Στο σημερινό «Α μπα»: κούλνες

Στο σημερινό «Α μπα»: κούλνες Facebook Twitter
117

__________________

1.


Αγαπημένη μου αμπα,
Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν συμπαθώ τους γονείς μου. Ή μάλλον δεν συμπαθώ τον μπαμπά μου. Και θα σου εξηγήσω τον λόγο. Τον θεωρώ έναν τρομερά σκατοψυχο άνθρωπο. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Αρχικά φέρεται πολύ άσχημα στην μαμά μου. Την υποτιμάει συνεχώς και αυτή και τους συγγενείς της. Τους θεωρεί χαζούς και πάντα έχει να πει κάτι αρνητικό για αυτούς, εν ολίγοις να τους κράξει. Του έχω πει πολλές φορές να σταματήσει γιατί δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά μου λέει ότι δεν καταλαβαίνω το χιούμορ. Όμως αυτό δεν είναι χιούμορ. Την μαμά μου την καταπιέζει και όποτε πάει να υψώσει το ανάστημα της λέει την γνωστή καραμέλα ότι μήπως τρέχει κάτι άλλο, ουσιαστικά την κατηγορεί για εξωσυζυγική σχέση. Δεν το λέει ευθέως αλλά το υπονοεί. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, σήμερα πήρε τηλέφωνο μια φίλη της μαμάς μου και της πρότεινε να βγουν έξω το βραδάκι γύρω στις 10. Η μαμά μου αρνήθηκε γιατί είχε να κάνει δουλειές στο σπίτι και δουλεύε την επόμενη μέρα αλλά και για να αποφύγει την γκρίνια του μπαμπά μου. Τότε ο μπαμπάς μου άρχισε να κράζει τις φίλες της μαμάς μου που την ξεσηκώνουν να βγει καθημερνή αργά το βράδυ και ότι επειδή η Μ (μια φίλη της μαμάς μου) χώρισε και θέλει να περνάει καλά πρέπει να χωρίσουμε και εμείς. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τις λέει πουτ@νες, ότι κοιτάνε μόνο τον κώλο τους και ότι παρατάνε τα παιδιά τους για να βγαίνουν. Δηλαδή εξοργιστικά πράγματα. Το αστείο είναι ότι αυτός όταν θέλει να βγει και του πει κάτι αντίστοιχο η μαμά μου της λέει με υφάκι "ωχου μια φορά εγώ δεν μπορώ να βγω σαν άνθρωπος και πρέπει να το κάνεις θέμα". Έχω άπειρα τέτοια παραδείγματα να σου πω αλλά δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο. Εγώ δίνω δεύτερη φορά πανελλήνιες. Την πρώτη φορά πέρασα σε μια αρκετά καλή σχολή αλλά επέλεξα να ξαναδώσω για ιατρική. Αυτά που ακούω από αυτόν όλους αυτούς τους μήνες είναι: "σιγά μην περάσει, μας κοροϊδεύει και τζάμπα λεφτά δίνουμε στα φροντιστήρια" και επειδή η σχολή είναι σε άλλη πόλη ουσιαστικά με εκβιάζει ψυχολογικά ότι δεν πρόκειται να με στείλει αν δεν περάσω ιατρική. Γενικότερα έχει έναν μοναδικό τρόπο να τους προσβάλει όλους, έχει άποψη για τα πάντα και την εκφράζει με τον χειρότερο τρόπο μειώνοντας τους άλλους και όπως ανέφερα και πριν είναι σκατοψυχος με όλη την σημασία της λέξης. Πραγματικά εγώ τον αγνοώ και δεν με ενδιαφέρει καθόλου η άποψη του, κοινώς από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Όμως η μαμά μου στεναχωριέται πάρα πολύ και φαίνεται. Και δεν είναι μόνο αυτό είναι ότι σωπαίνει για να μην δημιουργήσει καυγά. Δεν γίνεται όμως να συνεχιστεί έτσι η κατάσταση. Εγώ πάντα υπερασπιζομαι την μαμά μου και τα αδέρφια μου ενίοτε όταν παίρνει και αυτούς η μπάλα. Πραγματικά απορώ γιατί δεν χωρίζει η μαμά μου. Δεν είναι ότι εξαρτάται οικονομικά από αυτόν, το αντίθετο. Μερικές φορές νιώθω τύψεις που έχω τόσο αρνητικές σκέψεις για αυτόν, στο κάτω κάτω μπαμπάς μου είναι. Όμως κάθε φορά θα βρει κάτι για να με συγχύσει. Εγώ έχω αποφασίσει να φύγω σε άλλη πόλη για σπουδές γιατί δεν αντέχω άλλο το χάος μέσα στο σπίτι μου, και ποσώς με ενδιαφέρει αν θα μου στέλνει χρήματα ή όχι θα βρω να τα βολέψω. Όμως δεν θέλω να αφήσω μόνη της την μαμά μου και τα αδέρφια μου. Δεν ξέρω αν έχω ερώτηση απλά ήθελα να πω τον πόνο μου μιας και δεν μπορώ να το κάνω πουθενά αλλού. Σε ευχαριστώ πολύ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις πουθενά αλλού; Δεν έχεις φίλους για να λες τα προσωπικά σου;


Αγαπητή φίλη, πρώτα από όλα σου εύχομαι ολόψυχα να περάσεις στην ιατρική και να πας σε άλλη πόλη. Να το κάνεις χωρίς να έχεις τύψεις για τη μαμά σου και τα αδέρφια σου. Δεν λέω να μην ανησυχείς, δεν λέω να μην είσαι κοντά τους έστω και από μακριά, δεν λέω να μην τους στηρίζεις όπως μπορείς, αλλά να μην έχεις τύψεις που θέλεις να ξεκινήσεις μια νέα ζωή μακριά τους.


Η σχέση μας με τους γονείς μας, η αξιολόγηση της σχέσης τους, είναι θέματα σημαντικά που μας διαμορφώνουν. Τα κακά νέα είναι ότι αν μεγαλώσεις με έναν γονέα που απορρίπτεις από τόσο νωρίς, έχεις να κάνεις διπλή δουλειά. Τα καλά νέα είναι ότι όπως και να είναι οι γονείς σου, δεν είναι καταδικαστικοί. Πάντα μπορείς να γίνεις αυτό που θέλεις να γίνεις. Τα ουδέτερα νέα είναι ότι όλοι μας κάποια στιγμή απορρίπτουμε τους γονείς μας, για να βγούμε από την άλλη πλευρά με περισσότερη κατανόηση, αν όλα πάνε καλά και πρόκειται για ανθρώπους που αξίζουν την κατανόηση.


Δεν ξέρουμε ακόμα πού βρίσκεσαι εσύ, γιατί είναι νωρίς. Έχεις πάρει το μέρος του ενός γονέα, και δεν θέλω να πω ότι έχεις άδικο, αλλά τα πράγματα είναι αρκετά πιο πολύπλοκα από όσο σου φαίνονται τώρα. Αναρωτιέσαι γιατί δεν φεύγει η μητέρα σου, ενώ δεν τίθεται καν οικονομικό θέμα. Αυτό είναι ένα ερώτημα που για την ώρα δεν ακουμπάς γιατί έχεις αποφασίσει ποιος είναι ο φταίχτης και ποιος είναι το θύμα, αλλά νομίζω ότι όταν απομακρυνθείς, όταν κάνεις τις δικές σου σχέσεις και φιλίες, με τα χρόνια, θα αρχίζεις να καταλαβαίνεις περισσότερα για την σχέση των γονιών σου. Δεν θέλω να πω ότι η μητέρα σου φταίει σε κάτι. Θέλω να πω ότι μπορεί να ζεις μαζί τους, αλλά να ξέρεις ότι σου λείπουν πληροφορίες. Οι γονείς μας δεν έγιναν αυτό που είναι όταν γεννηθήκαμε εμείς. Είναι άνθρωποι με παρελθόν, και ο γάμος τους δεν είναι η αφετηρία της ζωής τους. Και ο πατέρας σου και η μητέρα σου έχουν γονείς που τους έχουν επηρεάσει, θετικά ή αρνητικά, όπως αυτοί επηρεάζουν εσένα τώρα.


Για την ώρα επικεντρώσου στους στόχους σου, γιατί περνάς μια χρονιά που είναι πολύ σημαντική. Προσπάθησε να αφήσεις αυτά για λίγο στην άκρη, έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να τα επεξεργαστείς. Είναι μεγάλο το ταξίδι, και έχεις την τύχη να είσαι στην αρχή. Καλή επιτυχία.

__________________
2.

Ναι, για ποιο λόγο τα παιδιά των Pitt και Jolie δε φοράνε ρούχα με χρώματα πέρα των μαύρο-άσπρο-γκρι-άντε και στο τσακίρ κέφι ροζ παλ.
Είναι κάποιου είδους statement/δήλωση/διαμαρτυρία; Μήπως τα χρώματα των ρούχων των παιδιών θα χάλαγαν το σοβαρό ίματζ των σοβαρών καλλιτεχνών(!); Μήπως οι υπηρέτες δεν ξέρουν να βάζουν καλό πλυντήριο και αφού δε διαχωρίζουν μαύρα-χρωματιστά-λευκά βγαίνουν σχεδόν όλα σκούρα;
-Τι συμβαίνει τέλος πάντων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα παιδιά φοράνε ρούχα που αντανακλούν το γούστο των γονιών. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο ως φαινόμενο, αυτό συμβαίνει πάντα όταν πρόκειται για παιδιά, πριν διαμορφώσουν δικό τους γούστο. Πρωτότυπο σχετικά είναι ότι αυτοί οι γονείς δεν θεωρούν δεδομένο ότι τα παιδιά πρέπει να φοράνε «χαρούμενα», «παιδικά» χρώματα. Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.


Λες να βάζουν πλυντήριο; Εγώ λέω ότι τα φοράνε μια φορά και μετά τα πετάνε. Άντε, τα χαρίζουν.

__________________
3.

Πώς μπορείς να απαντήσεις χωρίς να δικαιολογηθείς για τον εαυτό σου όταν κάποιος σχολιάζει κάτι πάνω σου με εμφανή (όχι να υπαινίσσεται αλλά να είναι σοκαριστικά ξεκάθαρη) κακία και ξιπασιά νεόπλουτου όπως «εγώ είμαι άλλης κατηγορίας, δε θα φόραγα ποτέ τέτοια φτηνιάρικα ρούχα και τσάντα» ή «αχ, εγώ είμαι από Κηφισιά, δεν έχω κατέβει ποτέ σε φτωχογειτονιά όπως η δική σου!». Γιατί όταν συμβαίνει (γύρω μου ή σε μένα) παρατηρώ ότι:
α)ο πλούτος χρησιμοποιείται ώστε να δείξει ανωτερότητα (ως προς τι δεν έχω καταλάβει. Από πού κι ως πού ο πιο πλούσιος είναι και ανώτερος άνθρωπος;)
β)ο συνομιλητής καταλήγει να δικαιολογείται (π.χ. «Ε, εάν είχα περισσότερα χρήματα θα έπαιρνα κι εγώ καλύτερα ρούχα» ή «Εμένα η γειτονιά μου μου αρέσει») κι όχι να βάζει στη θέση του αυτόν που έχουν πάρει τα μυαλά του αέρα(για να το πω κομψά).
Τα παραδείγματα αυτά μου έχουν τύχει εμένα.

Νομίζω η μέθοδος αϊκίντο εδώ θα έδινε το μήνυμα ότι «αισθάνομαι ταπεινωμένος, δεν απαντώ γιατί προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου», οπότε δεν είναι κατάλληλη μέθοδος γιατί ο άλλος παίρνει χαρά από την ταπείνωσή σου που είναι τέτοια που ούτε να αρθρώσεις λέξη δε μπορείς. Καμιά ιδέα;

(Φυσικά η ίδια κακία είναι κι όταν κάποιος προσβάλλει κάποιον ξεκάθαρα για το φύλο του, τη χώρα προέλευσής του, το χρώμα του.. Μιλάω δηλ για ξεκάθαρο προσβλητικό σχόλιο.)
-Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτές δεν μου φαίνονται ατάκες νεόπλουτου, περισσότερο νεόφτωχου που προσπαθεί να αποφύγει το τετελεσμένο.


Η απάντηση εξαρτάται από το ποιος είναι αυτός που το λέει και πώς βρέθηκες εσύ στη θέση να τα ακούς. Ο γενικός κανόνας είναι ο εξής: όταν βλέπουμε προβληματικές συμπεριφορές, αυτό που πρέπει να ζυγίσουμε πάντα είναι όχι το πώς θα αποστομώσουμε/αντιμετωπίσουμε/αλλάξουμε/χειριστούμε τον οποιονδήποτε προβληματικό, αλλά πώς θα ελαχιστοποιήσουμε την επαφή μαζί του. Πρέπει να κρατάμε τις δυνάμεις μας για αυτούς που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, για αυτούς που πρέπει να υποστούμε για κάποιο διάστημα. Εσύ δεν μας λες τίποτα. Μπορείς να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις, σα να μην το άκουσες, και να μη γυρίσεις ποτέ; Αν ναι, αυτή είναι η λύση. Αν όχι, βρες ποιος τρόπος υπάρχει ώστε να γυρνάς την πλάτη, αλλά να μην φαίνεται ότι την γυρνάς. Αν βρίσκεσαι συχνά σε τέτοιες καταστάσεις, σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις κοινωνικό κύκλο. Μπορεί ο ένας προβληματικός να φέρνει τον επόμενο στο δρόμο σου.


Η μέθοδος αϊκίντο πάντα πιάνει. Η προϋπόθεση είναι να ξέρεις ότι ο άλλος έχει το πρόβλημα, όχι εσύ. Αν νιώθεις ταπείνωση επειδή κάποιος σου είπε ότι μένεις σε φτωχογειτονιά, παραθέτοντας την Κηφισιά ως υψηλή κοινωνία, αυτό πρέπει να επεξεργαστείς γιατί πραγματικά, σιγά τη Σανς Ελιζέ. Είναι για να σκας στα γέλια.


Γενικώς, όταν ένας άνθρωπος είναι επιθετικά αγενής, τον κατατάσσουμε ως αντικοινωνικό και επικίνδυνο, και δεν αναλύουμε τι λέει. Αυτά που λέει είναι τα μέσα που έχει για επίθεση. Δεν έχουν περιεχόμενο, δεν έχουν σκέψη από πίσω τους, ή ουσία. Μην κάθεσαι και σκας για ανθρώπους που έχουν ένα σωρό μέσα τους και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Εντάξει, να στενοχωρηθείς μια φορά, αλλά επειδή δέχτηκες επίθεση, όχι για το περιεχόμενο της επίθεσης. Μάθε να μην τους αντιμετωπίζεις ως ίσους, και μάθε να τους αποφεύγεις.


__________________
4.

Γεια σου αμπα,εδώ φαν !μια φορά και έναν καιρό είχα Κεγω μια σχέση ο τύπος νάρκισσος και κολλημένος με πρώην εε,μια μέρα είπα στο καλό Κεγω και η απάντηση του :δεν πρόκειται να σε κυνηγήσω επειδή αυτό το έκανα για τη πρώην μου και μετά απλά προσπαθούσε να μου αλλάξει γνώμη.Εγω ολο αυτο καταφερα να το ξεπερασω επειδη καταλαβα ακριβως τι ειχε γινει αλλα ενα πραγμα δεν εχω καταλαβει ακόμα :πιστεύεις ότι κάποιος που έχει κάνει τα πάντα στο παρελθόν για κάποια άλλη δεν μπορεί να τα ξανακάνει στο σύντομο μέλλον ;επειδή κυνήγησε αυτή σημαίνει ότι δε μπορεί να προσπαθήσει για καμία άλλη ή απλά δεν του εκανα το κλικ ώστε να προσπαθήσει για μένα (εγω το 2ο έχω καταλαβει)αλλα δε ξερω αν ειναι λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης η ειναι η αληθεία .Με τη πρώην είχαν χωρίσει κανένα 5μηνο και μπήκα στη σχέση γνωρίζοντας το αλλά με τη ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει στο μέλλον αυτό.δεν άλλαξε και απομακρύνθηκα.
-Περιμένοντας το πρίγκιπα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν χωρίσει οριστικά με σένα, στην επόμενη θα λέει για σένα αυτά που σου είπε εσένα για την προηγούμενη.


Αυτοί που είναι δήθεν κολλημένοι με τους πρώην και το κοπανάνε ξανά και ξανά και ξανά, με τον εαυτό τους είναι κολλημένοι. Μακριά.


__________________
5.

Καλημέρα Αμπα, είμαι περίεργη και θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Πιθανόν να μην μου απαντήσεις γιατί εντάξει η ερώτηση μου δεν είναι και τόσο τρομερή. Αλλά είπα να τα βγάλω από μέσα μου.
Νομίζω έχει να κάνει με το πώς αισθάνομαι για την ηλικία μου, είμαι 38 χρονών και όλο το στυλ μου, ντύσιμο μου, δεν μοιάζει με αυτές που βλέπω τουλάχιστον στο δρόμο μου. Αλλά εμφανισιακά με κάνουν τουλάχιστον 10 χρόνια κάτω.
Και οι παρέες μου είναι κάπως σαν και μένα και λίγο πιο ανέμελες και όχι οικογένειες. Μάλλον επειδή είμαστε μια παρέα, στρειτ, bi και gay γυναικών. Δεν μπορώ να κρύψω ότι βλέπω τεράστιες διαφορές σε σχέση με παντρεμένες στρειτ γυναίκες. Δεν ξέρω εάν τα προβλήματα, η οικογένεια, τα παιδιά είναι αυτό που τις κάνει πιο βαρετές στα μάτια μου, αλλά είναι. Η πιο βαρετή είναι η δίδυμη αδελφή μου με 3 ανίψια (που λατρεύω αλλά να τα βλέπω 2 φορές την εβδομάδα). Και πως το εννοώ βαρετές, ζουν στον μικρόκοσμο τους και όλο τους το είναι, είναι η οικογένεια τους, άσε µ που σιχαίνομαι οικτρά το «αρρωστήσαμε πάλι, πήραμε το τάδε χάπι. Θα κάνουμε το 3ο μας εμβόλιο κλπ.».
Και αναρωτιέμαι φταίει ότι είμαι γκέι και που δεν έχω παιδιά, οικογένεια και τα βλέπω όλα τόσο διαφορετικά; Ότι θέλω να ζήσω την ζωή μου, να κάνω βόλτες, ταξίδια, να περνάω όμορφα, να ξεσπάω στους φίλους μου γιατί σπάστηκα χθες στην δουλειά κλπ. Για παράδειγμα χθες ήμουν στην παραλία της όμορφης πόλης μας (Βόλος παρεμπιπτόντως) και όσους γνωστούς είδα ήταν οι δυο, με καροτσάκι κλπ και με παιδιά και σκεφτόμουν από μέσα μου, μα αυτή η εικόνα δεν συνάδει με τα δικά μου μυαλά. Τους χαιρετάω και νομίζω ότι κάτι δεν μου κολλάει..
Ξέρω ότι τα περισσότερα τα σκέφτομαι πιο έντονα γιατί τις τελευταίες 2 εβδομάδες γνώρισα μια φοιτήτρια. Έχουμε διαφορά 20 χρονών και έχω φρικάρει. Γιατί; Γιατί γκρεμίστηκαν τα συμμαζευμένα μου κουτάκια. Εγώ να κάνω παρέα και να μ αρέσει μια τόσο μικρή κοπέλα; Να έχω κοινά; Να γελάω και να θυμάμαι πως είναι η ανεμελιά των 18! Και τρωω φρίκη ότι αυτό που ζω να παω μια βόλτα με τα πόδια, να μιλήσω για διάφορα (δεν περίμενα ότι 18 χρονών μπορούν να έχουν φοβερές απόψεις) είναι κάτι που με γεμίζει απίστευτα πολύ. Οι φίλες μου λένε να το ζήσω και όσο κρατήσει. Εάν με ρωτούσαν εμένα θα έλεγα «μα τι κάνεις; Καταλαβαίνεις ότι είναι μικρή; Τι κοινά να έχετε; Ξεκόλλα». Και όμως τα έχω τσακίσει τα κουτάκια μου και συνεχίζω να ζω την μέρα μου. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα πραγματικά όμως το ερώτημά μου είναι ζω τον έρωτά μου ή υποβόσκει αυτή η άτιμη κρίση ότι δεν είμαι πια παιδάκι και θέλω να το ξαναζήσω;
Δεν είμαι και τόσο μεγάλη αλλά θέλω να ζήσω μοναδικά, διαφορετικά και όχι συμβατικά. Έχει νόημα αυτό που σου γράφω; Δεν ξέρω. Αλλά ήθελα την δική σου γνώμη και ας τσακίσει τα πονεμένα μου κόκκαλα.
38 χρονών θέλει φοιτήτρια!

 

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν κατάλαβα και πολύ καλά τι θέλεις να πεις. Ξεκινάς δηλώνοντας ότι οι στρέιτ παντρεμένοι με παιδιά σου φαίνονται βαρετοί και συμβατικοί. Εσύ δεν θέλεις αυτό για τη ζωή σου. Ωραία. Μετά λες ότι ερωτεύτηκες μια μικρότερη. Αυτό δεν είναι συμβατικό με την παραδοσιακή έννοια. Οπότε, έκανες ακριβώς αυτό που ισχυρίζεσαι ότι θέλεις, αυτό που είσαι. Ποια είναι τα συμμαζευμένα κουτάκια που έσπασες;


Εντάξει, ερωτεύτηκες μικρότερη, ανάλογα με τον χαρακτήρα της και τον χαρακτήρα σου, εξηγήσεις σίγουρα υπάρχουν για αυτή την έλξη. Γιατί να μην ζήσεις τον έρωτα σου; Ενήλικη είναι, και απ' ό,τι καταλαβαίνω δεν έχετε κάποια σχέση εξουσίας. Όμως να είσαι και ρεαλίστρια σε κάποια γωνία του μυαλού σου. Ο μόνος δεκαοχτάχρονος που μπορεί να έχει φοβερές απόψεις ήταν ο Μπρετ Ίστον Έλις όταν μάζευε υλικό για το Λιγότερο από το Μηδέν. Λες να έπεσες σε τέτοια περίπτωση;

__________________
6.

Καλησπερα α μπα μου
Θα ήθελα και εγω να σου κάνω μια ερώτηση. Ειμαι στο δεύτερο γάμο μου και επειδή με αυτο το θέμα είχα καεί στον πρώτο για δώσε καμία ιδέα. Θελω δυο τρεις ώρες το απόγευμα μετα τις δουλειές μας να ασχολούμαστε απο κοινού με το παιδι μας. Είτε μαζι είτε καποια ωρα π πατέρας με το παιδι. Ειμαι κάθετη γιατι στον προηγούμενο γάμο ο πρώην έλεγε εγώ εχω πολυ δουλειά και ολο ασχολούμουν μονο εγω. Κυριολεκτικά. Αυτός μονο δούλευε. Στο σπίτι στον υπολογιστή. Οταν καποια φορα πήγα να δω τι ηταν η δουλειά αυτη έβλεπε βιντεάκια. Τελος πάντων...τωρα με τον δεύτερο εχει προκύψει δουλειά ολο μιλάει στο τηλ. Οκ αλήθεια λέει. Ακούω. Αλλα βοήθεια παλι με το νέο μωρό δεν εχω. Πονάνε τα χέρια μου πια όλη μερα. Τι να πω αφου ειναι για δουλειά...λέει πρέπει να απαντάει στον πελάτη γιατι θα ανοίξουν δουλειές εκει...δε θελω να ειμαι παλι η χαμένη για να μην πω την άλλη λέξη παλι απο μ....
-Οχι άλλο ο μ..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν θέλεις βοήθεια. Ούτε πρέπει να το ζητάς ως βοήθεια. Η ασχολία του πατέρα με το παιδί του είναι υποχρέωση και δουλειά και ταυτόχρονα χαρά, όπως είναι για σένα. Πρέπει να το θεωρείς αυτονόητο, όχι να το ζητάς σαν χάρη. Δώσε το μωρό και πήγαινε να κάνεις μπάνιο. Ας μιλήσει στο τηλέφωνο με το μωρό αγκαλιά. Άπειρες γυναίκες στη γη το κάνουν αυτό καθημερινά, ενώ κάνουν και πολλά άλλα, θηλάζοντας, μαγειρεύοντας, απαντώντας σε επαγγελματικά μέιλ, ταΐζοντας και τα παιδιά και τα σκυλιά παράλληλα, βάφοντας κι έναν τοίχο σιγά σιγά από το πλάι. Δεν υπάρχει δικαιολογία, όπως δεν υπάρχει δικαιολογία για σένα. Είναι το παιδί του.


Αν δεν αντέχεις και δεν δέχεται με τίποτα, πες του ότι θα πάρετε βοήθεια στο σπίτι (αυτό λέγεται βοήθεια). Σε κάθε περίπτωση, μην κάθεσαι να πονάς. Μην υποφέρεις σιωπηλά επειδή πιστεύεις ότι αυτός είναι ο ρόλος σου. Σήκωσε ανάστημα και διεκδίκησε ισότητα.


_________________
7.

Κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον ο οποίος μου λέει πως δεν είναι σε φάση για σχέση πως δεν υπόσχεται τίποτε κλπ αυτομάτως απαγορεύω στον εαυτό μου να τον ερωτευτεί και δυστυχώς ή ευτυχώς τα καταφέρνω με απόλυτη επιτυχία. Μου έχει συμβεί τρεις φορές μέχρι τώρα στην πορεία ο άλλος να μου πει πως με ερωτεύτηκε χωρίς να το περιμένει, αλλά για εμένα είναι αργά έχω μπλοκάρει συναισθηματικά. Τι να κάνω, να αφήνω την καρδιά μου ελεύθερη παρά τις δηλώσεις του άλλου; Δεν θα ήταν τεράστια ανοησία αυτό;
Πως το χειρίζονται άλλες γυναίκες όταν αποφασίζουν να συνεχίσουν τις επαφές τους με κάποιον ο οποίος δηλώνει κάθετος πως δεν θέλει δεσμεύσεις;

Γιώτα 43.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η λύση είναι να μην μένεις με ανθρώπους που κάνουν τέτοιες δηλώσεις, γιατί αυτοί που κάνουν τέτοιες δηλώσεις βλέπουν τους άλλους με όρους χρηματιστηρίου, και είναι πολύ πιθανόν να σε «ερωτεύτηκαν» μόλις είδαν ότι δεν ψάρωσες με το κούλνες τους. Το απρόσιτο τους έδωσε την ίντριγκα που τους λείπει για να ζουν στο μόνιμο χάι.


Να αφήνεις την καρδιά σου ελεύθερη με ανθρώπους που την αξίζουν.

 


117

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Ωραία όλα τα σχόλια των αναγνωστών, αλλά νομίζω ότι σας διέφυγε κάτι. Σε ΟΛΕΣ τις ερωτήσεις που θυμάμαι από κοπέλες που έχουν ερωτευτεί πολύ μεγαλύτερους άντρες (δλδ 20+ χρόνια διαφοράς), οι απαντήσεις της Λένας είναι του τύπου: 'εσύ πρέπει να δεις τι είναι αυτό που σε κάνει να έλκεσαι από τόσο μεγάλο άντρα', δλδ σα να λέμε 'daddy issues' (όπως το μεταφράζω εγώ).Άντρας δε νομίζω να έχει στείλει ποτέ το ανάποδο (δλδ ότι ερωτεύτηκε 20χρόνια μικρότερη γυναίκα, και τι να κάνει), ή τουλάχιστον δεν έχω πετύχει εγώ να διαβάσω. Είμαι *πολύ* σίγουρος όμως ότι η απάντηση της Λένας, δεν θα ήταν ΑΠΛΑ "Γιατί να μην ζήσεις τον έρωτα σου;"Ας με διορθώσει παρακαλώ η Λένα αν κάνω λάθος ή αν έχω παρανοήσει.Ευχαριστώ.
Εχεις αρκετό δίκιο, ειδικά στα σχόλια όλοι σχεδόν προσπερνούν με μεγάλη άνεση τη διαφορά ηλικίας. Αν ήταν 48 με 28 δεν θα υπήρχε για εμένα σοβαρό θέμα, αλλά 38 με 18 υπάρχει, ανεξάρτητα αν είναι άντρας ή γυναίκα. Νομίζω συνήθως η απάντηση για περιπτώσεις αντρών είναι της μορφής ότι, όχι πάντα μεν αλλά πολύ πιθανά δε, τέτοιοι άντρες παρουσιάζονται ως σοφοί, έμπειροι κλπ στη νεαρή κοπέλα, πατρονάροντας την και μπαίνοντας εμπόδιο στο να γνωρίσει τον εαυτό της και να αυτονομηθεί, ώστε να μην έχει ανάγκη τέτοιες σχέσεις κλπ Φυσικά στα σχόλια το κράξιμο είναι πολύ μεγαλύτερο και σκληρότερο αφού σχεδόν σίγουρα ο 40άρης θα είναι κάποιος γλίτσας και γερομπαμπαλής που την πέφτει στις μικρούλες αντί να κοιτάξει να βρει καμμιά συνομήλικη του, οτί υποτιμά τις μεγαλύτερες γυναίκες και τις θεωρεί με ημερομηνία λήξης κλπ Τώρα αν 40άρης έστελνε τέτοιο μήνυμα για 18χρονη είμαι απόλυτα σίγουρος πως η απάντηση δε θα ήταν του στυλ ζήστε τον έρωτα σας όπως εδώ και φυσικά ούτε μπορω να φανταστώ το τι θα άκουγε στα σχόλια ειδικά από τις γυναίκες της κοινότητας.
Κατ'αρχας το αντιθετο του 20ρα ερωτευεται 40χρονο δεν είναι το 40χρονος ερωτευεται 20αρα, αυτο είναι η αλλη πλευρα της ιδιας ιστορίας, το αντιθετο ειναι 20ρης ερωτευεται 40ρα.Το αντιθετο του daddy issues είναι το mommy issues...και προφανως κανεις δεν θα πει εδω μεσα "μα καλα νεος αντρας τι δουλεια εχεις με μια μεσηλικη" απο την αλλη ουδεις αμερόληπτος σε αυτην την ζωή, ουτε εγω, ουτε εσυ, ουτε οι υπολοιποι, ουτε η Α'μπα και αν "καταφερνε" να γίνει απολυτα αμερόληπτη τότε δεν θα ήταν ανθρωπος αλλα bot ;PΠροσωπικα εγω πιστευω ότι ναι προκυται για daddy/mammy issues απο την μια πλευρα, γεροντοερωτες απο την αλλη...τι να κανουμε υπάρχουν και αυτα στην ζωή και όσο δεν βλάπτεται κανεις όλα είναι καλως καμωμενα.
5 .Είσαι τόσο κουραστική και πάρα πολύ στενόμυαλη.Επειδή δεν σου κολλάει η εικόνα των παντρεμένων με παιδί τοτε αυτοι κανουν λάθος ,ειναι συμβατικοί ,βαρετοί κτλ.Και σιγα την αντισυμβατικότητα να περνάς γεροντοέρωτα ή να είσαι γκέι.Γιατί συγνώμη που στο χαλάω αλλά όταν το πρωτο και σχεδόν το μονο πραγμα που μας λες για αυτην ειναι οτι ειναι μικροτερη και οτι εχει φοβερές απόψεις για την ηλικίας της ,δηλαδή όλα περιστρέφονται γυρω απο την ηλικία ,είναι γεροντοέρωτας.Λιμπίστηκες το πιπίνι και πας να σου χρυσώσεις το χάπι γιατι κανεις δεν εχει τα κοτσια να πεί "λιμπίστηκα το πιπίνι" και πρεπει να το στολίσει με "ειναι πολυ ώριμη για την ηλικία της και άλλα τετοια .Σίγουρα τα λες σε αυτήν και λιωνει.Βάζω το χερι μου στη φωτιάΜάλλον οι αγαπητοι σχολιαστές θα θεωρήσουν οτι ειμαι υπερβολικά σκληρή ,αλλά ο τρόπος σου ειναι τοσο σνόμπ που μου άναψε τα λαμπάκια.
4. δεν τη ζυγιζουμε την αγαπη, δεν την τεσταρουμε και δεν τη συγκρινουμε. σε ολες λεει τα ιδια οπως κι εσυ σε ολους θα πεις τα ιδια γιατι η αγαπη που ζηταμε απο τον αλλον δεν εχει να κανει με εκεινον αλλα με τα δικα μας κενα. οσο την τεσταρουμε, εχουμε κενα. οσο τη συγκρινουμε, εχουμε κενα. οσο δεν την αποδεχομαστε οπως μας τη δινουν αλλα την περναμε σε κοσκινο, εχουμε κενα. εκεινος ετσι ξερει να σχετιζεται και ετσι θα συνεχισει αιωνιως να σχετιζεται, μεχρι να τον ταλαιπωρησει ο τροπος με τον οποιο επιλεγει να σχετιζεται και να αλλαξει. αλλα αυτο δεν εχει να κανει με τον απεναντι ανθρωπο, εχει να κανει με τον εαυτο του. το "περιμενοντας τον πριγκιπα" που εχεις βαλει σαν ονομα λεει πολλα για σενα. δυστυχως οσο τον περιμενεις, με τον τροπο που τον περιμενεις, δεν θα ερθει
Αγαπητο #3, πρεπει να καταλαβεις οτι στην Ελλαδα δεν υπαρχουν πλουσιοι. Υπαρχουν ευκαταστατοι με επαπομειναντα ακινητα και τραπεζικους λογαριασμους , οι οποιοι ζουν ευκαταστατα, με αποκλισεις φυσικα μεταξυ τους. Οι πραγματικα πλουσιοι στην Ελλαδα ειναι 10 ατομα και τους ξερουμε ολοι ονομαστικα. Αντιστοιχα πανε και οι περιοχες. Η Κηφισια, Εκαλη και Βουλιαγμενη, Βουλα κλπ δε συγκρινονται σε κοστος και χλιδα με τα αντιστοιχα ακριβα προαστια του εξωτερικου βλεπε πχ παραλια Βοσπορου στην Τουρκια, μια χωρα με καποιους πραγματικα πλουσιους ανθρωπους και οχι απλως ευκαταστατους. Μετα απο γνωριμια μου με Τουρκους στο μεταπτυχιακο στην Αγγλια, επαθα ενα σοκ ομολογω.Αυτα ως εισαγωγη για να καταλαβεις οτι ατομο που ψωνιζεται επειδη μενει Κηφισια (ουτε καν Πολιτεια/Εκαλη βρε αδερφε!) ειναι θλιβερο και μονο για το λογο οτι πιστευει οτι εχει μεγαλη διαφορα απο το μεσο ορο. Δεν εχει, τουλαχιστον δεν ειχε απο τη μεσαια ταξη και τωρα πλεον φτωχη μεσαια ταξη. Αυτα ως κοινωνιολογικη παρατηρηση. Ατομα που ψωνιζονται επειδη μενουν καπου/σπουδασαν καπου και κατοπιν μενουν σ αυτη τη δυσμοιρη χωρα, οπου ειτε ντρεπεσαι να φορεσεις μια ακριβη μαρκα ειτε ξενερωνεις διοτι και να τη φορεσεις, παλι φτωχολογια θα εισαι (με την εννοια οτι θα μενεις σε αυτο το φτωχο κρατος) μου προκαλουν οικτο. Ειναι ατομα που επειδη δεν εχουν κατι αλλο να προβαλουν, προβαλουν ενα κοινωνικο κλισε τυπου ακριβη περιοχη για να σε πεισουν οτι αξιζουν πολυ, οτι ειναι καποιοι, δεν τους χαρακτηριζει ο χαρακτηρας τους αλλα τα λεφτα τους (υποτιθεται). Εχουν αναγκη προσοχης και θαυμασμου και ειναι γεματα κομπλεξ.Το θεμα ειναι να μη βρισκουν ατομα που μασανε, οπως εσυ. Εκει τους δινεις προσωρινη ευχαριστηση, διοτι μονιμη δε βρισκουν ποτε, ειναι γεματα ανασφαλειες και θελουν να μειωνουν τους παντες, για να φαινονται ανωτεροι. Αφου κανουν την επιδειξη τους, και παρουν προσωρινη ηδονη πεντε λεπτων, μετα γυρνανε στη μιζερια τους.Ειναι πολυ σαντ. Αναλογα ισχυει και για οσους ψωνιζονται με τη δουλεια ή ο,τιδηποτε αλλο θεωρειται κοινωνικως high.Εγω απλως θα το αγνοουσα. Δε θα σχολιαζα παραπανω, διοτι ο,τι και να πεις ο αλλος θα θεωρησει οτι το λες απο τη ζηλια σου. Το πιο safe ειναι να μην πεις τιποτα και απλως να σκασεις ενα ελαχιστο χαμογελο, ειρωνικουλι.A και τελος, ο πλουσιος ναι ειναι ανωτερος, οχι ανθρωπος φυσικα, αλλα ανωτερος κοινωνικα. Οσα περισσοτερα χρηματα εχεις, τοσες περισσοτερες δυνατοτητες στη ζωη, παρεες, γκομενοι, καλη ζωη, δυνατοτητες ιατρικης περιθαλψης κλπ. Αν μιλαμε δε για μεγαλο πλουτο, εκει οριζεις τις τυχες πολλων ανθρωπων (πχ αν εχεις μια μεγαλη επιχειρηση) οποτε θεωρεισαι ενα ανωτερο ειδος. Εχεις κοινωνικες ευθυνες βεβαια που προκυπτουν απο τον πλουτο σου, αλλα ποιος να σε αδικησει αν ψωνιστεις? Λιγοι ή ανυπαρκτοι ειναι εκεινοι που δεν αισθανονται την τεραστια εξουσια που οντως εχουν με τα πολλα χρηματα τους. Αλλο ομως ανωτερος κοινωνικα και αλλο ανωτερος ανθρωπος, που εχει να κανει με το χαρακτηρα. Ας μην τα μπλεκουμε αυτα.
celiamousseΘα έλεγα ότι συνολικά έχεις τα δίκια σου, και συμφωνώ σε πολλά που λες. Βέβαια οι περισσότεροι μη-φανταστικά-πλούσιοι δεν έχουν τις παραστάσεις που έχεις εσύ και δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους συγκριτικά με πραγματικούς μεγιστάνες. Ίσως όμως και να μη χρειάζεται, στην ουσία. Απλά πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι οποιαδήποτε κι αν είναι η οικονομική μας κατάσταση, έχουμε χρέος να συμπεριφερόμαστε σαν άνθρωποι και όχι σαν τούβλα και ξύλα απελέκητα. Κι ένα συγκεκριμένο χρέος είναι να βοηθάμε και να συμπαραστεκόμαστε σε κάθε έναν συνάνθρωπό μας που αντιλαμβανόμαστε πως βρίσκεται σε μειονεκτικότερη κατάσταση (είτε οικονομικά είτε με κάποιον άλλον τρόπο). Προσοχή: όχι να το επισημαίνουμε στον ίδιο άνθρωπο που βοηθάμε, ούτε να το κάνουμε παντιέρα στην παρέα μας. Αθόρυβα και ουσιαστικά, και παρακινώντας άλλους να βοηθήσουν με το παράδειγμά μας. Αυτό όμως στο οποίο διαφωνώ κάθετα είναι το εξής: "Εχεις κοινωνικες ευθυνες βεβαια που προκυπτουν απο τον πλουτο σου, αλλα ποιος να σε αδικησει αν ψωνιστεις?" Οι κοινωνικές ευθύνες είναι όλων μας ανεξαρτήτως πλούτου. Ο πλούτος πολλαπλασιάζει τις ευθύνες και τους ανθρώπους που καλείσαι να βοηθήσεις (οκ το επισημαίνεις αυτό). Ο πλούτος, όχι, δεν είναι δικαιολογία για να "ψωνιστείς". Οι ψωνισμένοι πλούσιοι είναι οι νεόπλουτοι και ακατέργαστοι, και σύντομα νεόπτωχοι γιατί δεν κατανοούν τις αρχές διαχείρισης και πολλαπλασιασμού του πλούτου, απλά ενδιαφέρονται να τον επιδείξουν και να τον τρίψουν στα μούτρα όσων στο παρελθόν τους ενοχλούσαν. Γενικώς έχεις μυθοποιήσει αρκετά τους πλούσιους συμφοιτητές που γνώρισες στις σπουδές σου, παιδάκια με τα λεφτά των γονιών δηλαδή. Έχουν τις ευκαιρίες αλλά είναι ακόμη αδούλευτο υλικό. Χρειάζεσαι να έρθεις σε επαφή με αυτούς που δημιούργησαν ή διαχειρίζονται επιτυχώς μεγάλη περιουσία ως ενήλικες. Εκεί θα δεις πόση σκληρή δουλειά, καλλιέργεια, πειθαρχία, και χαμηλό προφίλ χρειάζονται για να είσαι πραγματικά πλούσιος :)
#5 Αραδιάζεις όλα τα στερεότυπα που σκέφτηκες για τις παντρεμένες για να δείξεις πόσο αντισυμβατική είσαι και να δικαιολογήσεις οτι σου αρέσει μια 18χρονη; Αν ήσουν τόσο αντισυμβατική η ηλικία δεν θα ήταν πρόβλημα.Δεν είναι ολα τα παντρεμένα ζευγάρια το ίδιο, μάλλον εσύ ζεις στον μικρόκοσμό σου και δεν μπορείς να καταλάβεις τις διαφορετικές αποχρώσεις στις ζωές των άλλων. Τα παντρεμένα ζευγάρια δεν είναι ρομποτάκια που συμπεριφέρονται το ίδιο. Βρίσκεις βαρετή τη ζωή της αδερφής σου, ίσως να είναι, όμως η αδερφή σου δεν αντιπροσωπεύει όλα τα παντρεμένα ζευγάρια. Ποσα άλλα ξέρεις και έβγαλες αυτό το πόρισμα; (εγώ ξέρω παντρεμένο ζευγάρι που με μωρό κάτω του ενός έτους έκαναν κάμπινγκ σε ελληνικά νησιά, πρέπει να υποθέσω ότι ολα τα παντρεμένα ζευγάρια κάνουν το ίδιο;) Μην κρίνεις τόσο αυστηρά τους άλλους επειδή απλά δεν συμφωνείς με τον τρόπο ζωής σου. Δεν είσαι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη, απλά έχεις κάνει διαφορετικές επιλογές.Οσο για την κοπέλα που σου αρέσει ζήστο. Αν είσαι τόσο κουλ όσο μας παρουσιάζεσαι δεν θα τσακίσεις κανένα κουτάκι και απ αυτά που λες δεν ξέρω αν είσαι πιο ώριμη απο μια 18χρονη (κι εγώ καραφλιάζω με τις μανούλες του φβ αλλά δεν θεωρώ οτι όλες οι μητέρες είναι έτσι)
#2 Εμένα μου βγάζει μια μορφή πανοπλίας. Δηλαδή, όταν κυκλοφορούν, φορούν περίπου την ίδια παλέτα χρωμάτων για να φαίνονται σαν μια ενότητα. Μπορεί να είναι και ιδέα μου.
#5 μου ήρθε στο μυαλό το σκηνικό που μου περιέγραφε χθες ο κολλητός μου, όπου έχει βγει για ποτό και συναντάει μια παλιά μας frenemy η οποία είναι κοντά στα 40 και είναι single (βέβαια μοιάζει 20 η άτιμη). Και εκεί μου λένε αγάπη μου, τι κάνεις, πού χάθηκες εκείνη γυρνάει και του λέει με πολύ υποτιμητικό υφάκι "Και η Φούστα η Κλαρωτή πώς και δεν είναι μαζί σου; θύμισέ μου.. ένα ή δύο παιδιά έχει κάνει;". Λες και όταν δεν είχα παιδί, ήμασταν σιαμαίοι.
#7.Αυτό ζητάνε και αυτό λαμβάνουν.Τι θέλουν ύστερα;Πριν κάποια χρόνια μου την έπεφτε ένας τύπος με το γνωστό τροπάρι.Εποχή ξηρασίας και πολύ ωραίος,για να αρνηθώ.Μ'άρεσε το μεταξύ μας φλερτ,γινόταν ωραίο παιχνίδι,αλλά ήμουν και σε φάση,που δε σήκωνα πολλά πολλά.Ήμουν πολύ πιεσμένη από διάφορες απόψεις.Το τελευταίο πράγμα,που ήθελα,ήταν να μπλέξω σε μια τέτοια ιστορία.Το καταλάβαινα,ότι θα την πατήσω.Μου άρεσε πολύ αυτός.Δεν ήταν κάποιος,που θα μπορούσα να έχω σεξουαλικές σχέσεις μαζί του,χωρίς να κινδυνεύω να ερωτευτώ.Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις μ'αυτά,αλλά είναι φορές,που το νιώθεις,ότι παίζεις με τη φωτιά.Ε,έγινε το επιθυμητό επιτέλους και χαλάστηκε,που δεν ήθελα αγκαλιές μετά.Με κοίταζε απορημένος και αμήχανος.Τον λυπήθηκα και λίγο.Ήταν σαν αυτά τα γλυκούλικα,συνεσταλμένα κουταβάκια.Αλλά πραγματικά το περισσότερο,που μπορούσα να κάνω εκείνη τη στιγμή,ήταν να του δώσω την αγαπημένη μου πετσέτα για το μπάνιο.Όπως εκείνοι φοβούνται και υψώνουν άμυνες εξαρχής,έχουμε κι εμείς δικαίωμα να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.Δε γίνεται,φίλε μου,να περιμένεις κάτι παραπάνω,όταν έχεις δηλώσει,ότι μέχρι εκεί μπορείς.Μετά ίσως τους κακοφαίνεται,που δεν πέφτουμε και συναισθηματικά ανάσκελα,αλλά μεγάλα παιδιά είναι,ας το ξεπεράσουν.Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι εκεί έξω,που δεν κάνουν παζάρια με τα συναισθήματα και δε λένε εγώ μέχρι τόσα θέλω να ξοδέψω.
Θα μου επιτρέψεις να κάνω μια ερώτηση τελούσα υπό κολοσσιαία άγνοια όπως φαίνεται;Γιατί μετά το σεξ με κάποιον που δεν τελούμε υπό δεδηλωμένη σχέσιν απαγορεύονται οι αγκαλιές; Δεν μοιραστήκαμε στιγμές; Δεν ανταλλάξαμε την ουσία μας; Δεν νιώθουμε αισθησιασμό και εγγύτητα με το κορμί δίπλα μας; Η αγκαλιά υπόσχεται κάτι άλλο ως γρμμάτιο προείσπραξης;Εδώ στο bdsm φερ'ειπείν τον κάνεις τόπι τον άλλο (με την ξεκάθαρη συναίνεσή κι επιθυμία του φυσικά) και κατόπιν τον παίρνεις αγκαλιά και τον φροντίζεις. Τι χάνω στη μετάφραση;;;
Έλα ντε! Ή και ανάποδα: Αρκεί μόνο η αγκαλιά ως τεκμήριο σχέσης και έρωτα? Το σεξ είναι μια κρύα χωρίς συναισθήματα πράξη και όλο το συναίσθημα μπαίνει στην αγκαλιά? Δε μπορεί οι αγκαλιές να να είναι απλά αναγνώριση της οικειότητας και της εγγύτητας που δημιουργήθηκε ηδη? Ένα φυσικό επακόλουθο χωρίς δεσμεύσεις?Παρ'όλα αυτά νομίζω οτι η acantholimon το ανέφερε ως προσωπικό όριο συναισθηματικής προστασίας. Οχι ακριβώς σα γενικό κανόνα. Σα μηχανισμό ελεγχου στο μυαλό οτι "ήταν απλά σεξ", και λίγο επιβολής στον άλλο ως προς το ποιος έχει τον έλεγχο της κατάστασης? Μπορεί και να έχω καταλάβει λάθος βεβαιαΠαρεπιπτόντως έχω ενα φίλο που ακολουθεί αντίστοιχη πρακτική, και μάλιστα λεει οτι δε του βγαίνει ούτε φιλί μετά το σεξ αν δεν είναι ερωτευμενος. Εμένα μου φαίνεται παράλογο αλλά γι αυτόν είναι standard pattern.
Και αγκαλιά μπορεί να έχει το μενού και ύπνο μαζί και καφέ μετά.Αλλά για μένα,όχι απαραίτητα για όλο τον κόσμο,μαζεύεται πολύ οικειότητα έτσι.Και η οικειότητα μού γεννά συναισθήματα.Στη συγκεκριμένη περίπτωση,επειδή μου άρεσε πολύ ο τύπος,θα ήταν περισσότερο ερωτικά από ό,τι συνήθως.Κι αφού εκείνος είχε δηλώσει,ότι δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμος,δε θα ήξερα τι να τα κάνω.Όπως εκείνος μπορεί να φοβόταν την οικειότητα μεταξύ μας και τα όποια πιθανά συναισθήματα,αν κάναμε περισσότερα πράγματα μαζί,αν με γνώριζε παραπάνω,έτσι κι εγώ φοβήθηκα αυτό.Ύστερα,όταν απ'την αρχή στήνεις έναν τοίχο,πώς περιμένεις,ότι ο άλλος,θα είναι απόλυτα γενναιόδωρος απέναντι σου;Κάτι θα χάσεις.Αυτό που κάνει ο φίλος σου daydreamcatcher είναι αρκετά συνηθισμένο για έναν άντρα.Είναι κι ένας λόγος,που πολλές γυναίκες νιώθουν άσχημα μετά το σεξ.Την ώρα,που περιμένει η άλλη μια αγκαλιά,εκείνος ανεβάζει απλά το φερμουάρ και φεύγει.Ίσως κι ο τύπος που λέω αιφνιδιάστηκε επειδή εγώ,μια γυναίκα,ανέβασα πρώτη το φερμουάρ-έδωσα τέλος στις όποιες τρυφερότητες.Του πήγαινε πολύ η πετσέτα στη μέση,Σούση.Χαλάλι του!
Εγώ θέλω να πω απλως στην acantholimon ενα ευχαριστώ που μοιράστηκε επιτέλους κάτι προσωπικό μαζί μας. Την παρακολουθώ τόσο καιρο,τα υπεργαματα σχόλια που κανει, και παντα σκέφτομαι τι κρίμα που δεν λέει και κάποια προσωπική ιστορία,θα έχει μεγαλο ενδιαφέρον. Εντάξει,ελπίζω να μην φανηκα εντελώς stalker.
#1 αυτό που πρέπει να έχεις στο νου σου είναι ότι η φυσική απόσταση δεν αρκεί από μόνη της. Μπορεί να πας να μείνεις και στην Αμερική αλλά τα προβλήματα (αν δεν τα δουλέψεις αρκετά) θα τα κουβαλάς μαζί στη βαλίτσα σου όπου και να πας και θα σε τρώνε. Στην ηλικία σου είναι υγιές να αποδομείς τους γονιούς σου. Με τα χρόνια αυτό που θα καταλάβεις είναι ότι ούτε ο πατέρας σου είναι ο απόλυτος τύραννος ούτε η μητέρα σου αγία και ήρωας. Αλλά αυτή η κατανόηση θα έρθει με τη ροή των χρόνων. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι (1) να τα ρίξεις όλα στο διάβασμα (2) να στηρίξεις τον εαυτό σου είτε με ψυχολόγο είτε μιλώντας με καλούς φίλους.
#5 Από αυτά που διαβάζω προσπαθείς να μας πεις ότι είσαι ασυμβίβαστη, επειδή είσαι ομοφυλόφιλη και δεν έχεις παιδιά. Το μόνο που δε μας είπες είναι τι καημένες που είναι οι πτωχές τω πνεύματι στρέιτ γυναίκες που έχουν παιδιά. Ξεκαβάλα λίγο. Το ότι δεν έχεις παιδιά δε σε κάνει ανώτερο ον.
#1 Μετά τις εξετάσεις θα κάνεις μια σοβαρή συζήτηση με τη μητέρα σου και θα τη ρωτήσεις τι ρόλο βαράει ο πατέρας σου εκεί πέρα. Θα της πεις ότι δε γίνεται να ανέχεστε τις προσβολές του. Από αυτά που διαβάζω θα έπρεπε εδώ και καιρό η μαμά σου να τον έχει στείλει στη δική του μαμά.
#6 να σου δώσω και μια άλλη οπτική πέρα απο αυτά που λέει η Λένα και οι σχολιαστές (στα οποία συμφωνώ 100%).Ο σύζυγός σου επαναπαύεται. Ξέρει ότι εσύ έχεις αναλάβει το ρόλο του γονιού και εκείνος το ρόλο του businessman. Ισως ο άνθρωπος να μην το κάνει επειδή βαριέται, αλλά μπορεί να μην του έχεις δώσει αρκετό χώρο και χρόνο με το παιδί ώστε να μάθει να τα βγάζει πέρα μόνος του (ναι, και μιλώντας παράλληλα στο τηλέφωνο για δουλειές). Είναι ένα λάθος που κάνουν συχνά οι μητέρες όπου με το πρώτο κιχ που θα κάνει το μωρό λένε στο σύντροφό τους "άσε, εσύ δεν ξέρεις". Μήπως λοιπόν,και λόγω της εμπειρίας σου από τον πρώτο γάμο, δεν του έχεις αρκετή εμπιστοσύνη άρα και απαιτήσεις από εκείνον;Αυτό που λειτούργησε στο δικό μας σπιτικό τουλάχιστον είναι οι πολύ ξεκάθαρες και συγκεκριμένες ευθύνες που έχει ο καθένας μας απέναντι στο παιδί μας και στο νοικοκυριό μας. Το να γκρινιάζουμε, να κάνουμε μούτρα και να λέμε γενικά και αόριστα στ@ άλλ@ "μα δε με βοηθάς ποτέ" δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
ΦούσταΠολύ εύστοχο πραγματικά. Αν δεν έχεις απαιτήσεις, δεν βοηθάς κανέναν, υποβιβάζεις τον σύντροφό σου και επωμίζεσαι τα πάντα. Και μετά βαρυγκομείς και εκνευρίζεσαι "που δεν βοηθάει".Δύο νέες μαμάδες φίλες μας γύρισαν και είπαν στον δικό μου, μωρέ μπράβο, στην άφησε και πήγε π/σ/κ ταξίδι; Και τα καταφέρνεις; Εγώ δεν θα άφηνα το μωρό με τίποτε στον δικό μου άντρα να φύγω, δεν θα ξέρει τι να κάνει!!Μπροστά οι επίμαχοι άντρες. Κάγκελο ο δικός μου. Εύκολο είμαι-θεός-ε χαμογελάκι προς απάντηση, δεν τον χάλασε βέβαια. Προς τιμήν τους οι ανωτέρω διαμαρτυρήθηκαν ότι μια χαρά φροντίζουν τα μωρά. Και γυρνάει και ο δικός μου και τους λέει, αν θέλετε βόλτες, εξόδους κι εκδρομές, καλά θα κάνετε να εμπιστεύεστε τους άντρες σας, γιατί δωρεάν νταντάδες εδώ δεν παίζουν!
#5«Για παράδειγμα χθες ήμουν στην παραλία της όμορφης πόλης μας (Βόλος παρεμπιπτόντως) και όσους γνωστούς είδα ήταν οι δυο, με καροτσάκι κλπ και με παιδιά και σκεφτόμουν από μέσα μου, μα αυτή η εικόνα δεν συνάδει με τα δικά μου μυαλά. Τους χαιρετάω και νομίζω ότι κάτι δεν μου κολλάει..»Έλα μου; Δεν καταλαβαίνω.Αγαπητή, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε οκ με το εκάστοτε “lifestyle” μας, χωρίς να υποτιμούμε τους άλλους, όταν δεν μας επιτίθεται κάποιος.Είναι αντιληπτό ότι -προφανώς- σε συστημική βάση κάποιο lifestyle χαίρει περισσότερης εκτιμήσεως από κάποιο άλλο (και ίσως κάποτε(;) να σε είχαν ζαλίσει και εσένα προς σε αυτήν την κατεύθυνση και να είχες μπουχτίσει και να βλέπεις αυτήν τη έκφραση ως μέσον εξισορροπητικό) ΟΜΩΣ δεν κερδίζεις τίποτε (και σίγουρα όχι τις εντυπώσεις) με το να λες π.χ. ότι η αδερφή σου είναι βαρετή (ε, και ναι το κουμαντάρισμα 3 παιδιών είναι λίγο άθλος, αλλά δεν χρειάζεται να γίνεις ή να θέλεις να γίνεις μητέρα/ γονιός για να το καταλάβεις αυτό).Την χαρά της ζωής είναι καλό να την απολαμβάνεις, το να μπορείς να αισθάνεσαι ανέμελη είναι σημαντικό (αλλά πολλές φορές η ζωή δεν αφήνει), το να μπορείς να γελάς με την καρδιά σου είναι ίσως το πιο γαμάτο drug, αλλά είσαι 38, όχι 18 …και αυτό δεν έχει να κάνει με την 18χρονη κοπέλα που λες, αλλά τα μυαλά που μοιάζουν με επαναστατημένα έφηβα, που προσδιορίζουν εαυτόν αντιθετικά με βάση τους άλλους. φιλικά
3. Συμφωνώ 100% με τη Λένα δεν αξίζει να ασχολείσαι, ούτε θα ταπωθέι όυτε θα αναθεωρήσει τη κοσμοθεωρία του/της, χαμένη υπόθεση έιναι και προσπάθησε να βάζεις τέτοιους ανθρώπους στη κατηγορία του γραφικού μαζί με τον Τάκη Τσουκαλά. Αν πάλι θές να το τερματίσεις και να ξεκόψεις με τη μία μπορέις να πεις κάτι σαν " ελπίζω να έχεις λεφτά σε όλη σου τη ζωή γιατί αν σου τελειώσουν ποτέ σε βλέπω να ξεμένεις μόνη με τον κακιασμένο χαρακτήρα σου και δε ξέρω αν θα τη παλέψεις και πολύ"
#6.Αν καταλάβαιναν περισσότεροι άντρες πόσο κουραστικό,απογοητευτικό και τελικά ξενερωτικό είναι να τους θυμίζεις τις υποχρεώσεις τους και να πρέπει να παλεύεις για τα αυτονόητα σαν να έχεις να κάνεις με έναν έφηβο...Αν ήξεραν πόσο ανεβαίνουν στην εκτίμηση μας και πόσο πιο σέξυ γίνονται στα μάτια μας,όταν προσφέρουν στην οικογένεια τους,όταν αντιλαμβάνονται από μόνοι τους,χωρίς συνεχόμενη γκρίνια και υποδείξεις,τις ανάγκες ενός σπιτιού,ενός παιδιού,των ανθρώπων που αγαπάνε...
Πες τα!!! Πλέον μετά από ένα χρόνο συγκατοίκησης, με άπειρη γκρίνια και υποδείξεις, φτιάχνομαι όταν αποφασίζει να πάει από μόνος του σούπερ ή να βάλει πλυντήριο.
Μετά από 12 χρόνια, φτιάχνομαι όταν μου λέει "έβαλα το πλυντήριο πιάτων να πλύνει, δεν ήταν γεμάτο αλλά πρόσθεσα κατσαρόλες" με ύφος "αχχχχ πες μου μπράβο".Θέλω να τον πλακώσω στα φιλιά!
Καλημέρα σε όλους, έκανα ένα προφίλ για να σχολιάσω την #1, μετά από τόσα χρόνια που σε/σας διαβάζω. Η απάντηση με άγγιξε στην καρδιά, με συγκίνησε βαθιά, σαν παιδί κάποιων ανθρώπων και σαν γονιό κάποιων άλλων. Καλή συνέχεια σε όλους.
#5 Αρχικά ούτε εγώ κατάλαβα καλα πως πήγες από την περιγραφή των βαρετών οικογενειών με το μικρόκοσμό τους, στο σπάσιμο των κουτακίων με την κοπέλα που σου αρέσει να κανεις βόλτες με τα πόδια και να μιλάτε. Μετά σκέφτηκα πως ίσως και να υπάρχει ένα λινκ μεταξύ των δυο, πως ίσως σε ταρακούνησε μια εσωτερική αναμπουμπούλα: ερωτεύτηκες, βρήκες ταίρι και ξύπνησε η ανάγκη σου για δημιουργία φωλίτσας; Του δικού σας μικρόκοσμου; Αυτού που στους άλλους σε ενοχλεί τόσο; Πάντα σκέφτομαι πως όταν κάτι μας ενοχλεί παρα πολυ ειναι πολυ πιθανόν κατα βάθος αυτό συμβαίνει επειδή το κάτι αυτό το θελουμε και μεις και δεν μας κάθεται/δεν έχουμε τα κότσια να το κάνουμε/είναι αντικειμενικά ανέφικτο ή κάτι τέτοιο. Χμ
#3: Τί επίπεδο, τί illusion de grandeur! Μπορείς να πάρεις το πιο αποδοκιμαστικό/περιφρονητικό σου ύφος και να πεις με συγκατάβαση: "Δεν βαριέσαι, αγαπητέ/ή, εδώ και η Kate Middleton φοράει ακομπλεξάριστα H & M, αποδεικνύοντας πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Από την άλλη, τί να τα κάνεις τα πανάκριβα ρούχα και την πολυτελή κατοικία, αν είσαι φτηνιάρικος άνθρωπος με ευτελείς τρόπους; Αντε και παίρνεις μια κότα με φουσκωμένα μυαλά και τη βάζεις να βοσκήσει στην Εκάλη ντυμένη με σανέλ, δεν παύει, ωστόσο, να είναι μία κότα, άσε που το θέαμα καταντάει γελοίο στο τέλος"
Αγαπητο 7 και καθε 7, τι εννοήτε όταν λετε ότι καταφερνετε να απαγορευσετε στον εαυτο σας να νοιωσει το ταδε συναίσθημα; δεν με προβληματιζει η θεληση για "απαγορευση" αλλα η ικανοτητα να το "καταφερετε", ή προσπαθητε να το πιστεψετε (λογικο και πανανθρώπινο) ή όντως το καταφερνετε το οποίο είναι τρομακτικο.