Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έχω πολλούς στόχους

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έχω πολλούς στόχους Facebook Twitter
37


________________
1.


" Mια καλοκαιρινή, φιλική προς τον άνθρωπο πόλη". Ποια πόλη πιστεύεις ότι θα μπορούσε να ήταν;


Το 'καλοκαιρινή' εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος. Το 'φιλική προς τον άνθρωπο' εξαρτάται από τα λεφτά που έχει ο άνθρωπος. Οι πολύ πλούσιοι δεν ξέρουν καν ότι υπάρχουν και πόλεις που δεν είναι 'φιλικές'.

________________
2.


Αγαπητή Αμπα, το πρόβλημα μου είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου. Πάντα είχα στόχους, να τελειώσω το σχολείο, το πανεπιστήμιο, να βρω δουλειά.. Είναι εκνευριστικό το γεγονός ότι όλα αυτά εν μέρει μου τα επέβαλλαν άλλοι, αλλά και πάλι δεν είχα παράπονο. Τώρα που τα έκανα όλα αυτά νιώθω μετέωρη. Είμαι 26 χρονών, έχω όλη τη ζωή μπροστά μου και δεν ξέρω τι θέλω και τι να κάνω. Έπαψα να έχω στόχους. Μου τελείωσαν. Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να νιώθω ελεύθερη, να κάνω αυτό που θέλω τώρα που είμαι ανεξάρτητη, νιώθω εγκλωβισμένη. Δεν έμαθα να διαλέγω αυτό που θέλω, δεν ξέρω αν θέλω κάτι τελικά.. -Παράλογοοο??

Δεν ξέρεις, διότι οι στόχοι που είχες ως τώρα, δεν ξέρω πώς να σου το πω χωρίς να σε στενοχωρήσω, δεν ήταν κάτι σπουδαίο. «Τώρα που τα έκανα όλα αυτά;» Για άνθρωπο 26 χρονών είναι τα ελάχιστα που θα έπρεπε να έχεις κάνει.


Είναι δυνατόν να αναφέρεις ως στόχο να τελειώσεις το σχολείο; Μπορούσες δηλαδή και να το αφήσεις στη μέση; Είναι στόχος να βρεις δουλειά; Δηλαδή είχες και το περιθώριο να μην βρεις; Το πανεπιστήμιο είναι ένας στόχος, αλλά ήταν τόσο απρόσιτος; Πήγες εκεί που ήθελες, και βγήκες με την επιτυχία που ήθελες; Έμαθες αυτά που ήθελες, και ήταν αρκετά για να έχεις μια πετυχημένη επαγγελματική ζωή;


Νιώθεις μετέωρη γιατί ακόμη δεν έχεις νιώσει πώς είναι να στερείσαι κάτι που θέλεις πολύ, ούτε τη χαρά που αισθάνεται κάποιος όταν κατακτάει κάτι που δεν ήταν εύκολο, κάτι που φαινόταν να είναι πέρα από τις δυνάμεις του. Η χαρά και η λύπη έρχονται μέσα από την σκληρή προσπάθεια, η ζωή δεν σου χαρίζεται, και οι ωραίες στιγμές έρχονται σπάνια, μετά από πολλές απογοητεύσεις. Δεν θα μάθεις τι θέλεις αν δεν ξέρεις τι δεν μπορείς να έχεις. Δεν είχες ποτέ πραγματικούς στόχους, έναν τυφλοσούρτη σου είχαν δώσει, για να μην μείνεις απένταρη. Στόχος είναι να βρεις την πιο ενδιαφέρουσα, πιο καλοπληρωμένη, πιο αξιοζήλευτη δουλειά (ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός), όχι 'να βρεις δουλειά'. Στόχος είναι να ταξιδέψεις σε τρεις ηπείρους μέχρι τα σαράντα. Στόχος είναι να μάθεις να φτιάχνεις φρέσκα μακαρόνια, να μάθεις κλακέτες, να κάνεις έναν άνθρωπο ευτυχισμένο με την ύπαρξή σου. Πριν καταφέρεις να βάλεις στόχο, πρέπει να ξέρεις και τι σημαίνει 'στόχος'.


________________
3.


Αγαπητή Α,μπα, είμαι σε σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο εδώ και 10 χρόνια. Είμαστε πολύ καλά μαζί και επικοινωνούμε σε ένα βαθύ επίπεδο. Εδώ και λίγο καιρό αποφασίσαμε να αρχίσουμε τις προσπάθειες για ένα παιδάκι. Το θέλουμε και οι δύο πάρα πολύ. Το μόνο θέμα μου είναι το εξής, Λόγω της δικής μου δουλειάς, (είμαι εκπαιδευτικός) τα 6 από τα 10 χρόνια τα ζήσαμε μακριά ο ένας από τον άλλο. Μείναμε μαζί και δυνατοί, φροντίζοντας να βρισκόμαστε σε κάθε ευκαιρία. Σκέφτομαι λοιπόν ότι το ιδανικό θα ήταν να μπορέσουμε να ξαναπεράσουμε για κανένα χρόνο τη διαδικασία της συμβίωσης, πριν μπούμε σε αυτήν την διαδικασία. Αλλά δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να γυρίσω πίσω, είναι μέσα από την άδεια ανατροφής. Προσπαθώ να κατασκευάσω ένα πλάνο που θα σιγουρέψει ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναφύγω στα νησιά μετά από αυτό. Μη με παρεξηγείς, δεν σκέφτομαι να κάνω ένα παιδί για τα μόρια, το θέλω και το λαχταρώ μαζί του. Αλλά καμιά φορά στεναχωριέμαι που δεν μας δόθηκε όσος χρόνος θέλουμε να τον περάσουμε μαζί ως ζευγάρι, οι δυο μας, πριν πάμε στο επόμενο στάδιο. Από τη μία σκέφτομαι "είναι η σχέση μου αρκετά δοκιμασμένη; Ή θα κάνουμε μια οικογένεια που θα διαλυθεί;" Από την άλλη σκέφτομαι "6 χρόνια τώρα καταφέραμε και μείναμε μαζί και δεθήκαμε ακόμα περισσότερο, γιατί να βάζω αμφιβολίες στο πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου;" Είμαι 32 χρονών, νιώθω έτοιμη για ένα παιδί, φοβάμαι ότι αν περιμένω να έρθουν τα πράγματα όπως τα είχα ονειρευτεί δεν θα έρθουν ποτέ και πρέπει να πάρω αποφάσεις. Ο σύντροφός μου είναι σύμφωνος στην ιδέα, το συζητάμε εδώ και 1 χρόνο. Τι γνώμη έχεις για όλα αυτά;- Λιαμ

Η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να ζητάς τη γνώμη άλλων ανθρώπων για το πότε θα κάνεις παιδί με τον σύντροφό σου. Από γνώμες, άλλο τίποτα. Όμως δεν θα ξενυχτήσουμε εμείς για να το ταΐσουμε, ούτε θα είμαστε εμείς που δεν θα τρώμε από το άγχος όταν ανεβάζει πυρετό. Εσύ και ο σύντροφός σου ξέρετε πότε είναι η στιγμή. Αν κάποιος θέλει να σου πει τη γνώμη του, ακόμη και αν ρωτήσεις, μην την παίρνεις στα σοβαρά. Δεν είναι δουλειά άλλων να σου πουν πότε θα κάνεις ένα τόσο μεγάλο βήμα. Υπάρχουν επιχειρήματα για το ναι και για το όχι και για το αργότερα, και όλα καλά επιχειρήματα είναι. Τέλεια και ιδανική στιγμή δεν υπάρχει, αν ήταν έτσι δεν θα έκανε κανένας παιδί, ποτέ του.

________________
4.


εχω σχεση εδω και ενα χρονο και τον αγαπαω, αλλα τελευταια σκεφτομαι τον πρωην μου η σχεση μας κρατισε περιπου ενα μηνα δεν νοιωθω κατι ερωτικο αλλα ποιανω τον εαυτο να τον σκεφτετε χωρις λογο!δεν ειχαμε κ κατι ιδιαιτερο εκεινος με χωρισε περασα λιγο ασχημα με ειχε συνεχεια στο περιμενε γενικα δεν μου φερθηκε ωραια.εμαθα προσφατα οτι ρωτισε για μενα κ απο τοτε τον εχω σκεφτει αρκετες φορες ,νοιωθω σαν να απαταω την σχεση μου ετσι!!!καποια γνωμη ?- Αναστασια

Σε αυτή την περίπτωση η γνώμη μου έχει σημασία: η ανταλλαγή υγρών για ένα μήνα δεν λέγεται 'σχέση' και αυτός ο άνθρωπος δεν λέγεται 'πρώην'. Κοίτα να ξεχωρίζεις τα σαλιαρίσματα από τις γνωριμίες, από τις φιλίες και τις σχέσεις.


Η σκέψη δεν είναι απιστία. Το να ονειρεύεσαι την επιβεβαίωση από κάποιον που αδιαφορεί για σένα, αυτό λέγεται αλλιώς, και κάνει ρίμα με την 'απιστία'.


________________
5.


Πώς μπορώ να ξεπεράσω ένα κόλλημα με συνάδελφο, με τον οποίο μοιραζόμαστε το πόστο στη δουλειά, πηγαινοερχόμαστε μαζί κάθε μέρα και έχει αναλάβει και την εκπαίδευσή μου; πρώτη φόρα στη ζωή μου ανυπομονώ να πηγαίνω για δουλειά! Πρώτη φορά μισώ τα Σαββατοκύριακα επειδή φεύγει και πάει στην κοπέλα του! Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, βοήθεια!


Εξαρτάται και από το πόσο σε διευκολύνει αυτός. Αν είναι ξεκάθαρος απέναντί σου και κρατάει τη σχέση αυστηρά σε επαγγελματικό επίπεδο, είναι πολύ δύσκολο. Αν σαλιαρίζει μαζί σου και μετά κάνει τον ανήξερο, θα έπρεπε να σου είναι πολύ εύκολο.

________________
6.


Αγαπητη Α, μπα;,

Εχω καταληξει πλεον στο οτι πρεπει να ζητησω βοηθεια. Το να μιλησω στην οικογενεια (που ξερω οτι ισως βοηθησει μιας και καποια πραγματα που με ενοχλουν τους αφορα) ειναι δυσκολο. Το ιδιο και για τον ψυχολογο. Το πρωτο γιατι με ξερουν ηδη, εχουν μια αποψη για μενα και εκτος του οτι φοβαμαι μην τυχον χαθει αυτη, ο λογος που με ξερουν ειναι το δυσκολο - δε θελω να κρινουν με βαση αυτων που ξερουν για μενα γιατι ισως να ειναι λαθος προσεγγιση στην προκειμενη μιας και προσπαθω να καταλαβω ποια ειμαι). Ενω ο ψυχολογος ξερω πως χαρη στο γεγονος οτι δε με ξερει, θα μπορει να το δει και να το κρινει απο μια εντελως διαφορετικη γωνια. Το δυσκολο, ομως, με τον ψυχολογο ειναι ακριβως το οτι δε με ξερει καθολου κ αυτο σημαινει πως πρεπει να ξεκινησω απο το μηδεν. Δεν ειμαι σιγουρη πως το κανεις αυτο. Απο που ξεκινας; Απο την παιδικη ηλικια για να καταληξεις οτι κανεις κακο στον εαυτο σου(και μονο αυξανεται ο βαθμος στον οποιο το κανεις). Ειμαι μπερδεμενη και αυτος ειναι ο λογος που επιλεγω να ζητησω βοηθεια. Αλλα ζω απο τα 16 μου μακρια απο του γονεις μ στο εξωτερικο. Και θεωρω πως η τελειομανια μου ισως με εκανε να αποστασιοποιηθω απο την οικογενεια μου προκειμενου να ειμαι δυνατη και να τα καταφερω οπως τα ειχα σχεδιασει. Αλλα μηπως δεν ειναι καλη ιδεα το να παω σε καποιο ψυχολογο εδω; Μηπως η γλωσσα δημιουργησει ενα μικρο εμποδιο (μηπως το "language barrier" (συγγνωμη δεν μπορουσα να βρω αντιστοιχη φραση στα ελληνικα) ειναι κατι που θα παιξει ρολο ασχετα με το ποσο καλα μπορω να επικοινωνησω στη γλωσσα; Η μηπως απλα βρισκω ολο κ περισσοτερα ερωτηματα προκειμενου να αποφυγω την επιλυση του αρχικου προβληματος;- Bazinga13

Θέλεις βοήθεια από επαγγελματία ειδικό. Η οικογένεια σου δεν έχει τα εργαλεία για να σε βοηθήσει σε αυτό που χρειάζεσαι.


Μη σε νοιάζει από πού ξεκινάς την κουβέντα με έναν ψυχολόγο, μη σε νοιάζει η διαδικασία. Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Όταν πας σε κάποιον ψυχολόγο, θα δεις ότι είναι αυτός θα σε καθοδηγεί, γι' αυτό τον πληρώνεις. Η γλώσσα θα ήταν πρόβλημα αν δεν έκανες καλό χειρισμό, αν ζεις από τα 16 στο εξωτερικό, καλά θα μιλάς και τη γλώσσα της χώρας που ζεις.


Δεν θα ξεκινήσεις από το μηδέν με έναν ψυχολόγο. Τουλάχιστον δεν θα ξεκινήσει αυτός από το μηδέν. Δεν χρειάζεται να σε ξέρει ένας θεραπευτής για να καταλάβει περίπου τι σου συμβαίνει. Νομίζεις ότι πρέπει να περιγράψεις κάτι πολύ περίπλοκο, αλλά για έναν έμπειρο ειδικό μισή ώρα είναι αρκετή για να καταλάβει ποιες ερωτήσεις πρέπει να σου κάνει. Θα καταλάβει πολύ γρήγορα τον γενικό μηχανισμό λειτουργίας σου. Είναι σα να περιγράφεις συμπτώματα μιας αρρώστιας. Ένας γιατρός με τα πιο βασικά μπορεί να υποψιαστεί μια κατεύθυνση. Δεν είμαστε τόσο μοναδικοί οι άνθρωποι, κάνουμε πολλές επαναλαμβανόμενες σκέψεις, και πάρα πολύ συνηθισμένους συνειρμούς. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχαν ούτε ψυχολόγοι, ούτε ψυχίατροι.

________________
7.


Καλησπερα αγαπητη αμπα. Προσφατα παντρευτηκα και ειμαι μαλλον απογοητευμενη απο αυτο που ζω. Με το συντροφο μου ενιωθα πλήρης όσο ειμασταν ζευγάρι σε άλλα σπιτια αλλα απο την ώρα που ξεκίνησε η συγκατοίκηση μας τα πράγματα αρχισαν να ασχημαίνουν. Δε μου φαίνεται τελικά περίεργο γιατί στο γάμο αυτό δεν υπάρχουν οικονομικές ή κοινωνικές εξαρτήσεις ενός από τον άλλο και αυτό -για μένα- σημαίνει υψηλές προσδοκίες σχέσης. Και ως προς αυτό την πολύ καλή επικοινωνία δλδ, δε συμβαδίζουμε. Η ερώτηση μου είναι: είμαι ονειροπαρμένη σαν ας πούμε επηρεασμένη από διαφημίσεις νουνου και η πραγματικότητα είναι πάντα προσγειωτική άρα να προσαρμοστώ ή το πλήρες άνοιγμα είναι εφικτό και άρα να το επιδιώξω; -ετικ 13

Η δική μου ερώτηση πάλι είναι γιατί δεν μείνατε μαζί για ένα διάστημα πριν παντρευτείτε. Προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων αυτό. Και πάλι όμως, δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς γίνεται να ανακάλυψες ότι δεν συμβαδίζετε και ότι δεν έχετε καλή επικοινωνία, μετά το γάμο. Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι σημαίνει 'ένιωθα πλήρης όσο ήμασταν ζευγάρι σε άλλα σπίτια'. Το 'δεν συμβαδίζουμε' δεν είναι μια απλή δυσαρέσκεια, δηλώνεις ότι υπάρχει βαθύ πρόβλημα επικοινωνίας. Πώς γίνεται να μην το κατάλαβες αυτό πριν μείνεις μαζί του;


Αυτό το λέω για τον εξής λόγο: η εκτίμηση της σχέσης σας πριν τον γάμο ήταν εντελώς λάθος. Γιατί πιστεύεις ότι τώρα είναι σωστή; Γιατί να θεωρήσω εγώ, ή οποιοσδήποτε, αλλά κυρίως εσύ, ότι είσαι σε θέση να εκτιμήσεις σωστά αυτό που ζεις;


Το επιτυχημένο ζευγάρι δεν είναι αυτό που συμβαδίζει 100% στα πάντα, ούτε αυτό που επικοινωνεί με τη σκέψη, χωρίς λόγια. ούτε αυτό που συμφωνεί εκ των προτέρων στα πάντα. Το ζευγάρι που έχει πιθανότητες να επιζήσει αποτελείται από δύο ανθρώπους που θεωρούν ότι αυτό που είναι καλό και για τους δύο ταυτόχρονα, είναι καλό και για τον καθένα ξεχωριστά. Έτσι τα προβλήματα λύνονται από κοινού, γιατί και οι δύο νιώθουν ότι τους συμφέρει η ομαλή εξέλιξη της σχέσης, όσο και η φροντίδα του εαυτού τους. Αν νιώθουν ως δύο μονάδες που έχουν αντικρουόμενα ή ανταγωνιστικά συμφέροντα, ακόμη και αν ταυτίζονται στα οικονομικά ή κοινωνικά, είναι αδύνατη η συνύπαρξη.


Δεν ξέρω τι θεωρείς πρόβλημα και τι θεωρείς υψηλή προσδοκία σε μια σχέση. Ο καθένας έχει άλλα όνειρα για την ζωή του μέσα στο σπίτι. Τα όνειρα είναι όμως το εύκολο. Το δύσκολο είναι να καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει, όχι τι λέει ο άλλος αλλά τι εννοεί, τι θέλεις, και τι νομίζεις ότι θέλεις, επειδή το είδες αλλού. Η δουλειά είναι πάντα και πρώτα με τον εαυτό μας. Μην τον εμπιστεύεσαι απόλυτα για την κρίση του. Ούτε στα εύκολα, ούτε στα δύσκολα.


37

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
#7: Αν νιώθουν ως δύο μονάδες που έχουν αντικρουόμενα ή ανταγωνιστικά συμφέροντα, ακόμη και αν ταυτίζονται στα οικονομικά ή κοινωνικά, είναι αδύνατη η συνύπαρξη. Πηγή: www.lifo.gr Κατά τη γνώμη σου, για να καθίσταται αδύνατη η συνύπαρξη , δεν αρκεί να νιώθουν ως δύο μονάδες; Εννοώ ότι, εφόσον νιώθουν έτσι , εξ ορισμού δεν έχουν αντικρουόμενα ή ανταγωνιστικά συμφέροντα; (η ερώτηση είναι καθαρά διευκρινιστική χωρίς καμία διάθεση κριτικής για τη διατύπωση )
Δεν διάβασες προσεκτικά την απάντηση γιατί πιο πάνω λέει το εξής: "Το ζευγάρι που έχει πιθανότητες να επιζήσει αποτελείται από δύο ανθρώπους που θεωρούν ότι αυτό που είναι καλό και για τους δύο ταυτόχρονα, είναι καλό και για τον καθένα ξεχωριστά"Υ.Γ. Να ξέρεις πως οι αρνητικές είναι μάλλον επειδή έκανες μια διευκρινιστική ερώτηση (γιαυτό σου έβαλα θετική) αντί για αντιπαραγωγική κριτική!
Σε ευχαριστώ Santinity!Τελικά μάλλον κατάλαβα σωστά διαβάζοντάς το αρχικά, ότι η αναφορά στα αντικρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα ήταν επεξήγηματική για το πώς νιώθει το κάθε μέλος ως μονάδα. Απλώς (εξ αιτίας πρόσφατου χωρισμού ακριβώς για αυτόν το λόγο) είναι στιγμές που αμφισβητώ τον εαυτό μου και σκέφτομαι "ρε λες να γίνεται να είσαι με τον άλλον και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι ως μονάδα;"
Αν κατάλαβα σωστά το ζευγάρι λειτουργεί και σαν μονάδα (μα φυσικά), αλλά η μεταξύ τους σχέση για να επιβιώσει δεν θα έπρεπε να είναι ανταγωνιστική αλλά υποστηρικτική. Δηλαδή θα πρέπει και στις αποκλίνουσες σκέψεις να υπάρχει τουλάχιστον ο σεβασμός. Ελπίζω να σε πιάνω, κάπου.
Μια χαρά με πιάνεις. Όπως λέει και η Α μπα, είναι απαραίτητο να θεωρούν ότι αυτό που είναι καλό και για τους δύο, είναι καλό και για τον καθένα ξεχωριστά. Και η λέξη κλειδί είναι "ταυτόχρονα".
#2 Α, μπα είσαι πολύ σκληρή με την κοπέλα. Στην σημερινή Ελλάδα με το 50-60% νεανική ανεργία δεν είναι ασήμαντο επίτευγμα να βρεις μια δουλειά με τη μία. Ούτε και είναι ασήμαντο το ότι τελείωσε κάποιο πανεπιστήμιο (ιδίως για κάποιες σχολές πχ ιατρική, πολυτεχνικές είναι σημαντικό επίτευγμα).
2. Απελπίστηκα τώρα. Ανεξαρτησία (που προϋποθέτει την οικονομική ανεξαρτησία) - δεν αναφέρομαι καν στη δουλειά και τα χρήματα γιατί αυτά από μόνα τους δεν συνιστούν οικονομική ανεξαρτησία (συνήθως δεν φτάνουν) στα 26 για Ελλάδα, κομπλέ σε βρίσκω. Για μερικούς είναι άπιαστος στόχος ακόμη, όχι μόνο στα 26 και παραπάνω... Μάλλον μέχρι τώρα έκανες αυτό που πρέπει, ας κάνεις τώρα αυτό που θέλειs. Nαι, οκ, δεν ξέρεις τι θέλεις. Γιατί να μην ξεφύγεις λίγο από την στοχοθεσία και απλά να ζήσεις λίγο; Αν έχεις συνδυάσει τη ζωή με την επίτευξή στόχων (κοινωνικά ή όχι προκαθορισμένων) λογικό να βαρεθείς. Κάνε κάτι ενδιαφέρον, με το ζόρι στην αρχή, ζώντας παίρνεις ερεθίσματα για να θέσεις νέους στόχους.
#5. Πέντε μήνες αφότου έστειλα την ερώτηση, ακόμα δεν έχω βρει τρόπο να ξεπεράσω αυτό το ενοχλητικό κόλλημα. Περνάμε μαζί τη μισή μας μερα, σε ένα περιβάλλον στο οποίο νιώθουμε και οι δύο παράταιροι. Περνάμε επίσης κάθε μέρα μια ώρα μόνοι στο αυτοκίνητο, μιλώντας για βιβλία, τέχνες και προσωπικές απόψεις και βάζουμε ο ένας στον άλλο ερωτήματα ως εργασία για το σπίτι. Είναι ξεκάθαρα ένας πολύ αξιολογος άνθρωπος, ο οποίος έχει σχέση πάνω από δεκαετία, αλλά κι εγώ είμαι με τον φίλο μου μαζί εδώ και πέντε χρόνια. Οι τέσσερίς μας γνωριζόμαστε μεταξύ μας και πολλές φορές πλέον βγαίνουμε παρέα τα βράδια. Γι αυτό το λόγο δεν μπορώ να κάνω καμια νύξη, αλλά νιώθω ότι και αυτός το ίδιο νιώθει και με κάνει να αισθάνομαι άβολα το γεγονός πως αν ήμασταν ελεύθεροι θα ήμασταν μαζί χωρίς καμία αμφιβολία.
Μάλιστα. Αυτό μοιάζει με μπλέξιμο, όντως. Συναισθηματικό εννοώ. Αν αφαιρέσεις το γεγονός οτι μαζί του μοιράζεσαι όμορφα πράγματα χωρίς την τριβή και τα προβλήματα της καθημερινότητας που οπωσδήποτε προκύπτουν στις μακροχρόνιες σχέσεις που έχετε, σου μένει πάλι η ίδια αίσθηση; αν ναι, τότε ίσως θα ήταν σκόπιμο/χρήσιμο/ανακουφιστικό/εκκαθαριστικό να κάνετε μια σχετική συζήτηση. Αλλιώς, μάλλον θα πρέπει να απομακρυνθείτε με κάποιον τρόπο. Εκτός κι αν αποφασίσεις να αφήσεις το χρόνοκαι το "απαγορευτικό" του πράγματος να σας μετακομίσει σε μια όμορφη φιλία - σκέτη.
μα ειναι ηδη μια ομορφη φιλια, σκετη. ειδες να αναφερει ερωτικες συζητησεις, συναλλαγες η νυξεις? το θεμα ειναι οτι μπορει οι παραπερα βλεψεις να ειναι μονο της ερωτουσας και οχι του συναδελφου.
"νοιωθεις" αυτα που θελεις εσυ κι αυτα που θα θελες να συμβαινουν και στον ιδιο.με τοση μοναξια των δυο σας και τοσες συζητησεις, οπωσδηποτε θα εκανε εκεινος την "νυξη", αν ενδιαφεροταν ερωτικα.γιατι θεωρεις οτι πρεπει να την κανεις εσυ?κρατα μια "αμφιβολια¨, καλυτερα. ανθρωπος χωρις παιδια, ειναι με αυτον που τον γεμιζει περισσοτερο, κανεις δεν καθεται με το πιστολι στον κροταφο σε σχεση που δεν προτιμα, οταν εχει καλυτερη εναλλακτικη..
Franny, προηγουμένως εννοούσα αληθινή φιλία. Δεν νομίζω πως μιλάμε για ειλικρινή φιλία όταν ο ένας από τους δύο τρέφει ερωτικά αισθήματα για τον άλλο. Επίσης, αφού η γράφουσα το θεωρεί πρόβλημα ίσως να το έλυνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αν το συζητούσε ανοιχτά. Για κουβέντα μιλάμε, γιατί να πρέπει να την κάνει ο άντρας πρώτα όταν αυτή που προβληματίζεται είναι η γυναίκα; για να μην εκτεθεί; προσωπικά πάντα, θα προτιμούσα να εκτεθώ παρά να αναρωτιέμαι επί χρόνια τι θα είχε συμβεί αν είχα μιλήσει. Α, είμαι γυναίκα.
@darwinδεν ειναι κακο να κανει την "κουβεντα" η γυναικα..απλα, δεν ειναι προαπαιτουμενο, ουτε αυτος περιμενει την δικη της νυξη αν θελησει να κινηθει.ως εκ τουτου, ειναι ψευδαισθηση οτι η ιστορια δεν προχωραει επειδη εκεινη δεν κανει νυξεις (οπως ειπε).αν θελει μπορει κι αυτος να κανει νυξεις, δεν ειναι μουγγος..
@m_son Ίσως να σε βοηθούσε αν συνειδητοποιούσες ότι υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλές αμφοβολίες για τον θα ήσασταν μαζί αν ήσασταν ελεύθεροι. Εκτείνονται χοντρικά στο εύρος από το μπορεί να μην ήθελε, μέχρι το να είχατε μία σχέση που θα σκοτωνόσασταν και θα έπρεπε και να βλέπεστε κάθε μέρα.
Γνωρίζω ανθρώπους που η ανταλλαγή πέτυχε και είναι ακόμη μαζί και τα βόλεψαν και με τα παιδιά (2*2) (patchwork family). Τελευταία έμαθα ότι πήραν κι έναν σκύλο επειδή ένιωθαν μοναξιές μιας και τα παιδιά άρχισαν να είναι ανεξάρτητοι και να εγκαταλείπουν την φωλιά. Είναι όμως από τα λίγα ζευγάρια που είναι ύστερα από τόσα χρόνια μαζί, όπως και το έτερο ζευγάρι, κανονική πετυχημένη ανταλλαγή συντρόφων! Ο σύντροφος σου με την σχέση του συνάδελφου πώς τα πάει;
Α, οκέι, αυτό μου ακούγεται εντελώς διαφορετικό από εκείνο που έστειλες στην ερώτηση: Δεν είναι ότι απλώς πηγαινοέρχεστε μαζί και σε εκπαιδεύει, είναι ότι έχει αναπτυχθεί μεταξύ σας σχέση, κανονικότατα (το ότι αυτή η σχέση δεν είναι-τουλάχιστον ακόμα-ερωτική δεν έχει σημασία: έχετε ξεκινήσει να γνωρίζετε πραγματικά ο ένας τον άλλο). Μπορεί να μην είναι το ίδιο, προφανώς, με το να *είσασταν* μαζί, αλλά όμως κάτι είναι. Και από τις δύο πλευρές.Και εδώ το πράγμα αλλάζει. Διότι όντως μοιράζεστε πράγματα. Και αν αυτά που μοιράζεστε είναι πιό σημαντικά από εκείνα που αμφότεροι βρίσκετε στις σχέσεις σας, η ζωή θα βρει αργά η γρήγορα έναν τρόπο να σας φέρει αντιμέτωπους με το γεγονός, ό,τι και να κάνετε- εκτός αν φυσικά αποφασίσετε μία ωραία πρωϊα να κόψετε μαχαίρι κάθε είδους επικοινωνία. Είναι κρίμα να χαλάσετε τις σχέσεις σας, διότι αναλόγως με τους ανθρώπους που έχετε δίπλα σας μπορεί η ιστορία αυτή να αφήσει πίσω πληγωμένες καρδιές και συγκρούσεις, αλλά, κατ'εμέ είναι μεγαλύτερο κρίμα να κάνετε τις πάπιες. Μπορεί να καταλήξετε εραστές, μπορεί να καταλήξετε να βλαστημήσετε, μπορει (σας το εύχομαι), και, όπως λέει η Santinity να τα βρείτε χιαστί.Όπως και να έχει εγώ ψηφίζω: μιλήστε και ας φοβάστε.
#5 αν είναι όντως αξιόλογος θα κάνεις ότι κάναμε όσοι ερωτευτήκαμε ανθρώπους που δεν έπρεπε. κάναμε κανα δυο όνειρα ότι είμαστε μαζί. πονέσαμε. κλάψαμε ίσως και μετά με τον καιρό μας πέρασε. ε. εύκολο δεν μπορώ να εγγυηθεί κανείς ότι θα είναι. αλλά μήπως θα είναι και το πρώτο δύσκολο πράγμα που θα κάνεις στη ζωή σου; αποδέξου ότι ερωτεύτηκες έναν μη διαθέσιμο άνδρα, αποδέξου ότι θα στεναχωρηθείς και μετά πήγαινε γι' άλλα.
#7 πόσο καιρό ήσασταν μαζί πριν από το γάμο. γιατί έχει διαφορά να ήσασταν έξι μήνες από το να ήσασταν πέντε χρόνια ας πούμε. γιατί ακόμη κι αν δεν συμβιώνεις με τον άλλον η στάση του απέναντι στα χρήματα ας πούμε, φαίνεται και στις διακοπές ακόμη ή στις εξόδους σας. οι πολιτικές του απόψεις ή η έλλειψη αυτών, το ίδιο. η σχέση του με την οικογένεια επίσης φαίνεται. εσύ δε λες ότι άλλα σου έδειχνε άλλα σου δείχνει. αλλά πως δεν επικοινωνείτε. δεν το έβλεπες αυτό; και βασικά. ποιες είναι οι υψηλές προσδοκίες σχέσης; η επικοινωνία δεν είναι και τόσο υψηλή προσδοκία. αυτονόητη θα την έλεγα. το παράδειγμα με τις διαφημίσεις νουνού που αναφέρεις είναι μία ένδειξη ότι η έννοια του γάμου μάλλον είναι κάπως στο μυαλό σου. και πραγματικά μπερδεύτηκα με το πλήρες άνοιγμα κι αν είναι εφικτό. αν εννοείς να είσαι παρούσα στη σχέση και να μην περιμένεις να τα κάνει όλα ροζ ο άλλος... μαλλον. δεν ξέρω αν σε καταλαβαίνω καλά. ελπίζω να βοηθήσω λέγοντας πως η επικοινωνία είναι πιο εύκολη όταν συνειδητοποιείς πως κι ο απέναντι είναι άνθρωπος και μπερδεύεται και μπορεί να μην καταλαβαίνει και να πρέπει να του πεις κάποια πράγματα και να τα κάνεις σαφή. επίσης βοηθάει να μην έχεις τίποτα ροζ στο κεφάλι σου.
Υπάρχουν κοπέλες που μόλις καπαρώσουν τον γαμπρό είναι τόσο απασχολημένες με τη φάση του project "ΓΑΜΟΣ" που τους απορροφάει σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεχνούν να δουν τον πραγματικό άνθρωπο που έχουν δίπλα τους. Μέχρι την επόμενη μέρα του γάμου.
# Εντάξει βρε συ α,μπα μπορεί το να τελειώσεις το πανεπιστήμιο κ να έχεις μια δουλίτσα στα 26 σου να μην συγκρίνεται σαν στόχος με το να ξέρεις 5 γλώσσες και να δίνεις συναυλίες με το τσέλο σου, αλλα μην το ισοπεδώνουμε κ τελείως σαν στόχο. Σίγουρα παίζει ρόλο το για ποιο πανεπιστήμιο μιλάμε κ για το πόσο δύσκολα ήρθε αυτή η δουλειά ( π.χ. άλλο να είσαι αυτοδημιούργητη ψυχολόγος με μεταπτυχιακά και αλλο να τελειώσεις τει λογιστικής για να δουλέψεις στο σουβλατζίδικο του μπαμπά). Ομως ξέρουμε κ κείνα τα κορίτσια που μεχρι τα 26 τους δε παλεψαν κ για κάτι ιδιαιτερο στη ζωή τους. Απο το προστατευμένο περιβάλλον του μπαμπά πέρασαν στο περιβάλλον των πεθερικών κ του μέλλοντα γαμπρού, ο οποίος φροντίζει να τις βγάζει καμια βόλτα για μην πλήξουν στον άπλετο ελεύθερο χρόνο που έχουν...
# 4. Δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια αινίγματα, κ γέλασα πολύ!"αυτό λέγεται αλλιώς, και κάνει ρίμα με την 'απιστία'¨. #5. Εμένα δύσκολο μου φαίνεται και στη μεν και στη δε.
#5 Υποθέτω πριν σου απαντήσω ότι ενώ σου αρέσει, εκείνος δε φαίνεται να έχει τέτοιες βλέψεις, και ότι δε θέλεις να κάνεις τίποτα μαζί του για να μη μπλέξεις. Με δεδομένα αυτά (αν ισχύουν), σου προτείνω το εξής. Παίξε το λίγο "νηπιαγωγείο" με τον εαυτό σου. Ονειροφαντάσου τον (σε περίπτωση που καταλήγατε μαζί) να είναι ό,τι χειρότερο: Να ζουλάει από τη μέση την οδοντόκρεμα, να μην κατεβάζει το καπάκι της τουαλέτας, να κάνει βαρετό σεξ σαν να ήταν δημόσιος υπάλληλος, και γενικά, ό,τι πιο ενοχλητικό μπορείς να σκεφτείς (εντάξει, κάπως αστεία παραδείγματα αλλά κατάλαβες). Έτσι, δίνεις στον εαυτό σου ένα πολύ άσχημο σενάριο το οποίο, αν και τραβηγμένο, μπορεί να σε απομακρύνει λίγο από το υπερβολικά ροζ συναίσθημα που ίσως να έχεις.Λίγο πιό θετικές λύσεις, τώρα, πρέπει να βρεις ένα άλλο ενδιαφέρον, καλύτερα ερωτικό, αλλά απουσία αυτού, κάτι δημιουργικό που θα σε ενθουσιάζει αρκετά ώστε να απομακρυνθείς μέσα σου από αυτόν. Αν και ετούτο είναι δύσκολο, ο μόνος τρόπος να ξεκολλήσεις-και πραγματικά να ξεκολλήσεις χωρίς να καταπιέζεσαι-είναι να καταλάβεις ουσιαστικά τί ζητάς, τί θέλεις από αυτό τον άνθρωπο, και να το προσφέρεις με άλλο τρόπο στον εαυτό σου. Όμως, αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο. Και χρειάζεται μεγάλη ειλικρίνεια, διότι μπορεί να μη σου αρέσει η απάντηση που θα πάρεις: Αν ας πούμε ερωτεύτηκες, εκτός από εκείνον, το γεγονός ότι έχει εξουσία, ή το γεγονός ότι μπορεί να σου προσφέρει επιβεβαίωση, ή ότι επειδή σε εκπαιδεύει τον βλέπεις σαν δάσκαλο στυλ "Ωραία μου Κυρία". Επίσης, χρειάζεται επιμονή, γιατί η πρώτη απάντηση που θα πάρεις δεν είναι συνήθως η πραγματική, αλλά αυτή που βρίσκεται πιό κοντά στην επιφάνεια. Θα καταλάβεις ότι βρήκες την αλήθεια όταν κάτι θα ηρεμήσει πραγματικά μέσα σου, και θα αισθάνεσαι ότι τώρα ξέρεις τί πρέπει να κάνεις.
6.Το language barrier θα το νιώσεις, ειδικά όταν μιλάς για κάτι που σε φορτίζει. Πολλές φορές μπορεί να χάνει κανείς τα λόγια του στη μητρική γλώσσα όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένος, πόσο μάλλον σε μια δεύτερη γλώσσα που μπορεί να ξεχάσεις πώς μιλάς για λίγο αν δεν έχεις πιει καφέ το πρωί.Παρόλα αυτά, να πάς και να προσπαθήσεις γιατί σίγουρα ξέρεις τη γλώσσα της χώρας που είσαι σε καλό επίπεδο! Ο κατάλληλος ψυχολόγος θα σε βοηθήσει και μετά από λίγο καιρό θα μιλάς χωρίς καν να το σκέφτεσαι!Καλή τύχη!