ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο σύζυγός μου χρειάζεται τη βοήθεια ενός ειδικού για θέματα ψυχικής υγείας. Τον βλέπω να υποφέρει αλλά δεν ξέρω πώς να του το πω. Υψώνει τείχη γύρω του όποτε προσπαθώ να τον προσεγγίσω. Αν του προτείνω να δούμε κάποιον γιατρό, θα θεωρήσει ότι απλώς δεν τον αγαπώ πια και ότι προσπαθώ να του πω κατάμουτρα ότι "έχει πρόβλημα". Για πολλά χρόνια προσπαθούσα σαν εναλλακτική λύση να τον κρατώ όσο γίνεται πιο ήρεμο, να τον κάνω να αισθάνεται καλά, με οποιοδήποτε ψυχικό κόστος για εμένα. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα, έχω χάσει την μπάλα. Ό,τι και να κάνω, ό,τι και να πω, έχει άσχημα αποτελέσματα. Ουδέποτε έχω υποστεί σωματική βία, δεν φοβάμαι καθόλου για εμένα, και είμαστε άτεκνοι, οπότε δεν έχω να σκέφτομαι τον αντίκτυπο της κατάστασης πάνω σε ένα παιδί. Για εκείνον φοβάμαι... Γιατί βλέπω πόσο πολύ πονάει, ενώ εγώ κάθομαι άπραγη, ανήμπορη να τον βοηθήσω, κι εκείνος από την άλλη δεν αντιλαμβάνεται την αγάπη μου και αν του προτείνω την επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο ή έναν ψυχίατρο, θα νομίζει ότι το κάνω για να περνάω καλά εγώ. Μακάρι να μπορούσε να καταλάβει ότι και κομμάτια θα γινόμουν προκειμένου να είναι ευτυχισμένος.