο από τις περιβόητες αιρέσεις του 20ού αιώνα, το έργο εξετάζει με ενόχληση και ταυτόχρονα με έντονη ενσυναίσθηση τη δομική ανάγκη του ανθρώπου για συλλογικότητα, ασφάλεια και ένα αφήγημα που δίνει νόημα στο χάος.

«Σε μια εποχή που ο κίνδυνος του αυταρχισμού απειλεί τις δημοκρατίες», σημειώνει ο σκηνοθέτης, «πρέπει να αναρωτηθούμε για τον ρόλο μας μέσα στις δομές εξουσίας που υπηρετούμε καθημερινά».

Ο ίδιος ο Tim Crouch είχε γράψει για το έργο του: «Η προδιάθεσή μας να πιστέψουμε στους φανταστικούς κόσμους των ιστοριών είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης όχι μόνο των συγγραφέων αλλά των άλλων «μάγων» αυτού που ονομάζουμε αφήγηση: των πολιτικών αρχηγών μας. Όντες αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα της καθημερινότητάς μας, είναι πάρα πολύ ευκολότερο να πιστέψουμε το αφήγημα ενός «άλλου» κόσμου. Ενός κόσμου όπου οι ηθικές αξίες έχουν σαφή ερμηνεία, όπου το προπατορικό αμάρτημα είναι αντικειμενική αλήθεια, όπου την χώρα μας θα σώσει ένα φράχτης που πρέπει να χτιστεί, όπου το Brexit σημαίνει Brexit, όπου το φάντασμα του νεκρού πατέρα σου σε εξαναγκάζει σε εκδίκηση για τον θάνατό του.»

Με πρωτότυπη μουσική του Jeph Vanger και σκηνικό που αξιοποιεί ατμοσφαιρικά τον βιομηχανικό χώρο, η παράσταση γίνεται μια τελετουργία αναγνώρισης, φόβου και βαθιάς ανάγκης για επαφή.