Κοντεβω ηδη 7 μηνες στο εξωτερικο, μετακομισα χαρης της κοπελας μου για μια νεα αρχη και ζωη εκτος Ελλαδας , ηρθαμε στην χωρα της στην πολη της, πριν ερθουμε εδω υπηρχαν αρκετοι γνωστοι που θα μας βοηθουσαν για να βρω μια δουλεια για να ξεκινησω απο καπου λογω οτι δεν ξερω καθολου την γλωσσα, ως που ηρθαμε και τιποτα ηταν ενα φιασκο, ολοι μας γυρισαν την πλατη, ισως επειδη δεν μιλαγα καθολου την γλωσσα τους ηταν ενα μεγαλο μειον ? ατυχος ? δεν ξερω πως να το εκφρασω, τους 3 πρωτους μηνες τιποτα, οοοοολοι οι γνωστοι με ειχαν στο περιμενε σε αναμενα καρβουνα οτι θα σε παρουμε αυριο για να ξεκινησεις , και δεν ηταν ενας ουτε δυο , αλλα 5 διαφορετικους ανθρωπους με γνωστους που θελανε απ οσο εδειξαν να βοηθησουν αλλα απολυτως τιποτα...απογοητευση με το καλημερα, μετα βρηκα ολος τυχαιος μια δουλεια απο ιντερνετ και με πηραν κατευθειαν αλλα με κρατησαν 1 μηνα γιατι δεν ειχαν αλλη δουλεια οποτε με σταματησαν στον μηνα επανω , εκατσα 1 μηνα ψαχνοντας παλι μεσω ιντερνετ και mail σε εταιριες μπας και με παρει κανεις , στον μηνα επανω βρηκα κατι αλλα ηταν 60χλμ μακρια απ την πολη που μενουμε και επειδη δεν ειχα αλλη επιλογη ειπα ναι , αλλα και σε αυτην μετα απο 3 εβδομαδες με σταματησαν επειδη κανανε λαθος στο συμβολαιο και ειπαν οτι θα με ξαναπαρουνε στην δουλεια ισως μετα το καλοκαιρι δηλαδη μετα τον σεπτεμβριο , οποτε παλι μετα απο αυτο αρχησα να ψαχνω ,βρηκα εναν ανθρωπο που θελει ατομο για δουλεια αλλα δεν με ξαναπηρε ποτε τηλεφωνο ακομα περιμενω να με παρει να παω, εχει περασει ενας μηνας και ειμαστε ηδη κοντα στους 7 μηνες , εχω απελπιστει αφανταστα, ειναι σαν να μην υπαρχει μπεσα εδω, εχω ακουσει τοσα ΝΑΙ ΝΑΙ θελουμε βοηθεια θελουμε ατομα εννοειτε οτι θα σε παρουμε αλλα ΟΛΟΙ δεν σε ξαναπερνουν τηλεφωνο ή απλως εξαφανιζονται, δεν εχω ορεξη οχι να μαθω την γλωσσα αλλα ουτε να βγω να παω εξω μια βολτα , η ψυχολογια μου εχει πεσει στα ταρταρα , η κοπελα εχει κρατησει μεχρι και σημερα την δουλεια της απ την αθηνα και δουλεευει smart work απο το σπιτι με τον υπολογιστη οποτε εχει βολευει μια χαρα μεεεχρι να βρει κατι που να ειναι στα μετρα τις αλλα δεν εχει βρει κατι αξιολογο ουτε η ιδια μεχρι τωρα, η ιδια δεν φευγει ουτε με σφαιρες απο εδω , μου εχει ανακοινωσει πολακης οτι δεν θα ξαναεπιστρεψει στην αθηνα γιατι ειναι μεγαλουπολη μες στο χαος και δεν θελει να ξαναζησει ετσι, οκ το κατανοοω και μακαρι να εβρισκα κατι ουτως ωστε να μπορουσα να δω την ζωη λιγο διαφορετικα αλλα δεν... εδω απ οσο βλεπω δεν εχω μελλον , ουτε δουλεια ουτε τιποτα μεχρι στιγμης , στην αθηνα εχω το σπιτι μου, την γατα μου την αφησα επισης πισω, δεν ειχα τέλεια δουλεια αλλα ειχα μια μικρη δουλεια που μπορουσα αν ηθελα να το κυνιγησω για κατι παραπανω , δεν ειχα παραπονο καθολου , καποιες φορες εκανα και 2 δουλειες για να ημουν και πιο ανετος γενικοτερα στην ζωη μου οποτε με παροτρινε να κανω αυτο το βημα μαζι της για μια καλυτερη ζωη εκει εξω , χωρις το αγχος της μεγαλουπολης, να κανω 1 δουλεια ανθρωπινα και να βγαζω οσα εβγαζα στην αθηνα σε 2 δουλειες , οχι για να γινουμε πλουσιοι απλα να ζουμε καλυτερα και να εχουμε περισσοτερες επιλογες .
εχω απογοητευτει πληρως , δεν εχω γνωρισει κανεναν , στις δουλειες που εκανα (οικοδομη) ολοι ηταν μεγαλης ηλικιας και δεν υπηρχε πιθανοτητα να γνωρισω καποιον ουτως ωστε να μπορω να ανταλλαξω μια κουβεντα παραπανω , χωρις να ξερεις και την γλωσσα δεν μπορεις να πεις και πολλα , ναι οικοδομη βρηκα εργατης εστω να ξεκινησω απο καπου γιατι δεν μπορω να κανω πολλα πραγματα χωρις την γλωσσα γιατι ειναι ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ εδω που ειμαι , οποτε εργατης απλα κουβαλας , χτιζεις , σου δειχνουν και το κανεις με τα χερια σου απλα και λυτα χωρις πολλα πολλα αλλα ουτε αυτο δεν μπορω να κανω διοτι και σε αυτο δεν θα παρουν καποιον χωρις γλωσσα απ οσο εχω καταλαβει ,
ειμαι εντελως μονος μου , τσακωνομαστε συνεχεια γιατι με περνει παντα μαζι της ,προσπαθει να με βοηθησει σε οπου γινεται αλλα δεν μπορει , με εχει παντα μαζι τις σε συγγενεις κλπ και παντα καθομαι σαν γλαστρα διπλα της χωρις να μιλαω να εκφραζομαι αφου δεν καταλαβαινω τι λενε και τι συζητανε , ναι εχω μαθει καποια πραγματα απ την γλωσσα αλλα δεν ειμαι σε επιπεδο να μπορω να επεμβω στην συζητηση η να απαντησω κατευθειαν και ολοκληρα αφου δεν την ξερω καλα την γλωσσα, δεν εχω ψυχολογια καθολου , μακαρι να ηταν αλλιως τα πραγματα και θα ειχα ορεξη να μαθω και την γλωσσα να κανω και χομπι και τα παντα αλλα η ψυχολογια ειναι το παν, οταν δεν εισαι καλα μεσα σου δεν μπορεις να κανεις και πολλα , 3 χρονια ειμαστε μαζι , δεν ειμαι πιτσιρικας , 33χρονων μαντραχαλος που εχω απογοητευτει τοσο πολυ που δεν εχω κουραγιο να αποφασισω για τον εαυτο μου , μεχρι και τωρα ελπιζω οτι μπορει να βρω κατι και να με κρατησει εδω αλλα δεν βλεπω φως στον οριζοντα.
οι κοντινοι δικοι μου εχουν επιγνωση της καταστασης και μου λενε να φυγω αφου βλεπουν οτι δεν περναω καλα και δεν εχω βρει ακομα να κανω κατι και εχουν περασει και τοσους μηνες , με κραταει εδω η ιδια γιατι αν φυγω θα χωρισουμε , και ξερω οτι τον δρομο τις επιστροφης θα τον βαδισω μονος , δεν ειναι ευκολο , ειμαι σε ενα τεραστιο αδιεξοδο .
τα παρατησα ολα πισω για κατι καλυτερο , οκ δεν μου βγηκε ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος ειμαι , αλλιως τα περιμενα , αλλα ποσο ακομα μπορω να περιμενω ? εχω και ακουσει γνωμες να μου λενε ''αν δεν κατσεις 1 χρονο τοτε δεν θα ξερεις αν αξιζε ή οχι'' , παραπανο απο μισος χρονος και ειμαι χωρις δουλεια , σε ενα σπιτι που ζω αναγκαστηκα χωρις να θελω διοτι ειναι σπιτι συγγενη σε χωριο οποτε τα εχουμε καπως μακρια ολα αλλα οκ δεν υπαρχουν ενοικια κλπ εδω οποτε ειμαστε πιο χαλαρη , σε μια καθημερινοτητα που πλεον δεν με γεμιζει , ΟΚ χαλαρωσα απο το στρες και το αγχος της αθηνας αλλα εδω μου εχουν ερθει αλλα αγχοι χειροτερα τις επομενης ημερας το τι θα γινει και που θα βρισκομαι , συγνωμη για το κατεβατο μου , ειναι το μονο μερος που μπορουσα να τα βγαλω καπως απο μεσα μου , μακαρι να μπορουσαν να λυθουν μερικα αλλα δεν γινεται,
