καταλαβαινω οτι πονας πολυ και ειναι λογικοτατο.ωστοσο μη χαραμιζεις αλλον χρονο και ενεργεια στο να σκεφτεσαι εμμονικα πως σου φερθηκε αυτος ο ανθρωπος.αν οντως βρισκοταν απο λυπηση μαζι σου,ειναι ενας δειλος και προπαντων αναξιος να παραμεινει στο πλευρο σου,άρα ας παει στο καλό και μάλιστα να ευγνωμονεις και την τυχη σου που αποκαλυφθηκαν οι προθέσεις του και άδειασες απο ενα παραπανω άτομο που δεν ειχε ουσιαστικο λογο υπαρξης στη ζωη σου.χρειαζεσαι κοντά σου ανθρωπους που αγαπας σε αυτη τη φαση,ωστε να επουλωθουν οι πληγες.ευχομαι καλη αναρρωση και δυναμη!!
15.1.2016 | 23:59
Ήταν θέμα χρόνου
Να φανεί η αλήθεια!!!Όσο και να την εκρυβες... Φανερώθηκε ότι απλώς ήσουν από λύπηση μαζί μου Και όχι από αλληλοκατανόηση και αγάπη που πολύ θα ήθελα να βιώσω κ εγώ σαν άνθρωπος..αλλά τι λέω ...εγώ να ζήσω την αγάπη ??? Για ποιο λόγο,Εδώ δεν με αγάπησε κανένας όταν ήμουν καλά,τώρα που έχω αυτό το αυτοανοσο υπηρχε περίπτωση να νοιαστεί για μένα κάποιος?Πόσο τυφλή ήμουν που νόμιζα ότι είχες αληθινή καρδιά και με νοιαζοσουν???
1
