ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ευγνώμων για όλα τα καλά που έχω και που έχουν συμβεί στη ζωή μου. Η τελευταία περίοδος όμως μου είναι αρκετά δύσκολη ψυχολογικά και αισθάνομαι καθημερινά σχεδόν μια πάλη με θέματα που με νιώθω ότι με περιορίζουν, με κάνουν να νιώθω χαμένη και μόνη. Αρχικά, πήρα απόφαση ( και αυτό με πολύ δυσκολία) να ζητήσω μερικές μέρες χρόνο μακριά από το αγόρι μου. Έχουμε μια σχέση 6 ετών. Τον αγαπάω πολύ και ξέρω ότι είναι καλός άνθρωπος. Όμως, δυστυχώς, έχουν συμβεί επανειλημμένα ορισμένες συμπεριφορές ασέβειας από πλευράς του, έδωσα αρκετές ευκαιρίες και πλέον δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Ενώ μπορεί να περνάμε καλά μαζί, το ερωτικό κομμάτι τον τελευταίο μήνα ειδικά δεν μου βγαίνει. Παρόλα αυτά ενώ έχω φτάσει αρκετές φορές κοντά στο να χωρίσω, πάντα με τουμπάρει και καταλήγω να δίνω και άλλη ευκαιρία. Αλλά πλέον δεν μπορώ, το να χωρίσω με τρομάζει πάρα πολύ γιατί τα τελευταία χρόνια, παρόλο που είχα και έχω φίλους δεν είχα τη σύνδεση ή δεν μπορούσα να τα πω όλα, όπως μπορώ σε εκείνον. Αλλά αυτή τη περίοδο τα φιλικά μου είναι και αυτά σε άσχημη κατάσταση. Ο κολλητός μου από 6 χρονών ( πλέον είμαι 27 ) έδειξε έναν εαυτό πολύ άσχημο και πλέον δεν κάνουμε παρέα. Το βιώνω σαν χωρισμό, μια απώλεια μεγάλη για εμένα καθώς ήταν οριακά σαν αδελφός μου, ήταν ένα από τις επαφές εκτάκτου ανάγκης. Αντιμετωπίζω μέρα με τη μέρα και αυτή την απώλεια. Όσο για υπόλοιπους φίλους έχω αλλά αυτή περίοδο είναι λες και δεν είναι εφικτό να βρεθούμε σε παρόμοια φάση με κανέναν. Προσπαθώ να συνδεθώ, να υπάρχει μια συχνότητα, μια πιο βαθιά επαφή και ο ένας απαντάει μετά 5 μέρες, ο άλλος είναι πιο στον δικό του εγωιστικό κόσμο ή δεν σκέφτονται εμένα όπως εγώ αυτούς, πχ. Μια φίλη χώρισε πριν κάποιους μήνες και την είχα πολύ έγνοια τώρα που θα ήταν ξαφνικά χωρίς τη σχέση της και έτσι την καλούσα συχνά με παρέα που θα τύχαινε να βγω, ή την κάλεσα σε πάρτυ που είναι καλεσμένη που και γαμω. Αλλά αυτό που καταλαβαίνω τώρα είναι δεν θα κάνει το ίδιο για εμένα και αν το κάνει θα είναι με έναν περιορισμό - τύπου παίρνει από εμένα αλλά δεν δίνει πίσω ακριβώς- που με κάνει να νιώθω πολύ μόνη όλο αυτό. Νιώθω ότι ποτίζω ένα σπόρο αλλά δεν βγαίνει φυτό να το πω και έτσι. Χάνω άτομα- αλλάζει το δέσιμο μου με άλλα- δεν έχω βρει στη φάση μου τους ανθρώπους μου; Δεν ξέρω πάντως αισθάνομαι πως θα χωρίσω τώρα και θα είμαι μόνη μου, αν δεν προτείνω εγώ να βρίσκομαι με φίλους μου, οι φίλοι μου θα προτείνουν να βγούμε σπάνια. Και αλήθεια δεν ξέρω τι σκατα να κάνω. Όταν ο ένας σε αφήνει στο διαβάστηκε γιατί ξεχάστηκε, ο άλλος απαντάει κάθε βδομάδα, ο άλλος αρέσκεται στο να παίρνει κυρίως νιώθω εξαντλημένη και δεν ξέρω πως το πράγμα θα γυρίσει. Νιώθω πολύ χαμηλά. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί μου έχουν τύχει έτσι τώρα τα πράγματα. Γενικά ήταν εύκολο και πάντα βρισκόμουν σε παρέες που ήταν πιο ίσα τα πράγματα να το πω και έτσι και τώρα αυτό… χάος. Τυχαίνει να έχω προσπαθήσει να μοιραστώ προσωπικές μου δυσκολίες και να μην βλέπω πίσω ενσυναίσθηση ουσιαστική αλλά πιότερο μια επιφανειακή αντιμετώπιση που κρύβει πολλά πίσω και εννοείται στην ουσία παραμένει μόνο σε λόγια και όχι πράξεις. Στενοχωριέμαι πολύ, αισθάνομαι ότι δεν έχω κανέναν, με την οικογένεια μου δεν έχω καθόλου καλές σχέσεις είναι το πιο τοξικό κομμάτι της ζωής μου και δυστυχώς λόγω, ακόμη, οικονομικής δυσκολίας δεν κατάφερα να μείνω εκτός πατρικού και βρίσκομαι στο παιδικό μου δωμάτιο και το πληρώνω όλο αυτό με τη ψυχική μου υγεία. Κατανοώ ότι τουλάχιστον θα βγω, τουλάχιστον έχω τη στέγη πάνω από το κεφάλι μου όμως έχω αυτη την ανάγκη από αγάπη, σύνδεση, κατανόηση. Εχω κουραστεί αφάνταστα να προτείνει κυρίως εγώ. Εχω κουραστεί με τις εγωιστικές φάσεις των γύρω μου ακόμα και αν είναι οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι, έχω κουραστεί να δίνω, να φροντίζω και να μην βιώνω και εγώ έστω μια εκδοχή φροντίδας. Φοβάμαι πως θα αρχίσω να μένω μέσα μετά το χωρισμό για πολλαπλά πσκ μήνα μετά το μήνα και θα τρελαθώ… βλέπω άλλες παρέες που κανονίζουν και κάνουν πράγματα, εκδρομές, πάνε σε πάρτυ και εγώ παρακαλάω τους δικούς μου ή αν πούμε «α ναι να κάνουμε αυτό» είναι από τους τύπους που μια το λένε μια που δεν θα κάνουν ποτέ τη κίνηση να πούμε έλα πάμε να κάνουμε αυτό που λέγαμε.