ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το βραδυ που κοιμήθηκα είδα τον πιο τρομακτικο εφιαλτη που εχω δει. Είχε πεθάνει και στεκόμουν πάνω απο τον τάφο του και σαν πνευμα τον εβλεπα αλλα δεν μπορουσα να τον αγκαλιασω. Ηθελα να τον σφιξω στην αγκαλια μου, να του μιλήσω, να τον εχω και δεν μπορουσα, και δεν θα ξαναμπορουσα ποτέ.Εκλαιγα τόσο πολυ, όχι μόνο που δεν θα τον ξαναειχα διπλα μου αλλά και που δεν πέρασα όσα ήθελα μαζί του. Ξυπνησα πιο τρομαγμένη απο ποτε. Γιατι αφήνουμε τις στιγμές και τους ανθρωπους που αγαπαμε να φευγουν; Στο τέλος ο βαθύτερος πονος που θα νιωσουμε θα ειναι αυτος της απωλειας. Γιατι ξεσπάμε σε αυτους που αγαπάμε και δεν ζουμε μαζι τους τις πιο ομορφες στιγμες μας;