Στο σημερινό «Α μπα»: αν οι γονείς δεν κάνουν λάθη

Στο σημερινό «Α μπα»: αν οι γονείς δεν κάνουν λάθη Facebook Twitter
57

 

__________________
1.


Αγαπητή Α μπα. Αμφιταλαντευτηκα αρκετά μέχρι να αποφασίσω αν τελικά έπρεπε να σου στείλω αλλά ένιωθα πολύ έντονα την ανάγκη να ακούσω την γνώμη και κάποιου άλλου. Τον τελευταίο χρόνο βιώνω μια πολύ μπερδεμένη κατάσταση. Ερωτεύτηκα βαθιά κάποιον. Δεν μου είχε ξανασυμβεί. Μέχρι πριν από λίγους μήνες δεν μου ήταν ξεκάθαρο αν και για εκείνον ήταν το ίδιο. Αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Πάλεψα πολύ μέσα μου ξεπέρασα τις αναστολές μου και του έδωσα ένα γράμμα. Μερικές λέξεις μόνο που όμως για εμένα δήλωναν πολλά παραπάνω. Για πρώτη φορά ξεριζωθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μου είπε τίποτα. Την επόμενη ημέρα τον είδα στον δρόμο να περπατάει αγκαλιά με άλλη. Έμαθα αργότερα από άλλους πως ήταν ότι ομορφότερο είχε διαβάσει και οτι ευχόταν να ήξερε νωρίτερα αλλά μόλις είχε μπει κάποια άλλη κοπέλα στη ζωή του. Πόνεσα πολύ αλλά δεν ωφελούσε. Είπα ότι θα το ξεπεράσω. Μάταιο. Τον ξανά είδα μετά από αρκετό καιρό. Όσες φορές και αν ξανασυναντηθηκαμε πάντα νιώθω κάτι μέσα μου να με τρυπάει αλλά και ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα. Φοβάμαι, δεν το έχω ξανά νιώσει και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Νιώθω πολύ ρεαλιστικά κάτι σαν να με κόβει στο στήθος. Υπάρχει περίπτωση να είναι ψυχοσωματικό; Και αν ναι πού θα έπρεπε να απευθυνθώ για να το αντιμετωπίσω;- Μπερδεμένη

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το «ψυχοσωματικό». Όταν έχουμε άγχος, η καρδιά χτυπάει πιο γρήγορα, όταν φοβόμαστε, χλωμιάζουμε, σφίγγεται το στομάχι μας, όταν είμαστε πολύ λυπημένοι, νιώθουμε ένα βάρος στο στήθος. Τα συναισθήματα μετουσιώνονται σε σωματικές αισθήσεις έτσι κι αλλιώς. Θα περιέγραφες αυτά τα συμπτώματα «ψυχοσωματικά;» Όλα ψυχοσωματικά δεν είναι, έτσι κι αλλιώς; Συνήθως αυτή τη λέξη την χρησιμοποιούμε για σωματικά συμπτώματα που είναι ανεξήγητα μέσω άλλης οδού. Στην δική σου περίπτωση, περιγράφεις το γράμμα που έγραψες ως «ξερίζωμα του εγωισμού σου» και μάλιστα για πρώτη φορά. Τα σωματικά σου συμπτώματα λοιπόν δεν είναι ανεξήγητα. Για πρώτη φορά ερωτεύτηκες, για πρώτη φορά «ξερίζωσες τον εγωισμό σου», για πρώτη φορά ένιωσες την ερωτική απόρριψη. Παρομοίως, λοιπόν, για πρώτη φορά ένιωσες στο πετσί σου πώς είναι όλα αυτά μαζί, όπως πια συμβολίζονται σε ένα πρόσωπο. Κάθε φορά που τον βλέπεις αισθάνεσαι όλα αυτά που έζησες, και μάλλον ακόμη δεν έχεις επεξεργαστεί.


Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Χρειάζεται όμως να αρχίσεις να σκέφτεσαι αυτή την ιστορία με άλλο τρόπο, γιατί με τον τρόπο που την αντιμετωπίζεις τώρα, αποφεύγεις να συμπεριλάβεις το πιο δύσκολο κομμάτι, και αυτό είναι η χυλόπιτα. Είναι ανακουφιστικό να σκέφτεσαι ότι αν είχες δώσει το γράμμα μια μέρα νωρίτερα τώρα θα ζούσες τον έρωτα μαζί του, αλλά δεν είναι δυνατόν να συνεχίσεις να το πιστεύεις αυτό. Τουλάχιστον δεν γίνεται να το πιστεύεις, αν θέλεις να σταματήσεις να νιώθεις ότι σου κόβονται τα πόδια όταν τον βλέπεις.


Τα ψυχοσωματικά ανάλογα με την ιδιότητα τους αντιμετωπίζονται με ψυχίατρους, ψυχολόγους, παθολόγους...

__________________
2.


Ποια είναι η γνώμη σου για την νέα γενιά ''φεμινιστριών"? Εννοώ για φεμινίστριες τύπου femen, ή ακόμα χειρότερα σαν και αυτές που έκαναν τους παραγωγούς των X-men γιατί στο τρέιλερ,(στην σκηνή της μάχης) φαίνεται να πνίγει την mystique..Δεν μπορώ να της πάρω σοβαρά με αυτά που λένε και κάνουν και δεν καταλαβαίνω και τον λόγο.. Ακόμα και σοβαρά θέματα να έχουν στην ατζέντα τους δεν μπορώ να της πάρω σοβαρά ,όταν τρέχουν χωρίς μπλούζες πάνω στον Πούτιν να διαμαρτυρηθούν αντί να αγωνιστούν σαν σοβαροί άνθρωποι. Ή όταν ασχολούνται με την σκηνή μιας μάχης, ή το χτύπα σαν άντρα της Δημητρίου αντί για πραγματικά σοβαρά πράγματα. Πιστεύω πως ο φεμινισμός έχει σαν στόχο του να φέρει την ισότητα μεταξύ των δυο φύλων, αλλά με τέτοιες κινήσεις χάνει την ουσία του και απομακρύνει τον κόσμο από αυτόν. Τέλος, δεν θεωρώ σωστό, για τόσο ηλίθια πράγματα, να κατηγορούν τους άντρες για τα πάντα. Ποια είναι η γνώμη σου?

Η γνώμη μου είναι ότι έχεις βάλει στο μπλέντερ διάφορες ομάδες, διάφορα που έχεις διαβάσει, άλλα που έχει πάρει το αυτί σου, συμπλήρωσες και με τη φαντασία σου, και έφτιαξες ένα συνονθύλευμα θεωρίας και μάλιστα ασκείς και κριτική. Η ημιμάθεια είναι πολύ άτιμο πράγμα.


Η νέα γενιά φεμινιστριών δεν είναι ούτε οι femen, ούτε «αυτές που έκαναν τους παραγωγούς των X-men» ούτε αυτές που «τρέχουν χωρίς μπλούζες πάνω στον Πούτιν». Επίσης είναι βέβαιο ότι η νέα γενιά «φεμινιστριών», που τις βάζεις και σε εισαγωγικά, δεν κατηγορεί τους άντρες για τα πάντα.


Αν θέλεις να μιλήσουμε για τις femen, να μιλήσουμε. Αυτό θέλεις; Δεν ξέρω, γιατί δεν είναι οι femen που διαμαρτυρήθηκαν για την διαφήμιση της Δημητρίου. Θέλεις να μιλήσουμε για τις διαμαρτυρίες για την αφίσα του X-men (για την αφίσα έγινε το σούσουρο, όχι για το τρέιλερ). Θέλεις να μιλήσουμε γιατί διαμαρτύρονται άνθρωποι για διάφορα που εσένα σου φαίνονται ασήμαντα; Για τι από όλα αυτά;


Δεν χρειάζεται να ανήκεις σε μια ομάδα για να λέγεσαι φεμινιστής ή φεμινίστρια, ο φεμινισμός έχει μέσα του διάφορα εσωτερικά ρεύματα, κινήματα, ομάδες με δικά τους ονόματα, θεωρητικούς και ακαδημαϊκούς και απλούς ανθρώπους που απλώς διαβάζουν και ενημερώνονται. Ο φεμινισμός ζητάει ισότητα, και αυτό επιτυγχάνεται και εντοπίζεται με διάφορους τρόπους και σε διάφορα πεδία. Δεν είναι όλοι οι φεμινιστές και οι φεμινίστριες femen, ούτε είναι οι femen εκπρόσωποι της νέας γενιάς φεμινιστριών, ό,τι και αν νομίζεις ότι είναι αυτό. Αν θέλεις να ξεμπερδέψεις στο μυαλό σου το θέμα, μπορείς πολύ εύκολα, αλλά δε νομίζω ότι θέλεις αυτό. Θέλεις να συνεχίσεις να πιστεύεις αυτά που πιστεύεις και να είσαι εσύ το μέτρο οριοθέτησης των πραγματικά σοβαρών θεμάτων με τα οποία επιτρέπεται να ασχολούνται οι άλλοι.


Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιος εκνευρίζεται με κάτι, όταν του λες «υπάρχουν και πιο σοβαρά θέματα», αυτό που του λες είναι «δεν με ενδιαφέρει αυτό που σε απασχολεί». Αντιστοίχως, ούτε οι άλλοι ενδιαφέρονται αν σε απασχολεί κάτι ή όχι. Θα εκνευρίζονται με ό,τι θέλουν, δεν χρειάζονται έγκριση. Αν πιστεύεις ότι είναι σωστό να λες στους άλλους ότι είναι ασήμαντη η γνώμη τους, τους δίνεις το δικαίωμα να σου πουν ακριβώς το ίδιο.


Μια άλλη λύση είναι να ρωτήσεις γιατί κάποιος είναι εκνευρισμένος, και να προσπαθήσεις στ' αλήθεια να καταλάβεις, χωρίς να επιμένεις ότι κάνει λάθος που εκνευρίζεται επειδή εσύ ξέρεις καλύτερα από αυτόν τι είναι σημαντικό και τι όχι. Στην επόμενη πίστα ίσως.

__________________
3.


Αγαπητή α μπα....
Παντρεμένη με δυο παιδιά, έφτασε και για μένα η στιγμή που απέκτησα κέρατα. Πέρασα από στάδια τεράστιου θυμού προς τον σύζυγο και εμέ, απελπισίας απογοήτευσης και μαυρίλας μεγάλης. Μετά από μήνες επεξεργασίας μες στη μοναξιά μου ξεπέρασα ένα πολύ μεγάλο μέρος του θυμού μου. Μέχρι που αισθάνθηκα και κατανόηση για τον άντρα μου! Ξέρω πόσο κουλό ακούγεται μα τον λυπήθηκα όταν συνειδητοποίησα πόσο μόνος ένιωθε κι εκείνος. Πως η βαρεμάρα πια του έτρωγε τα σωθικά. Δυστυχώς κάναμε πολλά λάθη κι οι δύο και πέσαμε σε όλα τα κλισέ. Τώρα τι γίνεται... Εκείνος προφανώς έχει μετανιώσει, έχει μαζευτεί πολύ, προσπαθεί να πηγαίνει με τα νερά μου και να με πλησιάσει. Έχω υψώσει όμως ένα τέτοιο φράγμα γύρω μου και όσο προσπαθεί τόσο απλησίαστη γίνομαι. Ο λόγος που το κάνω δεν είναι επειδή θέλω να τον τιμωρώ αιώνια. Εμένα η αυτοπεποίθησή μου κι ο αυτοπροσδιορισμός μου σαν γυναίκα και σαν άτομο έφαγαν πάτο με αυτή την ιστορία. Πέρασα τόσους μήνες στην κατάθλιψη και το φόβο κι ακόμα με πιάνουν διάφορα κάτι βράδια. Το να ενδώσω σε μια επανασύνδεση σημαίνει για μένα ότι συνεχίζουμε πλέον με άνισους όρους. Εγώ δεν τον βαρέθηκα (ακόμα και τώρα ) εκείνος βαρέθηκε εμένα. Εκείνος πήρε απόφαση να προχωρήσει αλλιώς, χωρίς εμένα. Τι είμαι πια... η επιλογή που απέμεινε; Η μάνα των παιδιών του και πρέπει να τα χει καλά μαζί μου; Αισθάνομαι μειονεκτικά και πιστεύω πως ποτέ δε θα μπορούσα να αφεθώ στην αγκαλιά του όπως κάποτε. Νομίζω πως αυτό που ήμασταν θα είναι μόνο μια γλυκιά ανάμνηση.
Α μπα μου δε σε ρωτάω αν συμφωνείς. Θέλω πολύ όμως τη δική σου οπτική γωνία όσον αφορά την αρνητική στάση μου.Φιλιά..-η κερατώ-Κερατώ

Από την δική μου οπτική γωνία βλέπω ότι περνάς κάτι πολύ προσωπικό και πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί ή έχει δικαίωμα να σου πει πώς να νιώσεις και πώς να αντιμετωπίσεις μια κρίση στο γάμο σου. Δεν μπορώ να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με τις αποφάσεις που παίρνεις για την ζωή σου, δεν είναι δική μου δουλειά. Θα το καταλάβαινα αν προσπαθούσες να ξανασχηματίσεις έναν δεσμό μαζί του, θα καταλάβαινα και αν το παράταγες. Όμως πριν φτάσεις σε ένα από τα δύο σημεία (γιατί το ενδιάμεσο είναι το χειρότερο) για μένα θα έπρεπε να σκεφτείς καλύτερα τι έχει γίνει. Πιστεύω ότι χρειάζεται να το επεξεργαστείς περισσότερο, να το συζητήσεις περισσότερο, γιατί η περιγραφή «αυτός με βαρέθηκε, εγώ όχι» είναι πολύ ισοπεδωτική, εφόσον προηγουμένως λες «κάναμε πολλά λάθη και οι δυο και πέσαμε σε όλα τα κλισέ». Δεν σε βοηθάει να το σκέφτεσαι τώρα σε επίπεδο ανταγωνισμού, ποιος είναι ο κερδισμένος, εφόσον λες ότι δεν τον βαρέθηκες ακόμα.


Υπάρχουν σύμβουλοι γάμου, υπάρχουν και ψυχολόγοι που ειδικεύονται σε τέτοια θέματα. Δεν γίνεται να επιστρέψετε εκεί που ήσασταν. Γίνεται όμως να δημιουργήσετε κάτι καινούριο, αν σε ενδιαφέρει, και αν δεν σε ενδιαφέρει, είναι σημαντικό να προχωρήσεις χωρίς να υποφέρει ο αυτοσεβασμός σου.


__________________
4.

Ήμουν εδώ και τρία χρόνια με μεσοδιαστήματα χωρισμού και επανασύνδεσης με έναν άνδρα κοντά στα 30,εγώ κοντά στα 40.Να πω ότι δεν πίστευα στις σχέσεις με διαφορά ηλικίας όμως η χημεία μ αυτόν τον άνδρα με έκανε να προχωρήσω. Στην αρχή η σχέση μας παρέμενε κρυφή από τους δικούς μου (οι δικοί του δεν είχαν κανένα πρόβλημα). Δυστυχώς όταν τον γνώρισαν δεν τον αποδέχτηκαν, όπως και η στενή επαρχιακή κοινωνία.
Σπούδαζε ακόμα, ενώ εγώ ως δημόσιος υπάλληλος με καλή θέση, έχω καλή οικονομική κατάσταση και πάντα βοηθούσα περισσότερο οικονομικά και αναλάμβανα πολλές γραφειοκρατικές του δουλειές. Προς θεού δεν τον ζούσα εγώ. Στο τέλος του πρώτου χρόνου γνωριμίας(να σημειώσω ότι το πρώτο χρόνο σχέσης σχεδόν συγκατοικούσαμε) χωρίσαμε όχι γιατί το θέλαμε αλλά επειδή το επέβαλαν τρίτοι με τη στάση τους. Από τότε χωρίζαμε και επανασυνδεόμαστε πάντα εν κρυπτώ. Αγαπιόμαστε και φροντίζαμε πολύ ένας τον άλλον. Υπήρχε και συναισθηματικό δέσιμο και ιδεολογικη συνάφεια. Πάντα μου έλεγε λόγια αγάπης και έρωτα. Το σέξ ήταν υπέροχο. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και έτσι να το πάρουν απόφαση οι δικοί μου. Φοβήθηκα. Ξανά χωρισμός. Πριν από δυο μήνες μου ζήτησε να ξαναπροσπαθήσουμε και να προχωρήσουμε στη δημιουργία οικογένειας. Ένα παιδί θα έδινε τη λύση. Το σκεφτόμουν... Μικροκαβγάδες πάντα υπήρχαν αλλά στο τέλος της ημέρας ήμασταν καλά. Πριν από ένα μήνα είχε το κινητό του κλειστό, το ίδιο και την επομένη. Ανησύχησα, καθώς είχε σοβαρές συγκρούσεις με τη μητέρα του, έμαθα που ήταν και πήγα να τον βρω. Τον βρήκα με άλλη. Ομολόγησαν ότι είναι μαζί. Δεν ξέρω πόσο καιρό. Πώς γίνεται να έχει παράλληλη σχέση και να μου λέει ότι μ αγαπά και ότι θέλει να δημιουργήσουμε οικογένεια; Πλήρης συντριβή. Μου είπε γιατί δεν το έπαιρνα απόφαση. Πολλά ψέματα. Μεγάλη κοροιδία...Τον εμπιστευόμουν. Νόμιζα ότι ήταν έντιμος... Ήμουν τόσο ανόητη και αφελής;
Πριν λίγο καιρό μου έστειλε μήνυμα ζητώντας ταπεινά συγγνώμη και συγχώρεση. Ότι καλύτερα να πέθαινε και ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί από τις τύψεις του...Μεταξύ άλλων μου είπε ότι εγώ τον έσπρωξα στην άλλη. Ζητά μια καινούργια αρχή. Τίποτα από αυτά που ζήσαμε δεν ήταν ψέμα...είπε...
Ευχαριστώ ειλικρινά για το χρόνο σου.- η φταίω αλλά...;

Δεν έχω καταλάβει, ή μάλλον φοβάμαι να καταλάβω.


Όλο το πρόβλημα είναι ότι σε περνούσε δέκα χρόνια;


Είχατε ψυχική σύνδεση, αρμονία απόψεων, καλό σεξ, και χωρίσατε επειδή οι άλλοι σας στραβοκοιτούσαν;


Το «χωρίζω επειδή τρίτοι το επιβάλλουν με τη στάση τους» το καταλαβαίνω αν είναι κάποιος 21 χρονών και ζει με τους γονείς του. Δεν έχει ελευθερία, δεν έχει προσωπικό χώρο, δεν έχει χρήματα. Όταν είσαι δημόσιος υπάλληλος με καλή θέση και σε καλή οικονομική κατάσταση, με ποιο τρόπο σε αναγκάζουν άλλοι να χωρίσεις; Δεν σε καλούν στα βαφτίσια της κουμπάρας;


Ίσως να λείπει κάτι από την ιστορία. Υπάρχει ένας αδιόρατος ταξικός σνομπισμός που διαπνέει την ερώτηση και αποφεύγεις να αναλύσεις. Δεν μπορεί κανείς να σου επιβάλει τίποτα αν δεν πιστεύεις κατά βάθος ότι έχει δίκιο.


Αν θελήσεις να μας πεις ακριβώς τι έγινε, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, ίσως φτάναμε κάπου.

__________________
5.


Αγαπητή Α,μπα

θέλω να μου πεις τη γνώμη σου όσον αφορά ένα pattern συμπεριφοράς που έχω παρατηρήσει σε πολλούς ανθρώπους.
ας πουμε ότι κάποιος ήταν άδικος μαζί σου στο παρελθόν, ή σε ''χρησιμοποιησε'' για δικό του όφελος. ΄Μιλάω εδώ για ερωτικές ή φιλικές σχέσεις. αφήνουμε απ'έξω τις επαγγελματικές σχέσεις γιατί πιστεύω ότι είναι κάπως πιο περίπλοκο το θέμα.
δεν αναγνωρίζει τα λάθη του, αποφεύγει τη κουβέντα για το γεγονός. κάποιες φορές οι άνθρωποι αδικούν χωρίς να το θέλουν, χωρίς δόλο, ή πράττουν ανάλογα τα συμφέροντα τους θεωρώντας πως αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις πάνω σου αλλά τελικά έχει.
οι καλοι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους λένε, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αποσκοπούν σε υγιείς σχέσεις μεταξύ ίσων ανθρώπων, στην επικοινωνία για να λυθεί κάτι που τελικά θα μπορούσε να είναι παρεξήγηση.

κι όμως θεωρούν δεδομένο πως θα κρατήσετε επαφή. έστω και περιστασιακή, έστω και επιφανειακή.
η πρώτη εξήγηση είναι πως θεωρούν πως έχουν ακόμα κάτι να κερδίσουν από σένα, κι άρα μπορεί να θεωρούν πως το να κρατήσουν επαφή μαζι σου θα είναι χρήσιμο στο μέλλον.
αλλά υπάρχουν κι αυτοί που δεν έχουν πια κανένα συμφέρον να κρατήσουν επαφή μαζί σου.
κι εδώ είναι το ερώτημα μου: γιατί το κάνουν; για να μην αισθάνονται τύψεις; αν όμως αισθανόντουσαν τύψεις θα προσπαθούσαν να το συζητήσουν μαζί σου.
γιατί σε θεωρούν χαζό;
γιατί θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο εμμέσως πλην σαφώς είναι σαν να αποδέχεσαι πως δεν υπήρξε καμία αδικία δηλαδή ότι όλα πανε καλά μεταξύ σας;
εγώ προσωπικά όταν βρίσκομαι αντιμέτωπη με τέτοιες συμπεριφορές, φροντίζω να τους απομακρύνω από τη ζωή μου. ωστόσο είναι οι αντιδράσεις τους που μου προκαλούν ερωτήματα: μήπως είμαι εγώ υπερβολική;- απορημένη

Αφού το περιγράφεις έτσι φλου, ενώ είναι βέβαιο ότι πίσω από το «οι άνθρωποι» υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία με έναν πολύ συγκεκριμένο άνθρωπο, θα απαντήσω κι εγώ φλου.


«Οι άνθρωποι» ένα πράγμα θέλουν: να κάνουν ό,τι τους βολεύει, χωρίς να έχουν συνέπειες.


Κάνουν ό,τι μπορούν για να το καταφέρουν. Όσο πιο πολύ έχουν επιβραβευτεί από τη ζωή για αυτή την στάση (δηλαδή, όσο την σκαπουλάρουν), τόσο πιο πολύ επενδύουν σε αυτή την προσπάθεια.


Αν κάποιος έχει μάθει ότι αν κάνει για αρκετό διάστημα σα να μην έγινε τίποτα, ο άλλος αρχίζει και αμφιβάλλει μήπως είναι υπερβολικός, τότε θα συνεχίσει αυτή την τακτική γιατί είναι εξαιρετικά βολική.


Οι άλλοι, με άλλα λόγια, δεν κάνουν πάντα το σωστό, ή πάντα το λάθος, ή πάντα το ίδιο. Κυρίως, κάνουν αυτό που τους παίρνει.


Και αυτό που τους παίρνει να κάνουν εξαρτάται από σένα.

__________________
6.


Είμαι 19 και έχω με μια κοπέλα φιλία από το νηπιαγωγείο. Γενικά εχω Διάφορα προβλήματα με αυτήν αλλά το κυριότερο εκτυλίσσεται στο Facebook. Ανεβάζει φωτογραφίες (προκλητικές συνήθως αν και δεν έχει σημασία) κάθε μια ώρα και αναδημοσιεύει τις παλιές. Συγχρόνως έχει την απαίτηση να της κάνουμε όλοι από την παρέα like στις περισσότερες τουλάχιστον αλλιώς παρεξηγείτε. Έχω βαρεθεί να βλέπω τα Βύζας της πιο πολύ από τα δικά μου. Και είναι και άσκοπο. Τις ανεβάζει για να ζηλέψει το αγόρι της και την πληρώνουμε εμείς. Ωστόσο επειδή περνώ πολύ χρόνο σπίτι ξέρει ότι στο Facebook μπαίνω κάθε μέρα. Τι να της πω; Φοβάμαι να μην μου ξεφύγει και τη βρίσω καμία ώρα..- Marouli

Δεν χρειάζεται να της πεις τίποτα, όπως δεν χρειάζεται και να κάνεις like επειδή αυτό είναι το ντέρτι της αυτή την περίοδο. Αποφάσισε τι είναι πιο σημαντικό για σένα: να μην παρεξηγείται, ή να μην έχεις τον βραχνά του like όλη μέρα, κάθε μέρα; Αν κάνεις αυτό που σου φαίνεται πιο λογικό, έχοντας υπόψη σου πάντα και τις συνέπειες, δεν θα βρεθείς ποτέ στην θέση να φοβάσαι ότι θα σου ξεφύγει και θα βρίσεις.

__________________
7.


Αγαπητή Ά,μπα,

Διαβάζω εδώ και καιρό τη στήλη σου και συχνά διαβάζουμε για παιδιά μεγαλωμένα σε διαλυμένες οικογένειες, με γονείς που τα κακοποιούν ψυχολογικά και συναισθηματικά και πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω, καθώς έχω μεγαλώσει σε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια και έχω δεχτεί πολλή αγάπη. Αλλά! Πάντα υπάρχει αυτό το αλλά. Θεωρώ πως όλη αυτή η αγάπη και η προστασία που μου προσέφεραν οι γονείς μου μόνο καλό δεν μου έχει κάνει καθώς δεν έχω σκληραγωγηθεί καθόλου με συνέπεια πλέον στα 20 κάτι μου να νιώθω άχρηστη, αδύναμη κλπ. Ενώ έχω καταφέρει πολλά (κι αυτό δεν το λένε μόνο οι αγαπημένοι γονείς αλλά έτσι είναι κατά γενική ομολογία) η αυτοπεποίθηση μου ήταν και είναι στα τάρταρα. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι μήπως τελικά δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να φουσκώνουν οι γονείς τα μυαλά των παιδιών τους από μικρή ηλικία λέγοντας τους πόσο καλά κ έξυπνα είναι γιατί έτσι το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν αδύναμα παιδιά χωρίς αυτοεκτίμηση που αποζητούν συνέχεια την επιβεβαίωση? Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Δεν καταλαβαίνω πώς λειτουργεί αυτό που περιγράφεις. Αν σου λένε από παιδί ότι είσαι έξυπνη και καλή, γιατί να μην γίνεις αλαζονική και εγωίστρια μεγαλώνοντας; Πώς μεταφράζεται η ενθάρρυνση σε αυτοπεποίθηση που είναι στα τάρταρα; Γιατί να ζητάς την επιβεβαίωση συνέχεια, αντί να την θεωρείς δεδομένη, αφού την είχες απλόχερα; Οι γονείς σου σε παίνευαν για κάθε τι, ή σε παίνευαν υπό όρους;


Λες λίγα για την δική σου ιστορία, οπότε η συνέχεια είναι περισσότερο φιλοσοφική. Δεν είναι καλή ιδέα να φουσκώνουν οι γονείς τα μυαλά των παιδιών, αλλά είναι σημαντικό να νιώσουν αγάπη και αποδοχή τα παιδιά, προκειμένου να γίνουν ισορροπημένοι ενήλικες. Μολαταύτα, δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας, ούτε για παιδιά, ούτε για γονείς. Δεν γίνεται να περιμένει οποιοδήποτε παιδί να έχει μεγαλώσει με τους τέλειους γονείς για να γίνει αυτό που θέλει να γίνει., και δεν γίνεται να αποδίδει ό,τι δεν του πάει όπως θέλει σε κάποιο λάθος των γονιών σου. Αν μεγάλωσες σε περιβάλλον αγάπης, ασφάλειας και αποδοχής, ήσουν από τους τυχερούς. Το τι έκανες με αυτά τα εφόδια είναι το ένα θέμα, και με ποια εφόδια γεννήθηκες, κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις, και σε ποια κοινωνία γεννήθηκες, είναι ένα άλλο θέμα. Η αυτοπεποίθηση είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα, που επηρεάζεται από την παιδική ηλικία, αλλά δεν εξαντλείται εκεί.


Δεν χρειάζεται σφραγίδα από γονείς και συγγενείς για να ξέρεις αν έχεις καταφέρει πολλά. Αν έκανες ό,τι περιμένει η κοινωνία από σένα στα είκοσι με επιτυχία, συγχαρητήρια, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλαβαίνεις μόνη σου, και όχι να το συμπεραίνεις από τις αντιδράσεις των άλλων. Αν δεν καταλαβαίνεις πώς έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι είσαι άχρηστη και αδύναμη, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να πας σε ψυχολόγο.


57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Για το 5. Δεν σε θεωρούν χαζό. Σε θεωρούν "καλό" για να μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν αυτο που κάνουν ατιμώρητοι, εφόσον επιβραβεύονται απο την ανοχή, αλλά δεν τους απασχολεί το τι σκεφτεσαι για αυτούς εφόσον δεν τους το θυμίζεις. Αν προσπαθήσεις να τους το θυμίσεις όμως θα καταλάβεις και πως σκέφτονται.το πιθανότερο ειναι να λένε και στον ίδιο τον εαυτό τους ψέμματα γιατί είναι το πιο βολικο.
# Από όσα γράφει η κοπέλα, φαντάζομαι ότι εννοούσε ότι μεγάλωσε με υπερπροστατευτικους γονείς κι αυτό σε μεγάλο βαθμό εξηγεί όσα αναφέρει στη συνέχεια. Η πολλή αγάπη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν θεωρώ . Η πολλή προστασία και φροντίδα, που ως παιδί της έδιναν ασφάλεια , Μεγαλώνοντας την άφησαν εκτεθειμένη καθώς έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνη. Κάτι που δεν είχε μάθει να κάνεις καθώς οι γονείς ήταν πάντα παρόντες και αναλάμβαναν αυτοί τα πάντα , με καλή πρόθεση προφανώς . Όμως αυτό , τις περισσότερες φορές αφήνει ένα παιδί -κι αργότερα έναν ενήλικα- να πιστεύει πως είναι λίγος/ανάξιος να τα βγάλει πέρα μόνος του. Αυτή όμως είναι η πεποίθηση του μικρού παιδιού κι εσύ είσαι πλέον γυναίκα και ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις και ο μη σου. Φαντάζομαι, από τον τρόπο που γράφεις , πως αν καθίσεις λίγο να σκεφτείς εύκολα θα συμπληρώσεις μια λίστα με όσα έχεις καταφέρει ως τώρα, μικρά ή μεγάλα. Ίσως ανακαλύψεις πως τελικά δεν είσαι τόσο λίγη !
#7Πιθανότατα οι γονείς σου, πολύ απλά επειδή σε γνωρίζουν χρόνια πριν ανακαλύψεις εσύ ποια είσαι, ήθελαν να ξέρεις ότι διαθέτεις αυτές τις δυο αρετές. Βέβαια η καλοσύνη και η ευφυία δεν είναι σαν τα ωραία μάτια ούτε σαν την ωραία φωνή, δεν διακρίνονται εύκολα. Για να τα δεις μόνη σου πρέπει να δοκιμαστούν και αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει, όταν θα έρθεις αντιμέτωπη με ανθρώπους και καταστάσεις. Θα φερθείς με καλοσύνη παρόλο που θα έχεις την ελευθερία να φερθείς σκατένια και θα διαχειριστείς προβλήματα με επιτυχία. Τότε θα έρθει και η αυτοπεποίθηση. Έχεις δίκιο και σε καταλαβαίνω (εκνευριστική κουβέντα αλλά την εννοώ). Προφανώς οι γονείς σου δεν σου ζήτησαν με κάποιον τρόπο, ευθύ ή πλάγιο, να αποδείξεις κάτι και δε σου λέει τίποτα το να σε διαβεβαιώνουν ότι είσαι το ένα ή το άλλο. Ίσως να τους έχεις ζητήσει να σου αποδείξουν εκείνοι γιατί το πιστεύουν. Η απάντηση της δικής μου μαμάς ήταν ένα αδιαπραγμάτευτο "σε γέννησα". Πέρασα τα 30 και τότε μόνο χρειάστηκε να αποδείξω και τα δυο γιατί ο εργοδότης μου υπονόησε πως εκτός από κλέφτρα είμαι και χαζή. Μεγάλωσα κι εγώ με αγάπη και γι'αυτό ένιωσα ότι προσβάλει και εμένα και τους γονείς μου και του απάντησα αξιοπρεπώς, με καλοσύνη και ευστροφία και έχω σήμερα την ευχαρίστηση να το σκέφτομαι όταν χρειάζομαι τονωτικό αυτοπεποίθησης.Υπάρχουν και καλοί γονείς, που γεννούν παιδιά από αγάπη, που υιοθετούν παιδιά από αγάπη, τα μεγαλώνουν υπεύθυνα, και προσπαθούν κάθε μέρα να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για εκείνα. Σε όλες τις χώρες.
Δεν έχω απολύτως καμία τέτοια προκατάληψη, αγαπητή Mentor, ειλικρινά.Το αν θα προκύψει απιστία,κατά την άποψή μου,εξαρτά ται από την σχέση και τα άτομα.
@Parisios, ναι μεν μιλάει για μέλλοντα γαμβρό, αλλά νωρίτερα λέει "να νυμφευθώ". Ομολογουμένως μας μπερδεύει, αλλά η εντύπωσή μου πηγάζει από παλαιότερους σχολιασμούς του.(Πες κι εσύ, βρε Μέντωρ.)
Αγαπητή Ρόζα, αν διαβάζατε προσεκτικότερα δεν θα μένατε με την εντύπωση πως ανέφερα ότι οι σχέσεις "ναυαγούν" μετά από απιστία. Το ότι πρέπει να "ναυαγήσουν" οπωσδήποτε είναι δική σας προκατάληψη. Όπως και το να θεωρείτε ότι κάτι "ναυαγεί" επειδή δεν συνεχίζεται επ' άπειρο. Σαν να διαγράφετε με μιας τη σημασία όσων ζει και μαθαίνει κανείς στη διάρκεια τους.Εν ολίγοις, είπα ότι επειδή είναι ένα θέμα με μεγάλες πιθανότητες να προκύψει σε ένα γάμο θα πρέπει να έχουν προετοιμαστεί για το πως θα το διαχειριστούν. Από μια γρήγορη ματιά σε ορισμένα άρθρα, είδα ότι εκτιμούν το ποσοστό απιστίας στο γάμο (για τις ΗΠΑ, την περασμένη δεκαετία) γύρω στο 20-25%. Επίσης, εκτιμούν τα διαζύγια 1 στα 2. Στο παράλληλο σύμπαν που ζω και, εάν επρόκειτο να νυμφευτώ, θα υπολόγιζα τις πιθανότητες απιστίας ως σημαντικές και θα το συζητούσα με τον μέλλοντα γαμβρό. Αφήστε, που κατά τη γνώμη μου, οι πιθανότητες είναι πολύ μεγαλύτερες από ένα 20%.
Καλά που το είπες να κοιτάμε πρωτα τις στατιστικές και μετά τον άνθρωπο μας. Μην μας πιάσουν και κορόιδα. Και αν γίνει το ''κακο'', τότε: ''Αγάπη μου δεν φταίω! Όλοι το κάνουν, δες τα κιτάπια!! Αφού άλλωστε τα είχαμε πει αυτά!'' (Πάει και το αγαπημένο: δεν είναι αυτό που νομίζεις!) Ήμαρτον!
Δεν είπε αυτό ή γυναίκα. Δε σου λέει επειδή το κάνουν όλοι να το κάνεις κι εσύ! ("Δηλαδή αν ο Γιωργάκης πηδήξει από μιά γέφυρα θα το κάνεις κι εσύ;" που έλεγε κι η μάνα μου)Σου λέει αφού το κάνουν πολλοί κοίτα να προετοιμαστείς ψυχολογικά για να μη σου πέσει τόσο βαρύ. Στα λόγια βέβαια, ωραία τα σχέδια, στην πράξη υπάρχει συνήθως ένα θέμα.
#1 μου κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεις την κατάσταση. Για πρώτη φορά ξεριζώθηκε ο εγωισμός σου, έστειλες γράμμα αφού πρώτα περίμενες αρκετά μέχρι να βρεις το θάρρος να το κάνεις. Δίνεις τόση βαρύτητα σε κάτι που θα έπρεπε να είναι, πως να το πω, πιο αναμενόμενο. Ερωτεύτηκες και το έδειξες. Δεν είναι βραβείο νόμπελ ο έρωτάς μας. Είναι κάτι ωραίο. Το λες, το δείχνεις, κάνεις παιχνίδι και αν είσαι τυχερή αυτός που ερωτεύεσαι σ'ερωτεύεται επίσης και περνάτε καλά για λίγο ή για πολύ. Η βαρύτητα που του δίνεις κάνει και την απόρριψη χειρότερη. Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που να μην την έχει νιώσει τουλάχιστον μία φορά. Αν δεν είσαι ο ρωμαίος και η ιουλιέττα δε θα πεθάνεις. Σε λίγα χρόνια ακόμη κι αυτό με νοσταλγία θα το θυμάσαι. Αυτός ο πόνος στο στήθος είναι δυσβάσταχτος αλλά περνάει. Αρκεί να μην τον ταΐσεις λόγω δυσκολίας να δεις την κατάσταση στο μέγεθός της.
Εννοώ ανθρώπους έξω από το ζευγάρι. Είτε είναι μάνα - πατέρας - αδερφός -αδερφή - κουμπάρος - γκομενα. Το ζευγάρι πρέπει να έχει έναν σκληρό πυρήνα, που να μη μπαίνει κανένας άλλος. Ούτε καν να επηρεάζει. Ακόμα και στα ζευγάρια που έχουν συναποφασίσει ελεύθερη σχέση, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει αυτός ο πυρήνας. Βέβαια την ελεύθερη σχέση δεν την έχω δοκιμάσει, οπότε δεν επιμένω.
#5 Συμφωνώ απόλυτα με την α μπα, ήθελα να προσθέσω ότι μας διαφεύγει ο παράγοντας πολιτισμός, όταν αξιολογούμε τέτοιες συμπεριφορές.Έχω καταλάβει, ότι τις περισσότερες φορές, δεν κρύβεται απολύτως τίποτα πίσω από τέτοιες τακτικές, απλά οι άνθρωποι είναι ακατέργαστοι.Λειτουργούν με το σκεπτικό της επιβολής και μόνο, απέναντι στους άλλους, σαν τα ζώα δηλαδή. Κατ αυτούς, δεν χρειάζεται να συζητήσεις ή να εκφραστείς γιατί πολύ απλά δε θέλουν την ισοπαλία. Δημιουργούν, πολλές φορές, συνθήκες μάχης για ασήμαντους λόγους, ξεστομίζουν κουβέντες άγριες, κακοήθειες και περιμένουν το χρόνο να σβήσει τις συνέπειες. Απλά δεν θέλουν να μάθουν να κάνουν ανθρώπινες σχέσεις. Πρέπει να θεωρούμε αδιανόητο, να μη θέλει κάποιος να ακούσει τι έχουμε να πούμε, αδιανόητο να θέλει να συνεχίσουμε να έχουμε σχέση χωρίς διάλογο. Αν δεν καταλαβαίνει κάποιος ότι έτσι κλονίζονται οι σχέσεις ανεπανόρθωτα, θα έπρεπε να είναι δικό του πρόβλημα.Ας κάνουμε τις σχέσεις μας, όπως τις θέλουμε εμείς και ας αφήσουμε τους κάθε λογής κάφρους απέξω....Είναι καθαρά θέμα πολιτισμού, που διακρίνει τον καθένα. Έχω πολλά άτομα τέτοια στο οικογενειακό μου περιβάλλον, δυστυχώς και γι αυτό έχω ασχοληθεί πολύ, προκειμένου να καταλάβω τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο αυταρχικούς και κόβουν την επικοινωνία όταν νομίζουν ότι απειλούνται, από αυτό που θα ακούσουν. Όπου το ¨αυτό¨, μπορεί να είναι μία σαχλαμάρα.....ικανή όμως να δημιουργήσει ΤΗΝ ΙΝΤΡΙΓΚΑ....Λοιπόν, έλλειψη πολιτισμού λέγεται αυτό και τίποτα άλλο...όσο για το τι κερδίζουν τέτοια άτομα; Μία ζωή υποβαθμισμένη, γκροτέσκα, γεμάτη παρεξηγήσεις και ψεύτικες επανασυνδέσεις
#5αχ ποσο εκνευριζομαι με αυτες τις τοσο γενικολογες ερωτησεις, οταν στην πραγματικοτητα μιλανε για κατι παρα παρα πολυ συγκεκριμενο που αποκρυπτουν!!!κοινοτοπιες, γενικολογιες, παπαρολογιες.. να χαμε να λεγαμε πραγματικα. μιλαμε χωρις να λεμε τιποτε. μονο οι πολιτικοι το κανουν αυτο ρε παιδια, ελεος.
Γενικά καλύφθηκα πλήρως από τους φίλους αναγνώστες σε κάθε ερώτηση. Μόνο στη φίλη #1 να πω κάτι που δεν ειπώθηκε : Καλως ήρθες στο κλάμπ , ο έρωτας γενικά πονάει , είναι ανεκπλήρωτος και ναι βγάζει πολλά ¨ψυχοσωματικά¨. Στο τέλος της μέρας όμως έχεις ερωτευτεί, έχεις ξεχάσει τι σημαίνει εγωισμός, έχεις κάνει το πρώτο βήμα, έχεις πονέσει, αλλά το 'χεις ζήσει κι αυτό είναι το πιο ουσιώδες απ΄ όλα. :)
#3 Αγαπητή φίλη.Μια σοβαρότατη ερώτηση είναι αν περίμενες ποτέ να σου συμβεί αυτό.Το κείμενο προδίδει πως όχι.Αυτο προκάλεσε σίγουρα συθέμελα τράνταγμα. Είναι παγίδα να θεωρείς δεδομένους τους αγαπημένους σου,η συμπεριφορά σου διαφοροποιείται χωρίς να το καταλαβαίνει ίσως.Δεν είναι δικό σου το ατόπημα ή καλύτερα,δεν φταις εσύ μόνο για την ανεπιθύμητη εξέλιξη. Σαφώς και έχει και μια τιμωρητική χροιά η συμπεριφορά σου.Αν νιώθεις έτσι, καλώς πράττεις.Η κλονισμένη εμπιστοσύνη,αν αποκατασταθεί,θα χρειαστεί χρόνο για επανεπιβεβαιωση.Εσύ ,καλώς κρατάς αποστάσεις,για να κατασταλάξεις τι θες και τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις,από δω και πέρα.Η επανασύνδεσή σας θα γίνει με τους όρους σου έτσι κι αλλιώς. Όλες οι επιλογές που έχεις μπροστά σου έχουν κόστος το οποίο θα το πληρωσεις εσύ. Στάθμισε τι μετράει πιο πολύ:Αυτό που είχατε και το θες πίσω με κάποιο τρόπο,ή ότι πρόδωσε την σχέση σας;Έχει μετανιώσει όντως και γιατί;Σ αυτή την περίπτωση της μεταμέλειας ,δεν υπολογίζεται το ενδεχόμενο να χτίσετε κάτι πιο στέρεο,με νέα δεδομένα;
#4.Μα τόσες φορές τον έχεις αδειάσει τον άνθρωπο βάζοντας πάνω από τη σχέση σας τις αντιρρήσεις τρίτων και τα τυχόν κουτσομπολιά.Τι στο καλό να κάνει;Μπορεί να είσαι ακόμα το απωθημένο του,αλλά έχει και μια ζωή να ζήσει.Το παλεύει κρατώντας εις βάρος του ένα παραθυράκι ακόμα για σένα και τον κατηγορείς για ανεντιμότητα.Ναι,είναι ανέντιμος,αλλά όχι απέναντι σου.Είναι ανέντιμος απέναντι στη νέα του σχέση και την υποχρέωση στον εαυτό του να φτιάξει τη ζωή του χωρίς δράματα και ιστορίες.Μπορείς να κάνεις στην άκρη όσα σας χωρίζουν;Αλλιώς άφησε τον να βρει το δρόμο του.Αν αφήσεις την κατάσταση να σέρνεται μέχρι να αλλάξουν νοοτροπία οι γύρω σας,φοβάμαι ότι την επόμενη φορά που θα απευθυνθείς στη Λένα,θα γράφεις για το προσκλητήριο που σου έπεσε απ'τα χέρια.
#1Ερωτεύτηκες κάποιον με τον οποίο (από ό,τι συμπεραίνω από αυτά που γράφεις) δεν είχατε ερωτική σχέση. Αν όντως είναι έτσι, αυτό δεν είναι έρωτας. Δεν υφίσταται μια κοινή βάση εξέλιξης των αισθημάτων σε έρωτα, έστω και μόνο από πλευράς σου. Είναι δική σου ιδεοληψία.
Ιδεοληψία είναι σκληρή λέξη...Της άρεσε, της γεννήθηκε ερωτική επιθυμία, φλέγεται...Ο έρωτας, βέβαια, συμφωνώ απόλυτα, είναι αμφίπλευρο φαινόμενο, θέλει 2. Ψυχρολουσία...
#3.Ναι,είναι ήττα το κέρατο.Για εκείνον που το κυκλοφορεί,για εκείνον που του το στόλισε,για τη σχέση που παραπάτησε.Τον αγαπάς,γιατί αλλιώς δε θα τον κατανοούσες και θα παρέβλεπες τη μεταμέλεια του.Κάτι έχει σπάσει όμως μέσα σου και δεν κολλιέται εύκολα.Δεν ξέρω πώς γιατρεύεται ένας πληγωμένος εγωισμός,πόσο νερό σηκώνει το κρασί της αξιοπρέπειας.Όταν έχεις βάλει πλάτη για μια ομάδα και σε στέλνουν να γυαλίζεις τον πάγκο,γιατί βρέθηκε άλλο αστέρι να σκοράρει,δύσκολα δένεις τα κορδόνια σου με την ίδια διάθεση να βγεις στο χόρτο την επόμενη φορά,που θα σε χρειαστούν.Μη βιαστείς ούτε να αποχωρήσεις ούτε να ανανεώσεις το συμβόλαιο πριν να το κουβεντιάσετε.Ομάδα είσαστε.
# 3Έλεος πια με τους γάμους και το κέρατο. Ένας γάμος, σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων, εμπεριέχει την πιθανότητα παράλληλης σχέσης, είτε από τον άντρα, είτε από τη γυναίκα είτε και από τους δύο. Θέλω να πω ότι όταν πάτε και παντρεύεστε καλό θα ήταν να έχετε στο μυαλό σας ότι το ενδεχόμενο του κέρατου και υπαρκτό και πιθανό είναι. Άρα να είστε προετοιμασμένοι να το διαχειριστείτε. Να έχετε αποφασίσει από πριν τι βαθμό σημαντικότητας θα του δώσετε (ελάσσων ζήτημα, σοβαρό θέμα συζήτησης, θέμα επαναπροσδιορισμού, θέμα ορίων γάμου) και τι ρόλο θα παίξει στη σχέση σας. Πάρτε το απόφαση, κανείς δεν είναι μοναδικός, παρά μόνο για τον εαυτό του.
Η άποψή σας θα μπορούσε να τεκμηριωθεί στατιστικώς;Θα θέλατε να πείτε σε αυτούς που αποφασίζουν να παντρευτούν για τους λόγους τους,που δεν μας αφορούν εδώ καθόλου,καθ ότι είναι αυστηρά προσωπική τους επιλογή,ότι οι σχέσεις τους θα ναυαγήσουν ούτως ή άλλως λόγω απιστίας;Ενδιαφέρον.Οι δικηγόροι θα τρίβουν τα χέρια τους.
rosa,Δε χρειάζονται στατιστικές.Η απιστία δε σημαίνει αυτοδίκαια ναυάγιο της σχέσης.Ο γάμος είναι ένας θεσμός συντηρητικός και γι' αυτό αναγκάζεται να γίνει κι υποκριτής.
Φίλτατε Prince,ο γάμος σου είναι ό,τι αποφασίσεις εσύ(και ο άλλος,πάντα) ότι θα είναι.Μπορεί να γνωρίσεις κάποιον στα 16 και να διάγετε το υπόλοιπο του βίου σας μαζί,μπορεί να έχεις ανοιχτό γάμο,μπορεί να μην παντρευτείς ποτέ.Την έννοια του συντηρητικού δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο,έχει και μία σχετικότητα χωροχρονική.Αυτό που ορίζει ένας Ισπανός ως συντηρητικό δεν συμπίπτει με αυτό που θεωρεί συντηρητικό ένας Αμερικανός,ή ένας Ισλανδός.Και πάντα παίζει ρόλο η παιδεία και άπειροι άλλοι,υπολογίσιμοι παράγοντες.
@rosa nera - Είναι, γιατί το one night stand θα γίνει από σπόντα (μετά από ένα μεθύσι π.χ. ή σε μια στιγμή αδυναμίας). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο "δράστης" αθωώνεται, αλλά έχει ελπίδες να συγχωρεθεί. Με την παράλληλη σχέση ο δράστης ζει διπλή ζωή, υποκρίνεται, λέει ψέματα, το κάνει συνειδητά και είναι αμετανόηπς, και έτσι καταρρακώνει το απατηθέν πρόσωπο.
Παιδιά,ειλικρινά ορισμένες φορές αισθάνομαι τόσο μόνη εδώ,σαν την κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος(χιούμορ). Άπειρα κλισέ στην σκέψη .Άπειρα.Και δεν το γράφω πάλι για αντιπαράθεση.Εδώ υποτίθεται ότι γράφετε ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι. Τι να πω βρε παιδιά,αυτό το συμπέρασμα βγαίνει όταν διαβάζουμε τα σχόλια;Ο συντηρητισμός που διαπιστώνω με τρομάζει,γενικά μιλάω.
Haifischnet,one night stand μπορεί να συμβεί για πάρα πολλούς λόγους επίσης.Όπως και η παράλληλη σχέση.Είμαι πολύ επιφυλακτική σε αμφότερες τις περιπτώσεις,δεν βιάζομαι να αποφασίσω για λογαριασμό τρίτου,ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο εις εκ των δύο εκτροχιάστηκε,έστω και προσωρινά.Ορισμένες φορές,ούτε οι ίδιοι έχουν πλήρη συνείδηση τι κάνουν και κυρίως, γιατί.
# 4 Εφόσον έφτασε να σου προτείνει επισημοποίηση και παιδί και εσύ τον απέρριψες (και αυτό είναι σοβαρή απόρριψη), τι περίμενες; Να σέρνεται πίσω σου και να παρακαλάει; Βρήκε άλλη. Τι πιο λογικό. Πού είναι η κοροϊδία και η ανεντιμότητα; Μήπως είχες πιστέψει ότι είσαι αναντικατάστατη; Ουδείς.
#4Νομίζω ότι είναι από τους τύπους που το ξεπερνάς γρήγορα, λες πάλι καλά που έγινε νωρίς και προχωράς. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα «συμπλέγματά» του οπότε δεν με νοιάζει γιατί ένιωσες κάπως για τη διαφορά ηλικίας ή γιατί επηρεάστηκες από τρίτους. Βάση θα έδινα στο ότι ενώ είχατε μία σχέση από την οποία ο κύριος «έπαιρνε», θέλοντας και μη, σε κεράτωσε, συμβαίνει, αλλά ότι τον έσπρωξες εσύ στην άλλη; Δηλαδή κερατάς και δαρμένος; Ε όχι! Γιατί δείχνει άτομο χειριστικό, που θα πει τα πάντα για να πάρει αυτό που θέλει. Μην νιώσεις τύψεις, ενοχές ούτε στο ελάχιστο. Παρ’ το σαν μάθημα, αναρωτήσου γιατί διάλεξες ένα τέτοιο άτομο να το βάλεις στη ζωή σου και προχώρα. Εύχομαι το μέλλον να σου φέρει κάτι καλύτερο!
Η κοπέλα το λέει καθαρά: της ζήτησε να κάνουν παιδί, το σκεφτόταν και μετά από ένα μήνα τον βρήκε με την άλλη με την οποία ίσως είχε παράλληλη σχέση. Κελεπούρι δεν το συζητώ! Το καταλαβαίνω δύο άνθρωποι να μην ταιριάζουν, να έχουν κόμπλεξ, να μην γουστάρονται αρκετά αλλά δεν ζητάς από κάποιον παιδί, πας με άλλον και μετά λες ότι σε «έσπρωξε» στην απιστία. Πες τέλος και μετά πας και βγάζεις τα ματάκια σου.
#7 Από την ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση μέχρι την υπερπροστασία, γιατί νομίζω πως σε αυτό αναφέρεσαι και είναι πολύ διαδεδομένη στην ελληνική οικογένεια κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν αμέτρητα άλλα ήδη οικογένειας και τρόποι να μεγαλώσεις ένα παιδί. Για μένα μια καλή αρχή είναι να προσπαθείς να μεγαλώσεις χαρούμενους ανθρώπους με αυτοεκτίμηση, να τους ενθαρρύνεις να κάνουν πράγματα μόνοι τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα φύγουν μακριά σου και να τους διδάσκεις σωστές ηθικές αξίες.
"Υπερπροστασία" είναι ευφημισμός για συγκαλυμμένη, ίσως ούτε συνειδητή, άγρια κτητικότητα...Τα παιδιά δεν είναι κτήματα, οι γονείς είναι τροφοί - φύλακες - βάση - εφαλτήριο, για να γίνουν οι νέοι, καλύτεροι hopefully, άνθρωποι...