Για τη Μαλβίνα που ποτέ δεν γνώρισα. Του Θάνου Δημάδη

Facebook Twitter
2

Είχε χθες γενέθλια κάπου διάβασα. Δεν έχω ξαναγράψει για την Μαλβίνα. Και ούτε ξέρω γιατί το κάνω τώρα.
Νιώθω σαν κάτι να με παρακινεί όμως.

Δεν έχω ξαναγράψει γι' αυτήν όχι τυχαία. Αλλά γιατί θεωρώ ότι τέτοια όμορφα "τέρατα" που γέννησε η ζωή, ίσως δεν πρέπει εμείς οι κοινοί θνητοί να τα αγγίζουμε. Μας επιτρέπεται μόνο να τα θαυμάζουμε.
Να μιλάμε γι' αυτά.
Να εμπνεόμαστε από αυτά.
Όχι όμως να τα τραυματίζουμε προσπαθώντας να τα χωρέσουμε σε λέξεις.
Άλλωστε η ατίθαση μαγεία της Μαλβίνας ουδέποτε θα καταδεχόταν να υποταχθεί σε περιοριστικά λεκτικά σχήματα.

Τούτη όμως για πρώτη και τελευταία φορά θα παραβώ για μερικές γραμμές τον κανόνα. Όχι με μνημόσυνα. Ούτε με κολακευτικούς διθυράμβους. Στοιχηματίζω δεν θα άρεσαν ούτε στην ίδια. Θα τα θεωρούσε μικροαστούλικα.

Σήμερα δεν λείπει απλά από εμάς. Η απουσία της μας εξαναγκάζει να βιώνουμε την θλιβερότητά μας με τρόπο επίπονα επιμόνως βασανιστικό.

Γιατί η Μαλβίνα ήξερε να κάνει αυτό που λείπει τούτες τις ώρες από την ψυχή μας: να μας λυτρώνει πολιτικά, ερωτικά, διανοητικά. Να μας ανακουφίζει με τις αλήθειες της και να μας χαστουκίζει με την ντομπροσύνη της.

Αν και δεν την γνώριζα παρά μόνο μέσα από την εικόνα, τη φωνή και τα γραπτά της, πιστεύω ότι από εκεί που βρίσκεται, το πιο πιθανό είναι να μας έχει σιχαθεί. Ίσως και να μας φτύνει. Και θα είχε πολλούς λόγους να το κάνει: την φύση του δουλοπρεπούς εαυτού μας, το έλλειμμα τρυφεράδας στην κοινωνία μας, τη σεμνοτυφία των πολιτικών μας, την ψευτοτσαμπουκαλίδικη "δημοσιοκαφρίλα" μας, τον φόβο μας να καψουρευτούμε.

Και η Μαλβίνα μας είχε διδάξει τα ακριβώς αντίθετα: να σεβόμαστε αλλά όχι να υποτασσόμαστε παρά μόνο στον έρωτα, να αγαπάμε αλλά και να θέλουμε να αγαπηθούμε, να είμαστε αυτό που είμαστε όχι επειδή κάποιοι μάς το 'μάθαν αλλά γιατί το γουστάρουμε, να δείχνουμε τα guts μας εκεί ακριβώς που δεν μας παίρνει, να κόβουμε φλέβες για τον άλλον και όχι απλά να ερωτευόμαστε.
Όλα αυτά ήταν η Μαλβίνα.

Αντί να λυπούμαστε που έφυγε, καλύτερα να αναρωτηθούμε τι απ' όλα αυτά που μας έμαθε, μας έμεινε. Άραγε από πόσα άχρηστα, για τα όνειρα και τα ταξίδια, καταφέραμε τελικά να απαλλάξουμε τη ζωή μας;

----

*Ο Θάνος Δημάδης είναι δημοσιογράφος- ανταποκριτής για τον Alpha. Αυτήν την περίοδο ζει κάπου ανάμεσα σε Βρυξέλλες, Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη. Βρείτε τον στο twitter: @thanosdimadis

Ελλάδα
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιλώντας ανοιχτά για όσα πολλές φορές μένουν στο περιθώριο ή αμφισβητούνται

Ελλάδα / The Upfront Initiative 2025: Καλεσμένοι-έκπληξη και δεκάδες προσωπικότητες στο φετινό συνέδριο

Περισσότεροι από 50 εκπρόσωποι του πολιτισμού, των επιχειρήσεων, της πολιτικής, των media, του ακτιβισμού και της κοινωνίας των πολιτών θα συζητήσουν ανοιχτά θέματα που αφορούν την ισότητα, τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη στους χώρους εργασίας αλλά και στην καθημερινή ζωή.
LIFO NEWSROOM
Νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ: Εργαζόμενοι και ασθενείς με εγκαύματα από ακτινοβολία UV σε χειρουργείο

Ελλάδα / Νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ: Εργαζόμενοι και ασθενείς με εγκαύματα από ακτινοβολία UV σε χειρουργείο

Αρκετοί εργαζόμενοι εμφάνισαν συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, ζαλάδες και άλλες παρενέργειες, ενώ υπάρχει έντονη ανησυχία για τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τόσο του προσωπικού όσο και των ασθενών
LIFO NEWSROOM
Μετς: Βίντεο από την στιγμή που ΙΧ στο οποίο βρέθηκε σορός άνδρα τυλίγεται στις φλόγες

Ελλάδα / Μετς: Βίντεο από την στιγμή που το αυτοκίνητο στο οποίο βρέθηκε σορός άνδρα τυλίγεται στις φλόγες

ο όχημα, το οποίο έφερε ξένες πινακίδες, φέρεται να ήταν σταθμευμένο για αρκετό καιρό στο σημείο, γεγονός που έχει προκαλέσει ανησυχία στους κατοίκους της περιοχής
LIFO NEWSROOM

σχόλια

1 σχόλια