Ένα - ένα αποκαλύπτονται τα "αστέρια" που περιστοιχίζουν τον Τραμπ, διαψεύδοντας τις ανησυχίες της παγκόσμιας κοινής γνώμης και της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής για την εκπροσώπηση που θα είχαν οι γυναίκες στην Αμερική ενός Προέδρου με μηδενικό σεβασμό προς το γυναικείο φύλο: απλώς αποδεικνύεται, περίπου μια σεζόν μετά την εκλογή του, ότι όσοι ανησυχούσαν, ανησυχούσαν για τους λάθος λόγους. Σταδιακά, ο Λευκός Οίκος -με όλο τον κύκλο των "εξωτερικών" συνεργατών/υποστηρικτών του Τραμπ- μετατρέπεται σε μία (ακόμη πιο γκροτέσκα) εκδοχή του "Stepford Wives", των οποίων ηγείται η Ιβάνκα Τραμπ και ακολουθούν πειθήνιοι κλώνοι, όπως η Κελυάν Κόνγουεϊ και ακολουθεί η Ανν Κούλτερ.
Το όνομα της τελευταίας άρχισε να ακούγεται και πέρα από τα media της Αμερικής, όταν πριν από λίγες μέρες το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ αναγκάστηκε να ακυρώσει ομιλία της με θέμα τη μετανάστευση, υπό τον φόβο νέων εκτρόπων, ανάλογων με αυτών που είχαν προκληθεί, όταν ο Μάιλο Γιαννόπουλος επρόκειτο να δώσει ένα από τα γνωστά ρεσιτάλ ρητορικής μίσους του σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα που -κατά τα λοιπά- έχει συνδέσει την ιστορία του με την ελευθερία του λόγου.
Ετών 55, απόφοιτος του Μίσιγκαν, με μεταπτυχιακό στο Κορνέλ, δικηγόρος στο επάγγελμα, συγγραφέας, αρθρογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, ρεπουμπλικανή, της ακτιβιστικής "σχολής" του κόμματος. Επίσης, εντυπωσιακή γυναίκα, ξανθιά, με ύψος 1,83 μ., με αδυναμία στα βαθιά ντεκολτέ, τις lifestyle φωτογραφίσεις και τις life coaching συνεντεύξεις, με έφεση σε αυτό το είδος γραφής που μπλέκει την επιστήμη με τον μύθο, την ιστορία με την αναξιόπιστη βιβλιογραφία, τον λαϊκισμό με τον προσηλυτισμό, τα ψήγματα αλήθειας με τις θεωρίες συνωμοσίας.
Ποια είναι, όμως, η κυρία; Ετών 55, απόφοιτος του Μίσιγκαν, με μεταπτυχιακό στο Κορνέλ, δικηγόρος στο επάγγελμα, συγγραφέας, αρθρογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός, ρεπουμπλικανή, της ακτιβιστικής "σχολής" του κόμματος. Επίσης, εντυπωσιακή γυναίκα, ξανθιά, με ύψος 1,83 μ., με αδυναμία στα βαθιά ντεκολτέ, τις lifestyle φωτογραφίσεις και τις life coaching συνεντεύξεις, με έφεση σε αυτό το είδος γραφής που μπλέκει την επιστήμη με τον μύθο, την ιστορία με την αναξιόπιστη βιβλιογραφία, τον λαϊκισμό με τον προσηλυτισμό, τα ψήγματα αλήθειας με τις θεωρίες συνωμοσίας. Ο λόγος για 12 πονήματα, με εξαιρετικά εντυπωσιακούς τίτλους (όπως "Αν οι Δημοκρατικοί είχαν μυαλό, θα ήταν Ρεπουμπλικανοί", "Πώς η φιλελεύθερη μαφία θέτει σε κίνδυνο την Αμερική", "Καταστροφές: Η φυλετική δημαγωγία από τη δεκαετία του '70 μέχρι τον Ομπάμα", κ.α). Τα περισσότερα από αυτά όχι απλώς έχουν γίνει best sellers, αλλά είχαν και μία καλή θέση στα ευπώλητα των "New York Times" και τελοσπάντων ο προσανατολισμός της κυρίας γίνεται σαφής από το κραυγαλέο των τίτλων και μόνο.
Βέβαια, φαίνεται πως η ομάδα συνεργατών του Ντόναλντ Τραμπ -και δη οι γυναίκες μέλη της- εκτός από την εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση έχουν κι άλλα κοινά, μεταξύ των οποίων και η λογοκλοπή: η μαχητική κυρία Κούλτερ, πριν από μερικά χρόνια, ακριβώς όπως η λογογράφος της Μελάνια Τραμπ κατηγορήθηκε για λογοκλοπή, καθώς το 5ο βιβλίο της, αφιερωμένο στην "Εκκλησία του Φιλελευθερισμού" ήταν γεμάτο από... δάνεια τόσο από άρθρα εφημερίδων, όσο και ιστορικές μελέτες. Όμως, αυτά ξεχνιούνται όταν ξέρει κανείς να παίζει με την εικόνα του και να στρεψοδικεί. Τα πάντα ξεχάστηκαν πολύ πολύ σύντομα, η Κούλτερ συνέχισε να μάχεται υπέρ του Τραμπ όλο το προηγούμενο διάστημα και να προχωρά σε αχαρακτήριστες δηλώσεις από ραδιοφώνου, τηλεόρασης και social media, εξηγώντας με πάθος γιατί η Αμερική χρειάζεται έναν άντρα σαν τον Τραμπ για να την βάλει σε τάξη.
Παρά τις απερίγραπτες ομοιότητές της με την άλλη μισθοφόρο του Λευκού Οίκου, την Κελυάν Κόνγουεϊ, των ελαφρών, ανόητων, ανιστόρητων και συχνά επικίνδυνων δηλώσεων, η Κούλτερ διατηρούσε για καιρό τον λούστρο της σοβαρής σχολιάστριας, εντύπωση που άρχισε να διαλύεται ακριβώς πριν από έναν μήνα, όταν βρέθηκε στο FOX για να σχολιάσει τη συνάντηση Τραμπ - Μέρκελ και να μιλήσει για τους βιαστές και τα εγκλήματα μίσους των τζιχαντιστών.
Σχήμα οξύμωρο: τα παραπάνω σε ένα κανάλι που εδώ και μήνες βρίσκεται στη δίνη του μεγαλύτερου ίσως σκανδάλου σεξουαλικής παρενόχλησης στην ιστορία των ΗΠΑ και τη στιγμή που Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ διάβαινε το κατώφλι του Λευκού Οίκου. Εκείνη τη μέρα, η Κούλτερ είχε δώσει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ασυναρτησίας με τη μίξη των σκέψεων της να παγώνει τους πολιτικούς αναλυτές και ταυτόχρονα να κάνει τους χρήστες των social media να αναρωτιούνται αν, όντως, βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία ή είναι απλώς επικίνδυνα ανόητη...
"Γιατί δεν μπορούμε να διδαχθούμε από τη δυτική Ευρώπη; Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες οι γερμανικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι 1.000 κάτοικοι της Γερμανίας πήγαν να πολεμήσουν με το Ισλαμικό Κράτος. Εκατοντάδες επέστρεψαν στη Γερμανία, και τι κάνει γι' αυτό η Άνγκελα Μέρκελ; Μεριμνά για την καλή διαβίωσή τους, επειδή ξέρετε, εάν δεν έχουν καλή διαβίωση, αυτό μπορεί να τους ριζοσπαστικοποιήσει; Γιατί δεν πιστεύουμε αυτό που λένε οι μετανάστες τους; Πάνε σε διάφορες χώρες, βιάζουν γυναίκες και -ας το δεχθούμε- απλώς τους είναι δύσκολο να μάθουν να μην βιάζουν γυναίκες, ειδικά εάν πρόκειται για άπιστες πόρνες με κοντά σορτς": αυτό ήταν ένα πρώτο δείγμα από το παραλήρημα της Κούλτερ εκείνη τη μέρα. Θα ακολουθούσε κι άλλο, όπου η ίδια on air θα συμπέραινε ότι η ένωση της στρατιωτικής πειθαρχίας των Γερμανών με την ιδεολογία των ισλαμιστών είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που θα μπορούσε να βιώσει η ανθρωπότητα.
Για όσους γνωρίζουν την πραγματική, γραφική αρθρογράφο όλων των προηγούμενων χρόνων, όλο το παραπάνω ήταν τυπικός συνειρμός Κούλτερ, προϊόν σκέψης κάποιας που μέχρι πριν από μερικά χρόνια θεωρούσε σώφρον το να κατασκοπεύει η αμερικανική κυβέρνηση όλους τους Άραβες και ότι τα βασανιστήρια τους σε περίπτωση ενοχής θα πρέπει να γίνουν τηλεοπτικό show...
"Νομίζω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ρίξει βόμβες daisy-cutter σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και να στείλει τους φιλελεύθερους στο Γκουαντάναμο", είχε γράψει τότε, προκαλώντας οργή, καθώς επικαλείτο τη "μητέρα των βομβών" (σ.σ: daisy-cutter ή αλλιώς "μαργαριτοκόφτης" είναι το...χαϊδευτικό όνομα της βόμβας εξαέρωσης που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τον αμερικανικό στρατό εδώ και χρόνια, σε συγκεκριμένο τύπο μαχών). Όλα αυτά, όμως, το 2005, όπου η Κούλτερ είναι απλώς μια γραφική και ο Τραμπ δεν είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ. Στο αμερικανικό "τώρα" τα πράγματα είναι αλλιώς.
Η Κούλτερ δείχνει να μην έχει καμία επαφή με το τραπέζι, ακόμη κι όταν το Μπέρκλεϊ ακυρώνει διπλωματικά την ομιλία της. Από την αρχή της εβδομάδας οπότε και ξεκίνησε η διαδικασία ακύρωσης της ομιλίας της, υπό τον φόβο εκτρόπων και σοβαρών επεισοδίων, η ίδια έβγαινε εμμονικά στο FOX και στο Twitter, επιμένοντας ότι η ομιλία της θα γίνει κανονικά. Μόλις την Τετάρτη -και όταν τα γκρουπ των συντηρητικών που τη στηρίζουν με χορηγίες τους αποσύρθηκαν από τη διαδικασία- η δικηγόρος αναγκάστηκε να αποδεχθεί την εξέλιξη και να κάνει λόγο για "μία θλιβερή μέρα για την ελευθερία του λόγου".
Ο πρύτανης του πανεπιστημιακού ιδρύματος, Νίκολας Μπ. Ντιρκς με μία σύντομη δήλωσή του χθες επιχείρησε να δώσει το στίγμα μιας καταστροφής που αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή: "Δυστυχώς, η ασφάλεια των φοιτητών προέχει. Εδώ είναι πανεπιστήμιο, όχι πεδίο μάχης. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε τα όποια δρώμενα εντός του ιδρύματος να σέβονται τα όσα εκ της Πρώτης Τροπολογίας ορίζονται και ότι τα μέλη της κοινότητας μας είναι απολύτως προστατευμένα και ασφαλή".
Το ακόμη πιο παράλογο; Η Κούλτερ -και ο τρόπος με τον οποίο την ξεφορτώθηκε το Μπέρκλεϊ- έχει διχάσει την αριστερή πτέρυγα της Αμερικής, καθώς ο θόρυβος που δημιουργήθηκε, προκάλεσε μία δήλωση (περίπου) στήριξης του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς. Ο τελευταίος σχολίασε ειρωνικά ότι κακώς την φοβήθηκαν.
"Τι φοβήθηκαν, δηλαδή; Τις ιδέες της", είπε, κάνοντας την Κούλτερ να αναθαρρήσει ότι υποστηρίζεται από πλέον αναπάντεχους συμμάχους, τη στιγμή, όμως, που τόσο η δήλωση του Σάντερς, όσο και η δική της αντίδραση, υπογραμμίζουν για ακόμη μία φορά την πολιτική σύγχυση, στην οποία βυθίζεται όλο και βαθύτερα η Αμερική. Του Τραμπ, φυσικά.
Με στοιχεία από Politico, New York Times, CNN, HuffingtonPost.com
σχόλια