ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχει σημασία τι λες αλλά πώς εκφράζεις.Θα μπορούσες να χτυπήσεις φιλικά στην πλάτη,κάποιον που συμπαθείς.Αν ανταποκριθεί,συνεχίζεις.Δεν αγγιζόμαστε σήμερα και αυτό αποξενώνει.Όπως νοιώθεις εσύ νοιώθουν και οι άλλοι,απλά προσπαθούν να το κρύψουν.Η αληθινή φιλία είναι σπάνια.Οσο μεγαλώνεις,γνώριζε τον εαυτό σου και μέσω αυτού θα γνωρίσεις και τους άλλους.Φιλιά!

Μακαρι να μπορουμε να προσφερουμε κατι χρησιμο οταν κι αν μπορουμε.Αν δεν το γνωριζεις θα προτεινα να κανεις το τεστ προσωπικοτητας Myers Briggs . Υπαρχει δωρεαν στο δικτυο και τα αποτελεσματα μπορει να σε βοηθησουν να κατανοησεις καλυτερα τον εαυτο σου (πχ. Η εσωστρεφεια ειναι βασικο ανθρωπινο χαρακτηριστικο, οχι ελλατωμα που χρηζει διορθωσης).Επιπλεον μιας και το θεμα που σου δημιουργει "αδυναμια" ειναι η κοινωνικοποιηση, ενδεχομενως κι εκει να βοηθηθεις με τις κατευθυνσεις που θα παρεις. Το χρησιμοποιουν και για επαγγελματικο προσανατολισμο, για πολλα.Σκεψου οτι εισαι ακομα εφηβη κι οτι ο προσθιος λοβος του εγκεφαλου ακομα δεν εχει ολοκληρωσει την αναπτυξη του (αυτο συμβαινει συμφωνα μα νεοτερες μελετες στα 25) οποτε η γνωμη και κριση των αλλων σε επηρρεαζει περισσοτερο απο οτι αργοτερα.Μην αγχωνεσαι, δεν εισαι μονη..

Το μεγαλύτερο λάθος σε τέτοια ηλικία δεν είναι να παν σε ψυχολόγο, υπάρχουν περιπτωσεις που οντως χρειάζονται αλλά τις βγάζω αυτές. Δεν θα το συνιστούσα γιατι το μεγαλύτερο ποσοστό θέλουν να βγάλουν χρήματα και δεν κάνουν την δουλειά τους. Άμα έχεις ψυχολογικά που στην ουσία είναι φόβοι, η μόνη λύση είναι να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Αφού έκανες την προσπάθεια αυτό είναι το καλύτερο και μπράβο σου. Αλλά να ξες ότι όταν είναι να αλλάξεις κάτι απο τον τρόπο ζωής σου (η συνήθεια δηλδη) είναι δύσκολο πολλές φορές και μπορεί να πάρει χρόνο και αρκετές φορές μέχρι να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να απογοητεύεσαι κάθε φορά που κάνεις μια προσπάθεια και τελικά αποτυγχάνεις. Γενικά προσπάθησε περισσότερο και μην το αφήνεις να σε τρώει.Μιλησα πολύ για προσπάθειες απλά σκέψου είσαι 17 ακόμα έχεις χρόνια προστάσου και μην τα αφήνεις έτσι γιατί δεν θα θες να μετανιώσεις για πράγματα που δεν έκανες. Πάλι ξέφυγα από το θέμα (υγεία να υπάρνει για να γράφουμε). Λες ότι ποιος είναι ο τρόπος που χαιρετάς κάποιον χμμμ είναι ανάλογα πως βλέπεις τον άλλον (πως τον βλέπεις εννοώ σε θέμα συμπάθειας) σε τι αποστασει βρήσκετε... Αυτά είναι περί γλώσσα του σώματος και θα ήταν καλό να πάρεις ένα βιβλίο ή να κανένα άρθρο για να διαβάσεις (θα σου ποστάτω και κανένα λινκ να ρίξεις μια ματιά να ανοίξει το μάτι). Το να χαιρετησεις κάποιον δεν είναι κακό σκέχψου άμα σε χαιρετησει καποιος που συμπαθεις πως θα εστανθεις? δεν θα χαρείς λιγάκι? Ο μέσος ανθρωπος χαίρετε πολλές φορές γιατί του δείνουν σημασια/προσοχή. Ποιος δεν θα ήθελε να έχει λίγο προσοχή?Παρέες δεν έχεις? Με άτομα/παιδια δεν μιλάς? Όταν είσαι στο σχολείο τι ακριβώς κάνεις στα διαλειμματα? Άμα δεν έχεις κάποιο αγόρι, δεν θα ήθελες να βρεις?

Γεια σ κ απο μενα! Διαβαζοντας την εξομολογηση σου μου ηρθαν δυο αίτια στο μυαλο.. 1) όπως είπες εισαι εσωστρεφης και νιωθεις καλυτερα σε μικρες παρεες, ισως να εχεις και αγχος για το πως θα σε κρινουν οι τριτοι. 2) εχεις καποια πιο γενικευμενη αγχωδη ή κοινωνικη διαταραχη η οποια χρειαζεται διερευνηση. Τ δευτερο τ βαζω τελειως υποθετικα χωρις να ξερω αν υπαρχουν αλλες ενδειξεις. Το τι απο τα δυο συμβαινει θα το καταλαβεις καλυτερα μεγαλωνοντας, φευγοντας απο το σχολειο και γνωριζοντας καλυτερα τον εαυτο σου. Για την ωρα μην πιεζεσαι, να ξερεις οτι οπως θες να γνωρισεις τους αλλους, θελουν κ αυτοι εσενα. Για ψυχολογο ψαξτο και στον δημο σου η σε γραμμη υποστηριξης εφηβων.