"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου

"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου Facebook Twitter
Ήταν από τις παραστάσεις της σεζόν που θα ΄θελες να ξεχάσεις... Φωτό: Kάρολ Τζάρεκ
1

Πήγα να δω την «Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα» με "γλυκιά" προσμονή. Το κορυφαίο έργο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας ενδείκνυται για πειραματικές προσεγγίσεις –με την έννοια ότι αποτελεί ιδανική βάση (καταπληκτική ιστορία, τέλεια δομή) για να δοκιμαστεί και να αποδώσει καρπούς η σκηνοθετική ευφυία. Κι όμως: η δεύτερη απόπειρα στη σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα, μίας από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ήταν από τις παραστάσεις της σεζόν που θα ΄θελες να ξεχάσεις. Ξεκινάει με τους ηθοποιούς να εμφανίζονται ένας ένας στη σκηνή με καθημερινά ρούχα – σα να ετοιμάζονται για πρόβα σ' ένα χώρο που μοιάζει με αποθήκη. Ένας πάγκος για μαστορέματα στο βάθος, δύο πολυθρόνες, μία μεταλλική ντουλάπα, ένα στρογγυλό τραπέζι και δυο καρέκλες αριστερά, ένας πάγκος δεξιά είναι τα βασικά σκηνικά αντικείμενα. Στο πάγκο κάθονται, φορώντας μάσκες, ο Θοδωρής Σκυφτούλης, ο Μιχάλης Τιτόπουλος, ο Γιάννης Κλίνης και ο Μάνος Στεφανάκης, που μας εισάγουν στην αρρωστημένη συνθήκη της πόλης των Θηβών. Αρχίζουν και βήχουν, φτύνουν, παίρνουν χαρτομάντηλα, τα πετούν κάτω –μία αηδία, που θα ολοκληρωθεί, όταν δύο από τους τέσσερις θα διηγηθούν πώς χτύπησε ο λοιμός συγγενείς τους: της γυναίκας του ενός σχίστηκε το αιδοίο κι άνοιξε έως την κοιλιά (κι έτρεχαν κιλά πράσινη μύξα!), της μητέρας του άλλου η αρρώστια εκδηλώθηκε στα μάτια, τα οποία και έβγαλε με μια αποτρόπαιη μέθοδο με τη βοήθεια ενός ετοιμοθάνατου γιατρού! Είναι το σημείο που η αμφιβολία δίνει τη θέση της στη βεβαιότητα: σκηνοθέτης και θίασος (στον οποίο συμμετέχουν, εκτός από τους προαναφερθέντες, δύο ακόμη πολλά υποσχόμενοι ηθοποιοί, ο Γιώργος Παπανδρέου και η Μαρία Αποστολακέα στους ρόλους του Οιδίποδα και της Ιοκάστης) διασκεύασαν τον «Οιδίποδα Τύραννο» (ακολουθώντας κατά τ' άλλα τη μετάφραση του Γρυπάρη) για να κάνουν πλάκα εις βάρος του έργου και των θεατών.

"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου Facebook Twitter
Φωτό: Kάρολ Τζάρεκ


Η συνέχεια είναι το ίδιο απογοητευτική. Η σκηνοθεσία ακολουθεί τον γερμανικό δρόμο του σκηνικού μεταμοντερνισμού, τελείως εξαντλημένο πια, αν σκεφτεί κανείς ότι πανομοιότυπα κόλπα επαναλαμβάνονται από τη μία παράσταση στην άλλη ήδη από τη δεκαετία του 1990! Αρκετά πια με την εναλλαγή από την παρωδία στο τραγικό ύφος και τούμπαλιν, τα αποκριάτικα αξεσουάρ που, όταν σκάνε πετάνε χρυσά χαρτάκια, αρκετά με τα (αμερικανικής προέλευσης) κωνοειδή καπέλα γενεθλίων, τις περούκες και τα παράταιρα ρούχα, αρκετά με τις χονδροειδείς πλάκες της παρέας (ενηλίκων που αντιδρούν σαν έφηβοι), με το τηλεοπτικό σχόλιο (ο Οιδίπους βγαίνει και μιλάει λες και κάνει διάγγελμα στη τηλεόραση), με τα γυμνά οπίσθια και τις άσχετες σεξουαλικές υπομνήσεις, με τις φωνές και τις ξεκάρφωτες μουσικές επιλογές (ακούγεται άλλοτε ένα σουξέ του Μαζωνάκη, άλλοτε ένα heavy metal απόσπασμα και σχεδόν ολόκληρο το «Σαν έρθει η μέρα» των Stavento feat. Ήβη Αδάμου, με προσθήκη στο ραπ μέρος στίχων που ταιριάζουν στο έργο). Το έχουμε εμπεδώσει: οι σημερινοί ηθοποιοί δεν είναι ο ...Αλέξης Μινωτής και η Κατίνα Παξινού (κανείς δεν τους ζήτησε να είναι, άλλωστε), είναι άνθρωποι που μπορεί να παίζουν στη σκηνή τους πιο σπουδαίους τραγικούς ρόλους και, δύο ώρες αργότερα, να χορεύουν τσιφτετέλια στο πάλαι ποτέ ένδοξο «Καπάκι» της Επιδαύρου.

Φαίνεται πως το μόνο αυθεντικό που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να καταστεί τραγικός ή γελοίος. Επειδή όμως είναι δυσχερής η ανάβαση στο ύψος του τραγικού, κατολισθαίνει ευχερώς στον πυθμένα του γελοίου.


Aλλά επειδή οι θεατές δεν φταίνε σε τίποτα να υφίστανται δύο ώρες σαχλαμάρας (που οι ηθοποιοί ανάμεσα στο κοινό απολάμβαναν με συνεχόμενα γελάκια), ας ξεκαθαρίσουμε δυο-τρία πράγματα:


Πειραματισμός δεν σημαίνει παίρνω ένα έργο και το διαλύω για να κάνω το κέφι μου, να το φέρω στα μέτρα μου, να «απελευθερωθώ» από την απαίτηση της σοβαρής αντιμετώπισης. Δεν μπορεί να λέει η σκηνοθέτις «Έμεινα περισσότερο σε όσα ενεργοποιούσαν τους ηθοποιούς», γιατί αν οι ηθοποιοί ενεργοποιούνται με ανοησίες, τότε αυτό που θα προκύψει θα είναι μια ανοησία. Ο πειραματισμός προϋποθέτει ότι ξεκινώ από κάπου, από μια παράδοση που με «καταπιέζει» ή από μια υφολογική άποψη που γνωρίζω καλά και θέλω να ξεπεράσω ή να την προχωρήσω. Πειραματισμός δεν σημαίνει παίρνω ένα έξοχο έργο και το «διασκευάζω» μιμούμενος "ευρήματα" που έχω δει από δω κι από κει.

"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου Facebook Twitter
Φωτό: Kάρολ Τζάρεκ


Κάθε καλός ηθοποιός δεν είναι απαραιτήτως και καλός σκηνοθέτης. Η σκηνοθεσία απαιτεί όραμα και ικανότητα μέσα από ένα έργο ο δημιουργός να φτιάχνει κόσμους ή έστω συνθήκες που κάτι να προσφέρουν στους θεατές. Θέατρο, μοντέρνο και σύγχρονο, δεν σημαίνει μαζευόμαστε μια παρέα, αυτοσχεδιάζουμε στην πρόβα και ό,τι μας φαίνεται καλό, το κρατάμε στην παράσταση.


Ο ηθοποιός που ταυτόχρονα διδάσκει σε δραματική σχολή (όπως η Μαρία Πρωτόπαππα, μεταξύ πολλών άλλων) όταν αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει, οφείλει να σκέφτεται τους νέους που είναι μαθητές του και θα έρθουν να δουν την παράστασή του. Έχει ευθύνη απέναντί τους, ως προς τα "μηνύματα" που μεταφέρει. Δεν μπορεί όλοι να καταγγέλλουν το χαμηλό επίπεδο της εκπαίδευσης στις δραματικές σχολές, αλλά κατά τ' άλλα και να διδάσκουν στις εν λόγω σχολές και να σκηνοθετούν ελαφρά τη καρδία αστείες παραστάσεις.


Ένας παλιός, σημαντικός στοχαστής (ξέρω, όσοι είναι πολύ μπροστά θα πουν «Έλα, μωρέ, ξεπερασμένος!»), ο Χρήστος Μαλεβίτσης, έγραψε: «Φαίνεται πως το μόνο αυθεντικό που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να καταστεί τραγικός ή γελοίος. Επειδή όμως είναι δυσχερής η ανάβαση στο ύψος του τραγικού, κατολισθαίνει ευχερώς στον πυθμένα του γελοίου» («Περί του τραγικού», Αστρολάβος/Ευθύνη, 1986). Και έτερον ουδέν.

"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου Facebook Twitter
Φωτό: Kάρολ Τζάρεκ
"H Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα". Μια παράσταση που εμπεριέχει όλα τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου Facebook Twitter
Φωτό: Kάρολ Τζάρεκ

Info:

Η Γλυκιά Τυραννία του Οιδίποδα


Διασκευή: όλος ο θίασος, με οδηγό τη μετάφραση του Ι.Ν. Γρυπάρη
Σκηνοθεσία-Σκηνικός Χώρος: Μαρία Πρωτόπαππα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Χορογραφία: Rhythm Hoppers (Αυγουστίνος Τραν & Βάσια Παναγιώτου)
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

Διανομή
Οιδίπους: Γιώργος Παπανδρέου
Ιερέας/Χορός: Θοδωρής Σκυφτούλης
Κρέων/Χορός: Μιχάλης Τιτόπουλος
Τειρεσίας/Χορός: Γιάννης Κλίνης
Ιοκάστη: Μαρία Αποστολακέα
Άγγελος/Χορός: Μάνος Στεφανάκης

Φωτογράφος παράστασης: Kάρολ Τζάρεκ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ,

Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210.3305074, 210.7234567

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

12/5- 5/6
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:30

Γενική είσοδος 10€

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT
Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Χίλια μπράβο! Δεν έχω δει την συγκεκριμένη παράσταση, αλλά είναι σαν να την είδα! Μάλλον γιατί έχω δει παρόμοιες. Απίστευτα καλή ηθοποιός η Πρωτόπαππα, αλλά έλεος μ' αυτή τη σκηνοθετική μανιέρα. Μια απορία, στις πρόβες δεν βαριούνται;