Στο σημερινό «Α μπα»: πειράζει κανέναν;

Στο σημερινό «Α μπα»: πειράζει κανέναν; Facebook Twitter
37


__________________
1.

Α,μπα μου αγαπημένη,

Έχω ένα λίγο χαζούλι πρόβλημα που θα ήθελα να με βοηθήσεις.
Στη δουλειά, έχουμε open plan γραφεία, κ δίπλα μου κάθεται ένας συνάδελφος, συμπαθέστατος κατά τ άλλα - που όμως όλη μέρα ψεκάζεται με το άρωμά του το οποίο βρωμάει πάρα πολύ.
Τουλάχιστον βρωμάει σε μένα κ την άλλη κοπέλα που καθόμαστε τριγύρω του. Έχουμε δοκιμάσει τα πάντα – όποτε ψεκάζει λέμε σε παρακαλώ μην ψεκάζεις μας πιάνει πονοκέφαλος (μιλάμε για 3-4 φορές τη μέρα) αυτός επιμένει κ το κάνει. Αφήνει να περάσουν μερικές μέρες κ μετά το ξαναρχίζει. Τις προάλλες είχαμε πάει για φαγητό κ του είπα χαριτολογώντας ότι το άρωμα που φοράει μου θυμίζει μια μισητή σε όλους συνάδελφο. Πάλι τα ίδια αυτή τη βδομάδα. Τό χουμε πιάσει με το αστείο, με το σοβαρό, με το ενοχλημένο ύφος, όλα το ίδιο αποτέλεσμα- μετά από μερικές μέρες το ξαναρχίζει. Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω βρε αμπα μου, πραγματικά έρχομαι γραφείο, φτιάχνω τον καφέ μου κ μυρίζει αυτό το πράμα κ δεν μπορώ! Δεν μπορώ επίσης κ να είμαι τελείως σκύλα, γιατί δουλεύουμε μ αυτό το άτομο σε κάποια πρότζεκτς κ δε θέλω να διαταράξω την ομαλή συνεργασία.
Κάποια συμβουλή από σένα κ τους σχολιαστές για το πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση; Έχω last resort να του πάρω το μπουκαλάκι με το άρωμα, το οποίο αφήνει πάνω στο γραφείο του, κ να το πετάξω κ να κάνω την πάπια μετά, αλλά θυμάμαι ότι είμαι 30 και όχι 13 κ συνετίζομαι :P Ευχαριστώ!

-ευαίσθητη μύτη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Περίεργη ιστορία. Νομίζω ότι εσείς εκνευριζόσαστε περισσότερο για το γεγονός ότι σας αγνοεί τόσο συστηματικά και δεν εννοεί με τίποτα να συμμορφωθεί για κάτι που του έχετε ζητήσει να κάνει επανειλημμένα, παρά για την μυρωδιά. Δεν σας αδικώ, είναι πράγματι εξοργιστικό, γιατί φαινομενικά δεν του ζητάτε κάτι σπουδαίο, κάτι που τον περιορίζει ιδιαίτερα. Από την άλλη, η επιμονή του, ακριβώς επειδή του του έχετε ζητήσει, αλλά και λόγω της συχνότητας, μοιάζει με εμμονή, με ψυχαναγκασμό. Σα να μην μπορεί να το ελέγξει. Σαν τικ.


Αν το δεις από αυτή την μεριά, ότι πρόκειται περί κάποιου είδους ψυχαναγκασμού, ίσως καταφέρεις να τον δεις με περισσότερη συμπάθεια. Δεν λες τίποτα για τις αντιδράσεις του όταν κάνετε τα παράπονα, δυστυχώς, και αυτό θα αποκάλυπτε πολλά. Μια πρόταση είναι να του πείτε να αλλάξει το άρωμα και να βάζει κάτι πιο διακριτικό, πιο αραιωμένο, ελπίζω να μην επεκτείνεται ο ψυχαναγκασμός στο συγκεκριμένο άρωμα, ή να κάνετε συμφωνία να το κάνει έστω μέρα παρά μέρα.


Αν βέβαια είναι λάθος όλες αυτές οι υποθέσεις και το κάνει για να σας σπάει τα νεύρα, ακριβώς επειδή επιμένετε, ο πόλεμος δεν παίζεται στα χαρακώματα αλλά στα τραπέζια της διπλωματίας.

__________________
2.

Καλησπέρα αγαπητή μου Α μπά..Διαβάζω την στήλη σου αρκετό καιρό και διακρίνω την υπομονή σου σε ότι αφορά για θέματα καρδιάς, που αναλύεις το ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά χωρίς να χάνεις την φαντασία σου και την οξυδέρκειά σου.Σε ευχαριστώ για αυτό.Θα ήθελα την γνώμη σου παρακαλώ..
Είμαι σε μία σχέση τα τελευταία 2 χρόνια και μέσα από αυτή ωρίμασα. Είμαι 30 χρονών έχω σπουδάσει και έχω δουλέψει. Έχω βγει στο κόσμο και έχω ζήσει όλες τις βασικές εμπειρίες για να πλησιάσω στην ολοκλήρωσή μου. Να πω αυτά είναι τα ''ναι'' μου κ αυτά τα '''οχι'' μου. Μα μέσα από εκείνον ένιωσα ότι πραγματικά ωρίμασα. Με κατάλαβε, δεν με έκρινε για τίποτα. Με υποστήριξε. Για ένα χρόνο άνθησα κοντά του και ξεπέρασα ότι με κράταγε πίσω από το παρελθόν μου. Είχα μία δύσκολή ζωή με οικονομικές δυσκολίες δύσκολη οικογένεια και απωθημένα. Τα ξεπέρασα όλα με τη λογική που με βοήθησε να αποκτήσω χωρίς ποτέ να επιβάλλει την γνώμη του ή να με χειριστεί με κάποιο τρόπο. Δεν το έκανε καν σκόπιμα, εγώ απλά μαζί του πήγα ένα βήμα παραπέρα. Και τον αγάπησα για αυτό. Κυρίως για αυτό. Ζούμε σε δικά μας διαμερίσματα εγώ μόνη εκείνος με τους δικούς του. Δε μου ζήτησε ποτέ να μείνουμε μαζί παρότι υπήρχε η δυνατότητα. Δε θέλησε ποτέ να προχωρήσει η σχέση μας τουλάχιστον μέχρι τώρα. Θα ήθελα να κάνω ένα παιδάκι μαζί του και να μένουμε μαζί. Δεν είναι έτοιμος για αυτό. Για ότιδηποτε που να έχει σχέση με κάποιου έιδους ολοκλήρωση της σχέσης. Και εγώ μέχρι σήμερα κάπως έτσι υπήρξα. Και ένιωσα έτοιμη μαζί του. Και με πληγώνει που δε το χρειάζεται αυτό στη ζωή του. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να πιέσεις κανέναν για κάτι τέτοιο. Θεωρώ όμως ότι είναι τεράστια εξέλιξη για μένα αυτή η σκέψη και εκείνος μένει πίσω. Και νομίζω ήρθε η ώρα μου να φύγω. Όχι γιατί δεν μου έκανε το χατίρι. Αλλά γιατί τρέχουμε σε διαφορετικές ταχύτητες οι οποίες και για τους δυο μας θα μετεφραστούν σαν πίεση. Και θα με καταρρακώσει να τον δω να φεύγει. Θα με αφήσει να σκέφτομαι τι δεν έκανα καλά .Και εγωιστικά και γαϊδουρινά θα ήθελα να φύγω πρώτη για να το προλάβω. Και μετά από αυτή τη σκέψη λέω ''δεν ωρίμασες μαζί του, απλά ήσουν και θα είσαι το κακομαθημένο που επειδή δε του κάναν τα χατίρια μεγαλώνοντας δραματοποιείς τις εξόδους σου με τη λογική αυτό να σου γίνει μάθημα-καλά να πάθεις'', πράγμα που έκανα έντονα μεγαλώνοντας. Δεν έχω την ανάγκη να μιλήσω για αυτό ούτε με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους γιατί δε με ενδιαφέρει η άποψη τους, δεν τους εμπιστεύομαι. Παρακινούνται από πράγματα ανώφελα για τα δικά μου δεδομένα. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να καταλάβω. Ίσως μπορώ να δώσω χρόνο στον άνθρωπό μου στον ευατό μου και στη σχέση μας; Πως να μην τα κάνω όλα μαντάρα για τα όχι του όταν ο ίδιος με βοήθησε να ζωγραφίσω τα δικά μου. Που κάνω λάθος; Γιατί κάπου κάνω λάθος! Σε ευχαριστώ, είσαι μαγική
-thinking...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν αποκωδικοποιήσει κανείς αυτά που λες βγαίνει το εξής: ισχυρίζεσαι ότι επειδή κάποιος σε έκανε να νιώσεις ασφαλής, αυτό που τον συμφέρει (και αυτό που οφείλει) είναι να μείνει μαζί σου και να κάνετε παιδί, αλλιώς «θα μείνει πίσω», όπως (αστόχως) λες, και αναρωτιέσαι μήπως καταλάβει το «λάθος» του μόνος του, αν περιμένεις κι άλλο. Η πραγματικότητα είναι η εξής: τα έχεις με κάποιον που τα πάτε καλά κι εσύ θέλεις να κάνεις παιδί μαζί του και να μείνετε μαζί, κι αυτός όχι.


Δεν χρειάζεται κανείς από τους δύο ψυχανάλυση για να εξηγηθεί γιατί δύο άνθρωποι θέλουν κάτι διαφορετικό. Εσύ, όπως λες, νιώθεις ότι έχεις ζήσει ό,τι περίμενες να ζήσεις και τώρα είσαι έτοιμη για δέσμευση. Αυτός, όχι. Νομίζεις ότι αυτός σε έκανε έτσι, αλλά ήταν απλώς ο επόμενος που γνώρισες όταν ένιωσες έτοιμη για δέσμευση. Είσαι έτοιμη για δικούς σου λόγους. Αυτός δεν είναι, για δικούς του λόγους. Επειδή είσαι έτοιμη, θα συνεχίσεις να είσαι έτοιμη, και θα είσαι και με τον επόμενο με τον οποίον ταιριάζεις, και αν είναι και αυτός έτοιμος, επίσης για δικούς του λόγους, τότε με αυτόν θα μείνετε μαζί και θα κάνετε παιδάκι.


Αν θέλεις αυτόν και οπωσδήποτε αυτόν, τότε πες του ότι θα περιμένεις ένα χρονικό διάστημα, πολύ συγκεκριμένο, με ημερομηνία, να σκεφτεί την πρόταση σου, και μετά θα αποχωρήσεις. Αυτό να το κάνεις μόνο αν είσαι αποφασισμένη να αποχωρήσεις στην πραγματικότητα, γιατί μάλλον αυτό θα γίνει τελικά.

__________________
3.

Γεια σου Α Μπα Συγχαρητήρια για την στήλη σου!
Λοιπόν γνώρισα ένα παιδί πριν καμιά 10αριά μέρες μεσώ μιας εφαρμογής και την δεύτερη μέρα είπαμε να βγούμε! Το ραντεβού πήγε υπέροχα, απλά υπέροχα. Μέσα στις επόμενες μέρες βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα και ήμασταν κολλημένοι ο ένας με τον άλλον. Αλλά πριν 2 μέρες άλλαξε η στάση του απέναντί μου, λέγοντας ότι τελικά δεν ενδιαφέρετε για κάτι σοβαρό λόγο ότι ένιωσε πίεση από μένα, διότι επειδή κάποιες μέρες ήθελε να βγαίνει με τους φίλους του, και εγώ επίσης ήθελα να τον βλέπω και να είμαι και εγώ παρόν στην έξοδο, κατά κάποιο τρόπο αυτοπροσκαλιόμουν και αυτό τον πείραξε. Προσωπικά να πω την αλήθεια το έκανα γιατί ήθελα να ήμουν μαζί του όλη την ώρα, γιατί άπλα ένιωθα υπέροχα, ακόμη και μια ώρα ελεύθερη να είχα ήθελα να πάω να τον δω, αλλά μάλλον σε αυτόν αυτό φάνηκε πιεστικό. Θέλω την γνώμη σου, γιατί δεν έκανα κάτι επίτηδες, τύπου ήθελα να ξέρω το που είναι και τι κάνει, άπλα ήθελα να είμαι μαζί του. Ήμουν πιεστικός; Αν ναι τι μου προτείνεις για το μέλλον;
Σε φιλώ και ευχαριστώ εκ των προτέρων.

-Τζώρτζης


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ βρε Τζώρτζη ναι, ήσουν πιεστικός. Όσο υπέροχα και απλά υπέροχα και να περνάς με κάποιον, είναι εγωιστικό να μην τον αφήνεις να κάνει αυτά που θέλει. Δεν είναι η δική μας ικανοποίηση προτεραιότητα πάνω από όλα. Δεν είναι φάρμακο ο άλλος για να τον χρησιμοποιούμε με αυτόν τον τρόπο, είναι άνθρωπος, ξεχωριστός άνθρωπος με τη δική του ζωή.


Δεν έχω να σου προτείνω κάτι για το μέλλον, αλλά για το παρόν. Πρέπει να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου. Όχι εσύ συγκεκριμένα, οποιοσδήποτε, και μέσα σε όλους, κι εσύ. Είσαι νέος, όπως φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις, κι αυτό είναι υπέροχο γιατί έχεις τον χρόνο, τον ενθουσιασμό και το απόθεμα δύναμης που χρειάζεται για να περνάς «υπέροχα» non stop, έναν ενθουσιασμό που πρέπει να μάθεις να διοχετεύεις σε πολλά πράγματα, και όχι όλον μαζί σε έναν άνθρωπο. Για να γίνει αυτό χρειάζονται εμπειρίες με φίλους, με συγγενείς, με την οικογένεια, διαβάσματα, μουσική, πολιτική, ασχολίες που σε γεμίζουν και σε ενδιαφέρουν. Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να νιώσεις υπέροχα. Μάθε να περνάς υπέροχα με τον εαυτό σου.

__________________
4.

Με αφορμή μια απαντησή σου που μολις διάβασα θελω να σε ρωτησω κατι παρόμοιο και ιςως μου πεις τη γνώμη σου. Ειμαι 25 χρονων εχω τελειωςει σχολή μεταπτυχιακό και εχω μια υπέροχη δουλειά με σύμβαση στο αντικειμένου μου που δυστυχώς τελειώνει. Μένω στην πόλη όπου εκανα τις σπουδές μου, μονη μου λίγες ωρες μακρια απ τους δικούς μου και ειμαι πολυ χαρούμενη. Οι δικοι μου βεβαια με βοηθανε ακομα λιγο οικονομικά λογω της αστάθειας στη δουλεια με τις ανανεώσεις κτλ. Το θεμα μου ειναι οτι τελευταια νιωθω πολυ πίεση απο αυτους να γυρισω πισω οταν τελειωσει η δουλεια. καθε μερα μα καθε μερα μου λενε το ιδιο (με επιχειρήματα τύπου, θα βρεις εδω κατι κ αν δεν βρεις θα σε στιριξουμε να κανεις κατι δικό σου) και καθε μερα εγω τους απαντώ να το ξεχάσουν οπως το σκέφτηκαν. Πισω δεν εχω κανεναν φίλο πια δεν θυμαμαι καν την πόλη, κ ούτε μαΖι τους απο κοντά τα παω καλά γιατι δεν έχουν καταλάβει οτι εχω μεγαλώσει (σκέψου παω πισω και καθε πρωι η μανα μου μου κανει γαλα ενω της εχω πει οχι, τραγικό κλάψε μαζι μου) ασε που το κλίμα ειναι χαλια και μεταξύ τους απο χρονια ...συνεχίζω εδω κάνοντας την χαζή και αγνοώντας τους; Πως θα το καταλάβουν οτι δεν θα γυρισω κ θα σταματήσουν να με πριζουν; Το εχω πει με τροπο καλο με επιχειρήματα με τροπο άγριο κ με φωνές δεν νιώθουν απλα. Δεν τίθεται ζητημα οτι θα μου κόψουν καθε απολαβή κ θα με αφήσουν στο δρομο αν δεν το κανω, το ζητημα μου ειναι η ψυχολογική πίεση που μου ασκούν καθαρα. Πως τους αντιμετωπίζω;
- Questionmark


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι γονείς σου δεν έχουν καταλάβει ότι έχεις μεγαλώσει γιατί δεν φέρεσαι σα να έχεις μεγαλώσει. Αφού αυτά τα τηλεφωνήματα σε αγχώνουν, γιατί μιλάτε κάθε μέρα στο τηλέφωνο; Γιατί συνεχίζεις να το συζητάς; Γιατί δεν τους το κλείνεις όταν αρχίζουν αυτή την κουβέντα; Μπορείς να το κάνεις πολύ ευγενικά, αλλά πρέπει να δείξεις ότι είσαι σε θέση να ελέγξεις την κουβέντα. Μην περιμένεις από αυτούς να αλλάξουν παρακαλώντας και απειλώντας, αυτό κάνουν τα παιδιά. Επιμένουν επειδή συμμετέχεις. Επιμένουν επειδή αυτή η πίεση που σου ασκούν, δεν τους κουράζει. Είναι κινητήρια, είναι ένας στόχος που έχουν και κυνηγούν πιστεύοντας ότι ο επιμένων νικά. Αν γυρίσεις πίσω, θα έχουν κάτι να ασχολούνται. Θα σταματήσουν όταν καταλάβουν ότι δεν θα γυρίσεις, και αυτό θα γίνει όταν κάνεις μόνη σου κινήσεις που θα σε κρατήσουν εκεί που είσαι. Για να μη γυρίσεις, πρέπει να έχεις ένα σχέδιο που δεν χρειάζεται να ανακοινώσεις, αλλά πρέπει να πετύχεις. Η απάντηση στην πίεση των γονιών σου δεν δίνεται με λόγια, αλλά με τον τρόπο με τον οποίον ζεις την ζωή σου.

__________________
5.


Α,μπα μου γεια σου!
Παίζει να σου γράψω και την πιο τρελή απορία, αλλά δεν μπορώ θα σκάσω!
Λοιπόν πριν 6 χρόνια πήγα σε μια μέρα καριέρας συγκεκριμένης εταιρίας ,όπου μας έβαλαν μέσα σε έναν χώρο να κάνουμε κάποια τεστ!
Τεστ τύπου, τα λες και σουντόκου (μεγάλη μου αγάπη),τύπου ταιριάξτε τα τετράγωνα και κάτι άλλα κουλά δήθεν κοινής λογικής αν και εγώ τα θεωρώ τρελά τελείως, αλλά τέλος πάντων(!),όπου και χωρίς να μου κάνουν καν συνέντευξη, με είχαν προσλάβει στην εταιρία μόνο και μόνο εξαιτίας αυτών!
Είχα κάνει λέει ποσοστό 95% και ο δεύτερος από εμένα έπεφτε στο 63% και κάτω! Μου είχαν πει κιόλας ότι από αυτό είχαν διαπιστώσει ότι ήμουν αριστερόχειρας και η πλάκα είναι ότι στην εταιρία δεν υπήρχε άλλος με το αριστερό! Στο τώρα βέβαια με έχουν απολύσει εδώ και 3 χρόνια ,γιατί ήμουν γλωσσοκοπάνα! Βασικά με έπνιγε το δίκιο μου σε κάποιες περιπτώσεις και πάντα το έλεγα κατάμουτρα, αλλά καμία σημασία δεν έχει!
Εν τω μεταξύ, επειδή είμαι και άνθρωπος που τα ψηρίζω λίγο τα πράγματα, μου ήρθαν μνήμες από το σχολείο!
Στο δημοτικό μια μέρα, μαζέψανε μόνο τους αριστερόχειρες όπως είμαι και εγώ και μας είχαν κάνει παρόμοια τεστ! Το ίδιο μας είχαν κάνει και στο γυμνάσιο και στο Λύκειο!
Γιατί κάνανε τότε αυτά τα τεστ anyway; Ψάχνω ιντερνετικά να λύσω την απορία μου και μια απάντηση πουθενά δεν υπάρχει!
Τι καταλάβαιναν από αυτό δηλαδη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τι να πω, πρώτη φορά το ακούω! Να ήταν οι Αλουμινάτοι ή η λέσχη Τζίζμπεργκερμπεργκ; Θα φορέσω το κράνος μου από αλουμινόχαρτο και θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τους συναγωνιστές και συναδέλφους για να μάθω, αλλά μην το πεις πουθενά αλλού, μας παρακολουθούν!


__________________
6.

Νεοδιοριασμενη στο δημοσιο. Μικρη σε ηλικια. Απο τον πρωτο καιρο αρχιζω να γνωριζω κατι τυπους συναδελφους μικροι κ αυτοι σχετικα καπου στα 30 πολυ συμπαθητικους. Στα διαλειμματα καθομαστε μαζι και εχει πλακα. Μια μερα βαζω ενα τζιν που μου κανει ωραιο κωλο.παω να τους βρω στο διαλειμμα και ακουω να λενε πωπω κωλ@αρα η ταδε. Με βλεπουν οτι ειμαι εκει σκαλωνουν πεφτει σιωπη ζητανε συγγνωμη λεω ειρωνικα "ατυχη στιγμη" και φευγω. Θες να μου το σχολιασεις; επρεπε ν θυμωσω; αρχικα θυμωσα αλλα μετα σκεφτηκα οτι το ξερα οτι θα παρατηρησουν το σωμα μου -οχι αυτοι, γενικα- και μ αρεσε αυτο. Απλα δεν ηθελα να το ακουσω , ενιωσα ντροπη. Κυριως που ξερουν οτι ξερω. Απο την αλλη ενα σχολιο ειναι που δεν εγινε με προθεση να με θιξει. Ειναι ευγενικοι κ διακριτικοι γενικοτερα. Τι λες;
- Αμπακι


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ότι αν κάποιος μου έλεγε «έβαλα ένα τζιν που μου κάνει ωραίο κώλο» θα ένιωθα αμηχανία για λογαριασμό του. Μήπως είμαι υπερβολική;

_________________
7.


Αμπα μου,
Τα χω κανει μανταρα.
Προσπαθούσα παντα να τα εχω καλα με όλους και να κρατησω ισορροπίες αλλα ειμαι κοινωνική ρε αμπα μου, ειμαι πολυλογού, εμπιστεύομαι ευκολα και ανοιγω το στομα μου όπου να ναι τελικά. Το αποτελεσμα είναι στα 25 μου, σε ενα χωρο που βρεθηκα απο χόμπι να βρίσκομαι εκτεθειμένη γιατι ανθρωποι τους οποιους εγω εμπιστεύτηκα στο παρελθόν και ειπαμε και μια δυο διαολιές και κουτσομπολέψαμε και λιγο να τα φορτώσουν σε εμενα. Και αφου αυτοι εχουν αλλαξει και πόλη,το βάρος επεσε σε εμένα.
Και να σου πω κάτι δεν ξερω αν περιμένω να μου πεις κάτι,απλά νομιζω οτι οπως σου τα γραφω μαθαινω οτι μεγαλώνοντας οι βλακειες που κάνουμε και λέμε περνανε μεν,σε ακολουθουνε δε.

Αυτα!
Ευχαριστωωωω και συνεχισε να απαντας ,μας εχεις σωσει
- Ανοιχτοστομη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτή είναι μια ωραία απάντηση στην κοπέλα που πρόσφατα αναρωτιόταν «μου αρέσει να κουτσομπολεύω, πειράζει;» Της είχα απαντήσει «εσένα όχι, αλλά αυτούς που κουτσομπολεύεις, ναι», και δεν ήταν η σωστή απάντηση. Η σωστή απάντηση είναι «πειράζει, θα το καταλάβεις τέτοια μέρα του χρόνου».


Αγαπητή φίλη, δεν κουτσομπολεύεις επειδή είσαι κοινωνική και εμπιστεύεσαι εύκολα, αλλά επειδή έτσι ελπίζεις να γίνεις αγαπητή στον συνομιλητή σου. Η προσπάθεια σου να τα έχεις καλά με όλους σε βούλιαξε, γιατί το «όλους» το αντιμετωπίζεις «όποιος είναι μπροστά μου κάθε φορά». Δεν γίνεται να τα έχεις καλά με όλους και να είσαι παντού αγαπητή. Στη ζωή πρέπει να διαλέγεις πλευρά, χωρίς να έχεις ανταγωνιστική διάθεση (εκτός αν είσαι τράπεζα, τότε τα έχεις καλά με όλους). Αν δεν το εφαρμόσεις δεν θα τα έχεις καλά με κανέναν.

37

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3Τζώρτζη μη σκας, αν ήταν μόνο αυτό, θα σου έλεγε να το διορθώσεις.Ή δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να είναι μαζί σου. Και τώρα που σε παρηγόρησα(!), ναι, υπάρχει μία περίπτωση αυτό που έκανες να είναι γι αυτόν dealbreaker (ειδικά αν είναι κι αυτός νεαρούλης).Αλλά ούτως ή άλλως, δεν μου φαίνεσαι έτοιμος για κάτι σταθερό, μόνο και μόνο από την επανάληψη του επιθέτου"υπέροχα". Οπότε..(τέλος παρηγόριας εδώ).#1Είναι φουλ επιθετικός, και σας έχει βρει καλές να σας σαδίζει και να σας κλέβει ενέργεια με το να σας βάζει να ασχολείστε συνέχεια με τη μ@λ@κια που τον δέρνει.Αναρωτήσου ποια αρμονία προσπαθείς να διατηρήσεις; Αυτή που εκείνος έχει από καιρό διαλύσει;; Attack.
#1 έκανα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις με αμπά. Αν ο άνθρωπος κάθε φορά που του μιλάτε προσπαθεί και μετά ξαναρχίζει μήπως έχει κάποιον ψυχαναγκασμό ή νιώθει κάοοια ανασφάλεια που τον οδήγησε στον ψυχαναγκασμό. Το να του προτείνετε ένα πιο διακριτικό άρωμα δεν παίζει; συβιβασμός. Καταλαβαίνουμε πως δεν μπορείς κατάλαβε κι εσύ πως είναι λίγο ζόρι για μας.
#7 προσωπικώς δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που δεν κουτσομπολεύει. Αυτό που διαφέρει είναι η ένταση κι ο τρόπος. Όταν εγώ έρχομαι και σου λέω ρε συ τα μαθες; η δέσποινα βρήκε μία δουλειά στην αθήνα, κουτσομπολεύω. Μεταφέρω μία πληροφορία που δε σου είναι χρήσιμη απλά για να τη μεταφέρω. Αν τώρα συνεχίσω, άντε και ξέρω πως τις βρίσκουν τις δουλειές τώρα, με ανάλογο υφάκι κουτσομπολεύω με κακοήθεια. Επίσης αν ό,τι κινείται πρέπει να το μάθω για να το μεταφέρω, ε, όσο να πεις έχει μία συχνότητα που σε πάει στην παθολογία. Κι επίσης, ο συνήθης άνθρωπος μεταφέρει πληροφορίες για ανθρώπους που τον αφορούν. Αν κάποιος τα έχει λίγο μπλέξει και θεωρεί όλους τους υπόλοιπους σημαντικούς τότε θα κουτσομπολέψει όλους. Σ'αυτήν την κατηγορία νομίζω πως ανήκεις όπως και η άλλη κοπελιά που είχε στείλει κι έλεγε κουτσομπολεύω κακό είναι; ε, όσο περισσότερο τόσο πιο πιθανό να εκτεθείς. Το δίκτυο μεγαλώνει και στατιστικό είναι το θέμα, κάποια στιγμή κάποιος θα μάθει κάτι και με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Εγώ έχω αποδεχτεί πως θα με κουτσομπολέψουν, πως θα πουν διάφορα για μένα άλλα καλά κι άλλα κακά γιατί ζω μέσα στην κοινωνία και το θεωρώ φυσιολογικό και το μόνο που δεν επιτρέπω είναι την ψευτιά και την κακοήθεια. Αν που ψέμματα για μένα και το μάθω θα υπάρξει απάντηση και στις κακοήθειες απαντάω πάντα και με τα χρόνια έχω μάθει να μην τις αναμεταδίδω. Ή τουλάχιστον προσπαθώ. Αλλά αυτό που όλοι εξανίστανται όταν ακούν για κουτσομπολιό δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή όλες οι φυλλάδες που μας λένε τι έκανε ο ένας κι ο άλλος τι είναι; ή τα διάφορα σάιτ; ή το φβ;
#1 – και πάλι δεν καταλαβαίνω τις ειρωνείες στις απαντήσεις γι αυτήν την ερώτηση, εγώ πχ δεν θα μου άρεσε να δουλεύω κ να μυρίζω πατσουλί από δίπλα κ να με πιάνει πονοκέφαλος, όπως η κοπέλα της ερώτησης. Ειδικά όταν λέει ότι το έχουν αναφέρει στο συνάδελφο ουκ ολίγες φορές κ με όλους τους τρόπους! Οφείλει ο συνάδελφος να σεβαστεί ότι είναι ένα ανοιχτό γραφείο κ το ότι ψεκάζεται με την χ κολώνια επηρεάζει κ τους συναδέλφους. Σε ένα ακραίο παράδειγμα, αν δηλαδή ο συνάδελφος της κοπέλας έκλανε αδιακρίτως, θα την λέγατε πάλι ανώριμη και υπερευαίσθητη; (είπα ακραίο, μη βαράτε). Στην κοπέλα της ερώτησης, να μην του πάρεις το μπουκάλι, αλλά σου προτείνω εάν έχετε κάποιον/α γραμματέα στο γραφείο που στέλνει emails για τα γενικά του γραφείου κατά καιρούς (πχ εμάς στέλνουν ανά 2 βδομάδες διάφορα ‘οικιακά’ τύπου μην ξεχάσετε να αδειάσετε το ψυγείο από φαγητά γιατί θα καθαριστεί την Παρασκευή, παρακαλώ να κρατάτε τους χώρους καθαρούς, τέτοιας φύσεως), μπορείς να του/της μιλήσεις κ να ζητήσεις να αναφέρει κάτι ευγενικά στο memo αυτό, για παράδειγμα να γράψει ευγενικά κ διπλωματικά ότι παρακαλούνται οι εργαζόμενοι να μην ψεκάζουν υπερβολικά μέσα σε κλειστό χώρο ή να αερίζουν το χώρο τακτικά, ώστε να διατηρείται η ομαλή συμβίωση στον χώρο όλων των εργαζομένων. Θα το πιάσει ο φίλος το υπονοούμενο, κ ίσως εάν έρχεται ως μια γενική παράκληση απτην εταιρεία, να το σεβαστεί περισσότερο. Ίσως κ όχι, αλλά δοκίμασε!
6# Δεν έκανες κάτι κακό. Φορεσες ένα ωραίο τζην που σε κολακευει όπως κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά, άντρες και γυναίκες. Εννοείται ότι θες το αντίθετο φύλο να ελκεται και να σε βρίσκει σεξουαλικη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σου αρέσει να εκφράζονται έτσι οι υποψήφιοι θαυμαστές σου. Συμφωνώ μαζί σου, είναι θέμα παιδείας και συναναστροφης. Το ότι πολλοί το κάνουν δεν είναι δικαιολογία αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό. Μπορείς όμως να αλλάξεις τη δική σου αντίδραση π.χ. να μη σε ενοχλεί ο ακομψος τρόπος έκφρασης τους. Ή να το συζητήσεις κάποια κατάλληλη στιγμή μαζί τους με χάρη και ευγένεια, εξηγώντας τους γιατί οι γυναίκες συνήθως δεν αρέσκονται σε ωμή έκφραση θαυμασμού. Ή να αναπλαισιωσεις σκεπτομενη ότι στην τελική ωραία εννοουσαν, δε σε είπαν και καμπουρα! Το να αλλάξεις τον τρόπο που ντυνεσαι εφόσον είναι κατάλληλος για το χώρο εργασίας σου δεν το προτείνω. Είμαι κατά της μπουρκας και μου αρέσει να βλέπω ομορφους ανθρώπους να νιώθουν όμορφα μέσα στα ωραία τους ρούχα.
#6 – βρε παιδιά απτα μούτρα το πιάσατε όλοι το κορίτσι με τον ωραίο κώλο! Εντάξει, δεν είναι κ έγκλημα, χαλαρώστε – όλοι μας όταν ντυνόμαστε βάζουμε το τζιν που μας κολακεύει, το φόρεμα που μας αναδεικνύει, τη φούστα που μας κάνει ωραίες γάμπες κ.ο.κ. Δεν πήγε η κοπέλα με το βρακί στη δουλειά, πώς να το κάνουμε. Ούτε φταίει η κοπέλα επειδή οι άλλοι καφρίζονταν στην κουζίνα, τί να κάνουμε παιδιά οι γυναίκες με κελεμπία να πηγαίνουμε στη δουλειά για να μην μας πιάσουν στο στόμα τους οι άντρες συνάδελφοι και μας πουν ‘κά**λα’, ‘κωλάρα’, ‘μου***ρα’ κλπ;Καλά έκανες κορίτσι μου κ έβαλες το τζιν που σου κάνει ωραίο κώλο, και να το ξαναβάλεις. Όμως να ελέγξεις τα σχόλια των συναδέλφων δεν μπορείς, και ναι, είσαι υπερβολική που θίχτηκες κ που ντράπηκες. Το τί λένε μεταξύ τους είναι δικό τους θέμα, άσχετα με το τί λένε. Έτυχε κ το άκουσες, οκ. Το κουτσομπολιό του γραφείου (κάθε φύσεως, από άντρες και γυναίκες) δεν μπορείς να το αποφύγεις δυστυχώς, είτε πρόκειται για το τζιν που σου κάνει ωραίο κώλο είτε για οτιδήποτε άλλο. Απλά σταμάτα να ασχολείσαι κ να μυγιάζεσαι.
#5 αγαπητη γλωσσοκοπάνα (κατά 95% όση και η επιτυχία σου στο τεστ), αυτό που δεν αναφέρεις είναι τι σου δίδαξε αυτή η εμπειρία. Έμαθες κάτι; εξακολουθείς να είσαι γλωσσοκοπάνα; Ορισμένα πράγματα, όπως ας πούμε το να τα πάει καλά οικονομικα η επιχείρηση, δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε. Όμως ορισμένα κομμάτια του χαρακτήρα μας σίγουρα μπορούμε. Και εγώ ως νιάτο ήμουνα πάντα αρκετά ισχυρογνώμων, κυριως οταν ηξερα οτι ειχα δικιο, όμως είχα επιχειρήματα και τα εξηγούσα. Επίσης, στο πίσω μέρος του μυαλού μου δεν ξεχνούσα πότε να είμαι διπλωμάτης. Εξάλλου δεν είχα εγώ την εξουσία. Τώρα τι κατάλαβες;
3# Αγαπητέ Τζωρτζη, σε συμπάθησα γιατί ενθουσιαστηκες τόσο με το σύντροφο σου. Γι' αυτό θα σου δώσω μία συμβουλή που με έσωσε όταν πιθανότατα ήμουν στην ηλικία σου. Να μένεις μόνος σου όρθιος, μην κρεμεσαι τόσο πολύ από τους αγαπημένους σου. Απλά να στηριζεσαι σε αυτούς. Το βάρος του εαυτού μας είναι συχνά ασηκωτο και δεν αντεχουμε να κουβαλαμε κι άλλους. Ποιος αντέχει να αγαπήσει ένα σακι πατάτες που αν το αφήσει θα σωριαστει επιτόπου; Να στηριζεις και να στηριζεσαι στους αγαπημένους σου αλλά μη δίνεις την εικόνα του ετεροφωτου, δεν είναι ερωτευσιμη. Προσπάθησε να ενισχύσεις την προσωπικότητα σου, διάβασε, σκέψου, ζήσε. Μη χάσεις το πάθος σου, απλά μάθε να δίνεις χώρο στον εαυτό σου και στους ανθρώπους. Φαινεσαι τρυφερος άνθρωπος Τζωρτζη, με ζεστή καρδιά. Θα τα καταφέρεις αν κατανοησεις τη σημασία του προσωπικού μας χώρου για την εξέλιξη μας και αν συνειδητοποιησεις ότι αποτελεί θεμέλιο υγιων σχέσεων. Η γιαγιά μου το έλεγε πιο απλά " αφηστε να σας πεθυμησουν και λίγο, μη γινεστε κολλητσιδες! "
#5 Ρε συ, τι μου θυμησες τωρα μ αυτα τα τεστ που ειπες...Εγω ειμαι γεννημενη τον Απριλιο του 83!!!Για οσους δεν ξερετε, τα παιδια indigo συμφωνα με τον εγκυροτατο δημοσιογραφο Χαρδαβελα!!Λοιπον, οταν ημουν μικρη θυμαμαι στο σχολειο σχεδον καθε χρονο μας βαζανε μονο εμας, τα παιδια του απριλιου 83 και τους γονεις μας να συμπληρωσουμε ενα ερωτηματολογιο.Ποτε δεν καταλαβα γιατι!!Καποιοι ειπαν οτι απλως ηθελαν να κανουν μια ερευνα και διαλεξαν τυχαια αυτα τα παιδια!!Παντως για παιδια indigo δεν το βλεπω...Ειναι κανεις αλλος που το θυμαται αυτο??
Εγώ. Και μας μας είχαν πει ότι το δείγμα ήταν τυχαίο και τις εκπομπές του Χαρδαβέλα τις θυμάμαι επίσης. Αλλά δε θυμάμαι να 'ταν κάθε χρόνο τα ερωτηματολόγια. Ούτε οι γονείς μου συμπληρώσανε ποτέ κάτι. Μιά φορά στο Δημοτικό στα 7 και μια ακόμα φορά στο Λύκειο στα 17 με είχαν βάλει να γράψω, μαζί με ένα ακόμα παιδί ξεχωριστά, τέτοια τεστ. Κοινώς κάθε δέκα χρόνια, όπως μας έιχαν πει τότε, ότι γίνεται η παρακολούθηση, οπότε και μας εντοπίζουν και καταγράφουν την πορεία μας στη ζωή λέει, για λόγους στατιστικούς. Περίμενα να με αναζητήσουν πάλι στα 27 το 2010 αλλά μετά φαίνεται με την χρήση σταμάτησαν να ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Το τελευταίο παρόμοιο τεστ που έγραψα ήταν το περιβόητο¨"τεστ δεξιοτήτων" που τάχα έδινε μόρια κλπ. και όχι μόνο δεν έμαθα ποτέ τι απέγιναν τα αποτελέσματα και πόσο έγραψα αλλά βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν μετράει και σε τίποτα τώρα πια... Και έτρεχε ο κόσμος τότε μέχρι και σε φροντηστήρια για να γράψει καλά... Που τι ήταν τελικά; ένα διευρυμένο τεστ IQ με λίγο από ψυχογραφία μέσα...Υ.Γ. Πάντως με αυτά τα παιδιά "Indigo" και το πόσο ξεχωριστά είναι, έχω ρίξει και γκόμενο, που μόλις έμαθε πότε είχα γεννηθεί, με αποθέωσε απλά, χωρίς άλλη προσπάθεια! :Ρ
#2.Δεν ξέρω,αν σε βοήθησε όντως να ωριμάσεις και ίσως είναι δική μου αδυναμία,που δεν μπορώ να αντιληφθώ ακριβώς τι εννοείς.Αυτό που έγινε σίγουρα,είναι ότι τον ερωτεύτηκες και θέλεις να κάνεις οικογένεια μαζί του.Όχι και κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο για μια γυναίκα στα 30,που έχει βάλει ψηλά-χαμηλά τη ζωή της σε τάξη και είναι δύο χρόνια σε σχέση με κάποιον,που αγαπάει.Απ'την άλλη ο φίλος σου ποτέ δε θέλησε κάτι παραπάνω από ό,τι έχετε.Ή τουλάχιστον δεν το έχει θελήσει τόσο,ώστε να πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.Δεν παραωρίμασες εσύ κι ο άλλος έχει μείνει πίσω.Απλά δε νιώθετε το ίδιο.Δεν είσαστε στην ίδια φάση και δε θέλετε ο ένας απ'τον άλλο τα ίδια πράγματα.Απλά και ξεκάθαρα.Το δίλημμα να τον αφήσεις ή όχι με το επιχείρημα,ότι αισθάνεσαι ευγνώμων για όσα σου έχει προσφέρει,μου φαίνεται πλασματικό.Μάλλον φοβάσαι,ότι δε θα ακολουθήσει τα θέλω σου και καθυστερείς μια κουβέντα,που πρέπει να γίνει.
- Ωχ! Για κοίτα.- Δε βλέπω τίποτα.- Καλά, δε βλέπεις; (Κοιτάνε και οι δύο μαζί πιασμένοι. Δε φαίνεται κάτι.) Τελικά δεν ήταν τίποτα.- Τρόμαξα.- Νόμιζα ήταν αυτός.- Ποιος;- Ο Φιλ.- Έλεος.- Θα ορκιζόμουν πάντως ότι είδα έναν ωραίο κώλο.
#6 Η αλήθεια είναι οτι από το γράμμα της κοπέλας βγαίνει οτι είναι κάπως ωραιοπαθής (δεν λέω ότι όντως ισχύει αυτό, αλλά ότι αυτό που έχει στείλει με έκανε να σχηματίσω αυτη την άποψη). επομένως για το συγκεκριμένο γραμμα η απάντηση της Λένας στέκει και με το παραπάνω. Ωστόσο διαφωνώ οτι θα ένιωθα αμηχανία στο άκουσμα αυτής της δήλωσης γενικά. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ωραίο να ξέρουμε τι είναι όμορφο πάνω μας. Προτιμώ σίγουρα ανθρώπους που έχουν μια ρεαλιστική εικόνα του εαυτού τους (ή μήπως ο κώλος δεν ανήκει στον εαυτό;) από τους ανασφαλείς ή από τους ψευτοσεμνούς.Υγ Αμπα σε εκτιμώ πολύ και ευχαριστώ για την παρέα που μου έχεις κρατήσει όλα αυτα τα χρόνια :)
# Οι γονείς σου είναι παρεμβατικοί και θέλουν να σε έχουν από κοντά για να σε ελέγχουν και να συνεχίσεις να είσαι το κοριτσάκι τους. Πρέπει να τους ξεκαθαρίσεις οτι θες να μείνει μόνη σου, όχι να ζητήσεις τη γνώμη τους ή να τους πεις οτι το σκέφτεαι αλλά να του το πεις οτι ειναι τελεσίδικη απόφαση. Αν αφήνεις περιθώρια θα συνεχίσουν να σε πιέζουν για να λυγίσεις και κάποια στιγμή ίσως το κάνεις. Το ιδανικό θα ήταν αν μη σε βοηθάνε οικονομικά οι γονείς σου για να μην μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις σου οπότε προσπάθησε να βρεις μια σταθερή δουλειά. Οι γονείς σου θα συνηθίσουν στην ιδέα του οτι θα μένεις μακριά τους, δεν έχουν άλλη επιλογή.
#7 Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση. Τα κουτσομπολιά συνήθως μαθαίνονται και μάλιστα και το ποιος τα είπε οπότε γυρίζουν πίσω σαν μπούμερανγκ. Το θετικό είναι οτι κατάλαβες ότι αυτά που λες έχουν συνέπειες οπότε χρησιμοποίησέ το σαν μάθημα και σταμάτα να κουτσομπολεύεις
#2 Το να είσαι 30 χρονών και να σκέφτεσαι ότι θέλεις να κάνεις παιδί, δεν είναι εγωιστικό καπρίτσιο, ή κάποιο χατίρι που πρέπει να σου κάνει κάποιος. Οι γυναίκες δεν έχουν απεριόριστο χρόνο να τεκνοποιήσουν, οπότε αν είσαι με έναν άντρα που δεν θέλει να κάνετε παιδιά, δεν είναι καθόλου εγωιστικό να χωρίσεις. Αν δεν είναι έτοιμος, έχεις μερικά χρόνια μπροστά σου να βρεις κάποιον που να θέλει παιδιά. Ο φίλος σου μπορεί να το αναβάλλει για αρκετά χρόνια ακόμα, για σένα δεν ισχύει το ίδιο.
#6 Καποιες σχέσεις φτάνουν σε ένα τέλος όταν το ζευγάρι παύει να θέλει τα ίδια πράγματα. Λες οτι ο κυριος λόγος που αγαπάς τον φίλο σου είναι επειδή σε έκανε να ωριμάσεις και να προχωρήσεις στη ζωή σου. Απόλυτα θεμιτό. Τώρα όμως νοιώθεις στάσιμη σε αυτή την σχέση, εσύ θες κάτι παραπάνω κι αυτός οχι. Και η αγάπη από μόνη της δεν είναι αρκετή για μια σχέση, υπάρχουν πολλοί παράγοντες και ένας απ αυτούς είναι το πως βλέπετε το μέλλον σας. Οσο λοιπόν κι αν τον αγαπάς αν αυτός συνεχίσει να θέλει να μένει με τους δικούς του και να μην θέλει να κάνει παιδιά μαζί σου σταδιακά η σχέση σας θα αρχίσει να φθίνει. Αν δεν το έχεις συζητήσει μαζί του καντο. Μιλήστε για το μέλλον σας κι αν δεις οτι δεν συγκλίνετε τότε οσο χρόνο και να δώσεις δύσκολα να αλλάξουν τα πράγματα
#2 "Δε θέλησε ποτέ να προχωρήσει η σχέση μας τουλάχιστον μέχρι τώρα. Θα ήθελα να κάνω ένα παιδάκι μαζί του και να μένουμε μαζί. Δεν είναι έτοιμος για αυτό. Και με πληγώνει που δε το χρειάζεται αυτό στη ζωή του".Συζήτησε μαζί του το θέμα του παιδιού ΣΗΜΕΡΑ. Πες του όλα αυτά που αναφέρεις εδώ. Και ανάλογα με τη στάση του, πάρε τις κατάλληλες αποφάσεις. Ίσως να μη νοιώσει ποτέ έτοιμος για να προχωρήσει η σχέση σας. Αφού αυτό σε πληγώνει και σε κρατάει πίσω από ότι εσύ θες, τότε είναι καιρός να βρεις αυτόν που θα έχετε τις ίδιες βλέψεις για το παρόν(και το μέλλον συνάμα). Υ.Γ. Γιατί η ζωή δεν είναι μαγαζί με εκπτώσεις.
#3 Δέκα μέρες και δεν τον άφηνες να βγει μόνος με τους φίλους του; Εγώ αν ήμουν στη θέση του θα έφευγα ουρλιάζοντας. Εννοείται και εξαρτάται από το άτομο. Προσωπικά, μετά το 15μερο γνώρισα το φίλο μου στην παρέα μας (κι αυτό γιατί ήταν ήδη γνωστοί) και μετά το μήνα-δίμηνο ένιωθα άνετα να ρθει μαζί μας στην παρέα (που και πάλι είναι φορές που το λέω "θέλω να βγω μόνη μου με τους φίλους μου.