ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες ένα άτομο του φιλικού μου περιβάλλοντος στη διάρκεια συνομιλίας μας στο viber, μου έστειλε ''για να γελάσουμε'' το στιγμιότυπο όπου απεικονίστηκε ένας ηλικιωμένος συμπολίτης μας με πάνα αντί για μάσκα στο κεφάλι σε επίσκεψή του στη λαική. Το είδα και μου σφίχτηκε η καρδιά. Και γυρίζω και απαντώ στο εν λόγω άτομο ''Σοβαρά πως μπορείς και γελάς; Που ξέρεις αν αυτός ο άνθρωπος είναι ολομόναχος και δεν είχε κανέναν να του αγοράσει μια μάσκα ή να του ψωνίσει ένα φρούτο και αναγκάστηκε να προβεί σε αυτό επειδή φοβόταν για τη ζωή του; (από την μία η ανάγκη τροφής και από την άλλη ο ιός). Ξέρεις, στη θέση του μπορούσε να είναι ο πατέρας σου, ο πατέρας μου, ή ακόμη εσύ κι εγώ, όταν γεράσουμε'' Ο συνομιλητής μου κοκκάλωσε. Εύχομαι να συνειδητοποίησε έστω και λίγο πόσο ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ είναι να κοροιδεύεις τον συνάνθρωπό σου. Πόσο μάλλον έναν ηλικιωμένο.Όσοι γέλασαν με αυτή την εικόνα, ξεχνούν πως δεν είμαστε αθάνατοι προφανώς. Και πως παρά τα όσα μας σύγχρονα επιτεύγματα, ως νοοτροπία έχουμε ΠΟΛΛΑ ακόμη να μάθουμε, με κυριότερο να ΤΟ ΡΑΒΟΥΜΕ εκεί που πρέπει.