Το Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ και ο Νίκος Καμτσής συνεχίζει την πολυετή του σχέση με τον Samuel Beckett, μπαίνοντας αυτή τη φορά σε έναν τολμηρό διάλογο με τη μνήμη, το θέατρο και τον ίδιο τον χρόνο, μέσα από το νέο έργο του Νίκολας Καζάν με τίτλο Killing Godot. 

 

Μια μετα-μπεκετική φαντασίωση για δύο ηθοποιούς που παίζουν τον Εστραγκόν και τον Βλαντιμίρ επί 70 χρόνια... στο ίδιο θέατρο... στην ίδια αναμονή. 
Το δέντρο μεγαλώνει, το κοινό αλλάζει, μα αυτοί μένουν

 

Οι Δημήτρης Φραγκιόγλου και Νίκος Καμτσής, δύο ηθοποιοί με απαράμιλλη χημεία και σκηνική δεινότητα, δίνουν σάρκα και οστά στους Εστραγκόν και Βλαντιμίρ, μετατρέποντας την αιώνια αναμονή τους σε μια συγκλονιστική, σχεδόν επαναστατική πράξη. Οι δυο τους δίνουν σωματική υπόσταση σε ένα είδος υπαρξιακής μνήμης που δεν διαγράφεται. Η ερμηνεία τους μοιάζει με τελετή. Με μαύρη κωμωδία. Με λύτρωση.

 

Δύο λόγια για την υπόθεση

 

Δύο γηραιοί ηθοποιοί —σχεδόν φαντάσματα — στέκονται στο ίδιο σανίδι από τότε που γράφτηκε το έργο, δεκαετίες πριν.  Οι ρόλοι έχουν φωλιάσει μέσα τους- ή μήπως αυτοί έχουν φωλιάσει στους ρόλους; Εχουν αφομοιωθεί από τις ζωές τους – κι οι ζωές τους έχουν διαλυθεί μέσα στους ρόλους. Δεν γνωρίζουν πια ποιοι είναι. Είναι μόνο αυτό που παίζουν.

 

Οι αποσκευές τους και οι μνήμες τους γεμάτες με φράσεις του Μπέκετ, με ρετάλια από σιωπές και ξεχασμένες σκηνικές οδηγίες. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις βαλίτσες στο επίτηδες μυστηριώδες δέντρο, αρχίζουν να υποπτεύονται πως… ίσως ο Γκοντό ήταν πάντα εδώ.

 

Η σκηνή γίνεται ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, γεμάτο μπαούλα, βαλίτσες, ερείπια θεατρικών εποχών και φωτισμούς που δραπετεύουν από τον ρεαλισμό. 

 

Ο Καζάν πάει ακόμη πιο πέρα. Αντί για τον Πότζο και τον Λάκυ, εισάγει στη σκηνή μια μυστηριώδη γυναικεία persona, μια αλλόκοτη φιγούρα που διασχίζει το σκηνικό αναζητώντας επίμονα... το σπίτι του Γκοντό.  Δεν έχει όνομα. Μόνο ερωτήσεις. Ενοχλητικά ακριβείς ερωτήσεις. 

 

Η παρουσία της σπάει το μοτίβο, αναστατώνει τους δύο ταξιδιώτες της ζωή, μετατρέποντας την παραμονή σε απειλή, το σκηνικό σε χάρτη, και τους δύο άνδρες σε τρομαγμένους αυτόπτες μάρτυρες της πιθανότητας ότι ο Γκοντό μπορεί να υπάρχει και να είναι παρών. 

 

Για την επιλογή του έργου

 

Το ανέβασμα και η σκηνοθεσία αυτού του παράδοξου, βαθιά συγκινητικού όσο και κωμικού έργου, συνεχίζει μια πολυετή έρευνα του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ πάνω στο θέατρο του Samuel Beckett. Από το «Περιμένοντας τον Γκοντό» (2007), το «Τέλος του παιχνιδιού» (2009), την «Τελευταία μαγνητοταινία του Κραππ» (2011) έως τις "Ευτυχισμένες Ημέρες"  (2020), το Θέατρο έχει αποδείξει ότι δεν "ανεβάζει" Μπέκετ αλλά …τον κατοικεί. Το ίδιο κάνει και τώρα: μπαίνει στα ενδότερα της σκηνικής μνήμης, όπου οι ρόλοι δεν παίζονται πια, αλλά ζουν. 

 

Το Killing Godot θα είναι μία παράσταση με συγκίνηση και χιούμορ. Μια παράσταση για την αναμονή, το πέρασμα του χρόνου και τη συντριπτική μοναξιά του ηθοποιού πάνω στη σκηνή. 

 

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 20.30μμ
 

Τιμές εισιτηρίων

18 ευρώ, άνω των 65: 15, Φοιτητικό/νεανικό: 12 ευρώ