Η νομοθετική αντιμετώπιση των έμφυλων διακρίσεων στην Ελλάδα

Η νομοθετική αντιμετώπιση των έμφυλων διακρίσεων στην Ελλάδα Facebook Twitter
H αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.
3

Πόσο έχουμε προχωρήσει ως χώρα αλλά και ως κοινωνία στο ζήτημα της ισότητας των φύλων, της αντιμετώπισης των διακρίσεων, του σεξισμού, του ρατσισμού και της καταπολέμησης της βίας, ανεξαρτήτως ερωτικών προτιμήσεων και ταυτότητας φύλου; Πόσο έχουμε απομακρυνθεί από βαθιά ριζωμένα στερεότυπα, προκαταλήψεις και νοοτροπίες; Τι πρόοδοι έχουν συντελεστεί αλλά και τι ελλείψεις, παραλείψεις και αστοχίες υπάρχουν ακόμη;


Δυο νέες γυναίκες απόφοιτες του ΑΠΘ, η νομικός και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τομέα Διεθνών Σπουδών Δέσποινα Νάτση με ενεργή συμμετοχή στις πανευρωπαϊκές καμπάνιες No Hate Speech movement και Playing for Equality, καθώς επίσης η δικηγόρος Θωμαή Παπά, με μεταπτυχιακό στον τομέα του Δημοσίου Δικαίου και της Πολιτικής Επιστήμης είναι οι συγγραφείς του εν λόγω πονήματος: «Αφορμή για την ενασχόλησή μας με την ανάδειξη του ζητήματος των έμφυλων διακρίσεων στη χώρα μας υπήρξε η αύξηση των περιστατικών έμφυλης και οικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια, απόρροια τόσο των κοινωνικών συνθηκών όσο και –κυρίως– των βαθιά ριζωμένων πατριαρχικών αντιλήψεων... Tο ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο συμμετοχής γυναικών σε νευραλγικές θέσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (από τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας αφενός έως τη διοίκηση επιχειρήσεων) σε συνδυασμό με τη σταθερή παρουσία και έκφραση ακροδεξιού πολιτικού λόγου και ρητορικής μίσους με έντονο ρατσιστικό και σεξιστικό περιεχόμενο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, υπενθυμίζει την ανάγκη για συνεχή αγώνα παράλληλα με τις νομοθετικές ρυθμίσεις κυρίως σε επίπεδο αλλαγής των κοινωνικών αντιλήψεων» λένε γι' αυτήν τη χρήσιμη σε ακτιβιστές, νομικούς, ερευνητές αλλά και απλούς ενεργούς πολίτες πρωτοβουλία.

Η αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.

«Εστιάζουμε στους νόμους που ψήφισε η ελληνική βουλή το τελευταίο διάστημα για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των θυμάτων της έμφυλης βίας που αφορούν κυρίως γυναίκες, καθώς επίσης των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας» συμπληρώνει η Όλγα Δρόσου, εκπρόσωπος του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ που επιμελήθηκε την έκδοση. Με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το Ίδρυμα που σχετίζεται με το Κόμμα των Γερμανών Πρασίνων δραστηριοποιείται από το 2012 και στην Ελλάδα, όπως σε τριάντα ακόμα χώρες, στοχεύοντας, όπως αναφέρει, στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και την προώθηση ενός βιώσιμου κοινωνικού αναπτυξιακού μοντέλου με «πράσινο» πρόταγμα, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, ακαδημαϊκούς φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Η ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου για τα δικαιώματα των γυναικών (ο νόμος 4521/2018 για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, η κύρωση με τον νόμο 4531/2018 και οι μεταρρυθμίσεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης αναφορικά με την ελληνική νομοθεσία, το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας (η δημόσια διαβούλευση γι΄αυτό ολοκληρώθηκε ήδη από πέρσι), η ίση μεταχείριση όλων ανεξαρτήτως ερωτικών προτιμήσεων και ταυτότητας φύλου (νόμοι 4556/2015 και 4491/2017 για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου αντίστοιχα, νόμος 4538/2018 για την αναδοχή και την τεκνοθεσία σε σχέση και με τις προαναφερόμενες περιπτώσεις), η ποινική αντιμετώπιση των ρατσιστικών εκδηλώσεων στον δημόσιο λόγο και χώρο και τα σχετικά με αυτές εγκλήματα και διακρίσεις (νόμοι 4285/2014 & 4356/2015) και τέλος η αξιολόγηση επιμέρους και συνολικά του θεσμικού πλαισίου για τις έμφυλες διακρίσεις από φορείς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων, ΓΣΕΕ, Συνήγορος του Πολίτη, Οργάνωση Γυναικείων Δικαιωμάτων Το Μοβ, Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, Colour Youth) είναι τα θέματα που διαπραγματεύεται η εν λόγω έκδοση.

Περιέχονται επίσης βασικές έννοιες και προσεγγίσεις που αφορούν το φύλο, το οποίο δεν νοείται διπολικά αλλά ως «φάσμα» εφόσον «η έμφυλη ταυτότητα αφορά όχι μόνο το βιολογικό φύλο αλλά επίσης την έκφραση και την ταυτότητα φύλου», σημειώνεται δε ότι «η αυστηρή τήρηση των συμβατικών έμφυλων ρόλων καταλήγει ενίοτε καταπιεστική ακόμα και για τους θεωρούμενους ως προνομιούχους λευκούς ετεροφυλόφιλους άνδρες».

Στο βιβλίο χαιρετίζονται καταρχήν οι αξιοσημείωτες –παρά τις συνήθεις αντιδράσεις από ακραίους συντηρητικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους με ερείσματα κατά πολύ ισχυρότερα από την πραγματική κοινωνική τους δυναμική– θεσμικές πρόοδοι των τελευταίων ετών που οφείλονται αφενός στην πίεση των ευρωπαϊκών θεσμών και τις απανωτές καταδίκες της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) ύστερα από προσφυγές ενδιαφερόμενων, αφετέρου σε μια σοβαρότερη μολονότι εξαιρετικά διστακτική πολιτική βούληση (π.χ. το σύμφωνο δεν εξισώθηκε με τον γάμο, ούτε αποδόθηκαν γονεϊκά δικαιώματα σε ομόφυλα ζευγάρια). Σημειώνεται επιπλέον ότι η αποτελεσματική εφαρμογή των νομικών αλλαγών σε νομοθετικό επίπεδο παραμένει ζητούμενο, όπως και η ανάγκη να συνδυαστούν αυτές με ευρύτερες πολιτικές, δράσεις και ενέργειες για την καταπολέμηση κάθε λογής έμφυλων διακρίσεων καθώς οι νόμοι από μόνοι τους δεν αρκούν, όσο άψογοι ή αυστηροί κι αν είναι.

Όσο αφορά στα θετικά, σε αυτά συγκαταλέγονται η υιοθέτηση και νομοθετική αναγνώριση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών και την έμφυλη βία, η ποινικοποίηση του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων (που συνιστά «έθιμο» για τα κορίτσια σε κάποιες αφρικανικές χώρες) όπως επίσης της παρενοχλητικής παρακολούθησης (stalking) και η αυστηροποίηση της ποινικής διαμεσολάβησης, η απαγόρευση των αναγκαστικών γάμων (μέχρι σχετικά πρόσφατα σε περίπτωση αποπλάνησης ανήλικης ο δράστης δεν διώκονταν ποινικά αν παντρευόταν το θύμα), η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, η νομοθετική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου-ΝΑΤΦ, η επέκταση του αντιρατσιστικού νόμου ώστε να καλύπτει σεξουαλικό προσανατολισμό, ταυτότητα και έκφραση φύλου. Επίσης, η ενσωμάτωση της έννοιας της συναίνεσης στον ορισμό του βιασμού φέτος τον Ιούνιο ύστερα από έντονες κινηματικές αντιδράσεις.


Ανάμεσα τώρα στα αρνητικά και τα χρήζοντα βελτίωσης ή αναθεώρησης περιλαμβάνονται μια σειρά παραλείψεις, αστοχίες και ελλείψεις συνοχής των επιμέρους νόμων όπως οι υποθετικές και όχι κυριολεκτικές διατυπώσεις τύπου «εμφανώς», «μπορεί να» αναφορικά με τον νόμο 4604/2019 για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, η μη υιοθέτηση μέτρων όπως η εισαγωγή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού στα σχολεία, η έλλειψη δομών αλλά και η κατάρτιση επαγγελματιών που ασχολούνται με τα θύματα της βίας (γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, αστυνομικοί κ.ά.), η μη θέσπιση γάμου και πλήρων γονεϊκών δικαιωμάτων πλην της αναδοχής για τα ομόφυλα ζευγάρια, κάτι προβληματικό και για τα ίδια τα τυχόν βιολογικά τους παιδιά – πόσο μάλλον που τα εν λόγω δικαιώματα δεν αναγνωρίζονται ούτε σε πολίτες άλλων χωρών της ΕΕ ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει ελληνική υπηκοότητα. Η προϋπόθεση επιπλέον της αγαμίας και της πλήρους δικαιοπρακτικής ικανότητας για τη μετάβαση φύλου που δεν ίσχυαν με το προηγούμενο νομικό καθεστώς, τα νομοθετικά κενά της ΝΑΤΦ σε ασφαλιστικά και ιατρικά θέματα, η μη πρόβλεψη υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για ζευγάρια λεσβιών, αλλά και η μη ορατότητα των intersex ατόμων. 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου: Έναν χρόνο μετά η οικογένειά του σχολιάζει τις εξελίξεις της υπόθεσης

Ελλάδα / Δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου: Έναν χρόνο μετά η οικογένειά του σχολιάζει τις εξελίξεις της υπόθεσης

Ενώ η δικαιοσύνη ολιγωρεί, γιγαντώνονται η θλίψη και η οργή. Μιλούν στη LIFO η μητέρα του, ο αδελφός του, μια εκ των δικηγόρων του και η υπεύθυνη εκστρατειών της Διεθνούς Αμνηστίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

3 σχόλια
Η βία όπως όλες οι λέξεις στα ελληνικά έχει γραμματικό φύλο. Ωστόσο δεν είναι έμφυλη, δεν εμπεριέχει κανένα ειδικό φύλο, ούτε εκείνο που την ασκεί ούτε εκείνο που την υφίσταται.Όπως λέμε "φυλετικές διακρίσεις" μπορούμε κάλλιστα να πούμε και "φυλετική βία".
Δεν κατανοώ τις έννοιες "θετικά" και "αρνητικά" και ποιος ορίζει τι είναι καλό και τι κακό.Πχ για εμένα η αντιμετώπιση του φύλου ως "φάσμα" μου κάνει ανειλικρινές και παράλογο και ως τέτοιο κάτι κακό. Το φύλο δεν είναι επιλογή. Είναι εκ γενετής κατάσταση. Επιλογή είναι το ντύσιμο, η σεξουαλικότητα (σε σπάνιες περιπτώσεις, ιατρικού ενδιαφέροντος, ΔΕΝ είναι) και άλλα επίκτητα χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν πρέπει να κατακρίνεται για τις εντός νομιμότητας επιλογές του. Το είχε πει πολύ ωραία ο Περικλής στον Επιτάφιό του: "Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη" παρ. 37.Δι 'εμέ αυτή είναι η βάση του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Κάνε ό,τι σου αρέσει (εντός νομιμότητας) και υποχρεούμαι να μην στραβομουτσουνιάζω.Αλλά σήμερα έχουμε φτάσει να νομοθετούμε απλά παράλογα πράγματα. Όπως ότι μπορείς να δηλώνεις ό,τι "νιώθεις" ότι είσαι. Πράγμα που πάει πέρα από τις συνειδητές επιλογές του ανθρώπου, ξεπερνάει τη νομική επιστήμη και πεδία ενδιαφέροντος άλλων επιστημών.Αυτή η "δικαιωματική" αυταρέσκεια να αυτοτοποθετείται στο "καλό" και οτιδήποτε άλλο είναι κακό, συντηρητικό και αρνητικό είναι η βάση της "ηθικής ανωτερότητας" που μας βασάνισε για χρόνια... Και φαίνεται ότι είναι εδώ για να μας βασανίζει για πάντα, καθώς ένα ποσοστό εξ ημών νομίζει ότι έχει την εκ θεού αποκάλυψη στα χέρια του και την περιφέρει ως τρόπαιο.Και μιας και μιλάμε για έμφυλες διακρίσεις στις μορφές εξουσίας κάποτε πρέπει να μιλήσουμε για το καθεστώς των γυναικών στον στρατό, στην αστυνομία, στις δημόσιες υπηρεσίες και του συστημικού προστατευτισμού που απολαμβάνουν (απουσία νυχτερινών περιπόλων κτλ κτλ). Αν είμαστε της άποψης "όλα στο φως" θα τα βγάλουμε όλα στο φως. Όχι τα μισά.