Η Ενάτη

Η Ενάτη Facebook Twitter
25
  • Οδηγούσα και άκουγα ραδιόφωνο. Κάποια στιγμή, για να ξεφύγω από μία αδιέξοδη και θορυβώδη πολιτική συζήτηση, άλλαξα σταθμό. Πάτησα το κουμπί του Τρίτου. Και άκουσα τις πρώτες νότες της Ενάτης.
  • Ήταν πρωί, εννέα και κάτι, ώρα ακατάλληλη για τόσο βαρύ έργο. Απόρησα που ο παραγωγός των «Πρωινών του Τρίτου» είχε κάνει αυτή την επιλογή. Σκέφτηκα να αλλάξω πάλι. Αλλά πριν προλάβω να κινηθώ, η μουσική με είχε αιχμαλωτίσει.
  • Ναι, η Ενάτη, η πολυακουσμένη, η ξεφτιλισμένη, η ξεσκισμένη, που έγινε ύμνος (της Ε.Ε.), διαφημιστική υπόκρουση, κουδούνισμα τηλεφώνου, ακόμα και κουδούνι πόρτας (το έχει ο οδοντογιατρός μου) – με καθήλωσε. Ήταν μπροστά μου, καινούργια, όπως την έγραψε ο θεοπάλαβος κουφός Μπετόβεν, παρθένα – σαν να την άκουγα για πρώτη φορά.
  • Έφυγα. Οδηγούσα και δεν οδηγούσα, ούτε ήξερα πού ήμουνα. Μάλλον πετούσα πάνω σε φτερά από ήχους και συγχορδίες. Πλησίαζα στον προορισμό μου – αλλά μου ήταν αδύνατο να φτάσω και να διακόψω την ακρόαση. Μπήκα σε ένα στενό, παρκάρισα, έσβησα το μοτέρ, ξάπλωσα πίσω το κάθισμα – και άκουγα. Άκουγα σαν διψασμένος που πίνει αχόρταγος μετά από μέρες στην έρημο. Μαζί με τη χορωδία τραγούδησα όλον τον «Ύμνο στη Χαρά» και κατάλαβα πάλι τα λόγια του Σίλερ, σαν να τα έψελνα για πρώτη φορά.
  • Είχα αργήσει για το ραντεβού μου – αλλά δεν με ένοιαζε. Καθόλου. Όταν τελείωσε η μετάδοση ήμουν σαν μουδιασμένος, σαν να ξυπνούσα από νάρκωση. Σιγά σιγά συνήλθα, επέστρεψα και κατάλαβα. Ήταν ένα ξέσπασμα και μία λύτρωση μετά από μέρες, μήνες μιζέριας. Λουτρό της ψυχής, ανανέωση ζωής, ανάσα.
  • Αχ, μουσική, μουσική – πώς κουτσαίνουν οι άλλες τέχνες μπροστά σου. Ποιος πίνακας μπορεί να σε ταξιδέψει έτσι, ποιο βιβλίο να σε λυτρώσει; Μόνον εσύ είσαι μαγεία και έκσταση. Ακούω την «Τέχνη της Φούγκας» του Μπαχ και τακτοποιώ γεωμετρικά την ψυχή μου. Ακούω το «Πρελούδιο και τον θάνατο της Ιζόλδης» του αντιπαθέστατου Βάγκνερ και μυούμαι ξανά, από την αρχή, στον απόλυτο έρωτα. Και σε όλη μου τη ζωή, ο ταπεινός και βαθύτατος Σούμπερτ μου κρατάει το χέρι.
  • Σε καιρούς σκοτεινούς, δύσκολους, άγριους, επιτρέπεται να μιλάμε για τέχνη; Δεν επιτρέπεται – επιβάλλεται. Η οδύνη της ζωής οξύνει την ευαισθησία. Και δεν είναι μόνο παρηγοριά και φάρμακο η ομορφιά. Είναι διέγερση και εγρήγορση και κάλεσμα για δημιουργία. Η Ενάτη δικαίωσε (για λίγο) τη ζωή.

25

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
"Μπήκα σε ένα στενό, παρκάρισα, έσβησα το μοτέρ, ξάπλωσα πίσω το κάθισμα..." Μα η Ενάτη, ναι αυτή η χιλιοπαιγμένη, ακούγεται καλύτερα χορογραφώντας την σε ορεινούς δρόμους γεμάτους στροφές, με τριψήφιες ιπποδυνάμεις και το μοτέρ στα κόκκινα. Κάνω λάθος, κύριε Δήμου;
Τρίτο πρόγραμμα. Πρωινά του Τρίτου. Επιλογές με κριτήριο τη διάθεση του μουσικού παραγωγού.Δεύτερο πρόγραμμα. Β 13:00-14:00. Ο ίδιος μουσικός παραγωγός.Σε "ελαφρή" έκδοση. Με απίθανο πειεχόμενο.Και στις δύο ραδιοφωνικές εκπομπές υπάρχουν μουσικά σήματα έναρξης με αντιστίξεις περισσής επιμέλειας.Υ.Γ. Ich bitte Ihnen, Herr Dimou! Ασχοληθείτε (διαθέτετε βήμα) με το χρονίζον θέμα της καύσης των νεκρών.Κινδυνεύουμε να πάμε άκ(λ)αυτοι.
> Υ.Γ. Ich bitte Ihnen, Herr Dimou! Ασχοληθείτε (διαθέτετε βήμα) με το χρονίζον θέμα της καύσης των νεκρών. Κινδυνεύουμε να πάμε άκ(λ)αυτοι.[Καθισμένο σουφλέ](http://bit.ly/YqQ3eF)[Τρία σε ένα](http://bit.ly/11k9ipT)[Καμίνι, κύριε Καμίνη!](http://bit.ly/WGhW1K)[Μονοπώλιο θανάτου;](http://bit.ly/ZAjnPh)(Το «Ich bitte Ihnen!» είναι δόκιμο;)
Ακόμα πιο ξεφτιλισμένες ήταν η Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι· μέχρι που, ανοίγοντας τυχαία το Τρίτο, τις άκουσα με τον János Rolla. Αυτή η (πεντηκοστή; εκατοστή;) φορά, ήταν η πρώτη που άκουγα αυτό το έργο.
Μπράβο Δήμου.Σπλεντιτ!Κι εγώ το ίδιο ένιωσα το πρωί ακούγοντας μετά από καιρό το Roadhouse Blues!Άλλη η αίσθηση αλλά ίδια η κάθαρση.Η μουσική είναι ελευθερία...