Γεια σου!Τι θα ελεγες να προσπαθουσες αρχικα, δειλα-δειλα να εκφραζεις κατι απο τις σκεψεις σου ή τα συναισθηματα σου σε καποιον ανθρωπο που εμπιστευεσαι; Καποια/ο κοντινη/ο σου φιλη/ο, ή σε ατομο στην οικογενεια σου. Πολλες φορες δεν ξερουμε αν απασχολει κατι τον αλλον και τι ειναι αυτο οταν δεν μιλαει και δεν εκφραζεται και αρα μπορει να θεωρουμε οτι δεν υπαρχει λογος να κανουμε κατι γι αυτο. Αν γνωριζουν οτι κατι (ακομα και αοριστα) σε απασχολει και σε οδηγει σε ολες αυτες τις συμπεριφορες, πιθανοτατα θα βοηθησουν με τον τροπο που μπορουν. Κυριως με εναν τροπο που θα σε βγαλει απο την "λουπα" και θα σε κινητοποιησει. Πχ ενας φιλος θα σε κινητοποιησει να βγεις απο το σπιτι και αρα σιγα σιγα να αποκτας εμεπιριες και να ζεις πραγματα και αν θετεις στοχους and so on μεχρι να νιωσεις παλι ασφαλεια και να επικεντρωθεις στις βαθυτερες σκεψεις σου.Ιδανικα, και εφ οσον εχεις την οικονομικη δυνατοτητα, καλυτερα να απευθυνθεις σε εναν ψυχολογο. ΕΙναι εκπαιδευμενοι, ξερουν ακριβως πως να σε βοηθησουν και θα επιταχυνουν την διαδικασια.Αν εισαι φοιτητρια, απευθυνσου στον ψυχολογο του εκπαιδευτικου ιδρυματος στο οποιο εισαι ή στον δημο σου που παρεχουν υπηρεσιες ψυχολογικης υποστηριξης με ελαχιστο ή και καθολου κοστος.Καλη τυχη, ευχομαι συντομα να μπορεις να απολαμβανεις ηρεμη και χαρουμενη την ζωη σου :)
22.8.2017 | 02:32
Αυτό
Εδώ και έναν χρόνο δεν είμαι καλά, ψυχολογικά. Δεν το συζητάω, δεν το ξέρει κανείς από μικρή δεν μοιραζομουν τίποτα δικό μου με κανέναν. Τώρα όμως αυτό που νιώθω με πονάει τόσο πολύ, νιώθω ότι πνίγομαι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν θέλω να βγω από το σπίτι, δυσκολεύομαι να ζήσω, και είμαι μόνο 18 χρόνων γαμωτο! Έχω ξεχάσει ποια είμαι, τι θέλω, έχω σταματήσει να ζητάω και να παλεύω για τα όνειρα μου, βρίσκομαι συνεχώς σε μια κατάσταση υποτονικη και όμως θέλω να αλλάξω, να βρω ξανά τον εαυτό μου, αλλά δεν ξέρω πως!
2
