Μπαμπά αγαπημένε μου μπαμπά,
Είσαι τόσο κοντά μου αλλά όμως τόσο μακριά μου. Πάνε σχεδόν τρία χρόνια όταν άρχισα να σε χάνω .Είναι σκληρό μπαμπά να σε κοιτάζω και να νιώθω ξένη στα μάτια σου .είναι δύσκολο να κρατηθώ να μη βάλω τα κλάματα, με πονάει μπαμπά με πονάει να σε χάνω μέρα με τη μέρα ο δρακός της άνοιας μπαμπά ήρθε στο μυαλό σου και δεν λέει να φύγει. Προσπάθησα μπαμπά με χιλίους τρόπους να τον διώξω αλλά μου είπαν πως δεν φεύγει ... ο δρακός μεγαλώνει και μαζί του μεγαλώνει και η θλίψη μου μπαμπά... ποσό ανάγκη σε έχω τώρα που μεγαλώνω είμαι 26 και σε χρειάζομαι ακόμα περισσοτερο κοντά μου να με προστατεύεις. Αντιστραφήκαν οι ρολόι μπαμπά, σου μιλώ και δεν με ακούς πια και αν με ακούς δεν με νιώθεις. Ξέρεις κάτι και μόνο από τα μάτια σου περνώ δύναμη να συνεχίζω, τα μάτια σου μου δίνουν δύναμη να αντέξω το πόνο να παλεύω κάθε μέρα και εγώ με το δικό μου δράκο να αποδεχτώ τη δικία σου πραγματικότητα ότι ζεις σε ένα κόσμο μόνο δικό σου. Κάλε μου μπαμπά κάθε στιγμή που σε κοιτάζω θυμάμαι τα λογία σου πως η ζωή είναι ένας συνεχόμενος αγώνας. Θυμάσαι μπαμπά αυτό μου έλεγες από μικρή σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπιζα στο σχολειό, στο πανεπιστήμιο, στη ζωή, στη δουλειά... Όμως για μένα είσαι ο καλύτερος μου φίλος και μου λείπεις τόσο πολύ, μακάρι να γινόταν να έμπαινα εγώ στο δικό σου κόσμο μπαμπά .... Να σου έλεγα εγώ την κοκκινοσκουφίτσα τώρα, όπως κάθε μεσημέρι παλιά θυμάσαι; Μπαμπά, αγαπημένε μου μπαμπά, ακόμα και στο δικό σου κόσμο με νιώθεις και αυτό με πονάει. Οταν ζητώ από τη μαμά να μου δώσει το τηλέφωνο να σε ακούσω με πιάνουν τα δάκρυα και το καταλαβαίνεις και μου λές "μη κλαις όλα θα περάσουν", δεν ξέρεις γιατί το λες. Και όταν πάμε βόλτα μου κρατάς το χέρι όπως εγώ παλιά, θυμάσαι μπαμπά γιατί φοβόμουν. Τώρα πια φοβάσαι εσύ μπαμπά... Μακάρι να είχα τη δύναμη να διώξω αυτό το φόβο σου όπως έκανες εσύ... Να μπω στο κόσμο σου και να σε φέρω πίσω...
Σε αγαπώ μπαμπά,
η Αλέξω σου
σχόλια