ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το άγχος σωματοποιειται δυστυχώς.

Παλεύω με φουρτούνες νεραϊδούλα συνέχεια. Αχ και βαχ. Δώσε μου τα φτερά σου να πετάξω ... χαχα

Η πολλή στεναχώρια δημιουργεί προβλήματα και επιπτώσεις στο σώμα. Από μικρή έχω θέμα με το στομάχι επίσης, με πονάει πολύ όταν έχω άγχος και στεναχωριέμαι. Περαστικά.

Το ψυχολογικο κομματι το εψαξες?Για ποιο λογο ολα αυτα?Και γιατι με αυτην την ακολουθια?Συνεβη κατι?Θα σου ελεγα να πας σε εναν ψυχολογο,και να βρεις τι φταιει γιατι τα ψυχολογικα οδηγουν σε σωματικα συμπτωματα και να διωξεις καθε τοξικο ατομο ή κατασταση απο κοντα σου.Και να αλλαξεις την καθημερινοτητα οπως θελεις εσυ να ειναι και να περνας τις ωρες σου.Και αλλη μια συμβουλη:να μη τα βαζεις μεσα σου και να μη στεναχωριεσαι για τιποτα και για κανεναν.Οσο τα κρατας μεσα σου τα απωθημενα,τις στεναχωριες κλπ,ερχεται στιγμη που σε πνιγουν και απλα καταρρεεις.Βρες εσενα και τι θελεις να κανεις,και πως σου αρεσει να περνας τον χρονο σου.Σε πρωτη φαση.Αφου θεραπευτεις απο αυτα που μας γραφεις,νομιζω θα εχεις και χρονο και διαθεση να κανεις στη ζωη σου οτι θελεις,διχως αυτην την "ευθραυστοτητα" που σε διακρινει τωρα.Ξεπερασε το και γινε καλα για σενα και κανε αυτο που γουσταρεις πραγματικα!

Ρε φίλε, δεν πας να δεις κανέναν ψυχολόγο; Σαν να δείχνουν ψυχοσωματικά όλ' αυτά που περιγράφεις. Ο νους σου εξωτερικεύει στο σώμα σου.Είναι και το κόστος βέβαια στη μέση, δεν ξέρω αν υπάρχουν ψυχολόγοι σε δημόσια νοσοκομεία ή κάποιες κοινωνικές υπηρεσίες.

Πρέπει να βρεις κάτι να απασχολείς το μυαλό σου. Όσο μένεις στάσιμος και σκέφτεσαι το στομάχι σου, θα υποφέρεις. Το στομάχι θα περάσει όταν δεν το σκέφτεσαι, όταν θα απαλλαγείς σταδιακά από το άγχος και θα δώσεις τη σκέψη και το ενδιαφέρον σου κάπου αλλού. Και μετά όλα θα αποκατασταθούν σταδιακά.Δε στα λέω θεωρητικά: είχε ''κλείσει'' καποτε το στομάχι μου και μένα από το άγχος της δουλειάς μου. Είχα χάσει πολλά κιλά. Μόνος βρήκα τη δύναμη να το ξεπεράσω σταδιακά. Αυτό πρέπει να κάνεις και εσύ.Καλή δύναμη.