ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημασταν μαζι 5 μηνες, αλλα απο νωρις ειχα αρχισει να βλεπω οτι δεν εχει πολλη εμπειρία σε σχεσεις κ γι αυτο πολλες φορες φεροταν εγωιστικα, χωρις να υπολογιζει το πως νιωθω εγω κ επειδη με τον καιρο αρχισαμε να εχουμε περισσοτερα θέματα, κυριως επικοινωνίας, αποφασισα να του πω να χωρίσουμε. Αρχικα ενιωσα μια ανακούφιση κ αυτη την ικανοποιηση οτι έκανα το σωστο για μενα. Εχει περασει ένας μηνας κ κατι απο τοτε που χωρισαμε κ δεν εχουμε επικοινωνησει καθολου. Τις προαλλες τον συναντησα σε μια μαζωξη κοινων φιλων και μου εκανε εντυπωση το οτι δεν ειχε καμια κακια απεναντι μου. Κ το λεω αυτο γιατι εχω συνηθισει αλλους πρωην μου να το παιρνουν εγωιστικα οταν τους χωρισω, να με αποφευγουν κ να με αγνοουν αν με συναντησουν καπου, να προσπαθούν να μου δειξουν πόσο καλα περνανε χωρις εμενα ή να με κανουν να ζηλεψω αναφεροντας άλλες κοπέλες. Αυτος οταν με ειδε με πλησιασε, με χαιρετισε, με ρωτησε πως ειμαι κ γενικα τα νέα μου με πολλη ευγενεια κ ηταν πολυ θερμος απεναντι μου. Ανα διαστηματα οσο μιλουσαμε μου πετουσε υποννοουμενα για το ότι ειμαι πολυ ομορφη, με προσφωνουσε "αγαπη μου" οταν δεν ηταν καποιος αλλος μπροστα κ καποια στιγμη μου ειπε πανω σε συζήτηση οτι "εμεις ειμαστε ομαδα" κ επισης παλι πάνω σε συζητηση μου ειπε "εισαι τοσο προικισμενη κ εξωτερικα κ εσωτερικα σε ολους τους τομείς". Επισης ειμαστε κ οι δυο καλεσμενοι σ ενα event σε κατι μερες κ με ρωτησε αν θα παω κ οταν απαντησα αρνητικά μου λεει "αρα δεν υπάρχει λογος να παω ουτε εγω". Δεν ξερω ρε παιδια, με συγκινησε το οτι ενω τον χωρισα αυτος ουτε στιγμη δεν με έκανε να νιωσω οτι εχει ασχημα συναισθηματα απεναντι μου. Κ ο τροπος με τον οποιο προσπαθησε να μου δειξει οτι ακομα με θελει ηταν πολυ γλυκος αλλα κ διακριτικος, χωρις να με πιεσει για κατι. Εχουμε συνηθισει να θεωρουμε οτι αγαπη ειναι να σε βομβαρδιζει ο αλλος με μηνυματα με το που χωρισετε κ να σου τηλεφωνει συνεχως ζητωντας επανασύνδεση ενω στην πραγματικοτητα τετοιες συμπεριφορες ειναι τοξικες κ δειχνουν οτι ο αλλος δε σεβεται εσενα κ την αποφαση σου. Εκεινος ομως δεν μου ζητησε τιποτα, δε με πιεσε για τιποτα, απλα μου εδειχνε διακριτικα ολο το βραδυ οτι ακόμα με θελει. Κ ειναι μονο 25 χρονων, μου εκανε εντυπωση η ωριμη αντιμετωπιση που ειχε απεναντι μου. Η αληθεια ειναι ότι ετσι κ αλλιως τον σκεφτομουν κ μου ελειπε κάποιες φορες αλλα μετα απο αυτη τη συμπεριφορα του τον σκεφτομαι πιο πολυ. Μπορει να μην εχει εμπειρια σε σχεσεις αλλα εχει κατι αλλο πολυ βασικο, με σεβεται. Κ η σταση του απέναντι μου μου αρεσε. Κ για αλλη μια φορα ενω εχω παρει μια αποφαση με βαση τη λογικη, παλι το συναισθημα παει να χωθει κ να με κανει να αναρωτιέμαι μήπως πρεπει να αναθεωρησω την αποφαση μου. Μηπως ημουν βιαστικη να τον χωρισω απλα επειδή δεν εχει εμπειρια με σχεσεις κ δεν εχει συνηθισει να υπολογιζει κ καποιον αλλον ανθρωπο στις αποφασεις του?