Στο σημερινό «Α μπα»: κάποιου είδους ανεπάρκεια

Στο σημερινό «Α μπα»: κάποιου είδους ανεπάρκεια Facebook Twitter
68


__________________
1.


Αγαπητη Α,μπα
πως πιστευεις οτι μπορω να διαχειριστω το παρακατω θεμα.
Στην δουλεια μου οι συναδελφοι διαρκως σχολιαζουν το φαγητο μου.
Γενικα ειτε παιρνω κατι μικρο (π.χ. σαλατα,σαντουιτς), ειτε μαγειρεμενο φαγητο απο το σπιτι.
Ολη την ωρα σχολια του τυπου, μονο αυτο θα φας? κανεις διαιτα? αα μαγειρευεις? μμ τρως υγιεινα ε?
Καποιος θα φερει γλυκο για κερασμα, μπορει να μην θελω εκεινη την ωρα γλυκο θα παω για την παρεα
αλλα αν δεν θα φαω γλυκο, γινονται πιεστικοι, πρεπει να παρεις, γιατι δεν παιρνεις.
Προτιμω να τρωω κατι αν μου αρεσει ή αν θελω πραγματικα να φαω κατι.
Εχω κουραστει με τα σχολια αυτα ομως και καποιο διαστημα δεν πηγαινα μαζι για φαγητο με τους συναδελφους αλλα και αυτο δεν μου αρεσει, θελω και να ανανταλαξω μια κουβεντα.
Εχω απαντησει ευγενικα, εχω απαντησει αποτομα, εχω αφησει αναπαντητο σχολιο...παντα καποιος κατι
θα πει να μου την σπασει.
Μηπως γινομαι εγω σπαστικη που δεν τρωω οπως εκεινοι ή αυτοι ειναι απαραδεκτοι σε ατομα που εχουν αλλες συνηθειες?
Επισης, μπορω να κανω κατι ή να μαθω να ζω με αυτο??
Ευχαριστω πολυ!
-Μαφιν


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εύκολη απάντηση. Eίναι αυτοί απαράδεκτοι σε άτομα που έχουν άλλες συνήθειες. Είσαι μάλλον η μόνη που διαφέρει, και όταν γίνεται αυτό σε μια ομάδα ανθρώπων είναι συνηθισμένο να πιέζει η πλειοψηφία μέχρι να ενσωματωθεί με το ζόρι και το τελευταίο άτομο. Από τους ανθρώπους των σπηλαίων θα έχει μείνει, κάπως θα εξηγείται κοινωνικολογικά/ανθρωπολογικά.


Δεν βλέπω οριστική λύση, αλλά έχεις σκεφτεί να τους πεις αυτό που λες εδώ; Ότι έχεις κουραστεί με αυτά τα σχόλια, ότι έτσι τρως, ναι, και είναι ώρα να το πάρουν επιτέλους απόφαση και να σταματήσουν να ρωτάνε και να σχολιάζουν; Αν τους πεις «δεν θέλω να ξανασυζητήσουμε ποτέ το φαγητό μου» τι λες ότι θα γίνει; Θα σε πούνε σπαστική μάλλον, αλλά θα τους περάσει, άσε που σίγουρα σε σχολιάζουν για το φαγητό σου πίσω από την πλάτη σου, έτσι κι αλλιώς.

__________________
2.

Λενα μου δεν ξερω αν θα με συμπαθουσες η αν θα καναμε παρεα, ξερω σιγουρα ομως οτι ειμαι τελειως διαφορετικος ανθρωπος απο τοτε που ξεκινησα να σε διαβαζω και εχω αλλαξει τη ζωη μου και τη σκεψη μου θετικα χαρη σε σενα. Στο θεμα της ερωτησης, ειναι ενταξει σε μια σχεση ο ενας να θελει περισσοτερο τον αλλον η ειναι δειγμα οτι η σχεση δεν ειναι υγιης? Ειμαι σε μια σχεση 1.5 χρονο σχεδον και ειμαστε αγαπημενοι, με σεβεται και με αγαπαει, ηταν και ειναι διπλα μου σε δυσκολες στιγμες που περασα, μενουμε συχνα μαζι καθως μενουμε και οι δυο μονοι μας ενω κάνουμε σχεδια για συγκατοικηση και κοινο μελλον. Ειμαστε 30 εγω και 31 αυτος. Ειναι λοιπον καποιες στιγμες, οπως τωρα που κοιμαται διπλα μου, που σκεφτομαι οτι νιωθω οτι εγω τον θελω παραπανω. Νιωθω ερωτευμενη με οτι αυτο συνεπαγεται, μπορει να καθομαι ας πουμε και να μυριζω την μπλουζα του σε ασχετη στιγμη, τον σκεφτομαι στο γραφειο και βαζω τραγουδια που μου τον θυμιζουν, περνανε δυο μερες και ανυπομονω να τον δω και περναω καλυτερα οταν ειναι μαζι μου στις εξοδους μου. Επισης να σημειωσω οτι αυτο δεν ειναι στοιχειο του χαρακτηρα μου, πολλες σχέσεις του παρελθοντος εχουν περασει αδιαφορα απο τη μερια μου. Αυτος ειναι ηρεμος,σταθερος, στοργικος αλλα αποκλειω να καθοταν στη δουλεια του να με σκεφτεται η να ακυρωνε τον αγωνα του γιατι εχει 2μερες να με δει και του ελειψα. Ελπιζω να μην ακουγομαι χαζη. Θα μου πεις να αποκτησω ενδιαφεροντα και θα σου πω οτι εχω πολλα, λατρευω τον σκυλο μου, ασχολουμαι με τον εθελοντισμο γιατι αγαπω τα παιδια, εχω πολυ καλη δουλεια με εξελιξη, ασχολουμαι απο μικρη με τον αθλητισμο, μου αρεσουν τα ψωνια και να φροντιζω τον εαυτο μου και το σπιτι μου και εχω φιλες και παρεες για να βγω και να περασω καλα. Αλλα τελικα νιωθω πληρης οταν ειμαστε μαζι. Με πιανει παραπονο μερικες φορες και νιωθω αδικημενη αλλα δεν το εκφραζω γιατι δεν εχω κατι να πω η να ζητησω, ο ενθουσιασμος η σου βγαινει η οχι. Και ουσιαστικο παραπονο απο αυτον δεν εχω. Να περνας ομορφα!
-Lulu


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε Λουλού όλα τα καταλαβαίνω, και το παράπονο το καταλαβαίνω, και τον προβληματισμό και όλα - αλλά αυτό το «αδικημένη» μου τα χάλασε όλα. Γιατί αδικημένη; Τί είναι αυτό με την αδικία ρε παιδιά, είναι η επόμενη λέξη που έχει χάσει το νόημα της; Δεν είναι αδικία αυτό που συμβαίνει, γιατί το σύμπαν δεν λειτουργεί ως ρυθμιστής εσόδων-εξόδων. Δεν δικαιούσαι αυτονόητα ανταπόκριση στην ίδια ποσότητα, δεν είναι έτσι η ζωή. Για να μιλήσουμε για αδικία πρέπει να υπάρχει πρώτα συμφωνία για το τι είναι δίκαιο. Πιστεύεις ότι το δίκαιο είναι ότι όταν ερωτεύεσαι κάποιον, πρέπει και αυτός να σε ερωτεύεται με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια ποσότητα;


Προσπερνάω το «αδικημένη» με κόπο, γιατί παρακάτω λες ότι δεν έχεις κάτι να πεις ή να ζητήσεις, πράγμα που ίσως σημαίνει ότι χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη χωρίς να την εννοείς ακριβώς. Και προχωρώ στην απάντηση. Ο ενθουσιασμός είτε σου βγαίνει, είτε όχι, αυτό είναι σωστό, αλλά κάνεις μια παραδοχή που είναι λάθος: ότι ο ενθουσιασμός είναι αυτό που κάνεις εσύ, και τίποτα άλλο. Ότι μυρίζεις μπλούζα του και χαίρεσαι ή βάζεις τραγούδια που σου τον θυμίζουν είναι δικές σου τελετουργίες, δικός σου τρόπος να χαίρεσαι αυτό που έχεις και νιώθεις. Πρέπει να σου πω ότι για πάρα πολλούς αυτά είναι πολύ ξένα, και δεν θα τους περνούσε καν από το μυαλό να τα κάνουν, ακόμα και με τον έρωτα της ζωής τους. Δεν αποκλείω ότι εσύ θέλεις τον φίλο σου πιο πολύ από ό,τι τον θέλεις εσύ, αλλά ελπίζω να μην μένεις σε αυτά. Ένας ήρεμος, σταθερός και στοργικός άνθρωπος φαντάζομαι ότι έχει διαφορετική έκφραση. Υποψιάζεσαι ποια είναι, ή περιμένεις να κάνει ό,τι κάνεις εσύ και απογοητεύεσαι όταν βλέπεις ότι είναι διαφορετικός; Δηλαδή, τι κάνει όταν ενθουσιάζεται με κάτι που δεν έχει να κάνει με σένα; Τι κάνεις εσύ; Καταφέρνεις να δεις τις διαφορές σας με αυτόν τον τρόπο;

__________________
3.

Αγαπητή Α,μπα,
Σε διαβάζω καθημερινά, και εκτιμώ απίστευτα την άποψη σου. Για να φανταστείς, έχω φτάσει να διαβάζω πλέον και παλαιότερες αναρτήσεις!
Πάμε στο πρόβλημα μου τώρα. Την ξέρεις εκείνη την παροιμία που λέει δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι; Αυτό ακριβώς έχουμε πάθει οικογενειακώς εδώ πέρα. Έχω έναν ξάδερφο από τον έναν αδερφό της μάνας μου, ο οποίος είναι από Τρίπολη και σπουδάζει Καβάλα. Εγώ είμαι φοιτήτρια κα εργαζόμενη εδώ στην Αθήνα και μένω με τους δικούς μου. Κάθε φορά λοιπόν που ο ξάδερφος θέλει να επιστρέψει στο πατρικό του, κάνει στάση από το ταξίδι του στην Αθήνα. Λογικό, όπως και λογικό είναι να μας ρίξει καμιά επίσκεψη ή και να τον φιλοξενήσουμε κανένα β
ράδυ άμα μπορούμε, εμείς ή η γιαγιά μου και ο άλλος αδερφός της μάνας μου που μένουν μαζί. Όμως, ο ξάδερφος, δεν έρχεται σε αυτά τα λογικά πλαίσια. Κάθε, μα κάθε φορά ανακοινώνει ότι έρχεται τότε, μια δυο μέρες πριν, ή και την ίδια μέρα, και ζητάει φιλοξενία ημερών. Αρκετών ημερών. Διακοπούλες στην Αθήνα. Όπου αυτόματα πάει και εδραιώνεται στο σπίτι της γιαγιάς η οποία είναι 85 χρονών γυναίκα με μειωμένες αντοχές και πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας, η οποία όμως είναι απολύτως στα λογικά της και μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και συντηρήσει το νοικοκυριό της, αλλά επιβαρύνεται πολύ από αυτή τη φιλοξενία και μου το έχει πει και η ίδια. Στο σπίτι μας και με τα τρεχάματα που έχουμε είναι αδύνατον να τον φιλοξενήσουμε εμείς και της γιαγιάς δεν της πάει η καρδιά να τον διώξει. Θα μου πεις γούστο της και καπέλο της. Ή γιατί δεν παρεμβαίνουμε να τον διώξουμε, ή να του εξηγήσουμε ότι δεν γίνεται. Πρώτον, γιατί δεν είναι δική μας δουλειά, θεωρώ. Δεύτερον, γιατί έτσι του έχει συστήσει ο πατέρας του. Τρίτον, γιατί έχει κάποιου είδους νοητικό πρόβλημα, δεν έχει κάνει ποτέ εργοθεραπεία ή λογοθεραπεία, επειδή οι γονείς του έχουν κόμπλεξ με αυτά και δεν έχει αναπτυγμένη κριτική σκέψη. Επομένως στον ίδιο δεν μπορούμε εύκολα να πούμε κάτι, ξαναλέω δεν είναι καν δικιά μας δουλειά. Το «φιλοξενία» με το έτσι θέλω όμως είναι μεγάλη αγένεια. Το αποκορύφωμα συνέβη τώρα. Ένα βράδυ πριν αρχίσει ο καύσωνας έχω επισκεφτεί τη γιαγιά και μου λέει «άυριο, έρχεται ο ξάδερφος σου, ούτε που ξέρω πόσες μέρες θα κάτσει, ο θείος σου δεν μου είπε, ούτε και αυτός ξέρει. Δεν μπορώ να κάνω αυτό το πράγμα πάλι, με κουράζει πολύ, έχει και αυτή τη ζέστη, δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω αγχώνομαι.» Εγώ της είπα να προσπαθήσει να του εξηγήσει άμεσα τι συμβαίνει. Ίσα που πρόλαβε να κάτσει ο ξάδερφος μια μέρα και η γιαγιά από τον καύσωνα και το άγχος της ανέβασε πίεση και την βάλαμε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι πολύ πιθανό να πάθει εγκεφαλικό μέσα στα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα. Ο ξάδερφος μου κάνει τον κινέζο, και αυτόν δεν τον κατηγορώ, λόγω του θέματος που έχει, αλλά ο πατέρας του κάνει τον κινέζο επίσης, αντί να έχει τη στοιχειώδη υπευθυνότητα να του πει έλα σπίτι, είσαι βάρος. Σήμερα έμαθα από τη γιαγιά ότι ο ξάδερφος δεν έχει ούτε λεφτά μαζί του ώστε άμα θέλει να μείνει στην Αθήνα να μπορεί με κάποιον τρόπο να αυτονομηθεί. Δεν υπάρχει και κάποιος που να μπορεί να μαγειρέψει στο σπίτι της γιαγιάς τώρα άρα κάποιος πρέπει να του δώσει λεφτά να φάει. Ο πατέρας του ακόμα δεν του έχει στείλει. Και εμείς όλοι είμαστε κάπου μεταξύ δουλειάς, νοσοκομείου και φροντίδας ξαδέρφου. Και η καημένη η γιαγιά είναι ο άνθρωπος που δεν λέει ποτέ και σε κανέναν όχι. Ναι ξέρω είναι δικό της θέμα, το θέμα εδώ δεν είναι κάποιος να της αλλάξει μυαλά, αλλά κάποιος να παρέμβει σε αυτή τη κατάσταση. Γιατί θέλει να πει όχι και δεν ξέρει πώς για να μην νομίσει ότι τον διώχνει. Είναι απόλυτη ανάγκη κάποιος να παρέμβει, γιατί όποτε παθαίνει κάτι η γιαγιά εμείς τρέχουμε. Δεν με νοιάζει ο λόγος που τρέχουν οι υπόλοιποι, εγώ όμως τρέχω γιατί δεν αντέχει η ψυχή μου να την βλέπω να υποφέρει. Είμαι ικανή να διώξω η ίδια τον ξάδερφο με της κλωτσιές. Ή να πάρω το θείο μου και να τον ψάλλω για την ανευθυνότητα του αλλά μετά σκέφτομαι πώς θα δημιουργηθεί θέμα στην οικογένεια και αυτό θα επηρεάσει ψυχολογικά τη γιαγιά. Πώς να τη χειριστώ αυτή τη κατάσταση; Τι να κάνω; Προφανώς και κάποιος θα χαλαστεί στην όλη υπόθεση για να λυθεί το θέμα, αλλά θέλω να μου προτείνεις κάτι που δεν θα κάνει τεράστια ζημιά, αν είναι δυνατόν. Να μιλήσω στον ξάδερφο μου και να του πω πώς έχουν τα πράγματα; Να πάω στη μάνα μου να της πω να τον αναλάβει με δικιά της ευθύνη και να μην μου ζητήσει τίποτα (που δεν θα μου ζητούσε δηλαδή, είναι πολιτισμένος άνθρωπος και με αγωγή η μάνα μου) ή να μιλήσει στον αδερφό της; Γιατί είναι τέτοιος βλάχαρος όπως κατάλαβες ο αδερφός της, που επειδή είμαι μικρή και γυναίκα δεν θα με λάβει υπ' όψιν.
Υ.Γ. Τα δύο 24ωρα πέρασαν και η γιαγιά έχει διαφύγει τον κίνδυνο. Έχει όμως στενοχωρηθεί πάρα πολύ. Έχω κάνει τα πάντα να της εξηγήσω.
Σε ευχαριστώ πολύ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Περαστικά στη γιαγιά.


Τι εννοείς όταν λες «να πάω στη μάνα μου να της πω να τον αναλάβει με δικιά της ευθύνη και να μην μου ζητήσει τίποτα;» Ότι θέλεις να περάσει η ευθύνη του ξάδερφου από τη γιαγιά στη μητέρα σου κι εσύ να μην κάνεις τίποτα; Πιστεύεις ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να χειριστείς την ανησυχία σου για την γιαγιά σου; Να γίνει μεταφορά προβλήματος από τη μια στην άλλη χωρίς όμως να αλλάξει η δική σου ζωή;


Μαζί με τους δικούς σου μένεις. Τι θα πει «να τον αναλάβει;» Γιατί είναι αυτονόητα δουλειά της μαμάς σου; Όλοι σας θα τον αναλάβετε, στο σπίτι σας, αν θέλετε να ανακουφίσετε τη γιαγιά. Αν δεν θέλεις να προκληθεί πρόβλημα, πρέπει να αποκτήσετε εσείς το πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω ούτε το «εμείς έχουμε τρεξίματα». Εσείς έχετε τρεξίματα, η γιαγιά είναι 80 και κάτι και έχει σοβαρά προβλήματα υγείας. Εσείς είσαστε τρεις τουλάχιστον, η γιαγιά είναι μόνη της. Λες πολλά, αλλά δεν λες κάποια πολύ βασικά. Υπάρχει κάποιος λόγος που δεν αναλαμβάνετε εσείς τον ξάδερφο, που δεν λες;

__________________
4.


Αμπουλα καλημερα! Εχω απλή ερώτηση, αλλα καθημερινό πονοκέφαλο. Δεν μπορώ να καθαρισω τους καθρέφτες στο σπιτι (στο μπανιο, στην κρεβατοκάμαρα κτλ). Βάζω καθαριστικο για τα τζαμια, αφηνει αυτες τις γραμμες μετα μολις το καθαριζω με χαρτι κουζινας, ξερεις. Μετα αλλαζω καθαριστικο, αφινει δαχτυλιες, δεν μπορω να πετυχω τον καθρεφτη να ειναι απλα ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ρε παιδακι μου, καθαρος, να βλεπω το πρόσωπο μου χωρις μουτζαλιές. Συγνώμη για τη χαζη απορία μου αλλα κάθε φορά που θα έρθει η πεθερα μου, θα μου κάνει κάποιο σχολιο του τυπου, πάλι ο καθρέφτης ειναι έτσι, αγκαλιά τον παίρνεις ?? και τέτοια. Οποιος/οποια έχει κάποια φόρμουλα για αστραφτερό καθρέφτη, είμαι ανοιχτή σε προτάσεις!.
-Ξένια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχουν ειδικά πανιά για να καθαρίζεις τζάμια και καθρέφτες. Αν μένουν δαχτυλιές και γραμμές χρειάζεται κι άλλο υγρό, περισσότερη πίεση, πιο καθαρό χαρτί, και άλλο ένα πέρασμα. Κάτι μου λέει ότι δεν έχεις την υπομονή.

__________________
5.


Βγηκαμε πριν κανα 2μηνο με κοινη παρεα, μιλησαμε, μου αρεσε. Μου φανηκε οτι παιζει να του αρεσα και εγω. Μου εστειλε αιτημα φιλιας, του εστειλα μηνυμα να βγουμε. Βγηκαμε μερικες φορες και εχουμε παρομοιες αποψεις και ενδιαφεροντα. Απο το λιγο που τον ξερω μου φαινεται πως εχει αυτα που ψαχνω σε καποιον, με καλυπτει. (Δεν το λεω γιατι ενδιαφερομαι μονο για τον εαυτο μου απλα μονο για μενα μπορω να μιλησω. Το ιδιο ελπιζω να μπορω να καλυψω και εγω τα δικα του θελω). Τον γουσταρω και το εχω δειξει. Ελα ομως που αυτος δεν ειναι το ιδιο ξεκαθαρος: ενω εδω και λιγες βδομαδες δεν κανει πια τον κοπο να στειλει ενα μηνυμα να δει αν ζω ή αν πεθανα, αν μετα απο καμια βδομαδα στειλω εγω πρωτη (ενα χαλαρο "τι γινεται") φαινεται να χαιρεται, μιλαμε, μου προτεινει να βγουμε.
Ναι, οκ, προφανως δεν τρελαινεται αλλα νταξει, δεν τον χαλαει κιολας να βλεπει οτι τον θελω και αφου δεν παιζει κατι καλυτερο (φανταζομαι), δεν το ληγει.
Εγω ομως δεν ειμαι σιγουρη τι να κανω. Ακομα ελπιζω οτι ισως προχωρησει (δεν μιλαω για ρομαντικα πραγματα, μια απλη σχεση χωρις μελλοντικες βλεψεις που να συνεννοουμαστε και να περναμε καλα, κατι που θελει κι εκεινος). Δεν εχω ομως σκοπο να πιεσω κανεναν, αν δε θελει δεν θελει. Ας το δειξει ομως να τελειωνουμε, να μην καθομαι κι εγω να περιμενω ενα μηνυμα που δε θα ερθει ποτε. Μια χυλοπιτα θα τη χωνεψω καποια στιγμη, τωρα ζω με την αμφιβολια του τι θα μπορουσε να συμβει αν προσπαθουσα λιγο ακομα.
Και τωρα στην ερωτηση: να συνεχισω να στελνω χαλαρα για να κρατησουμε επαφη και ο,τι γινει, να στειλω μια τελευταια φορα να του πω ξεκαθαρα (ποσο πιο πολυ πια;! ;) ) αυτα που εγραψα παραπανω ή απλα να μην ξανασχοληθω; Αν εχει καποια σχεση ειμαι 18 και ειναι 22.
-Ερωτευμενη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν πιστεύεις ότι προτιμάς την χυλόπιτα από αυτό που γίνεται, στείλε κι άλλα μηνύματα μέχρι να σου την στείλει. Όμως πρέπει να προσέχεις πολύ τι εύχεσαι, γιατί η χυλόπιτα έχει πολλές μορφές. Δεν θα έρθει απαραίτητα με τον τρόπο που εύχεσαι τώρα. Ο άνθρωπος που στην πίεση είπε «νιώθω κολακευμένος αλλά δεν ενδιαφέρομαι» βρίσκεται στο μυαλό μας, κυρίως. Μπορεί να γίνουν πολλά μέχρι να φας την χυλόπιτα, και μεταξύ άλλων είναι να αναπτερωθούν κι άλλο οι ελπίδες σου, πριν εξολοθρευτούν τελειωτικά. Αυτή η εξέλιξη είναι και η πιο πιθανή, ακριβώς επειδή είναι χλιαρός: μπορεί να ανταποκριθεί τυχοδιωκτικά γιατί δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, για να το ξεκόψει ακόμη πιο απότομα όταν εσύ αναθαρρέψεις.


Η ιστορία που περιγράφεις είναι εντελώς εντός αναμενόμενων ορίων, όπως και ο τρόπος που την αντιμετωπίζεις, με μια εξαίρεση, που είναι ανησυχητική, και την έχεις βάλει και σε παρένθεση, κι αυτό, σε συνδυασμό με το ψευδώνυμο που διάλεξες. Αυτό που περιγράφεις «όχι ρομαντικά πράγματα, μια απλή σχέση να συνεννοούμαστε και να περνάμε καλά» είναι το πιο δύσκολο από όλα, και απείρως πιο δύσκολο από τα «ρομαντικά πράγματα». Αν πιστεύεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπος με τον οποίον μπορείς να κάνεις μια σχέση συνεννόησης, ενώ δηλώνεις ερωτευμένη, η κατάσταση που ζεις διαφέρει πάρα πολύ από αυτή που περιγράφεις εδώ με λόγια. Σίγουρα ξέρεις πού βρίσκεσαι, τι θέλεις, και τι κάνεις;

__________________
6.


Α μπα μου,
Θελω να παω σε ψυχολογο. Παλια ειχα τη μαμα μου και παντα εβρισκα τις λυσεις που ηθελα στα μικρα και μεγαλα προβληματα της καθημερινοτητας. Ηρεμουσα γιατι ενιωθα σιγουρια. Τωρα η μητερα μου νομιζω πως εσκεμμενα απομακρυνθηκε απο αυτον τον ρολο μαλλον για να καταλαβω οτι ειναι καιρος να αντιμετωπιζω τις δυσκολιες μονη μου και να παιρνω αποφασεις. Να ενηλικιωθω. Νιωθω ομως απο τοτε μονη μου. Νιωθω οτι δεν εχω καποιον να με ακουσει. Εχω φιλους, παρεες, ατομα εμπιστοσυνης αλλα δεν ειναι το ιδιο... Νιωθω ενα χασμα στην επικοινωνια μας. Με πληγωνει η απομακρυνση της. Ειναι εξυπνη και εδινε παντα τις πιο σωστες και συμφερουσες συμβουλες. Την κουρασα; Δεν νομιζω να θελει να το συζητησουμε ή οτι θα βγαλει καπου η συζητηση μαζι της. θελω να παω σε ψυχολογο. Νιωθω μονη μου. Ειμαι 21.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχει κάπου κάποια ερώτηση; Αν θέλεις να πας σε ψυχολόγο, πήγαινε σε ψυχολόγο. Θα κάνεις πάρα πολύ καλά, γιατί η μαμά σου δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει, ακόμη και αν ήθελε. Πήγαινε, έχεις πολλά να του πεις.


_________________
7.


Γεια σας. Ειμαι μια κοπελα ομορφη και μορφωμενη. Δεν εχω κανει κανονικη σχεση ποτε (εκτος απ σεξουαλικες σχεσεις) γιατι παντα φοβαμαι οτι θα χασω καποιον καλυτερο αν δεσμευτω. Ξερω οτι ειναι καπωε κομπλεξικο αυτο που λεω αλλα ετσι νιωθω. Τωρα τελευταια δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο για μενα να μην εχω την εμπειρια της σχεσης. Ειμαι 25 χρονων.
Θα εκτιμουσα πολυ μια απαντηση και απο σενα Λενα και απο τους σχολιαστες. Ευχαριστω.
-Μαρια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν λέγεται κόμπλεξ αυτό που κάνεις, είναι αναγνωρισμένο φαινόμενο και έχει όνομα. Λέγεται FOMO (fear of missing out). Σου προτείνω να διαβάσεις σχετικά, θα σε βοηθήσει νομίζω (ελπίζω). Δεν μιλάω για την άμεση σύνδεση του fomo με τα social media στην δική σου περίπτωση (αν και πολύ εύκολα μπορώ να φανταστώ με ποιον τρόπο έχεις επηρεαστεί από αυτά) αλλά για την ψυχολογία πίσω από το φαινόμενο, όπως λέει η σελίδα στο wiki «tο FoMO μπορεί να αποδοθεί σε περιστασιακά ή μακροπρόθεσμα ελλείμματα στην ικανοποίηση των ψυχολογικών αναγκών» και αυτό ίσως να εφαρμόζεται στην δική σου περίπτωση.


Δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό να μην έχεις εμπειρία σχέσης στα εικοσιπέντε, από μόνο του δεν λέει τίποτα. Αυτό που είναι σίγουρα κακό, είναι ο λόγος για τον οποίον δεν έχεις εμπειρία σχέσης. Πιστεύω ότι πρέπει να το πάρεις στα σοβαρά. (Θα σου πρότεινα επίσης το «Περί του Κοινωνικού Στάτους», του Αλαίν Ντε Μποττόν, το «Πανηγύρι της Ματαιοδοξίας» του Θάκερεϊ, και το «Snobs» του Τζούλιαν Φέλλοους.)


68

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
3. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας είναι προσβολή να περάσεις και να μην επισκεφτείς τους συγγενείς σου, και για τόσο στενή συγγένεια είναι προσβολή και η διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο. Όπως λοιπόν θεωρούν δεδομένο ότι αν ποτέ η γιαγιά πάει στο χωριό τους θα μείνει σπίτι τους, έτσι και αυτοί μένουν στο σπίτι της γιαγιάς. Ακόμα, ο θείος πιθανόν να νοιώθει άσχημα που δεν πάει συχνά στην μάνα του και έτσι συμβούλεψε τον γιο του να μένει αυτός λίγες μέρες μαζί της "να έχει λίγη παρέα γριά γυναίκα". Φυσικά το γεγονός ότι μένει Αθήνα κάνει τον εγγονό να υπερβάλλει με την επίσκεψη. Απόδειξη ότι η γιαγιά χαροπάλευε και δεν ήρθε ο θείος να δει την μάνα του, μάλλον γιατί θεωρούσε ότι είχε τον γιο του στο πόδι του. Το καλύτερο που βλέπω είναι να πείτε ότι η γιαγιά δεν είναι για μουσαφίρηδες και από εδώ και πέρα ο ξάδερφός θα μένει στους θείους του αν θέλει. Βάλτε τον και εσείς στον καναπέ και θα μειωθούν στο μισό οι μέρες της επίσκεψης.Υ/Γ αφού σας τηλεφωνεί έστω και από το ΚΤΕΛ καθώς έρχεται μια χαρά είναι, θα μπορούσε να χτυπάει απλώς το κουδούνι "Γεια σας ήρθα" για να κάνει έκπληξη στην γιαγιά.
#2.Είσαι 30 χρονών. Λες οτι έχεις αλλάξει τη ζωή σου και τη σκέψη σου θετικά και οτι εισαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος από τότε που ξεκίνησες να διαβάζεις Α μπα.Και μετά παραθέτεις το πρόβλημά σου και ελπίζεις να μην ακούγεσαι χαζή.Το χαζή είναι το λιγότερο.Συνέχισε να μυρίζεις την μπλούζα του και άσε την Α μπα να απαντά και να συμβουλεύει ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.Έλεος πια!!!!!
Σιγά ρε κορίτσι! Γιατί τέτοιο μένος για τη συνονόματή μου; Μπορεί ο τύπος να μυρίζει πολύ ωραία! Είπε ότι έγινε διαφορετικός άνθρωπος από όταν άρχισε να διαβάζει Α,μπα, όχι ότι άρχισε να σκέφτεται όπως σκέφτεσαι εσύ. Όποιος στέλνει ερώτηση πραγματική ανάγκη νιώθει ότι έχει, τι επίθεση είναι αυτή;
30 χρονών και να έχει πρόβλημα που ο άνθρωπός της δεν περνάει την ώρα του μυρίζοντας τις μπλούζες της!!!!!!!Εύχομαι να μην αποκτήσει ποτέ σοβαρότερα προβλήματα.
#1Έχω ακούσει πολλά σχόλια για αυτά που τρώω στη δουλειά αλλά και έξω. Και το θεμα είναι ότι λόγω προβλήματος υγείας πρέπει να τρώω και πολύ συγκεκριμένα πράγματα και πολύ συγκεκριμένες ώρες. Εγώ λοιπόν επειδή βαρέθηκα να ακούω το μακρύ και το καντό του καθενος άρχισα να λέω ότι έχω ινσουλινοαντίσταση, και ευχαριστώ πολύ αλλά προτιμώ να ζήσω τη ζωή μου χωρίς ενέσεις ινσουλίνης κι ας με κοροϊδεύετε για το καρότο που τρώω. Όχι μόνο σταμάτησαν τα σχόλια αλλά από τότε στη δουλειά όλοι μου λένε μπράβο που αντέχω και τρέφομαι έτσι και το διατηρώ.Πάντως οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν μεγάλοι κάφροι ό,τι και να τους πεις. Κάποτε είχα πάει για φαγητό με τον τότε φίλο μου και κάποιους φίλους του. Μια κοπέλα στην παρέα όταν είπα ότι δεν τρώω λευκό ψωμί και τηγανητές πατάτες και δε θα πιω τσίπουρο γιατί δεν κάνει με τα φάρμακα που παίρνω γύρισε και είπε "καλά ούτε τρώει, ούτε πίνει,που την βρήκες αυτήν;" Δεν είπα τίποτα αλλά μέσα μου έβραζα κυρίως με τον φίλο μου που απλά γέλασε με την καφρίλα. Γιατί δεν είπα τίποτα; Γιατί δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ με την ηλιθία και να χαλαστώ εγω!
Το θέμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι καφρίλα αυτό που ρωτάνε. Ο κόσμος που δεν σπαταλάει χρόνο, ενέργεια και φαιά ουσία για το τι πώς πότε θα φάει δεν καταλαβαίνει ότι το φαγητό είναι βραχνάς για πολλούς ανθρώπους. Το "χαχα ούτε τρώει ούτε πίνει" μπορεί να της φάνηκε αθώο διότι δεν σκέφτηκε πως το γεγονός ότι δεν τρως και δεν πίνεις είναι κάτι που έστω και λίγο σου δυσκολεύει την καθημερινότητα, ή τουλάχιστον ο λόγος που δεν τρως και δεν πίνεις σου δυσκολεύει την καθημερινότητα. Δεν πιστεύω να έχουν κακή πρόθεση, είναι προϊόν άγνοιας η απερισκεψίας.
#3: Πιστευω οτι απο δω και στο εξης εσεις θα πρεπει να φιλοξενειτε τον ξαδερφο σου. Η γιαγια (περαστικα της), οπως το καταλαβαινεις και συ, δεν ειναι σε θεση πια.Επισης, να μιλησετε στον πατερα του και να του πειτε οτι δεν σκεφτεται οτι η γιαγια ειναι μεγαλη για φιλοξενιες; Πως στελνει το παιδι του χωρις χρηματα σε αλλη πολη, εφοσον ξερει οτι εχει και καποιο θεμα;Θα κανετε υπομονη οσο σας επισκεπτεται, δεν μπορειτε να κανετε και τιποτα αλλο. Αν δεις οτι κανει βλακειες, οσο βρισκεται σε εσας, τοτε τον πιανεις (εσυ ή καποιος αλλος της οικογενειας) και του εξηγεις με ηρεμια οτι "το ταδε που κανεις δεν ειναι σωστο γι αυτο και γι αυτο το λογο".
#4 Φίλη αφού έχει την υπέρτατη συνταγή για αστραφτερό καθρέπτη η πεθερά γιατί δεν ρωτάς την ίδια; Κυρία Καίτη μου τι άλλο να δοκιμάσω να λάμψει; Και άμα είναι κληρονομικός ο απαστράπτων καθρέφτης μήπως ξέρει και ο γιος της την τέχνη να σε βοηθήσει να τον γυαλίσετε; Μήπως σου την κρύβει και είναι μια δοκιμασία αποδοχής στην οικογένεια αν βρεις ή δε βρεις την τεχνική;
#3Λες ότι δεν είναι δική σας δουλειά να του εξηγήσετε ότι δεν γίνεται να μένει είτε με τη γιαγιά είτε με εσάς. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Εσείς ζείτε στα δύο αυτά σπίτια, εσείς ξέρετε αν μπορεί να μείνει μαζί σας, από εσάς εξαρτάται να του εξηγήσετε ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτή η φιλοξενία. Από μόνος του δεν θα το καταλάβει. Και αν τύχει και πείτε κάτι αργότερα, θα πει ‘α, δεν το ήξερα, δεν το είχα καταλάβει’ και πιθανώς να έχει δίκιο.
1. H Λένα τελικά δίνει πάντα τις καλύτερες λύσεις. Αντιμετωπίζω κι εγώ παρόμοιο πρόβλημα με πάρα πολλές απλές καθημερινές δραστηριότητες. Αυτό δεν είναι μήνυμα μόνο προς εσένα που έστειλες, είναι μήνυμα προς κάθε άνθρωπο ο οποίος δέχεται σχόλια για τέτοιες απλές επιλογές και κινήσεις. ΜΗΝ προσπαθήσετε να δικαιολογηθείτε ποτέ, ή να εξηγήσετε ότι συμπεριφέρεστε με αυτό τον τρόπο γιατί έχετε κάποιο θέμα υγείας. Θα καταλήξετε να ακούτε ότι δεν χαίρεστε τη ζωή. Μιας και θίχτηκε το θέμα ήθελα ήθελα να πω κι εγώ κάπου τον πόνο μου. Αυτό το έπαθα πρόσφατα που πήγα διακοπές με μια φίλη και τν οικογένεια της. Αυτοί όλοι μαυρίζουν εύκολα, ενώ είναι αρκετά άσπροι. εγώ έχω λίγο περισσότερο χρώμα στο δέρμα μου από αλμπίνο, είμαι πιο άσπρη από οποιονδήποτε άνθρωπο έχω γνωρίσει, με εξέραιση τη γιαγιά μου, από την οποία φαίνεται ότι το κληρονόμισα. δεν παίρνω χρώμα ποτέ, και δυο λεπτά να κάτσω χωρίς αντηλιακό καίγομαι. Η ασπρίλα μου, μου αρέσει πολύ και προφανώς πρέπει να προσέχω πολύ. Ακόμα και αυτό δεν έφτασε σαν επιχείρημα για να μην κάτσω να μαυρίσω!!!! Δεν θέλω ρε αδερφέ, δεν μου αρέσει το μαύρισμα, εσείς καλά κάνετε και μαυρίζετε, μπράβο σας!!! "Δεν χαίρεσαι τη ζωή, ασε τι λένε οι γιατροί και ζήσε"... Το άλλο είναι το σχόλιο από την μητέρα της φίλης μου που με έβλεπε όλη μέρα να τσιμπολογάω βλακείες τύπου πατατάκια και ξηρούς καρπούς που αράδιαζε στην παραλία όλη την ώρα μπροστά μας και έλεγε "α, εδώ τρως, όταν είχες έρθει σπίτι μας δεν έτρωγες, φαίνεται δεν σου άρεσε η μαγειρική μου". Τώρα τι της λες; Αφού ότι και να πεις θίχτηκε και δεν της το βγάζεις από το μυαλό με τίποτα. Που πλέον όταν λες έχω θέμα υγείας κοιτάει ειρωνικά γιατί είσαι κάπου στα 20 + και αρχίζει τα δεν χαίρεσαι τη ζωή. Το ίδιο πρόβλημα έχω κι όταν πάω καλεσμένη στο τραπέζι κάποιων θείων της μάνας μου, που πάσχουν από κατοχικό σύνδρομο και μαγειρεύουν τόσο φαγητό που θα περισσέψει για καμιά βδομάδα. "Η ... δεν τρώει γιατί δεν της αρέσει φαίνεται"... Άντε πάλι. Αγχώνομαι πολύ πλέον. Η μόνη φορά που ανακουφίστηκα τρομερά σε τέτοιο σκηνικό ήταν πάλι σε μια θεία μου, η οποία έβγαλε δυο μεζεδάκια και είπε, πόσο να φάμε πια βράδυ είναι. Την αγάπησα λίγο πιο πολύ. Συγνώμη αλήθεια, αλλά ήθελα κάπου να τα πω.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από άλλο ένα χλωμό πρόσωπο, το κάτασπρο δικό μου! Έχω κουραστεί ομοίως να με ρωτάνε γιατί "δεν πήρα χρωματάκι" και να με προτρέπουν να "κάνω μπανάκια να μαυρίσω"! Καμία δικαιολογία πια! Έτσι είναι το δέρμα μου, δεν μαυρίζω, δεν γίνεται να είμαστε όλοι ηλιοκαμμένοι με το που μπαίνει ο Μάης!
To μαύρισμα είναι basse classe. Είναι πια σαν το κάπνισμα. Το κάνουν αυτοί που δεν γνωρίζουν.[Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου ούτε σε γυναίκες κι ούτε και σε άντρες.]
#1 είχα το ίδιο θέμα με το φαγητό από το σχολείο. Είχα κάποια μικρά ζητήματα υγείας, απειροελάχιστα, που ρυθμιζόταν με σωστή διατροφή, συν 25 κιλά που έχασα ως έφηβη και έπρεπε να διατηρηθούν. Ίσως η φράση που σιχαίνομαι πιο πολύ είναι "αφού είσαι μια χαρά γιατί κάνεις διατροφή???" ΓΙΑΤΊ ΆΜΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΔΕ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ"Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό το σχόλιο ο κόσμος νόμιζε ότι το έκανε για καλό.Όσο σπούδαζα, επειδή δεν ήθελα να δίνω εξηγήσεις που δημιουργούν και άλλες ερωτήσεις όπως "έχω χάσει 25 κιλά και τα διατηρώ" "έχω χοληστερίνη από όταν ήμουν μωρό" έφτιαξα το "δε νιώθω καλά το στομάχι μου" και ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί με άφηναν ήσυχη να μην τρώω όταν βγαίναμε για πίτσα και δε ρωτούσαν. Το θέμα είναι ότι άρχισαν να με ρωτάνε για το πρόβλημα με το στομάχι μετά, αν το χω κοιτάξει, αν παίρνω κάποιο χάπι ,ένας μου έδωσε και τηλέφωνο γιατρού και κατάλαβα ότι η δικαιολογία μου έμπαζε.Στην Αγγλία όμως για μεταπτυχιακό πέρασα ζάχαρη. Ο καθένας έτρωγε τα δικά του αλλά τρώγαμε όλοι μαζί, ακόμα και στα εστιατόρια που εκεί έχουν πιο πολλές επιλογές. Ο ένας είναι gluten free, ο άλλος vegetarian, ο άλλος vegan, ο άλλος είναι σε ραμαζανι ο άλλος δεν τρώει χοιρινό ο άλλος κάνει τη δίαιτα της σούπας, ο άλλος ομοιοπαθητική, ο άλλος πίνει μόνο detox tea. Το μόνο που χρειαζόταν τελικά είναι να λέω "τρέφομαι συγκεκριμένα" και οι ερωτήσεις τελείωναν. Πλέον λέω "Τρέφομαι συγκεκριμένα διότι για μένα έτσι πρέπει" και αν ρωτάνε γιατί ξανά λέω " διότι έτσι πρέπει". Στους κοντινούς μπορείς να εξηγήσεις κάποια στιγμή αλλά οι άσχετοι μετά το τρίτο "για μένα έτσι πρέπει" δεν ξαναρωτάνε.
μια φιλη που ειναι σχεδον μονιμα σε διαιτα και δεν αντεχει καθε φορα το "ελα φαε λιγο δεν πειραζει" κλπ σαχλαμαρες λες και τους ζηταει την αδεια, λεει παντα οτι μολις εφαγε και ειναι ΣΚΑΣΜΕΝΗ απο φαγητο και δεν μπορει αλλο και την αφηναν στην ησυχια της. ε ποσο πια? να πουν "οχι σκασε, κανε μπαμ να σε δουμε να σκας" ???
Το μισώ αυτό το σχόλιο πραγματικά . Το βρίσκω ανόητο εντελώς και ειλικρινά αυτοί που το λένε δε σκέφτονται τι λένε. Δηλαδή προσέχεις μόνο όταν αποκτήσεις το πρόβλημα; Τι απέγινε η πρόληψη;
Θαυμάσιο το σχόλιό σου (μπράβο για τα 25 κιλά) επειδή μας δείχνει ανάγλυφα κάτι σημαντικό:στις κοινωνίες με ανοχή στο διαφορετικό δεν υπάρχει κοινωνική πίεση να ενσωματωθείς. Τουλάχιστον όχι τόσο εμμονικά.
#5 Λες πως δε θέλεις να πιέσεις κανέναν αλλά αναρωτιέσαι αν προσπαθούσες περισσότερο αν θα είχε το αποτέλεσμα που θέλεις. Είναι πιθανό αλλά τότε θα έχεις πιέσεις καταστάσεις και θα ζεις με την αγωνία του αν η σχέση σου είναι αληθινή ή όχι. Είσαι μικρή και ίσως δεν έχεις ζήσει πως είναι όταν κάποιος πραγματικά σε θέλει. Αν δεν έχεις τέτοια εμπειρία ακόμα να ξέρεις είναι πολύ διαφορετικό. Δεν αναρωτιέσαι για τίποτα γιατί ο άλλος στο δείχνει. Αξίζει λοιπόν να προχωρήσεις πάρα κάτω για να ζήσεις ένα έρωτα με ανταπόκριση ή "μια απλή σχέση" που θα την θέλετε και οι δυο. Μη χάνεις το χρόνο σου και μη βασανίζεσαι με χλιαρές ιστορίες ζώντας μέσα σε υποθετικά μελλοντικά σενάρια "τι θα γινόταν αν".
#5 Είναι χλιαρός και δεν στέλνει μήνυμα πρώτος γιατί δεν ενδιαφέρεται. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δοκίμασε μήπως και του αρέσεις αλλά διαπίστωσε ότι δεν του αρέσεις. Γι' αυτό βγήκατε μερικές φορές. Δεν έχει λόγο να σου ρίξει χυλόπιτα. Δεν νομίζω ότι έχει καταλάβει ότι πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο. Η αδιαφορία του είναι σίγουρα αυθόρμητη. Αλλά και από λογική διεργασία να την έχει περάσει, γίνεται για να καταλάβεις ότι δεν ενδιαφέρεται και να σταματήσεις μόνη σου να του στέλνεις μηνύματα.Είναι τόσο ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει νόημα να του στείλει το μνμ που λες, που φοβάμαι ότι αν το κάνεις θα στενοχωρηθείς ακόμα περισσότερο.Σταμάτα να ασχολείσαι με αυτόν. Δεν τελείωσαν οι άντρες ακόμα. Και είσαι μόνο 18!!!
#4 πάρα πολύ καλή δουλειά σε καθρέφτες και τζάμια κάνει η εφημερίδα. Ψέκασε με srpay για τα τζάμια και καθάρισε μια φύλα εφημερίδας! Θα εκπλαγείς από το αποτέλεσμα!Όμως με προβλημάτισε η αγωνία σου για το τι θα πει η πεθερά. Sorry κιόλας, ποιος χε...κε αν η πεθερά δει μη-άψογους καθρέφτες στο μπάνιο? Θα αντιμετωπίσεις τη θανατική ποινή και δεν έχεις champion για trial by combat?!!!!!!
#3 δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο δράμα σχετικά με τη διαμονή του ξάδερφου. Προφανώς για να μένει μόνος του και να σπουδάζει σε μια μακρινή πόλη δεν είναι τόσο κουκουρούκου το παληκάρι. Γιατί με πολύ απλά λόγια δεν απευθύνεστε στον ίδιο και στον πατέρα του για να τους πείτε ότι η γιαγιά δεν είναι μετά τη νοσηλεία διαθέσιμη για φιλοξενίες; Αν και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί η γιαγιά αγχώνεται σε τέτοιο τρομερό βαθμό όταν φιλοξενεί τον εγγονό της!Την πιάνει μανία να καθαρίσει το σπίτι και να του σιδερώνει τα παντελόνια με τσάκιση και να του μαγειρεύει κάθε μέρα 3 φαγητά;Δεν το λέω ειρωνικά, είναι κάτι που οι περισσότερες μαμαδοθειογιαγιάδες το κάνουν και ίσως χωρίς να τους ζητήθεί. Διαφορετικά δεν καταλαβαίνω ένας μέσος 20χρονος φοιτητής πόσο επιβάρυνση μπορεί να προκαλέσει.
Συμφωνώ ότι το παλικάρι δεν μπορεί να ναι τόσο κουκουρουκου. Αυτό που σκέφτηκα είναι μήπως είναι λίγο αγαθός και ευάλωτος και στεναχωρηθεί η πληγωθεί με το όχι και τον περιορισμό. Μπορεί η γιαγιά και οι υπολοιποι να βλέπουν ότι είναι αδύναμος και αξιολάτρευτος κλπ και να θέλει να τον φροντίσει με έξτρα προσπάθεια, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι του οι γονείς δε βλέπουν ότι είναι ένα αφελές παιδί, ενώ η ξαδέρφη απλά τον βλέπει σαν σπαστικό μομολο. Σαν αποτέλεσμα οι γονείς τον ξεφορτώνουν αλλού, οι άλλοι και κυρίως η γιαγιά παθαίνουν υστερία ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΑΣ ενώ η ξαδέρφη, αγαθούλης ξε- αγαθούλης, τον βαρέθηκε.
για να καταλαβεις την επιβαρυνση και το αγχος της γιαγιας, μαλλον πρεπει να ξεκινησεις απο την ηλικια της..στα 85 μπορει για καποιους να ειναι η εργασια της ημερας να πανε τα σκουπιδια μεχρι τον καδο χωρις να γκρεμοτσακιστουν, και κυριολεκτω.το οτι συντηρει το νοικοκυριο της δεν σημαινει οτι ξεπεταει το σπιτι 3 φορες την εβδομαδα..μαλλον σημαινει οτι μπορει να αυτοεξυπηρετηθει και με πολυ αργους ρυθμους και πολλη προσπαθεια, να κραταει σε μια ισορροπια το σπιτι να μοιαζει με σπιτιαν η γιαγια εχει μεινει με την παλια αποψη οτι η φιλοξενια ειναι μεγιστο καθηκον και τρεχει πισω απο τον εγγονο να κανει καφεδες, φαγητα (εστω και ενα την ημερα) , τοστ, να καθαριζει το μπανιο και την ακαταστασια που αφηνει (πιθανως) συν το αγχος που μπορει να της προκαλει το να ανταποκριθει οπως πρεπει και στον χρονο που πρεπει χωρις να καταλαβει το θρεφταρι ποσο την επιβαρυνει, κι αν βαλεις στην εξισωση του τι μπορει να σημαινει μια συνταξη της πεινας, οπου η γιαγια μπορει να μετραει ποιες μερες θα τρωει μακαρονια κι αν της φτανουν να παρει και κανενα μπουτι κοτοπουλο καθε 15 η θα την βγαλει με γιαουρτια, κι οτι ο εγγονος μπορει περα απο το φαι να θελει και χαρτζηλικι να βγει καμια βολτα, νομιζω οτι φτανουν και περισσευουν να ανεβει η πιεση κι αυτου που το σκεφτεται, οχι μονο της γιαγιας.για τον πατερα , συμφωνω και το ειπα κι εγω, αλλα την γιαγια καποιος πρεπει να την βοηθησει να απαλλαγει απο τις υποχρεωσεις που νομιζει οτι εχει απεναντι τους.
Για δοκίμασε τα πανάκια με μικρο ίνες που θα τα βρεις στο σούπερ μάρκετ.Και μπορείς να διαλέξεις το κατάλληλο,γιατί γράφει πάνω για τι είναι το κάθε ένα.Βρεγμένο και στημένο κάνει όλη τη δουλειά.
#3.Αυτό που όλοι ζοριζόμαστε,που το συζητάμε μεταξύ μας,αλλά ποτέ δε βάζουμε όρια στο γαϊδούρι της οικογένειας,το έχουμε κατοχυρώσει κάπου επίσημα σαν πατέντα της ελληνικής οικογένειας;Δεν ξέρω,αν έχουμε την αποκλειστικότητα,αλλά το κάνουμε τόσο καλά,που κάποια πνευματικά δικαιώματα πρέπει να τα διεκδικήσουμε.Η γιαγιά σου είναι μεγάλη γυναίκα κι έχει τα προβλήματα της.Αν κι εκείνη θα έπρεπε,να βάλει όρια στο θείο-Τρίπολη,υπό αυτές τις συνθήκες μάλλον δε γίνεται.Η μητέρα σου κι ο θείος-Αθήνα πρέπει να μιλήσουν στο θείο-Τρίπολη.Χωρίς φωνές και ιστορίες να του εξηγήσουν πώς έχουν τα πράγματα.Ευπρόσδεκτος ο νεαρός στην Αθήνα,χαρά σας να τον βλέπετε,αλλά πρέπει να συμφωνήσετε σε δυο-τρία βασικά,ώστε η επίσκεψη του να μην ανατρέπει έτσι βίαια κάθε φορά την καθημερινότητα σας.Αν και στη Λένα φαίνεται κάπως το να αναλάβει η μάνα σου τον ξάδερφο,χωρίς να υπολογίζει στη δική σου βοήθεια,για μένα δεν είναι τόσο παράλογο.Ζω,ας πούμε αντίστοιχες καταστάσεις,και το καταλαβαίνω.Η μάνα μου έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα ανίψια της και καλά κάνει.Κι εγώ τα αγαπώ πολύ.Θέλει να τα φροντίσει με κάθε δυνατό τρόπο.Όρια όμως δε βάζει κι εκείνα θεωρούν πολλά πράγματα δεδομένα.Για παράδειγμα έρχονται για διακοπές στο νησί,όπου έχουν δικό τους σπίτι πλήρως εξοπλισμένο,φέρνουν και τις παρέες τους και θεωρείται αυτονόητο,ότι η μάνα μου θα ταϊζει και τους ίδιους και τους φίλους τους.Ξαφνικά έχει να εξυπηρετήσει ένα λόχο.Εκείνη το θέλει,εκείνη δεν μπορεί να τους κακοκαρδίσει,εγώ,που επίσης πάω για διακοπές,γίνομαι λάστιχο.Δεν τη βλέπω ξενοδοχείο,όταν πάω.Ούτε επιπλέον βάρος γίνομαι και πάω πρόθυμη κι αποφασισμένη,να βοηθήσω σε όλα τους δικούς μου.Το θέλω.Όχι όμως να φορτώνομαι κι άλλους δέκα νοματαίους,γιατί η μάνα μου δεν μπορεί να πει τα αυτονόητα.Μπαρουτιάζω,γιατί κλαίγεται,που δεν τα βγάζει πέρα,ρίχνουμε τους καυγάδες μας,αλλά στο τέλος τη λυπάμαι και δεν μπορώ να την αφήσω αβοήθητη.Θα μπορούσα να μιλήσω εγώ,δε φοβάμαι μην παρεξηγηθώ με τα ξαδέρφια μου.Πιστεύω θα καταλάβαιναν.Η μάνα μου κι ο πατέρας μου (είναι το ίδιο ύφασμα κι αυτός) θα μου την έπεφταν,μην τυχόν και κουνηθεί μισό πετραδάκι απ΄το ιερό οικοδόμημα της αγίας οικογένειας.Για λίγες μέρες που κατεβαίνω αποφασίζω,ότι δεν αξίζει τον κόπο,να το περάσω κι αυτό.Καλύτερα λάντζα κι αγαπημένοι.Λάθος μου,το ξέρω.Περισσότερο τα δικά μου είπα να ξεκάψω,παρά σε βοήθησα,αλλά ίσως να είναι κάποια ανακούφιση,ότι δεν είσαι μόνη σ'αυτή την παράνοια.
Αν δεν υπαρχει επικοινωνια δουλεια δε γινεται. Οπως ειπες acantholimon, δε γινεται να μη βαζεις ορια στον αλλο, τον αφηνεις να σε καβαλαει τελειως! Νησαφι δηλαδη, γρια γυναικα να καθεται να νταντευει ολοκληρο μαντραχαλο επειδη αυτος αποφασισε οτι ειναι ο προσωπικος του ξενωνας. Γαϊδουριά. Και του θειου και του ξαδελφου της κοπελας.
#7"παντα φοβαμαι οτι θα χασω καποιον καλυτερο αν δεσμευτω "το μόνο βέβαιο είναι οτι ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει κάποιος καλύτερος απο ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ κι αν γνωρίσεις, οπότε αν αποφασίσεις να μείνεις σε αυτό το σκεπτικό, να είσαι βέβαιη ότι δεν θα κάνεις σχέση, ποτέ.
Κι όμως, παλιότερα ήμουν σε ένα τμήμα όπου όλοι οι συνάδελφοι τρώγανε delivery κάθε μα κάθε μέρα! Άπό τις 10 το πρωί άρχιζαν να συζητάνε από που να παραγγείλουν. Σουβλάκια, πίτσες, ακόμη και σαλάτες και σάντουιτς, όλα παραγγελία. Μάλιστα έρχονταν και φαξ με το μενού της ημέρας από κάποια μαγαζιά. Δεν το συζητώ για τα γλυκά που φέρνανε, όχι μόνο σε γιορτές. Εγώ δεν συμμετείχα παρά μόνο ελάχιστες φορές γιατί ακολουθώ άλλη διατροφή, είμαι φιτ και μου αρέσει μεν να τρώω έξω, αλλα όχι να παραγγέλνω. Για να μην πω και για το οικονομικό θέμα. Αυτό μου θύμισε η ερώτηση, κι εμένα συνεχώς με σχολίαζαν για το τι έφερνα μαζί μου να φάω. Τα γλυκά τα έπαιρνα όποτε κερνούσε κάποιος που γιόρταζε αλλά τα έτρωγα όποτε ήθελα εγώ, όχι απαραίτητα εκείνη την ώρα.
#5"Δεν εχω ομως σκοπο να πιεσω κανεναν, αν δε θελει δεν θελει. Ας το δειξει ομως να τελειωνουμε"και να είχες σκοπό να πιέσεις, δεν θα γινόταν κάτι με κάποιον που δεν θέλει.αν δεν θέλει, δεν θέλει.έχει δείξει μια χαρά τι θέλει. απλά εσύ θα 'θελες να θέλει αυτό που θες εσύ.αυτό δεν το θέλει.θέλει το άλλο. αυτό που γίνεται τώρα.αν το θες κι εσύ έτσι όπως είναι , συνέχισε.αν θες το άλλο, μόνο απογοητεύσεις θα μαζεύεις και χρόνο θα τρως.(έχει απόλυτη σχέση η ηλικία σου (κυρίως ΣΟΥ), και καλώς την είπες)