Η νομοθετική αντιμετώπιση των έμφυλων διακρίσεων στην Ελλάδα

Η νομοθετική αντιμετώπιση των έμφυλων διακρίσεων στην Ελλάδα Facebook Twitter
H αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.
3

Πόσο έχουμε προχωρήσει ως χώρα αλλά και ως κοινωνία στο ζήτημα της ισότητας των φύλων, της αντιμετώπισης των διακρίσεων, του σεξισμού, του ρατσισμού και της καταπολέμησης της βίας, ανεξαρτήτως ερωτικών προτιμήσεων και ταυτότητας φύλου; Πόσο έχουμε απομακρυνθεί από βαθιά ριζωμένα στερεότυπα, προκαταλήψεις και νοοτροπίες; Τι πρόοδοι έχουν συντελεστεί αλλά και τι ελλείψεις, παραλείψεις και αστοχίες υπάρχουν ακόμη;


Δυο νέες γυναίκες απόφοιτες του ΑΠΘ, η νομικός και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τομέα Διεθνών Σπουδών Δέσποινα Νάτση με ενεργή συμμετοχή στις πανευρωπαϊκές καμπάνιες No Hate Speech movement και Playing for Equality, καθώς επίσης η δικηγόρος Θωμαή Παπά, με μεταπτυχιακό στον τομέα του Δημοσίου Δικαίου και της Πολιτικής Επιστήμης είναι οι συγγραφείς του εν λόγω πονήματος: «Αφορμή για την ενασχόλησή μας με την ανάδειξη του ζητήματος των έμφυλων διακρίσεων στη χώρα μας υπήρξε η αύξηση των περιστατικών έμφυλης και οικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια, απόρροια τόσο των κοινωνικών συνθηκών όσο και –κυρίως– των βαθιά ριζωμένων πατριαρχικών αντιλήψεων... Tο ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο συμμετοχής γυναικών σε νευραλγικές θέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (από τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας αφενός έως τη διοίκηση επιχειρήσεων) σε συνδυασμό με τη σταθερή παρουσία και έκφραση ακροδεξιού πολιτικού λόγου και ρητορικής μίσους με έντονο ρατσιστικό και σεξιστικό περιεχόμενο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, υπενθυμίζει την ανάγκη για συνεχή αγώνα παράλληλα με τις νομοθετικές ρυθμίσεις κυρίως σε επίπεδο αλλαγής των κοινωνικών αντιλήψεων» λένε γι' αυτήν τη χρήσιμη σε ακτιβιστές, νομικούς, ερευνητές αλλά και απλούς ενεργούς πολίτες πρωτοβουλία.

Η αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.

«Εστιάζουμε στους νόμους που ψήφισε η ελληνική βουλή το τελευταίο διάστημα για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των θυμάτων της έμφυλης βίας που αφορούν κυρίως γυναίκες, καθώς επίσης των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας» συμπληρώνει η Όλγα Δρόσου, εκπρόσωπος του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ που επιμελήθηκε την έκδοση. Με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το Ίδρυμα που σχετίζεται με το Κόμμα των Γερμανών Πρασίνων δραστηριοποιείται από το 2012 και στην Ελλάδα, όπως σε τριάντα ακόμα χώρες, στοχεύοντας, όπως αναφέρει, στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και την προώθηση ενός βιώσιμου κοινωνικού αναπτυξιακού μοντέλου με «πράσινο» πρόταγμα, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, ακαδημαϊκούς φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Η ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου για τα δικαιώματα των γυναικών (ο νόμος 4521/2018 για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, η κύρωση με τον νόμο 4531/2018 και οι μεταρρυθμίσεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης αναφορικά με την ελληνική νομοθεσία, το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας (η δημόσια διαβούλευση γι΄αυτό ολοκληρώθηκε ήδη από πέρσι), η ίση μεταχείριση όλων ανεξαρτήτως ερωτικών προτιμήσεων και ταυτότητας φύλου (νόμοι 4556/2015 και 4491/2017 για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου αντίστοιχα, νόμος 4538/2018 για την αναδοχή και την τεκνοθεσία σε σχέση και με τις προαναφερόμενες περιπτώσεις), η ποινική αντιμετώπιση των ρατσιστικών εκδηλώσεων στον δημόσιο λόγο και χώρο και τα σχετικά με αυτές εγκλήματα και διακρίσεις (νόμοι 4285/2014 & 4356/2015) και τέλος η αξιολόγηση επιμέρους και συνολικά του θεσμικού πλαισίου για τις έμφυλες διακρίσεις από φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, ΓΣΕΕ, Συνήγορος του Πολίτη, Οργάνωση Γυναικείων Δικαιωμάτων Το Μοβ, Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, Colour Youth) είναι τα θέματα που διαπραγματεύεται η εν λόγω έκδοση.

Περιέχονται επίσης βασικές έννοιες και προσεγγίσεις που αφορούν το φύλο, το οποίο δεν νοείται διπολικά αλλά ως «φάσμα» εφόσον «η έμφυλη ταυτότητα αφορά όχι μόνο το βιολογικό φύλο αλλά επίσης την έκφραση και την ταυτότητα φύλου», σημειώνεται δε ότι «η αυστηρή τήρηση των συμβατικών έμφυλων ρόλων καταλήγει ενίοτε καταπιεστική ακόμα και για τους θεωρούμενους ως προνομιούχους λευκούς ετεροφυλόφιλους άνδρες».

Στο βιβλίο χαιρετίζονται καταρχήν οι αξιοσημείωτες –παρά τις συνήθεις αντιδράσεις από ακραίους συντηρητικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους με ερείσματα κατά πολύ ισχυρότερα από την πραγματική κοινωνική τους δυναμική– θεσμικές πρόοδοι των τελευταίων ετών που οφείλονται αφενός στην πίεση των ευρωπαϊκών θεσμών και τις απανωτές καταδίκες της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) ύστερα από προσφυγές ενδιαφερόμενων, αφετέρου σε μια σοβαρότερη μολονότι εξαιρετικά διστακτική πολιτική βούληση (π.χ. το σύμφωνο δεν εξισώθηκε με τον γάμο, ούτε αποδόθηκαν γονεϊκά δικαιώματα σε ομόφυλα ζευγάρια). Σημειώνεται επιπλέον ότι η αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.

Όσο αφορά στα θετικά, σε αυτά συγκαταλέγονται η υιοθέτηση και νομοθετική αναγνώριση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την έμφυλη βία, η ποινικοποίηση του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων (που συνιστά «έθιμο» για τα κορίτσια σε κάποιες αφρικανικές χώρες) όπως επίσης της παρενοχλητικής παρακολούθησης (stalking) και η αυστηροποίηση της ποινικής διαμεσολάβησης, η απαγόρευση των αναγκαστικών γάμων (μέχρι σχετικά πρόσφατα σε περίπτωση αποπλάνησης ανήλικης ο δράστης δεν διώκονταν ποινικά αν παντρευόταν το θύμα), η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, η νομοθετική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου-ΝΑΤΦ, η επέκταση του αντιρατσιστικού νόμου ώστε να καλύπτει σεξουαλικό προσανατολισμό, ταυτότητα και έκφραση φύλου. Επίσης, η ενσωμάτωση της έννοιας της συναίνεσης στον ορισμό του βιασμού φέτος τον Ιούνιο ύστερα από έντονες κινηματικές αντιδράσεις.


Ανάμεσα τώρα στα αρνητικά και τα χρήζοντα βελτίωσης ή αναθεώρησης περιλαμβάνονται μια σειρά παραλείψεις, αστοχίες και ελλείψεις συνοχής των επιμέρους νόμων όπως οι υποθετικές και όχι κυριολεκτικές διατυπώσεις τύπου «εμφανώς», «μπορεί να» αναφορικά με τον νόμο 4604/2019 για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, η μη υιοθέτηση μέτρων όπως η εισαγωγή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού στα σχολεία, η έλλειψη δομών αλλά και η κατάρτιση επαγγελματιών που ασχολούνται με τα θύματα της βίας (γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, αστυνομικοί κ.ά.), η μη θέσπιση γάμου και πλήρων γονεϊκών δικαιωμάτων πλην της αναδοχής για τα ομόφυλα ζευγάρια, κάτι προβληματικό και για τα ίδια τα τυχόν βιολογικά τους παιδιά – πόσο μάλλον που τα εν λόγω δικαιώματα δεν αναγνωρίζονται ούτε σε πολίτες άλλων χωρών της ΕΕ ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει ελληνική υπηκοότητα. Η προϋπόθεση επιπλέον της αγαμίας και της πλήρους δικαιοπρακτικής ικανότητας για τη μετάβαση φύλου που δεν ίσχυαν με το προηγούμενο νομικό καθεστώς, τα νομοθετικά κενά της ΝΑΤΦ σε ασφαλιστικά και ιατρικά θέματα, η μη πρόβλεψη υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για ζευγάρια λεσβιών, αλλά και η μη ορατότητα των intersex ατόμων. 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου: Έναν χρόνο μετά η οικογένειά του σχολιάζει τις εξελίξεις της υπόθεσης

Ελλάδα / Δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου: Έναν χρόνο μετά η οικογένειά του σχολιάζει τις εξελίξεις της υπόθεσης

Ενώ η δικαιοσύνη ολιγωρεί, γιγαντώνονται η θλίψη και η οργή. Μιλούν στη LIFO η μητέρα του, ο αδελφός του, μια εκ των δικηγόρων του και η υπεύθυνη εκστρατειών της Διεθνούς Αμνηστίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM

σχόλια

3 σχόλια
Η βία όπως όλες οι λέξεις στα ελληνικά έχει γραμματικό φύλο. Ωστόσο δεν είναι έμφυλη, δεν εμπεριέχει κανένα ειδικό φύλο, ούτε εκείνο που την ασκεί ούτε εκείνο που την υφίσταται.Όπως λέμε "φυλετικές διακρίσεις" μπορούμε κάλλιστα να πούμε και "φυλετική βία".
Δεν κατανοώ τις έννοιες "θετικά" και "αρνητικά" και ποιος ορίζει τι είναι καλό και τι κακό.Πχ για εμένα η αντιμετώπιση του φύλου ως "φάσμα" μου κάνει ανειλικρινές και παράλογο και ως τέτοιο κάτι κακό. Το φύλο δεν είναι επιλογή. Είναι εκ γενετής κατάσταση. Επιλογή είναι το ντύσιμο, η σεξουαλικότητα (σε σπάνιες περιπτώσεις, ιατρικού ενδιαφέροντος, ΔΕΝ είναι) και άλλα επίκτητα χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν πρέπει να κατακρίνεται για τις εντός νομιμότητας επιλογές του. Το είχε πει πολύ ωραία ο Περικλής στον Επιτάφιό του: "Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη" παρ. 37.Δι 'εμέ αυτή είναι η βάση του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Κάνε ό,τι σου αρέσει (εντός νομιμότητας) και υποχρεούμαι να μην στραβομουτσουνιάζω.Αλλά σήμερα έχουμε φτάσει να νομοθετούμε απλά παράλογα πράγματα. Όπως ότι μπορείς να δηλώνεις ό,τι "νιώθεις" ότι είσαι. Πράγμα που πάει πέρα από τις συνειδητές επιλογές του ανθρώπου, ξεπερνάει τη νομική επιστήμη και πεδία ενδιαφέροντος άλλων επιστημών.Αυτή η "δικαιωματική" αυταρέσκεια να αυτοτοποθετείται στο "καλό" και οτιδήποτε άλλο είναι κακό, συντηρητικό και αρνητικό είναι η βάση της "ηθικής ανωτερότητας" που μας βασάνισε για χρόνια... Και φαίνεται ότι είναι εδώ για να μας βασανίζει για πάντα, καθώς ένα ποσοστό εξ ημών νομίζει ότι έχει την εκ θεού αποκάλυψη στα χέρια του και την περιφέρει ως τρόπαιο.Και μιας και μιλάμε για έμφυλες διακρίσεις στις μορφές εξουσίας κάποτε πρέπει να μιλήσουμε για το καθεστώς των γυναικών στον στρατό, στην αστυνομία, στις δημόσιες υπηρεσίες και του συστημικού προστατευτισμού που απολαμβάνουν (απουσία νυχτερινών περιπόλων κτλ κτλ). Αν είμαστε της άποψης "όλα στο φως" θα τα βγάλουμε όλα στο φως. Όχι τα μισά.