Μαρία Τσιμά: Το λιθόστρατο

Τριάντα τρεις εικόνες από μια γνώριμη διαδρομή στην Κεφαλονιά. Ο δρόμος με τους φοίνικες, η κεντρική πλατεία, το Λιθόστρατο και η πλατεία της Καμπάνας. Μια να πας - μια να γυρίσεις. Δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, δεν αφήνουν κανένα ίχνος στο πέρασμά τους. Μόνο τον ήχο από τα τακούνια τους στα πλακάκια. Κι αυτή η διαδρομή θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. Θα οδηγήσει σε μια νέα ζωή. Γιατί όταν νικάει η ομορφιά, δεν το αντέχουν οι άνθρωποι. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Και μετά έρχεται η απώλεια. Μήπως ντυνόμαστε στα μαύρα για να κουβαλάμε το σκοτάδι πάνω μας επειδή αφήνουμε μονάχους τους νεκρούς μας; Πώς αφήνουμε τον δικό μας άνθρωπο να κοιμάται μονάχος κάτω από το χώμα κι εμείς γυρνάμε σπίτι; Πώς γίνεται; Να αφήνεις το αίμα σου κάτω από το χώμα, τόσο απροστάτευτο, κι εσύ να επιστρέφεις σαν να μην έχει συμβεί τίποτα; Εσύ να επιστρέφεις και να συνεχίζεις να ανασαίνεις;