Βλέπω στα σχόλια τον ίδιο ουγκανισμό που θα βιώνεις κι εκεί έξω...
9 στους 10 οδηγούς που θα εκμυστηρευτείς την (έως ένα βαθμό λογική) φοβία σου, "γεννήθηκαν" πίσω από το τιμόνι και συμπεριφέρονται στους νέους οδηγούς - και δη στις γυναίκες- λες και διεκδικούν θέση στο Harvard.
Λοιπόν, εγώ έχω περάσει αυτή τη φάση και τα μαθήματα που πήρα είναι τα εξης:
1) είναι απόλυτα λογικό μετά από 2 χρόνια αποχής να μη θυμάσαι τίποτα. Ένας οδηγός για να πει ότι ξέρει να οδηγεί, χρειάζεται τουλάχιστον 6 μήνες καθημερινής οδήγησης. (Ανεξάρτητα από τον χρόνο απόκτησης του διπλώματος...και φυσικά από τον τρόπο, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ).
Ρώτα τον περίγυρο σου κι εάν είναι αρκετά ειλικρινείς με τους εαυτούς τους, θα το παραδεχτούν.
2) Η καλή οδήγηση δεν εξαντλείται στο κομμάτι του καλού χειρισμού του οχήματος, για το οποίο εκπαιδεύεσαι 25 σαρανταπενταλεπτα στο εκπαιδευτικό όχημα, με σκοπό να δώσεις για δίπλωμα.
Υπάρχει το κομμάτι της οδηγικής συμπεριφοράς που, κατά την άποψή μου, είναι και το σημαντικότερο. Αυτό σημαίνει πολλά πράγματα (καλή αντίληψη, παρατηρητικότητα, γνώση Κ. Ο. Κ, ψυχραιμία). Οι δεξιότητες αυτές καλλιεργουνται με διάβασμα, παρατήρηση του δρόμου και ως πεζός και πολλα πολλά χιλιόμετρα στο δρόμο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, χωρίς περισπασμους, κινητά, φοβικους συνοδηγους και χωρίς υψηλές ταχύτητες στην αρχή.
Εγώ όταν ήμουν στη θέση σου, έπιασα και ξαναδιάβασα το θεωρητικό κομμάτι, άνοιξα βίντεο, παρατηρουσα τους δρόμους της γειτονιάς και τις προτεραιότητες, συζητούσα με κόσμο, ρωτούσα, μάθαινα.
3) ο καλύτερος συνοδηγός είναι ένας καλός δάσκαλος οδήγησης. Μετεκπαίδευση λέγεται η υπηρεσία και ΔΕΝ είναι πεταμένα λεφτά. Εγώ την έκανα στο δικό μου ΙΧ. Είναι τα πιο συνειδητά δαπανημένα χρήματα που έχω επενδύσει ποτέ.
4) δεν είναι ανάγκη να οδηγούν όλοι. Και πραγματικά, αν δεν λειτουργούσε το θέμα της μετεκπαίδευσης μου σωστά, με το χέρι στην καρδιά, θα το εγκατέλειπα. Αλλά λειτούργησε σωστά και μπόρεσα να καταλάβω και το επόμενο :
5) οι συνοδηγοί σου δεν φοβούνται την άγνοιά σου αλλά την ανασφάλειά σου. Κι ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο που μπορεί (φωνές, κοροϊδία). Έχει να κάνει με σένα και μόνο αν θα κατεβάσεις μαύρη πλερέζα από το άγχος και δεν θα μπορέσεις να ανταποκριθείς σε μια δύσκολη συγκυρία.
Αυτά. Έχω κι άλλα τόσα να σου πω αλλά το κυριότερο είναι ότι πλέον βγαίνω στους δρόμους και δεν φοβάμαι τους νέους οδηγούς, που έχουν ακόμα το αίσθημα τους φόβου, αλλά τους "εγω-μανίτσα-μου-οδηγώ-από-τα-πέντε-μου" που κάθε ανάσα τους είναι και παραβίαση του κώδικα.
Και - λυπάμαι που τώρα θα γίνω σαν τα μούτρα κάποιων από τους προηγούμενους σχολιαστές- αλλά συνήθως ειναι άνδρες.
Αν μπορώ να βοηθήσω κάπου, στείλε μου προσωπικό μήνυμα.
