Στο σημερινό «Α μπα»: κατεπείγον

Στο σημερινό «Α μπα»: κατεπείγον Facebook Twitter
70

 

__________________
1.


Θέλω τόσο πολύ να ερωτευτώ και το βρίσκω τόσο δύσκολο! Δεν βρίσκω ενδιαφέρον στους γύρω μου, ούτε καν όταν πρόκειται για φίλους, απλώς συμβιβάζομαι. Δεν δέχομαι όμως να συμβιβαστώ και στον έρωτα!
Αρχικά, για να σου μιλήσω για εμένα. Είμαι κάπως κλειστός χαρακτήρας και δεν αρχίζω εύκολα συζητήσεις, δεν φοβάμαι όμως να υποστηρίξω την άποψη μου. Είμαι πολύ επίμονη και comme il faut. Η παρέα μου πιστεύει πως είμαι σαν την Elizabeth Bennet, από το Pride and Prejudice. Και δεν διαφωνώ μαζί τους. Λατρεύω τα βιβλία, είμαι witty (ελληνική λέξη για αυτό έχουμε;), έξυπνη, ευχάριστη, όμορφη (κανονικά εδώ θα έπρεπε να πω πως με θεωρούν όμορφη, να το παίξω αδιάφορη ή κάτι τέτοιο, για να μην φανώ ξιπασμένη) και ιδιαίτερη. Και πολύ ρομαντική! Δεν θέλω να είμαι με κάποιον που θεωρώ μέτριο. Θέλω να θαυμάζω τον άλλον, να είμαι ευτυχισμένη και περήφανη που βρίσκομαι δίπλα του. Θέλω να είμαι πραγματικά ερωτευμένη, δεν μου αρέσουν όμως οι καθημερινές καταστάσεις με τα δωράκια και τα σοκολατάκια και την ζήλια. Μισώ την ζήλια και πιστεύω πως όχι μόνο δεν σε κολακεύει κάποιος που σε ζηλεύει, αλλά σε υποτιμάει και δεν σε θεωρεί αξιόπιστο και έντιμο. Αν πραγματικά θες να δείξεις την αγάπη σου καν'το σωστά. Όπως ο Darcy. Μην φοβάσαι να τσαλακώσεις για λίγο την ματαιοδοξία ή την περηφάνια σου και βοήθησε τον άλλον όταν πραγματικά σε χρειάζεται. Να παραδέχεσαι τα λάθη σου, είναι εξάλλου ο μόνος τρόπος για να τα διορθώσεις.
Νοιώθω λοιπόν ιδιαίτερη και δεν θέλω να συμβιβαστώ με κάποιον μέτριο. Ίσως πρέπει βέβαια, όπως και η Lizzy να μην κρίνω τους άλλους από την πρώτη ματιά, όσες φορές όμως αφήνω τους άλλους να ανοιχτούν απογοητεύομαι. Τι να κάνω τέλος πάντων; Είναι δικό μου λάθος που δεν βρίσκω κάποιον (αξιό)λογο να ερωτευτώ;
Σε δύο χρόνια φεύγω για σπουδές και ελπίζω για κάτι καλύτερο στον έξω κόσμο, γιατί προς το παρόν ζω σε μια μικρή περιοχή.- Elizabeth

Μικρό αλεπουδάκι, ελπίζω το «σε δύο χρόνια φεύγω για σπουδές» να σημαίνει ότι τώρα είσαι 16, για να εξηγείται κάπως το σύνδρομο ιδιαιτερότητας που περνάς. Είναι συνηθισμένη παιδική αρρώστια, και τις περισσότερες φορές φεύγει χωρίς να αφήνει σημάδια.


Επειδή η ζωή θα δώσει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που ακόμα δεν είσαι σε θέση να κάνεις, μερικά σκόρπια σχόλια μόνο, που είναι αταίριαστα μεταξύ τους, οπότε τα γράφω με τυχαία σειρά.


1. Δεν είναι καθόλου comme il faut να είναι κανείς επίμονος. Οι επιμονή φέρνει τους άλλους σε δύσκολη θέση, και οι comme il faut άνθρωποι είναι αυτοί που δεν θέλουν να φέρνουν τον άλλον σε δύσκολη θέση. Ενίοτε αυτή η συμπεριφορά έχει αρνητική χροιά γιατί εμπεριέχει τον κοινωνικό συμβιβασμό, κάτι που λόγω της «ιδιαιτερότητας σου» αυτή τη στιγμή μπορείς να αντιληφθείς μόνο με αρνητικούς όρους, άλλωστε αυτό είναι και το κυρίως θέμα της ερώτησης σου. Οπότε είσαι ή επίμονη, ή comme il faut.


2. H μετάφραση της λέξης witty είναι «πνευματώδης». Για κάθε φορά που θα έχεις τέτοιου είδους απορία, σου συνιστώ να πηγαίνεις εδώ.
 

3. Η ζήλεια δεν λέει τίποτα για τον άνθρωπο που την λούζεται, παρά μόνο για αυτόν που τη νιώθει. Η ζήλεια πηγάζει από αίσθημα κατωτερότητας. Όποιος δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους, έχει πρόβλημα με τον εαυτό του. Δεν χρειάζεται να το παίρνεις προσωπικά - δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό. Οι ζηλίαρηδες ζηλεύουν σε όλες τους τις σχέσεις. Οπότε, καλώς αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να ανέχεσαι, αλλά όχι επειδή σε υποτιμά ο άλλος. Επειδή σε κάνει σάκο του μποξ για τις δικές του ανεπάρκειες.


4. Κι εμένα μου αρέσει η Τζέιν Όστιν, για την ακρίβεια είναι μια από τις αγαπημένες μου συγγραφείς. Αφού αγαπάς τα βιβλία, επέτρεψε μου να σου συστήσω την Ίντιθ Γουόρτον. Είναι διάσημη για τα Χρόνια της Αθωότητας, αλλά θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με το Το σπίτι της Ευθυμίας. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις καλύτερα την Τζέιν Όστιν. Μετά διάβασε Χένρι Τζέιμς, μετά Όσκαρ Ουάιλντ, και στο τέλος θα έχεις μια καλύτερη εικόνα της Βικτωριανής εποχής που τώρα θαυμάζεις.

__________________
2.


Αγαπητη α μπα. Σου γραφω με αφορμη το 7 ο γράμμα 2.6.2016
Μεγάλωσα σε μια πολύ μικρή κοινωνία (επαρχία οπως καταλαβαινεις) εχω βιωσει πολλα περιστατικα σεξουαλικης παρενοχλησης ως παιδί απο μεσηλικες (και οχι μονο εγω, σχεδον ολα τα κοριτσια του Δημοτικού σχολειου) το θεμα ειναι οτι καθε φορά που το λεγαμε στους μεγάλους δεν έδιναν καμια σημασία ή μας ελεγαν οτι ειναι ιδεα μας κ οτι δεν ξερουμε τι μας γινεται κ οτι ο ταδε ειναι πολυ καθωσπρέπει μήπως εμείς (τ ανηλικα ) τον προκαλεσαμε με τα ρουχα μας. Γενικα στο χωριο επικρατουσε η αποψη "οι μεγαλοι εχουν παντα δικιο" και αυτο πολλα κατακαθια τον εκμεταλλευονταν στο έπακρο. Ενας θειος μου με θωπευσε μπροστα στη γιαγια μου και στη θεια μου.αρχισα να φωναζω και να τον βρίζω κα η γιαγια μου γυρναει και μου λεει "σεβασμο στους μεγαλυτερους" (το διανοεισαι;;;;;) η θεια μου με ψιλουπερασπιστηκε και τον εκραξε αλλα αυτος ουτε ντραπηκε ουτε φανηκε ιδιαιτερα μετανιωμενος ...το περιστατικο περασε στο ντουκου. (Φαντασου εισαι η μονη στην οποια το εχω εξομολογηθει, δεν το χω πει ουτε καν στον ψυχολογο μου τοτε που εκανα ψυχανάλυση ).
Αλλο περιστατικό.
Υπηρχε ενας ανω των 40 που ειχε εμμονη με ενα κοριτσι απο Αλβανία.κατα καιρους παρενοχλουσε και αλλα κορίτσια (δημοτικου να θυμισω) αλλα τη συγκεκριμένη την ενοχλουσε συνέχεια και της μιλουσε παρα πολυ ασχημα και προστυχα κανοντας παραλληλα σεξιστικα και ρατσιστικα σχολια.Ήμασταν ολα τ παιδια μαρτυρες αυτης της συμπεριφορας. ειχαμε συσπειρωθει εναντιον του (και των ομοιων του) και τον κραζαμε και τον βριζαμε οπου τον βρίσκαμε. Οι μεγαλοι δεν εκαναν τιποτα!!!
Το θεμα ειναι οτι ενω τοτε ημουν πολυ πιο αντιδραστικη, μεγαλωνοντας αναμεσα σ αυτους τους ανθρωπους φοβαμαι οτι εχω εσωτερικευσει αυτη την απαθεια των μεγαλων και οταν καποιος με παρενοχλει παντα σκεφτομαι οτι ειναι ιδεα μου αρχικα και μετα αρνουμαι να το αναγνωρισω με αποτελεσμα να γινομαι παθητικη (μου συνεβη ενα περιστατικο στην Αθήνα, ενηληκη ουσα, και πραγματικα ειχα παγώσει κι δεν ηξερα πως να αντιδρασω) δεν θελω να ειμαι ετσι . Θελω να υπερασπιζομαι τον εαυτο μου και να αναγνωριζω αμεσως ποτε καποιος παει να με βλαψει :-(

 

Αυτό που έχεις εσωτερικεύσει δεν είναι απλή απάθεια. Είναι ένα ολόκληρο σύμπλεγμα, ένα οικοδόμημα, που καθιστά τις γυναίκες θηράματα και τους άντρες κυνηγούς. Είναι η θεωρία ότι οι γυναίκες είναι πειρασμός και οι άντρες δεν κρατιούνται όταν ερεθίζονται, και καλώς δεν κρατιούνται, άρα είναι δουλειά των γυναικών να μην προκαλούν.


Όλοι έτσι έχουμε μεγαλώσει, και είναι δική μας δουλειά να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε έτσι, άρα να αντιδρούμε έτσι όταν δεν έχουμε τον χρόνο να σκεφτούμε, είτε είμαστε άντρες, είτε είμαστε γυναίκες. Οι εμπειρίες σου έχουν επιβεβαιώσει αυτό που βλέπεις παντού, αυτό που κυριαρχεί γύρω μας. Κυριαρχεί ακόμα, αλλά αρχίζει και αλλάζει, και γι'αυτό αρχίζεις και βλέπεις το λάθος. Και μόνο ότι κάνεις αυτές τις σκέψεις δείχνει ότι αρχίζεις να αλλάζεις. Ας μην περιμένουμε θαύματα. Ας ελπίσουμε όμως ότι την επόμενη φορά θα μιλήσεις για το θέμα στον ψυχολόγο σου, αν ξαναπάς, χωρίς να φοβάσαι ότι δεν πρέπει να το πεις γιατί ό,τι έγινε ήταν δικό σου λάθος.

__________________
3.


Αμπα εδω και δυο μηνες βγαινω με καποιον, παντρεμενος χωρισμενος με δυο παιδια. (1)Το οτι πριν απο δυο εβδομαδες μου γνωρισε τα παιδια του, λεγοντας μου θελω να σε δουν, σημαινει κατι η με γνωρισε οπως γνωριζει στα παιδια του τον καθε γνωστο του; και ισως τον αλλο μηνα μπορει να τους γνωρισει μια αλλη, και τον επομενο μηνα μια αλλη; (2)Τα παιδια ειναι 8 και 9 χρονων. Οταν με συστησε στα παιδια με συστησε ως "Η Μαρια". Στην ηλικια που ειναι τα παιδια τι καταλαβαινουν οσον αφορα τι σχεση υπαρχει αναμεσα σε μενα και στον πατερα τους; οτι ειμαι η κοπελα του η απλα μια φιλη του; (Τα παιδια δεν ειδαν καποια τρυφερη κινηση αναμεσα σε μενα και στον πατερα τους.) Παντως γενικα υπαρχει καλο κλιμα μεταξυ μας, με συμπαθησαν.

(1) Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Σημαίνει ό,τι σημαίνει για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Οι δύο μήνες πάντως δεν είναι σπουδαία ένδειξη για να πιστεύεις ότι δεν το κάνει εύκολα.


(2) Τα παιδιά καταλαβαίνουν ό,τι είναι να καταλάβουν, δηλαδή όλα. Μπορεί να μην ξέρουν ακριβώς τι σχέση έχετε επειδή δεν έχουν δική τους εμπειρία από τέτοιου είδους σχέση, αλλά να είσαι σίγουρη ότι ξέρουν ότι δεν είσαι φίλη όπως η κυρία στο περίπτερο, αλλά κάτι άλλο. Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά όμως, είναι του πατέρα τους.


(3) Μην επενδύεις και κυρίως μην χρησιμοποιείς τα παιδιά για να καταλάβεις που βρίσκεσαι με αυτόν. Το καλό κλίμα είναι θετικό, αλλά μείνε εκεί.

__________________
4.


Καλή μου Αμπα. Πολλές φορές έχω διαβάσει συμβουλές σου για τη στενοχώρια και το χωρισμό. Ήθελα όμως να σε ρωτήσω και εγώ. Πριν 2 χρόνια γνώρισα κάποιον, 2 μήνες μετά τη γνωριμία βρήκε δουλειά στο εξωτερικό και έφυγε. Το προσπαθήσαμε απο απόσταση. Ήμασταν πολύ καλα. Μου πρότεινε να παω και εγώ εκεί, να συζήσουμε, δέχτηκα με μεγάλη ευτυχία και άρχισα να ψάχνω πως θα στήσω τη ζωή μου κοντά του. Εκείνη την εποχή ψαχνόμουν και για μαστερ, βρήκα λοιπόν ένα δίπλα του που μου άρεσε πολύ αν και ήταν σε διαφορετικό κλάδο απο το δικό μου. Προετοιμάστηκα, διάβασα, έδωσα εξετασεις, τις πέρασα, έγινα δεκτή, άρχισα να μεταφέρω πράγματα στο σπίτι του, έβαλε λυτούς και δεμένους να μου βρεί και part time δουλειά παράλληλη με το μάστερ για τα έξοδα μου, αν και δεν είχε πρόβλημα λέει να μου δώσει ό,τι χρειάζομαι εκείνος, χρήμματα, αγαθά, τελικά βρήκα και δουλειά. Έκανα όνειρα. Και κάποια στιγμή πριν μετακομισω επισήμως του μίλησα για το μέλλον... πως χαίρομαι που δοκιμάζουμε να ζήσουμε μαζί, πως θέλω πολύ να δουλέψει και να χτίσουμε σπίτι, οικογένεια. Και τότε έφυγε. Με συνοπτικές διαδικασίες, 4 κουβέντες όλες κι ολες, γιατί εκείνος δεν το έβλεπε έτσι λέει.. το έβλεπε για το τώρα. Δεν μπορεί να σκέφτεται το μέλλον, και δεν του βγαίνει μαζί μου. Έχασα το έδαφος κάτω απο τα πόδια μου. Και απο τότε όταν ανασαίνω πονάω στο στήθος. Νιώθω σαν να έχω ενα καρφί στην καρδιά μου, με πονάει όταν ξαπλώνω. Ούτε κοιμαμαι καλά, 4-5 ώρες κάθε βράδυ με διαλείμματα στα οποία συνήθως κλαίω. Διαβάζοντας όσα σου έγραψα σκέφτομαι οτι πολλοί θα μουν έλα μωρε βρήκες και εσύ έναν και δεν πήγαινε εκεί που θες, παλι καλα που το καταλαβες πριν μετακομίσεις κιόλας, φτηνά τη γλύτωσες. Μπορεί να είναι και έτσι. Η ερώτηση μου είναι... πως να παλέψω τη λύπη μου ωστε να μην με καταπιεί;

Εγώ λέω, αφού βρήκες ένα μεταπτυχιακό που σου αρέσει, και μάλιστα βρήκες και δουλειά, μήπως να πας; Φαντάζεσαι να γνωρίσεις στο καινούριο μέρος τον άντρα της ζωής σου; Έτσι όχι μόνο δεν θα τον κατηγορείς, αλλά θα του πεις κι ευχαριστώ από πάνω.


Λυπάμαι πολύ για το στραπάτσο, αλλά ναι, καλύτερα έτσι, παρά να το ακούς σε ξένη χώρα, χωρίς να έχεις κάπου να πας, ένα κρεβάτι για να ξαπλώσεις χωρίς αυτόν. Η λύπη παλεύεται με τον χρόνο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

__________________
5.


Αγαπημενη μου α-μπα, συγχαρητηρια για την στηλη σου.
Θα μπω κατευθειαν στο δια ταυτα.Ειμαι η Αννα και ειμαι 30. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, οι γονεις μου ειχαν προβληματικες σχεσεις με ολους τους συγγενεις κι ανυπαρκτες σχεσεις με γειτονες και φιλους. Μου απαγορευαν να φερνω φιλους/συμμαθητες στο σπιτι μας και με εμποδιζαν επιμελως να επισκεφθω σπιτια αλλων. Καθε φορα που με καλουσαν σε καποιο παρτυ γενεθλιων, ειχαν μια ετοιμη δικαιολογια για να μην παω ("εχεις διαβασμα", "δε μπορει να σε παει ο μπαμπας" κτλ). Θυμαμαι τον εαυτο μου να μεγαλωνω μεσα στη μοναξια και μεσα στην απορριψη απο τους συμμαθητες μου και να υποφερω εξαιτιας αυτης της συμπεριφορας των γονιων μου. Στα 26 μου, απεκτησα οικονομικη ανεξαρτησια κι εφυγα απο το πατρικο μου.
Κι ενιωσα την αναγκη να δημιουργησω τις κοινωνικες σχεσεις που στερηθηκα, να κανω φιλους, να νιωσω μελος μιας παρεας κτλ. Αφιερωσα πολυ χρονο,κοπο αλλα και χρημα γι'αυτο το σκοπο και βλεποντας να το καταφερνω, ενιωσα να επουλωνονται οι πληγες της μοναξιας μου.
Πριν 3 μηνες εκανα μια σχεση. Δυστυχως το αγορι μου δεν ειναι ιδιαιτερα κοινωνικο και δεν εχει πανω απο 2-3 φιλους συνολικα. Αυτους τους φιλους τους βλεπει σπανια και δε νιωθει ιδιαιτερα δεμενος μαζι τους. Κι εδω αρχιζει το προβλημα...
Το αγορι μου δυσαρεστειται οταν του πω οτι θελω να περασω ενα απογευμα με την ταδε κολλητη ή οταν του προτεινω να βγουμε καποιο αλλο βραδυ επειδη εχει γενεθλια η κουμπαρα μου. Θεωρει οτι δεν τον θεωρω αρκετα σημαντικο για ν'αφησω στην απ'εξω ολες τις κοινωνικες μου σχεσεις για χαρη του.
Εγω με τη σειρα μου του εξηγω οτι οι φιλοι που απεκτησα ειναι βαλσαμο για τη μοναξιασμενη παιδικη μου ηλικια αλλα δε με καταλαβαινει. Ουτε να βγαινουμε ολοι μαζι θελει.
Τι να κανω ρε α μπα μου???? Για δωσε καμια συμβουλη-Αννα

Αχ, Άννα. Έχεις σκεφτεί ότι επέλεξες κάποιον που μοιάζει με τους γονείς σου στο θέμα που σε πονάει πιο πολύ από όλα και θέλεις να αλλάξεις; Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά μου φαίνεται πολύ φροϋδικό για να είναι. Πιστεύεις ότι είναι πιθανό να λειτουργείς αυτοκαταστροφικά, ή ότι μέσα σου υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι που θεωρεί αυτή τη συμπεριφορά σωστή; Ή έστω, γνώριμη, και άρα σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια;


Είτε είχες αυτή την παιδική ηλικία όμως, είτε όχι, η απάντηση μου είναι μια. Τρεις μήνες δεν είναι σχέση, είναι ένα καλό χρονικό διάστημα για να ξέρεις αν είναι καλή ιδέα να μείνεις ή αν είναι καλύτερο να φύγεις. Φύγε. Άσε τον για να βρει μια που επίσης δεν έχει φίλους. Δεν πρόκειται να τον καταλάβεις ποτέ, και δεν πρόκειται να σε καταλάβει ποτέ.

Και: ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.


__________________
6.


Ρε αμπα πραγματικά σε θαυμαζω και ενστερνίζομαι τη σκέψη αου.....όμως έχω μία μικρή ένσταση...κάθε φορά που ή ερώτηση σχετίζεται με δυσλειτουργικές καταστάσεις στο οικογενειακό περιβάλλον γονείς παιδιά συμβουλεύεις να φύγουν από το σπίτι να ξεκινήσουν μονοι να ανεξαρτητοποιηθούν....και συμφώνω αλλά για ένα μεγάλο ποσοστό αυτή ή λύση είναι σχεδόν αδύνατη δεν είναι καθόλου εύκολο να μείνεις μόνος σου πρέπει να έχεις δουλειά και ή δουλειά που θα σου προσφέρει τα αναγκαία χρήματα θα σου στερισει την προσπάθεια σου να πραγματοποιήσει όνειρα και επίσεις θα σου στερισει τον χρόνο για να είσαι μόνο σου με την ισιχια σου να ζεις ...τα έξοδα έστω και μίασ τριπας είναι πολύ μεγάλα για την νεολαία σήμερα άρα πολλές φορές το γνωρίζουμε και το ποθουμε να είμαστε ανεξάρτητοι αλλά οι συγκυρίες δεν μας το επιτρέπουν....αισθάνομαι απλά ότι αυτό το προνόμιο χάθηκε για ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας και κάπου αλλού πρέπει να βρούμε την λύση εσύ τι λες?!- Εφικτό....π

Δεν αντιλέγω καθόλου ότι η ανεξαρτητοποίηση είναι πιο δύσκολη από ποτέ, ή μάλλον, πολύ πιο δύσκολη από τα χρόνια των γονιών μας, αλλά κι εσύ λες πολλά που κάνουν καμπάνες να χτυπούν. Η δουλειά που θα σου προσφέρει να αναγκαία χρήματα θα σου στερήσει την προσπάθεια σου να πραγματοποιήσεις όνειρα; Εξαρτάται από το ποια είναι αυτά τα όνειρα. Είναι να αγοράσεις αυτοκίνητο; Να ανοίξεις δική σου επιχείρηση; Το δέχομαι. Αυτά τα όνειρα όμως έχουν χρονικό όριο – ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν. Αν έχεις όνειρο να γυρίσεις τον κόσμο σε δύο χρόνια, αυτό δεν ήταν ποτέ εύκολο, δεν φταίει η κρίση.


Το «θα σου στερήσει τον χρόνο για να είσαι μόνος σου με την ησυχία σου να ζεις» δεν κατάλαβα τι σημαίνει, αλλά πολύ φοβάμαι ότι εννοείς ότι όταν είσαι με τους γονείς σου έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Μα τότε δεν ποθείς ιδιαίτερα την ανεξαρτησία σου.


Αγαπητέ φίλε ή φίλη. Είναι σχεδόν αδύνατο, ναι. Όσο δεν είναι όμως εντελώς αδύνατο, θα συνεχίζουμε να το συζητάμε.

__________________
7.


Αγαπητή Α, μπα
Είμαι 21 ετών και έχω το εξής προβλημα: δεν νοιώθω ευχαρίστηση σε οτι,δήποτε τον τελευταίο χρόνο (και βάλε). Με άλλα λόγια ότι αγαπούσα και μου άρεσε (σχολή, λογοτεχνία, η παρέα μου, ακόμα και το αγόρι μου) πλέον με κάνει να βαριέμαι και ταυτόχρονα να είμαι δυστυχισμένη. Κοιμάμαι 12-13 ώρες την ημέρα ώστε να μειώσω τις ώρες που έχω αντίληψη του πόσο βαριεστημένη και δυστυχισμένη είμαι. Προσπάθησα να βρω καινούργιες ασχολίες μπας και βρω την χαμένη μου όρεξη για ζωή αλλά μάταια. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω πλέον. Η ζωή μου φαίνεται λες και εχει χάσει κάθε νοήμα.- BoredToDespair

Δεν είναι θέμα σωστής ασχολίας. Μην προσπαθείς άλλο μόνη σου. Πήγαινε αμέσως σε έναν ψυχίατρο ή σε έναν ψυχολόγο. Α-με-σως.


70

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
2.Κάθε φορά που διαβάζω τέτοιες εξιστορήσεις εμπειριών από survivors σεξουαλικής παρενόχλησης νιώθω ένα εντελώς αποκαρδιωτικό συναίσθημα. Απόγνωση μαζί με θυμό και αηδία. Όχι μόνο για το γεγονός όσο για την άθλια στάση της κοινωνίας απέναντί τους. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να κρύβονται όλα με τόση άνεση κάτω από το βρώμικο χαλί που λέγεται ελληνική επαρχία. Ή μήπως δεν είναι μόνο στην επαρχία που συμβαίνουν αυτά.Μου περνάει από το μυαλό και κάτι άλλο. Αν δεν υπήρχε το ίντερνετ πόσες τέτοιες ιστορίες θα ξέραμε? Δεν θέλω ούτε να θυμηθώ πόσες ιστορίες παρόμοιες ή και χειρότερες έχω διαβάσει να συμβαίνουν - από τα ελληνικά ΑΕΙ και σχολεία μέχρι τα campuses στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, όπου η σεξιστική νοοτροπία καλά κρατεί.Εν πάσει περιπτώση σου αξίζουν συγχαρητήρια για το γεγονός οτι δεν σώπασες. Ελπίζω να ακολουθούν κι άλλοι το παράδειγμά σου που είναι υπόδειγμα θάρρους και δύναμης. :)
Πολύ σωστό το σχόλιό σου για το ίντερνετ. Εξαιτίας αυτού (αλλά και των άλλων ΜΜΕ που, τα περισσότερα, έχουν λιγότερο από έναν αιώνα ζωής) πολλοί βγάζουν το εντελώς λάθος συμπέρασμα ότι "πάει, χάλασε ο κόσμος" ενώ ο κόσμος είναι ίδιος ή και καλύτερος. Απλώς πλέον μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ενώ πριν μέναμε στο μικρό ιδεατό μας σύμπαν.
#1,Elizabeth, Ταυτίσθηκες με την Elizabeth Bennett, την αγαπημένη ρομαντική ηρωίδα της Jane Austen...Αυτό συμβαίνει κατά κόρον εδώ και 200 χρόνια κι είναι στον πυρήνα της διαχρονικής επιτυχίας της novel - magnus opus της πολύ αγαπημένης Jane...Πρόκειται, όμως, όπως καταλαβαίνεις, για την προβολή στο χαρτί(και την οθόνη στη συνέχεια, μικρή και μεγάλη) μιας πολύ όμορφης αλλά υπερβολικά ρομαντικής φαντασίωσης της Austen, δικής σου κι υπερπληθώρας, διαχρονικά, γυναικών(κάθε ηλικίας) αλλά κι αντρών...For my part, ποτέ δεν ταυτίσθηκα με τη Lizzy, πάντα έβλεπα τον εαυτό μου ως Mr Darcy, κι εγώ, όμως, έψαχνα έναν άλλον Mr Darcy...γεγονός που μ' οδήγησε να ερωτεύομαι λάθος άντρες "κολλεγιακού" στιλ, απόλυτα κακομαθημένους λόγω προσόντων βιτρίνας, για να μην πω ψωνισμένους - ακόμη και τώρα έχω, καταρχήν, ένα soft spot για τέτοιους "φανταχτερούς" γκόμενους, μου κάνουν κούκου - και ν' απογοητεύομαι που δεν ανταποκρίνονταν στο...αρχέτυπο(πρέπει να' ναι και καλά παιδιά...). Για μένα είναι πιο εύκολο γιατί μου μένει ο εαυτός μου ως Mr Darcy και συνεχίζω...Εσύ, όμως; Η Jane πολύ περισσότερο, που πέθανε μόνη και spinster; Πόσες/οι και ποιες/οι βρίσκουν τον πάρα πολύ καλό γαμπρό και τον τρυφερό άντρα-εραστή-σύντροφο, 2 σε 1, τον Mr Right; Εδώ να υπενθυμίσουμε-διευκρινίσουμε ότι ο Mr Darcy με 10.000 λίρες το χρόνο και τεράστια ακίνητη περιουσία(Pemberley) ήταν - αν κι άτιτλος - πάμπλουτος και για τότε και με τα σημερινά δεδομένα...Υπερπολύφερνος γαμπρός για μια απλή κοπέλα της διπλανής πόρτας...Σύνδρομο Σταχτοπούτας...Κι η πολύ επιτυχημένη μίνι-σειρά του BBC με Jennifer Ehle και Colin Firth χρησιμοποίησε ως Pemberley ένα φανταστικό estate μ'υπέροχα grounds, νομίζω το seat of the Dukes of Devonshire...κρέμα...reality bites
Τι ακριβώς περιμένεις από τα σχόλια; Είναι σοκαριστικό το ότι ακόμα συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Είμαι 40+ και αντιμετώπισα 2 φορές τέτοια παρενόχληση από καθηγητές μου όταν ήμουν στο λύκειο, ο ένας δε ήταν psycho τελείως. Δεν ήξερα, δεν τολμούσα να πω κάτι σε κανέναν. Η κοπέλα το αναγνωρίζει, τολμά να αντιδράσει ούσα μικρή και ελπίζω εν καιρώ και ως ενήλικη να σταματήσει να φοβάται. Πρέπει να συμβάλλουμε όλοι , τουλάχιστον όσοι αντιλαμβανόμαστε το λάθος. Επανέρχομαι, τι σχόλια περιμένεις;
@ φατσούλαΜακάρι να ήταν τρολιά. Δυστυχώς οι περισσότερες γυναίκες έχουμε πέσει θύμα παρενόχλησης (κι εγώ μέσα) και καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι λέει η κοπέλα. Είναι πολύ επώδυνο να περνάς κάτι τέτοιο και οι γονείς να μην σε πιστεύουν ή να το περνάνε στο ντούκου.
Απλά απάντησα το τι κατάλαβα εγώ ότι εννοούσε ο σταδαίος, μιας και μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια, ίσως και για να μην αναλωθεί εκεί η συζήτηση ενώ το θέμα είναι πράγματι σοβαρό.
#4Πολύ με στεναχώρησε η ιστορία σου. Ο τύπος σου έδωσε χτύπημα κάτω από τη ζώνη, είναι απαράδεκτος.Λέμε πάντα μην κοιτάς τα λόγια, κοίτα τις πράξεις. Οι πράξεις του έδειχναν ξεκάθαρη δέσμευση, κατά τη γνώμη μου. Δεν ζητάς από την κοπέλα σου να μετακομίσει σπίτι σου στο εξωτερικό, με πρόθεση να τη βοηθάς και οικονομικά αν χρειαστεί, με διάθεση ας το πάμε όσο περνάμε καλά, αλλά δεν σε βλέπω σοβαρά. Είναι παράλογο. Εδώ αλλάζεις όλη σου τη ζωή. Είναι πολύ σοβαρό να συζήσεις με κάποιον, ειδικά αφήνοντας τη χώρα, την οικογένεια και τους φίλους σου για να το πετύχεις αυτό. Αυτά τα γράφω για να μην νιώθεις ότι παρερμήνευσες. Αυτός είναι αναξιόπιστος.Στο προκείμενο, είναι πολύ ωραία ιδέα να κάνεις αυτή τη μετακόμιση ούτως ή άλλως. Εναλλακτικά, μένεις εδώ και το ξεπερνάς σιγά σιγά με τη βοήθεια των φίλων σου και κάποια στιγμή θα εμφανιστεί το 10 το καλό. Πολύ λυπάμαι πάντως, σου τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια σου κι έχεις δίκιο να αισθάνεσαι μετέωρη. Καλό κουράγιο, θα περάσει.
Πραγματικά θα έπρεπε να πάει! Είναι πολύ πιο δυνατή απ' όσο πιστεύει: κατάφερε και βρήκε μεταπτυχιακό και δουλειά, μπορεί να σταθεί στα πόδια της κι αυτός να μείνει στην ιστορία ως ο καταλύτης για ένα υπέροχο και συναρπαστικό κεφάλαιο στη ζωή της! (και το τερατάκι μέσα μου λέει και να του το τρίψει και στη μούρη ότι δεν πτοήθηκε απ'τη χυλόπιτα!)
Αχ, κορίτσια, δεν προσέχετε τι διαβάζετε. Ο άνθρωπος της πρότεινε να πάει και αυτή "δέχτηκε με μεγάλη ευτυχία" και χάλασε τον κόσμο να ψάχνει μεταπτυχιακά κλπ. Δεν της έκανε πρόταση γάμου. Μια πρόταση να πάει στο εξωτερικό της έκανε. Κι αυτή, τσουπ, ήθελε να εμφανιστεί με σπίτι και παιδιά προεξοφλημένα. Πρόβαλε όλο της το μέλλον σε μια απλή πρόταση. Αυτά κάνετε και μετά φταίνε οι άντρες που σας παρατάνε. Είναι το αντίστοιχης κατηγορίας λάθος που κάνουν οι άντρες όταν θεωρούν ότι επειδή του μιλάς σημαίνει ότι θα κάνεις και σεξ μαζί τους.
Πάντως δεν την κέρασε και καφέ στο αναψυκτήριο της γειτονιάς. Γιατί υποβιβάζεται η σοβαρότητα της αλλαγής που της προτάθηκε;Κάθε μέρα,με τον καθένα μετακομιζουμε στο εξωτερικό;(ούτε στο εσωτερικό).Αυτή επιτάχυνε τις εξελίξεις που είχε οργώσει στο μυαλό της, το είπε και αυτός αποχώρησε.Φταίνε αμφότεροι.
Mentor, μην το λες σα να της πρότεινε 3ήμερο στην Αράχοβα κι εκείνη εμφανίστηκε με νυφικό.α. Της είπε να συζήσουν β. σε άλλη χώρα γ. σκοτώθηκε να της βρει δουλειά εκεί & δ. παράλληλα προσφέρθηκε να της καλύπτει τα έσοδα. Ναι, εγώ στη θέση της δεν θα πετούσα τη λέξη "οικογένεια" αλλά αυτά δεν είναι και νόμος.Υπάρχουν άλλοι που αν περιμένεις 1 χρόνο για να τους αποκαλύψεις ότι (δεν) θες/ (δεν) μπορείς να κάνεις πχ. παιδιά σου λένε ότι τους εξαπάτησες. Καλύτερα που του το είπε, να ξέρουν κι οι δυο πού οδεύουν. Ούτε αυτόν κατηγορώ ουσιαστικά, καλύτερα που ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Αλλά δεν θα την βγάλω και τρελή.Για την παρομοίωση που έκανες, αν προτείνω σε κάποιον να έρθει σπίτι μου, τον ρωτήσω ποια μεριά του κρεβατιού προτιμάει, τι πρωινό του αρέσει και μήπως τυχαίνει να είναι αλλεργικός στο λάτεξ, ε δεν θα τον βγάλω και τρελό αν έχει προσδοκίες για σεξ. Γιατί για τέτοια αντιστοιχία μιλάμε.
Της πρότεινε να πάει μαζί του στο εξωτερικό και να της καλύπτει έξοδα διαβίωσης. Ναι, δεν έταξε γάμο και παιδιά, όμως γιατί να καλύψει κανείς έξοδα διαβίωσης ενός ατόμου που απλά περνάνε καλά? Δεν υποβαθμίζω το γεγονός ότι και η κοπέλα ενθουσιάστηκε μέσα σε 2 μήνες, παρα ταύτα οι κινήσεις του πρώην πλέον δείχνανε ότι επιθυμεί να πορευτούν μαζί για κάποιο διάστημα.
Ναι, δεν έταξε γάμο και παιδιά, όμως γιατί να καλύψει κανείς έξοδα διαβίωσης ενός ατόμου που απλά περνάνε καλά? Πηγή: www.lifo.grΑ. Επειδή θέλει να κάνει παιδιά μαζί της.Β. Για να τη στηρίξει μέχρι να βρει δουλειά.Για την παρομοίωση που έκανες, αν προτείνω σε κάποιον να έρθει σπίτι μου, τον ρωτήσω ποια μεριά του κρεβατιού προτιμάει, τι πρωινό του αρέσει και μήπως τυχαίνει να είναι αλλεργικός στο λάτεξ, ε δεν θα τον βγάλω και τρελό αν έχει προσδοκίες για σεξ. Πηγή: www.lifo.grΤελικά πάει σπίτι της και της προτείνει να κάνουνε σεξ. Τσάρλυ Μπράουν: Αυτός της το πρότεινε.
Είμαι η κοπέλα της ερώτησης 4.Απαντάω εδώ στα όσα διάβασα στα σχόλια, μιας και έχει τις περισσότερες αναφορές στην ερώτηση μου, η οποία πραγματικά είχε κάποια κενά τωρα που την ξαναδιαβαζω.Είμαι 28 χρονών. Εκείνος 31.Για όσους δεν διάβασαν προσεκτικά την ερώτηση δεν ήμουν στη σχέση αυτή 2 μήνες αλλά 2 χρόνια. Στους 2 μήνες γνωριμίας(και αρχής της σχέσης) ο πρώην φίλος μου έφυγε για ένα μικρό διάστημα αρχικά για δουλειά και στην πορεία έγινε μόνιμο. Βρισκόμασταν κάθε μήνα. Είχα πολύ στενές σχέσεις με την οικογένεια του, τους γονείς, τα αδέρφια τα ανίψια, όλους. Εκείνος είχε πιο χαλαρούς δεσμούς με τη δική μου, όμως ήταν γνωστό σε όλους πως ήμασταν μαζί. Στις φορές που επισκεπτόμασταν μαζί την οικογένεια του τον άκουγα να τους μιλά για τα μελλοντικά μας σχέδια, πηγαίναμε και 3ημερα με την οικογένεια του, τέτοια φάση. Η απόφαση του να συζήσουμε πάρθηκε μετά τον πρώτο χρόνο της σχέσης. Εγώ εδώ, στην Ελλάδα έχω την τύχη να μην είμαι άνεργη και ήταν δική μου επιθυμία και όρος να έχω κάποια ενασχόληση(σπουδές, εργασία) όταν πάω να ζήσω μαζί του,δεν ήθελα να γίνω νοικοκυρά στο σπίτι, παρ όλο που εκείνος επανειλημμένα τόνιζε πως έβγαζε αρκετά ώστε να ζήσουμε χωρίς να χρειαστεί να δουλέψω.Έτσι ξεκίνησε να μου ψάχνει τη δουλειά. Οπότε όχι, δεν χρησιμοποίησα το μεταπτυχιακό σαν δικαιολογία για να είμαι κοντά σε έναν άντρα. Ήμουν όμως διατιθεμένη να αλλάξω την ζωή μου για εκείνον που θεωρούσα ως άνθρωπο μου.Έγραψα αυτή την ερώτηση σε μια περίοδο που πονούσα πάρα πολύ. Τώρα είναι όλο πολύ διαφορετικά.Σιγά σιγά είμαι πολύ καλύτερα, και ευχαριστώ πολύ όλους όσους έγραψαν λόγια κατανόησης και στήριξης και την Αμπα φυσικά. Εκείνο που αποκόμισα από την εμπειρία μου αυτή είναι πως με τον καιρό όλα περνάνε, ειδικά αν η οικογένεια και οι φίλοι σε στηρίξουν.Για την ιστορία, επικοινώνησε πολλές φορές μαζί μου και μου εξήγησε πως ήθελε να είμαστε μαζί για το τώρα και ακόμη το θέλει,πως περνάει καλά μαζί μου και πως όλα αυτά με την δέσμευση και την συμβίωση είναι απλώς μια εικόνα που ήθελε να παρουσιάσει στους γονείς ώστε να δεχτούν οτι έχει σχέση με απόσταση και κάνει ταξίδια και έξοδα για εκείνη για να μην τρώει γκρίνια,και πως θέλει να μείνει μακριά απο παιδιά και οικογένειες και στην πραγματικότητα δεν θέλει να δεσμευτεί σε τίποτα μακροχρόνια γιατί είναι ακόμη πολύ μικρός(δικά του λόγια)Επίσης, μέσα στην αναμπουμπούλα έκανα και κάτι σωστό, δεν άφησα τελικά τη δουλεία μου. Πριν μια εβδομάδα η εταιρία μου ενέκρινε υποτροφία για μάστερ στην Ελλάδα. Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια
Κοπέλα της 4, χαίρομαι πάρα πολύ για την εξέλιξη της ιστορίας! Πρώτ'απ'όλα που δεν άφησες να σε πάρει από κάτω μια ερωτική ιστορία, κι επίσης που εξελίχθηκαν όλα καλά στον επαγγελματικό/εκπαιδευτικό τομέα! (Να κάνετε follow up βρε παιδιά, συχνά είναι πολύ ανακουφιστικά αυτά που διαβάζουμε.)Νομίζω ότι τώρα που ξέρουμε ότι επρόκειτο για σχέση 2 ετών, ανάμεσα σε ανθρώπους γύρω στα 30, που ο άλλος της πρότεινε μάλιστα να μείνει άεργη και να τη συντηρεί, όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να την βγάλει κανείς τρελή ΟΥΤΕ πιεστική, αλλά εγώ τουλάχιστον θα βγάλω αυτόν εντελώς αλλοπρόσαλλο (ενώ είχα κάθε διάθεση να τον δικαιολογήσω).Υ.Γ. Mentor, νομίζω πως η Τσάρλυ Μπράουν απέδειξε ότι μια χαρά προσέχει τι διαβάζει, και κατάλαβε πολύ καλά ότι δυο μήνες δεν ήταν το συνολικό διάστημα της σχέσης. Για το ότι δεν φαντάστηκες ότι θα έφτανε και τα δυο χρόνια δεν σε αδικώ, αλλά...
Αγαπητή φίλη.Σου εύχομαι να ορθοποδήσεις πλήρως και πολύ σύντομα.Ο φίλος σου δεν ήταν και η ενσάρκωση της ισορροπίας επί της γης.Από αυτή την άποψη να χαίρεσαι που έληξε.Το μάστερ θα σου απορροφήσει αρκετό ελεύθερο χρόνο και θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις γενικώς.Να μην στενοχωριέσαι και να πιστέψεις ότι ο επόμενος θα είναι καλύτερος, πιο ώριμος,λιγότερο ανασφαλής και πιο έξυπνος.Δεν ήταν απαραίτητο να γίνει τέτοια ανακατωσούρα για να συνειδητοποιήσει αυτός οτι δεν ξέρει τι θέλει και τι του γίνεται(άσε τι λέει,άλλη ιστορία είναι αυτό).Να είσαι πολύ καλά και να περάσεις ένα δημιουργικό, γόνιμο χειμώνα.Θα έρθει και η επόμενη σχέση πριν το καταλάβεις καλά καλά.
@κοπελα της ερώτησης #4: Χάρηκα πολύ,αν και δεν σε ξέρω, για την πορεία σου μετά την υποβολή της ερώτησης. Θα ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη που παρανόησα και νόμιζα ότι ήσασταν 2 μήνες μαζί συνολικά. Προφανώς και ήταν λογικό τελικά να κανεις όνειρα για κοινή ζωή,οικογένεια κ.λ.π. Πάλι όμως θα μπορούσα να καταλάβω κάποιον που δεν θα είχε σχέδια για γάμους κ παιδιά και θα έφευγε για αυτό το λόγο (αν και αυτά τα πράγματα τα ξεκαθαρίζεις απο νωρίς).Απο αυτά που είπες όμως τωρα αυτός μου φαίνεται εντελώς παράλογος που αρνείται ακόμα και το ενδεχόμενο μακροχρόνιας σχέσης μετά απο δυο χρόνια σχέσης και πρότασης μετακόμισης σου εκεί.Άλλο μακροχρόνια σχέση και άλλο γάμος και παιδια.Λογικο να μην θέλει το δεύτερο (δεν είναι όλοι για οικογένειες) αλλα εντελώς άκυρο να κανει πίσω στο πρώτο τη στιγμή που περίμενε να μετακομίσεις εκεί (λες και θα πήγαινες εκεί για δυο μήνες). Πάντως ,εμμένω στην άποψη ότι δεν αξίζει να θυσιαζόμαστε για κανέναν και ελπίζω αν πήγαινες,να πήγαινες πρώτα για τις σπουδές και το μέλλον σου κ μετά για εκείνον.Απο την πορεία σου εδώ φαίνεσαι ένας έξυπνος και ανεξάρτητος άνθρωπος που μπορει να σταθεί μόνος του σε όλους τους τομείς (επαγγελματικά,συναισθηματικά κλπ).
Δεν είναι πλήρης η πληροφόρηση, δεν μπορούμε να ξέρουμε την παραμικρή λεπτομέρεια των συζητήσεων που έκαναν και των πλάνων που κατέστρωναν για την συμβίωσή τους στην ξένη χώρα. Δεν μπορεί να παραμυθιάστηκε τόσο πολύ η κοπέλα.Όσο για τον συσχετισμό με το "επειδή του μιλάς σημαίνει ότι θα κάνεις σεξ", είναι λίγο τραβηγμένος. Άλλο του μιλάς, άλλο τον βάζεις μέσα στο σπίτι (δηλαδή, και στο σπίτι να τον βάλεις, μπορεί να είναι για έναν καφέ ή για να παίξετε μπιρίμπα, αρκεί να το ξεκαθαρίσεις).
Κορίτσια, αυτό που έκανε είναι πίεση. Δεν μπορεί να το παίζει δράμα και ότι την παράτησε στα ξαφνικά, ενώ έχει καθορίσει το μέλλον του, και το μέλλον της σχέσης στο μυαλό της όπως τα θέλει. Και μάλιστα με μόνο δύο μήνες σχέσης. Και, ναι, Ιρις, μπορεί να σκεφτώ ότι το πράγμα πάει για σεξ, αλλά δεν θα πάρω δεδομένο πώς θα παίρνω το πρωινό μου τα επόμενα χρόνια μαζί του, ούτε θα κλαίω που αν του το ανακοινώσω ως δεδομένο αυτός θα ακυρώσει την πρόσκληση.
Physicist, ναι θα της κάλυπτε τα έξοδα προφανώς γιατί μπορούσε, για να περνάνε καλά και ναι για να πορευτούν για κάποιο διάστημα μαζί. Αυτό σημαίνει αυτό που είναι. Δεν σημαίνει κάτι άλλο. Κάτι έξτρα. Το άλλο το βλέπεις αφού περάσει αυτό το διάστημα, και είναι κάτι που μπορεί να συμβεί ή όχι.
Ρε συ Μέντορα επιμένεις να μην καταλαβαίνεις. Δεν ήταν 2 μήνες μαζί. Ήταν 2 μηνες μαζί στην Ελλάδα, και μετά για κάποιο χρονικό διάστημα το οποίο συμπεριελαμβανε ολόκληρη προετοιμασία για μάστερ, συνεπώς εύλογο θα έλεγα.(εδώ απαντώ και στην still-dreaming σε παραπάνω σχόλιο)Συμφωνώ πως δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί μια σχέση, εξάλλου δεν υπογράφει κανένας συμβόλαιο μονιμότητας όταν τις κάνει. Άλλο όμως αυτό και άλλο το ότι ο φίλος της κοπέλας ήξερε εξ' αρχής ότι δεν την θέλει για κάτι παραπάνω. Ακριβώς εδώ είναι και η ένστασή μου:Δεν προτείνεις στην άλλη να αφήσει τη ζωή της(την όποια ζωή μπορεί να έχει), να ΣΥΖΗΣΕΤΕ και -αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά- να αλλάξει ΧΩΡΑ(!) ενώ ξέρεις πως δεν ενδιαφέρεσαι τόσο (χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζεις τα όριά σου εξ' αρχής) και το παράλογο να είναι το γεγονός ότι η κοπέλα περίμενε άλλα. Στην τελική αυτός το πρότεινε
#5Το δουλεψες, το κατάφερες - αξίζει να σε ρίξει πίσω το συγκεκριμένο άτομο; Τι πιστεύεις μπορεί να σου προσφέρει αντί για τους φίλους σου; Πίστεψε με, τίποτα που να αναπληρώνει επάξια αυτό που θα σου στερήσει. Αυτά τα χουγια επίσης χειροτερευουν, όσο μεγαλώνουμε. Όπως λέει και η Αμπα - μακριά και αλαργα.
#6 "για να είσαι μόνο σου με την ισιχια σου να ζεις" Σχεδόν όλοι κάνουμε ορθογραφικά λάθη, και το κείμενο εδώ είναι γεμάτο, αλλά εδώ το τερματίζει. Η "ησυχία του" κάνει υπερβολικό θορύβο(Όπως πάντα οι απαντήσεις σε αυτή την αγαπημένη στήλη μοναδικές. Ο χρόνος την κάνει όλο και καλύτερη)
# 4Γιατί έκανες τόσους απανωτούς συνειρμούς και παραδοχές από ένα απλό γεγονός (ότι ήθελε να είστε μαζί); Εσύ πήγες και σκέφτηκες, γάμους, σπίτια, παιδιά (και του το είπες κιόλας) κι ακόμα δεν είχατε καλά καλά σχέση από κοντά. Έτσι όπως τα γράφεις φαίνεσαι να ήσουν έτοιμη να αγκιστρωθείς επάνω του και μάλιστα το είχες και σίγουρο. Λογικό να φύγει ο άνθρωπος.
Με συγχωρείς πολύ ο τυπάς της ζήτησε να αλλάξει χώρα για χάρη του. Αυτά είναι σοβαρά πράγματα. Τι άλλο να καταλάβει η κοπέλα δηλαδή; Ηταν μαζί 2 μήνες, ήταν μετά μαζί από απόσταση, έβαλε λυτούς και δεμένους για να της βρει δουλεια, απλώς όταν άκουσε για ευθύνες (σπίτι, οικογένεια) αποφάσισε ότι δεν...Δικαίωμά του, αλλά όχι ότι και η κοπελα ήταν παράλογη επειδή νόμισε διαφορα. Ασε που δεν ξέρουμε τι είχαν συζητήσει μεταξύ τους... Ειδικά αν δεν προκειται για τίποτε 20χρονους, αλλά ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας τότε είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματαΠάντως φίλη #4 το μαστερ στο εξωτερικό και δουλειά ακούγεται πολύ δελεαστική προοπτική!
Η κοπέλα κατάλαβε αυτό που ήθελε και ήλπιζε η ίδια. Πως γίνεται πάντα η ερμηνεία να ταυτίζεται απόλυτα με τα θέλω της "κοπέλας"; Γιατί δε ρωτάτε ρε παιδιά; Γιατί απλά καταλαβαίνετε από τα συμφραζόμενα; Ρώτα πουλάκι μου, θες να έρθω στα εξωτερικά να βρω και δουλειά για να μη σε επιβαρύνω και αυτό σημαίνει πως θα ζήσουμε μαζί θα παντρευτούμε και θα κάνουμε 3 παιδιά Ή όχι; Τι όχι; Α ευχαριστώ δε θα πάρω...απλό είναι. Νομίζω πως οι ερωτήσεις που δε γίνονται, δε γίνονται γιατί φοβάστε για τις απαντήσεις κατά βάθος.
Όπως λέτε και εσείς, ήταν δύο μήνες μαζί!Ποιος λογικός άνθρωπος σκέφτεται γάμους, οικογένειες και σπίτια απο τους δυο μήνες; Λογικό να τρόμαξε ο άνθρωπος.Την ήθελε και χάρηκε που μπορούσε η κοπελα να πραγματοποιήσει τους στόχους της κοντά του αλλα αυτό απέχει απο κάθε σκέψη για μελλοντική κοινή ζωή,ούτε καν για γάμο.Αφηστε κιόλας που του έδειξε ότι παει εκεί,οχι για τις σπουδές της αλλα μόνο και μόνο για αυτόν και τον μελλοντικό τους γάμο!Αν γνώριζα ενα αγόρι που μου αρέσει και ενώ του έδειχνα ότι θα ήθελα απλα να αρχίσουμε κάτι ,αυτός έκανε όνειρα για γάμους,θα το έληγα με συνοπτικές διαδικασίες. Γιατί να κοροϊδέψω έναν άνθρωπο που έχει άλλους στόχους απο εμένα; Αυτό σκέφτηκε και εκείνος φαντάζομαι. Ωστόσο, συμφωνώ με αυτό που απευθύνετε στην κοπελα στο τέλος.Να παει και να κανει το μεταπτυχιακό για τον εαυτό της και το δικό της μέλλον.Θα καταλάβει ότι συναισθηματικά δεν έχει ανάγκη απο κανέναν και ότι δε θα χαλάσει τους στόχους της επειδή δεν της έκατσε ένας έρωτας. Αν μείνει,θα το μετανιώσει..
Αγαπητή BoredToDespair της ερώτησης 7, μου είχε συμβεί ακριβώς το ίδιο πράγμα στην ίδια περίπου ηλικία. Εννοείται ότι θα σου κάνει καλό ο ψυχολόγος αλλά υπάρχει και η περίπτωση να υπολειτουργεί ο θυρεοειδής σου και αυτό να σου δημιουργεί την υπνηλία και την κατάθλιψη. Τα παραπάνω συμπτώματα είναι από τα πιο συνηθισμένα και ακριβώς επειδή είναι αρκετά γενικά περνάνε απαρατήρητα. Οπότε πέρνα και από έναν παθολόγο για καλό και για κακό.
Επειδή αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα θα έλεγα όχι παθολόγο αλλά ενδοκρινολόγο και μάλιστα καλό.Γιατι κι εγώ εξαιτίας του θυροειδή αλλά κάποιων αλλων ορμονικών προβλημάτων ένιωθα έτσι αλλά με την κατάλληλη αγωγή άρχισα να συνέρχομαι.
Σωστό, όπως και η βιταμίνη β12 όταν είναι μειωμένη, έχει παρόμοια συμπτώματα. Ο ενδοκρινολόγος σίγουρα θα την παραπέμψει, καλύτερα από εμάς, αλλά ας έχει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά η κοπέλα. Αν δεν είναι οργανικό, τότε θα ήταν χρήσιμος και ο ψυχολόγος.
Είχα ακριβώς το ίδιο θέμα! Είναι πολύ σημαντικό να είναι καλός ο ενδοκρινολόγος βέβαια. Μετά από έναν χρόνο αγωγής για υποκλινικό υποθυροειδισμό, ενώ μου φύγαν τα συμπτώματα κούρασης και κατάθλιψης, είχα μια φοβερή υπερένταση. Αποφάσισα να πάρω και μια δεύτερη άποψη λοιπόν, κι έπεσα σε μια γιατρό που μου είπε ότι κατάθλιψη λογικά θα είχα λόγω κάποιας ερωτικής απογοήτευσης, ότι δεν έχω απολύτως τίποτα κι απλά αυθυποβάλομαι λόγω συμπτωμάτων που διαβάζω στο ίντερνετ (??) κι ουσιαστικά δεν με πίστευε. Τέλοσπαντων γιατρός είναι λέω, αγενέστατη, αλλά κάτι θα ξέρει και σταματάω τα χάπια. Και φυσικά έναν μήνα μετά, TSH στα ύψη, κατάθλιψη, κούραση και όρεξη για τίποτα. Πήρα και μια τρίτη άποψη, συνέχισα την αγωγή (με χαμηλότερη δόση) και όλα μια χαρά τώρα. Αλλά ακόμα το σκέφτομαι και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι...
#5 Όντως μπράβο σου, και όντως δε βλέπω μέλλον με αυτόν τον άνθρωπο. Μπορεί να μην είναι κακός ή καταπιεστικός, απλώς μοναχικός/μονόχνοτος, αλλά όπως και να'χει δεν ταιριάζετε σε έναν πολύ σημαντικό τομέα. Το πόση κοινωνική ζωή θέλει να έχει κάποιος ανήκει στην ίδια κατηγορία με το πώς φέρεται στα οικονομικά: επηρεάζει δραστικά την καθημερινότητά σας. Υπάρχουν ζευγάρια που έχουν ακόμη και τεράστιες πχ. πολιτικο-θρησκευτικές διαφορές, αλλά τους ενώνουν τα κοινά τους χούγια στην καθημερινότητα.Εξάλλου θα ήταν κρίμα να καταπιέσεις την ανάγκη να περνάς χρόνο με φίλους ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν το χρόνιο απωθημένο σου, και ήσουν απλώς ένας κοινωνικός άνθρωπος όπως τόσοι άλλοι.