Υπάρχουν σκέψεις και σκέψεις, ιδεες και ιδεες. Για ορισμένες απο αυτές πάντα θα αξιζει να εναντιωνόμαστε, να τραβάμε τα μαλλιά μας, να κλωτσαμε.Η φυγή εκτός απο ωριμότητα και συμβιβασμό, πολλές φορές δηλώνει αδιαφορία, ακόμα και δειλία.Είναι δύσκολο να αλλάξει κάποιος τον κοσμο μόνος του, αλλα σκεφτείτε πώς θα ηταν η ζωή μας αν έκανε ο καθένας έστω μια προσπάθεια για το αντίθετο!
4.12.2017 | 12:15
Το κάποτε και το τώρα
Κάποτε ύψωνα τη φωνή μου και υπερασπιζόμουν τις σκέψεις μου. Αρνιόμουν να υποταχτώ σε ιδέες που δεν συμφωνούσα, κλωτσούσα και έριχνα γροθιές στον αέρα, τραβούσα τα μαλλιά μου. Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, να γυρίσω μυαλά. Αφού η φωνή μου είχε κλείσει και τα λόγια είχαν στέρεψει, έκλεινα την πόρτα σε ό,τι με περιόριζε. Τώρα απλά γελάω και φεύγω. Φαίνομαι αλαζόνας, αλλά δεν είμαι. Είμαι απλά πιο ώριμη. Και δεν έχω χρόνο.
1
