Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ο ένας και ο μοναδικός

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ο ένας και ο μοναδικός Facebook Twitter
44


________________
1.

Αγαπητη Α μπα,
Θα ήθελα να σου αναφερω αρχικα την ιστορια μου και στην συνεχεια μεσα απ αυτην θα καταλαβεις και την ερωτηση που θελω να σου κανω Πριν λιγο καιρο αρχισα να ειμαι μαζι με ενα παιδι .Απο την αρχη της σχεσης μας μου φωναζε παρα πολυ για πραγματα και καταστασεις που δεν εφταιγα οπως πχ για το ποτε θα καθαρισω το σπιτι ή για το ποσο καλος ανθρωπος ειμαι και πως αυτο φερνει αρνητικα αποτελεσματα. Οταν ζηλευε μου φωναζε Ειχε παρα πολλα νευρα μερα παρα μερα .Αν ξυπνουσε με νευρα δεν ειχα δικαιωμα να του μιλησω Ηταν σαν να μπλοκαρε το μυαλο του και αρχιζε να μιλαει χωρις να σκεφτεται Με αποτελεσμα ολο αυτο να με κανει λιγοτερο εκδηλωτικη απεναντι του συυναισθηματικα, Δεν αντιδρουσα αφου φοβομουν να μην ξεσπασει περισσοτερο πανω μου .Αυτην μου την συμπεριφορα αυτος την εκλαμβανε σαν ελλειψη επικοινωνιας με συνεπεια καθε φορα να σηκωνεται να φευγει απο το σπιτι μου με νευρα να μην με φιλαει λεγοντας μου ατακες εγω φιλι δινω οποτε το θελω κλπ και να εξαφανιζεται .Μου ελεγε οτι ξερει οτι ειναι εγωιστης και οτι εχει πολλα νευρα Η ερωτηση μου ειναι λοιπον αν αυτος ο ανθρωπος αλλαζει φευγουν τα νευρα και ο εγωισμος ;- Αγγελα

Δεν είναι νευρικός και εγωιστής, είναι πολύ επικίνδυνος άνθρωπος. Είναι χειριστικός. Προσπαθεί να σε ελέγξει χρησιμοποιώντας τεχνικές εκφοβισμού και συναισθηματικής απόστασης, μέχρι να σε κάνει να αμφιβάλλεις για το τι είναι σωστό και λάθος, και στο τέλος να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου μέχρι να σε τρελάνει και να αποκλειστείς από το περιβάλλον σου. Έχεις ήδη αρχίσει να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου. Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά σε πόσο επικίνδυνο περιβάλλον βρίσκεσαι. Δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει αλλά αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Εσύ πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου και να απομακρυνθείς ολοκληρωτικά το επόμενο δευτερόλεπτο. Φύγε τρέχοντας.


________________
2.


Η πλειονότητα των σχολίων στο 1 είναι υποτιμητική για την ποιότητα της κοπέλας που έστειλε την ερώτηση. Επιπλέον την χλευάζουν.
Θεωρείς ότι οι απαντήσεις σου δίνουν τον τόνο για το είδος των σχολίων? αν όχι τον τόνο, θεωρείς ότι αφήνουν περιθώριο? ή πιστεύεις ότι δεν έχεις ευθύνη για το είδος των σχολίων, δεδομένου ότι είναι κάτι που δεν μπορείς να το ελέγξεις αλλά και του ότι δεν είσαι υπεύθυνη για τις απόψεις των άλλων αφού ο κάθε άνθρωπος είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τον εαυτό του?- απορία

Πιστεύω ότι ισχύουν και τα δύο. Ή και τα τρία, δεν ξέρω πόσες εναλλακτικές απαντήσεις δίνεις. Η στήλη έχει σίγουρα έναν τόνο, που δημιουργείται από τις απαντήσεις μου, αλλά και από τα σχόλια. Δεν μπορούμε πλέον να διαχωρίσουμε την αφετηρία. Ταυτόχρονα όλοι είμαστε σε έναν δημόσιο χώρο και αυτό το ξέρουν και όσοι στέλνουν ερωτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο κίνδυνος – ή το ενδεχόμενο – να αντιμετωπιστεί μια ερώτηση με αρνητικό τρόπο είναι μια πιθανότητα. Αυτό ισχύει για το ίντερνετ συνολικά όμως, κι εδώ είναι μια μικροσκοπική γωνιά του που λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες. 

________________
3.


Αγαπητή Α,Μπα,
Ακούω, βλέπω ή διαβάζω -και εδώ- ιστορίες ανθρώπων που πέρασαν συναρπαστικά στα φοιτητικά τους χρόνια, που έκαναν ωραίες παρέες που κρατάνε ως τώρα (στα 30φεύγα), που βολτάραν ατελείωτα, κάναν ωραίες εκδρομές και όλα αυτά τα υπέροχα που κάνουν οι άνθρωποι εκεί γύρω στα 20. Εγώ σε εκείνη την ηλικία σπούδαζα και, χωρίς να το έχω ανάγκη οικονομικά, δούλευα σε ένα μπαράκι (κάτι που διασκέδαζα πάρα πολύ τότε), είχα μια σχέση με κάποιον που είχε την ηλικία της μητέρας μου (και θεωρούσα ότι ήταν ο έρωτας της ζωής μου), πήγαινα ελάχιστα στη σχολή μου και δεν είχα σχεδόν καθόλου φίλους, ούτε έκανα όλα αυτά τα υπέροχα που κάνουν οι φοτητές. Τελοσπάντων, στην πορεία έκανα την ψυχοθεραπεία μου, λίγο λίγο κοινωνικοποιήθηκα (αργή και επίπονη διαδικασία), αλλά έφτασα να νιώθω ότι έζησα με τρόπο που δεν ταίριαζε στην ηλικία μου, και τότε και αργότερα, και έχασα ένα τεράστιο κομμάτι ζωής, που δεν θα ξαναέχω την ευκαιρία να ζήσω. Πώς την παλεύεις αυτή τη θλίψη;

Η ψυχοθεραπεία δεν βοηθάει;


Δούλευες σε μπαράκι (κάτι που σου άρεσε πολύ), είχες μια όπως φαίνεται, έντονη σχέση με έναν μεγαλύτερο άνθρωπο (που πίστευες ότι είναι ο έρωτας της ζωής σου) και δεν πάταγες στη σχολή. Στα δικά μου μάτια όλα αυτά είναι εμπειρίες που είναι απολύτως ταιριαστές με τη δεκαετία των 20. Δεν έκανες κάτι παράταιρο για εκείνη την ηλικία. Και όπως φαίνεται, μια χαρά περνούσες.


Το παρελθόν μας το αξιολογούμε ανάλογα με τον χαρακτήρα μας, δεν έχει από μόνο του μια ποιότητα, άσχετα με το ποιοι είμαστε. Οποιοσδήποτε μπορεί να πείσει τον εαυτό του ότι έχασε μια δεκαετία, όπως και να την πέρασε. Εσύ αποφάσισες ότι έχασες ένα κομμάτι της ζωής σου και κανείς δε μπορεί να σε πείσει ότι δεν είναι έτσι. Μόνο που νοσταλγείς μια ζωή εξιδανικευμένη, μια φοιτητική ζωή που υποθέτεις ότι θα έπρεπε να είχες ζήσει, αλλά φυσικά δεν είναι τόσο ευδιάκριτα τα πράγματα. Η «φοιτητική ζωή» δεν είναι ένας κατάλογος με «πράγματα που πρέπει να κάνεις όταν είσαι φοιτητής» για να τα τσεκάρεις και να πας παρακάτω. Το ότι αργότερα αποφάσισες ότι πρέπει να κοινωνικοποιηθείς δεν σημαίνει ότι έχασες ολόκληρη δεκαετία. Τότε δεν ήθελες φίλους, μετά ήθελες. Πρόσεχε, γιατί θρηνώντας κάτι που βρίσκεται μόνο στη φαντασία σου μπορεί να 'χάσεις' άλλα δέκα χρόνια. Τι κάνεις τώρα; Αυτό έχει σημασία.

________________
4.


Αμπα, είμαι σε σχέση εδώ και 7 μήνες με έναν άντρα που αγαπώ και που με έκανε να νιώσω πως με αγαπάει κ αυτός.
Η σχέση εξελίχθηκε ραγδαία τους τελευταίους 2-3 μήνες αφού περάσαμε 1 μήνα μαζί ταξιδεύοντας και ζήσαμε πάρα πολύ ρομαντικές στιγμές που είχαμε πολλά χρόνια να ζήσουμε κ οι 2.
Μου λέει πολλά σ'αγαπώ, πως θέλει να φτιάξουμε κάτι κοινό, να ζήσουμε μαζί και να κάνουμε οικογένεια στο μέλλον. Πως είμαι ότι καλύτερο του έχει συμβεί. Όταν είμαστε έτσι μαζί, πλημμυρίζω από ευτυχία.

Όμως, υπάρχουν 2 θέματα που με βασανίζουν. Πρώτον, βλέπω ότι έχει mood swings και κάποιες φορές κάνει σαν να πιέζεται πολύ, εκφράζει μια εσωτερική μάχη ανάμεσα στη ζωή που κάνει (δουλειά κλπ) και στο όνειρο που έχει να ζησει μια ζωή πιο κοντά στη φύση και πιο χρήσιμη για την κοινωνία. Τότε, οι συνηθισμένες υποχρεώσεις όπως ψώνια, λογιστής κλπ του φαίνονται βουνό, και παίρνει απόσταση από μένα, κάτι που με πληγώνει και με κάνει να νιώθω ανασφάλεια πως δεν μ'αγαπάει στ'αλήθεια. Κι αυτό γιατί απ'ότι καταλαβαίνω οι αμφιβολίες του επεκτείνονται και στη σχέση μας, πιθανόν λόγω του 2ου μεγάλου μας θέματος:

Είμαστε 38 κ 39 αντίστοιχα, ανύπαντροι κ χωρίς παιδιά. Εγώ με τον πρωην μου ως ζευγάρι πάσχαμε από ανεξήγητη υπογονιμότητα (απουσία εγκυμοσύνης για 2 χρόνια χωρίς συγκεκριμένες ενδείξεις υπογονιμοτητας). Είμαι ανοιχτή στο να υιοθετήσω παιδιά, και το ιδανικό μου είναι να δημιουργήσω μια ωραία σχέση κ οικογενεια με πολλή αγάπη, παρά να κάνω ένα παιδί με κάποιον γνωστό μου ή άγνωστο δότη (είμαι ανοιχτή και σ'αυτό αλλά δεν το θεωρώ ιδανικό, γιαυτό κ δεν το έχω κάνει ακόμα).

Καταλαβαίνω ότι ο φίλος μου πιέζεται λόγω των εσωτερικών του αναζητήσεων αλλά και λόγω των προσδοκιών που έχω να κάνουμε έρωτα ελεύθερα. Ενώ μόνος του μου μίλησε γι αυτά τα θέματα, κατά καιρούς έχει πει διάφορα με δική του πρωτοβουλία, πως το θέλει, πως νιώθει ότι θα είναι έτοιμος πολύ σύντομα κλπ...ήρθε προχτές να μου πει ότι δε νιώθει καλά στην καινούργια του δουλειά (το ήξερα) ότι ψάχνει κι αλλού, ότι σκέφτεται συχνά σκηνές όπου πεθαίνει, και ότι εν τέλει δεν μπορεί να μου δώσει αυτό που θέλω ούτε τώρα, ούτε σε 6 μήνες. Ότι δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη ενός παιδιού έτσι όπως είναι τώρα μπερδεμένος κ ψιλοχαμένος ως προς το τι θέλει να κάνει στη ζωή του.

Του είπα να χωρίσουμε αλλά δεν είμαι σίγουρη για την απόφαση μου. Να το ρισκάρω να μείνω μαζί του με μόνη εγγύηση ότι μου είπε πως γενικά ονειρεύεται μια οικογενειακη ζωή μαζί μου? Μπορώ να τον στηρίξω να ξεπεράσει τα θέματά του? Δεν θέλω να ειμαι η νοσοκόμα του. Ισχυρίζεται ότι πρέπει να μείνουμε πρώτα μαζί πριν προσπαθήσουμε για παιδί αλλά ούτε αυτό είναι έτοιμος να κάνει τώρα. Γενικά λέει ότι δεν γνωριζόμαστε αρκετά. Δεδομένης της ηλικίας και της προηγούμενης εμπειρίας μου μου είναι πολύ δύσκολο να δεχτώ να αναβάλω κι άλλο το όνειρό μου για οικογένεια, διότι πλέον ρισκάρω να μην την αποκτήσω ποτέ. Μου ζητησε να κάνω υπομονή αλλά εδώ και 7 μήνες αυτό κάνω, όταν τον γνώρισα δεν έθεσα τέτοια θέματα, εκεινος από μόνος του μου παρουσιάστηκε ως κάποιος που θέλει παιδιά και προχωράει τη σχέση γρήγορα με συγκατοίκηση κλπ. Τώρα σκέφτομαι ότι όλα μου τα είπε για να με ευχαριστήσει, και να του το ανταποδώσω με την αγάπη μου.

Σημειώνω ότι με την πρώην του τα έφτιαξαν μετά από 2-3 χρόνια απλής γνωριμίας, και στους 5-6 μήνες έμειναν μαζί και έκαναν ελεύθερα, ενώ έψαχναν να αγοράσουν και σπίτι. Σε 5 μήνες τον χώρισε η κοπέλα. Αυτά εγιναν μόλις 6 μήνες πριν γνωρίσει εμένα. Όταν του αναφέρω το θέμα μου λέει να μην συγκρίνω κ ότι κάθε σχέση είναι αλλιως κ οτι αυτήν την ήξερε καιρό και βόλεψε κ η συγκυρία να μετακομίσουν μαζί.

Στο χωρισμό μας αντέδρασε το πρώτο βράδυ με κλάματα κ παρακάλια κ από το επόμενο πρωί....σταμάτησε να επικοινωνεί.

Μήπως απλά δεν με γουστάρει?
-χαμένη

Από τη στιγμή που του είπες να χωρίσετε, τα πράγματα δεν είναι πια στο χέρι σου. Ούτε και πριν ήταν, αλλά τώρα ακόμη λιγότερο. Αυτό σα γενική παρατήρηση.


Πιστεύω ότι δεν έχεις εκτιμήσει σωστά ή αρκετά την δυσθυμία του, την αίσθηση του ανικανοποίητου που έχει και μια γενική παραίτηση, που αναφέρεις μόνο ακροθιγώς. Δεν ξέρω αν δεν το καταλαβαίνεις ή αν κάνεις πως δεν το καταλαβαίνεις. Όταν κάποιος σου λέει ότι σκέφτεται συχνά σκηνές που πεθαίνει πρέπει να αρχίσουν μέσα σου να βαράνε χίλιες καμπάνες. Όταν κάποιος πελαγώνει με απλές δουλειές όπως είναι τα ψώνια δεν πρόκειται για 'mood swings'. Ο άνθρωπος αυτός δυσκολεύεται πάρα πολύ να λειτουργήσει, πιο πολύ από όσο εκτιμάς νομίζω, και χρειάζεται πρώτα να αντιμετωπίσει αυτό και μετά έστω και να σκεφτεί να γίνει πατέρας. Θέλει οικογένεια, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί τώρα που αισθάνεται τόσο χάλια, και έχει δίκιο. Συμφωνώ, να μη γίνεις νοσοκόμα του, αλλά δεν γίνεται και να περιμένετε μήπως γιατρευτεί από μόνος του. Για μένα είναι φανερό ότι χρειάζεται βοήθεια επαγγελματία. Εσύ μόνο υποστήριξη μπορείς να προσφέρεις, αν θέλεις να προσφέρεις. Μπορεί να προτιμάς να το προσπαθήσεις τελικά με άλλον. Όλα αυτά είναι πολύ πιο μεγάλα από το αν «σε γουστάρει».

________________
5.


Ο συνάδελφος μου με διακόπτει και αναδιατυπώνει όσα λέω, ενώ συζητάμε όλοι μαζί στην ομάδα για κάτι που αφορά τη δουλειά. Σχόλια δυσαρέσκειας έχουν ακουστεί από αρκετούς συναδέλφους, διότι δεν το κάνει μόνο σε εμένα. Αυτό με καθησύχασε λίγο, γιατί στην αρχή νόμιζα ότι μόνο με εμένα ήταν ανταγωνιστικός. Πρόκειται λοιπόν για προβληματικό άτομο και πλέον αυτό έχει αναγνωριστεί από όλους στην ομάδα. Παρόλο που έχω κάνει αυτή τη διαπίστωση, κάθε φορά μου με διακόπτει και προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, εκνευρίζομαι πάρα πολύ. Γιατί; Πώς θα μάθω να το αγνοώ, για να μη μου χαλάει ολόκληρη την ημέρα; Σκέφτηκα να του μιλήσω παράμερα, χωρίς να μας ακούει κανείς, αλλά δε θα καταλάβει. Η ειρωνεία και το χιούμορ δεν απέδωσε καρπούς. Τί να κάνω;- μαρία

Όσοι δεν έχουν θράσος, πελαγώνουν εντελώς με το θράσος των άλλων. Παθαίνουν αυτό που λέμε «δεν πιστεύω στ' αυτιά μου» και δεν μπορούν να ξεστομίσουν λέξη, γιατί δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν. Οι θρασείς μιλάνε σε μια άλλη γλώσσα και η λογική είναι αδύνατον να διαπεράσει αυτή την πανοπλία πλήρους αδιαφορίας για τα συναισθήματα των άλλων. Είναι σαν πλαστικοποιημένοι.


Με τέτοιους τύπους δύο πράγματα λειτουργούν. Ή τους μιλάς στην δική τους γλώσσα, γιατί μόνο αυτή καταλαβαίνουν (διακόπτεις μόλις σε διακόψει, μιλάς ακόμη πιο δυνατά, ξαναδιακόπτεις σα να μην υπάρχει) ή επιλέγεις την απομόνωση. Αφού συμφωνείτε μεταξύ σας, γίνεται να του μιλήσετε όλοι μαζί; Είναι το λιγότερο αποτελεσματικό από τα δύο, αλλά δεν απαιτεί την ίδια ενέργεια από μέρους σου. Θα μπορούσατε θα πείτε, χωρίς να αναφέρετε ονόματα, αλλά κοιτώντας τον με νόημα, ότι από δω και πέρα όποιος διακόπτει χάνει το δικαίωμα να μιλάει. Ή κάτι τέτοιο. Από ευγένειες δεν χαμπαριάζουν, αλλά την αρνητική διάθεση μιας ομάδας την καταλαβαίνουν μια χαρά.

________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
ζω μόνη μου ως φοιτήτρια κι έτσι τις περισσότερες φορές τρώω μόνη. Μην έχοντας όμως κάποιον να μιλήσω σχεδόν πάντα καταλήγω να τρώω βλέποντας κάποια σειρά ή ταινία...σε σημείο που πρώτα σκέφτομαι τι θα δω και μετά μαγειρεύω ή παραγγέλνω. Νομίζω οτι είναι αρκετά συνηθισμένο αλλά δεν μου αρέσει...Νομίζω οτι μου επηρεάζει τη σχέση με το φαγητό και οχι με επιθυμητό τρόπο.
Απόψεις; Προτάσεις;


Είσαι φοιτήτρια, ζεις μόνη σου, και τρως χωρίς παρέα; Γιατί; Έχεις και χώρο, και χρόνο. Τώρα είναι που μπορείς να είσαι συνέχεια με άλλους, μετά θα είναι πολύ πιο δύσκολο. Αφού μαγειρεύεις που μαγειρεύεις, φώναξε και έναν φίλο, ένα φίλη, να το μοιραστείτε.


Νομίζω ότι ήταν η πιο εύκολη απάντηση στα χρονικά του 'α μπα'.


________________
7.


Αγαπητη α μπα
Δε ξερω αν εχει ξαναερωτηθει αλλα ειμαι πολυ περιεργη για την αποψη σου! Λοιπον, απο την εφηβεια ακομη πιστευα οτι για τον καθενα μας υπαρχει η αδερφη ψυχη μας, ο ενας και μοναδικος κτλ κτλ... 15 χρονια μετα, μακροχρονιες σχεσεις, συγκατοικηση, αμετρητα φλερτ, γνωριμιες του μηνα, ακομη και one night stands... και ΔΕΝ τον βρηκα! Μετα απο ολα αυτα (μονο 15 χρονια ειπαμε), αρχισα να αναρωτιεμαι... τελικα ΥΠΑΡΧΕΙ??? Τι λες?- pffffff


Για όλους υπάρχει κάποιος. Δεν είναι ένας, δεν είναι ο μοναδικός, δεν ισχύει ότι αν χάσεις τον έναν δεν θα βρεις άλλον, αλλά όσοι θέλουν, θα βρουν έναν. Δεν είναι δύσκολο να τον συναντήσεις, το δύσκολο είναι να τον αναγνωρίσεις, εκεί σκοντάφτει το πράγμα. Άλλον θέλεις και χρειάζεσαι, και άλλον νομίζεις ότι πρέπει να θέλεις και άλλον πιστεύεις ότι χρειάζεσαι. Αν είσαι ειλικρινής με τις αδυναμίες σου θα διευκολύνεις πάρα πολύ τη ζωή σου.


44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
#4"Μου ζητησε να κάνω υπομονή αλλά εδώ και 7 μήνες αυτό κάνω ..."δηλαδη, εσυ απο την πρωτη μερα που τον γνωρισες, ξερεις οτι θελεις οικογενεια με αυτον τον ανθρωπο που σου ηταν αγνωστος.δεν ειναι ουτε αυτονοητο, ουτε λογικο ...δινεις την εντυπωση οτι αυτο που εχεις στο μυαλο σου ειναι η αποκτηση παιδιου και οχι η συγκεκριμενη σχεση και οτι η γνωριμια αυτη ηταν συγκυριακη και ειπες να το δοκιμασεις μαζι του...αντιλαμβανομαι οτι νοιωθεις να σε πιεζει ο χρονος ως προς την αποκτηση δικου σου παιδιου, κατι που οντως ισχυει, αλλα η λυση δεν ειναι να κουκουλωνεις τα οποια προβληματα και να τεκνοποιησεις στα γρηγορα για να μην χασεις τον τρενο.μπορεις να λυσεις ενα (υπαρξιακο) σου προβλημα ετσι, αλλα να δημιουργησεις πολλα περισσοτερα..πρεπει πρωτα να υπαρχουν οι προυποθεσεις και στους δυο.ο συντροφος σου καλα στα λεει. δεν δειχνει καθολου ετοιμος για κατι τετοιο και πιθανως να χρειαζεται βοηθεια ο ιδιος οπως λεει η λενα, στην τωρινη φαση.
#1 Φαίνεται να είναι από εκείνους που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και όταν δεν νιώθουν καλά κατηγορούν τους άλλους για την κατάστασή τους. Δεν υπάρχει τρόπος να τον αλλάξεις. Ο άνθρωπος αλλάζει ΜΟΝΟ (και το τονίζω) όταν το θέλει ο ίδιος να αλλάξει, αλλά για να το θέλει πρέπει να γνωρίζει το πρόβλημά του.. Εκείνος πιστεύω δεν έχει ιδέα ότι έχει προσωπικά θέματα που επηρεάζουν τους γύρω (μαζί κι εσένα). Το χειρότερο είναι όσο περνάει ο καιρός τόσο το πρόβλημα θα επεκτείνεται και άλλο τόσο πιο επιθετικός και κυκλοθυμικός θα γίνεται. Για αυτό μακριάααα...#7 Η αδελφή ψυχή μου κάνει κάτι αντίστοιχο με τους πρίγκιπες στα παραμύθια, δηλαδή... παραμύθια!! Είναι μια φαντασίωση για τους ρομαντικούς που η αδελφή ψυχή είναι το άλλο σου μισό και σε συμπληρώνει σε όλα.. στην πραγματικότητα είναι ο άνθρωπος με τον οποίο υπάρχει καλή χημεία. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει μόνο ένας, απλά καταλήγουμε συνήθως σε αυτόν με την καλύτερη δυνατή χημεία.
Σχετικά με την πρώτη ιστορία και τον χειριστικό σύντροφο... Θα συμφωνήσω με την Ά μπα... Έχω περάσει και εγώ τα ίδια... Στη δική μου περίπτωση ο δικός μου χτυπούσε και τη μάνα του... Έφυγα τρέχοντας!!!
Σχετικά με την ύπαρξη αδερφής ψυχής, ένας γερμανός stand up comedian έχει πει:"Φανταστείτε ότι υπάρχει για τον καθένα μας αποκλειστικά μια αδερφή ψυχή και έστω ότι ΕΝΑΣ κάνει λάθος επιλογή και "καβαντζώνει" την αδερφή ψυχή κάποιου άλλου... Και αυτός ο άλλος αρκείται σε κάποια επιλογή συμπαθέστατη μεν, αλλά αδερφή ψυχή κάποιου άλλου, ο οποίος αρκέστηκε..." Κάπου εκεί αρχίζεις και γελάς και συνειδητοποιείς ότι μάλλον τζίφος η ιστορία με την μία και μοναδική αδερφή ψυχή ;)
#4 Πραγματικά δε καταλαβαίνω πώς μέσα σε 7 μήνες (!) γνωριμίας σου με κάποιον, θεώρησες ότι γνωρίσατε ο ένας τον άλλο σε βάθος, μάθατε να συνυπάρχετε, προλάβατε να αγαπηθείτε και είδατε ότι η σχέση σας είναι τόσο γερά δομημένη που ο γάμος και τα παιδιά δε θα τη διέλυαν. Σοβαρά τώρα, οκ είσαι 38 και βιάζεσαι. Καλύτερα να κάνεις ένα παιδί από άγνωστο δότη ή να υιοθετήσεις, παρά να ονειρεύεσαι οικογένειες με τύπους που γνωρίζεις ελάχιστα και μάλιστα δε θες να γνωρίσεις (π.χ. προσπερνώντας το ότι ο τύπος έχει αυτοκτονικές σκέψεις) απλά και μόνο επειδή τα χρόνια περνούν. Η επιπολαιότητά σου θα χει επιπτώσεις και στα παιδιά σου να ξέρεις...
Απαιτεί από εκείνη να διαμορφώσει έναν δυναμικό χαρακτήρα απέναντι σε όλους τους άλλους, να μην είναι πια καλή, να μιλάει και να λέει όχι. Να συγκρούεται και να κλείνει πόρτες. Γιατί τώρα που δεν το κάνει, ορίστε, μαλώνουν μεταξύ τους. Και να, πάλι αυτός γίνεται ο κακός.
(χωρισα μαζι του το ειπα κ σ ενα αλλο σχολιο πιο πανω)Η απαντηση σου μου ελυσε και εμενα αυτην την απορια που ειχα τοτε ...Μετα απο τοσο καιρο τωρα καταλαβαινω το γτ θετικα χαρακτηριστηκα τα παρουσιαζε τοσο αρνητικα
#7. Αγαπητή εξαδέλφη υπάρχει απλά του έριξες χυλό καθώς κοιτούσες τον κουκλεντέ στο μπάρ. Λυπάμαι.#6. Πραγματικά ΛΥΠΑΜΑΙ που υπάρχουν άτομα που κάνουν την δεύτερη καλύτερη ενέργεια της ημέρας (μετά την αφόδευση) ρουτίνα. #5.΄Επειδή έχω αντιμετοπίσει παρόμοιο πρόβλημα εντός και εκτός γραφείου συνιστώ την πρώτη λύση αλλά να ξέρεις ότι αρχίζεις πόλεμο. Το μυστικό υποχθόνιο όπλο είναι ο σαρκασμός και ο διαρκής υποβιβασμός της νοητικής ικανότητας του αντιπάλου. Από όσο κατάλαβα αυτός ο τυχοδιώκτης το μόνο που κάνει είναι να αναδιατυπώνει τις ιδέες σου σε φάση ότι τις επεξηγεί καλύτερα, παρουσιάζοντας τες ως δικό του προϊόν. Ε λοιπόν διέλυσε τόν. Μόλις τολμήσει να σε ξαναδιακόψει πές του κάτι σε στύλ "Χαίρομαι που είσαι εδώ μαζί μας αλλά καταλάβαμε τι ήθελα να πω δεν χρειάζεται να τα επεξηγείς δεν είμαστε χαζοί" παρουσιάζοντας τον σαν ένα ενοχλητικό ζωύφιο. Δείξε δηλαδή ότι οι παρεμβάσεις του δεν γίνονται για να μειώσει την δική σου προσφορά αλλά για να επιβεβαιώσει την ανύπαρκτη δική του. Να θυμάσαι ότι στις busyness όπως και στον έρωτα και στον πόλεμο τα πάντα επιτρέπονται.#3 Δούλευες σε μπαράκι κάνοντας κάτι διασκεδαστικό και τα είχες με τον έρωτα της ζωής σου, δηλαδή τι να πούν όσοι ήταν μπακούρια και χωρίς φίλους σαν φοιτητές....
#1: Έχει ξανατεθεί κι άλλες φορές εδώ μέσα το θέμα σε διάφορες παραλλαγές (χειριστικός γονέας, σύντροφος, συνάδελφος, κλπ). Η συναισθηματική χειραγώγηση και οι διάφορες τεχνικές της συνιστούν ένα μοτίβο συμπεριφοράς που μαθαίνεται δια του μιμητισμού από την παιδική ηλικία. Μια χειριστική μάνα ή ένας χειριστικός πατέρας, οι οποίοι με τη σειρά τους διδάχτηκαν αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς και εκδήλωσης συναισθημάτων από το δικό τους οικογενειακό περιβάλλον (και πάει λέγοντας, μέχρι να φτάσουμε στην κιβωτό του Νώε), απέδειξαν δια της πρακτικής και των παραδειγμάτων στο παιδί τους ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά έχει αποτελέσματα. Λοιπόν. Αυτά ως προς το δικό του κομμάτι. Όμως. Πρέπει να κάνεις σαφές ότι σε σένα δεν περνάνε αυτά, πώς να το κάνουμε; Αν δεν είσαι διατεθειμένη να επενδύσεις χρόνο, ενέργεια κι άπειρη υπομονή με έναν άνθρωπο που καθ'όλη τη μέχρι τώρα ζωή του έχει μάθει (τονίζω το "μάθει") να λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο κι αν κι ο ίδιος, βλέποντας ότι προσκρούει σε αδιαπέραστο (τονίζω το "αδιαπέραστο") τοίχο, δεν είναι διατεθειμένος και πρόθυμος να "ξεμάθει", τότε μία είναι η λύση. Η αποχώρηση. Είναι λυπηρό που το λέω, αλλά έτσι είναι. Γιατί πολλές, πάρα πολλές φορές, (μη σου πω, όλες τις φορές, αλλά δεν θέλω να είμαι απόλυτη) δεν αξίζει τον κόπο. Κάποιοι γονείς έσπασαν κι ανέθρεψαν broken toys. Και γι' αυτό, δεν φταις εσύ, ούτε μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη της επιδιόρθωσης. Είναι τρομερά ψυχοφθόρο κι άδικο για σένα που δεν είσαι broken toy. Η ζωή είναι μία και είναι μικρή. Και είναι δική σου.
Ωχ, έγραψα ολόκληρο κατεβατό. Εν συντομία, ο τύπος:1) Έτσι έχει μάθει (γεγονός).2) Βρίσκει και τα κάνει (προφανώς).3) Δεν θα τον κάνεις εσύ άνθρωπο (το σημείο- κλειδί).4) Μακριά (κι ακόμη παραπέρα).
Βρε, καλώς τα παιδιά... :)@bagle: αν κάτι έμαθα καλά στο πανεπιστήμιο είναι οι περιλήψεις, η διαγώνια ανάγνωση και η ανάποδη μελέτη (από το τέλος του βιβλίου προς την αρχή). Ανεκτίμητα εφόδια, πολύ χρήσιμα όταν ξεφυλλίζεις περιοδικά στην παραλία :P@ Χίμαιρα: "ένα μοναχικό βράδυ και το μοσχάρι που ήταν κατσαρίδα" - σε προκαλεί να διαβάσεις τη full version, αν μη τί άλλο :)@ Πόντια: ανοίξαμε και σας περιμένουμε ;)Σας αγαπώ, να το ξέρετε :)))
#3 αυτες οι λιστες τυπου τι να κανεις σαν φοιτητης ,τι να κανεις μεχρι τα 30, τι να δοκιμασεις στο σεξ μεχρι να παντρευτεις κλπ ενταξει.. ειναι τις πιο πολλες φορες για γελια ή για ταινια#5 γιατι να επιστρατευσεις χιουμορ, ειρωνια ή τακτ παιρνοντας τον παραπερα να εξηγησεις; τη στιγμη που σε διακοπτει ,ηρεμα κ σταθερα θα του πεις μπροστα σε ολους '' σε παρακαλω αφησε με να ολοκληρωσω τη σκεψη μου, ειναι αντιεπαγγελματικο αυτο που κανεις επανειλημμενα. '' κ θα συνεχισεις. αυτος ειναι τουλαχιστον ο τροπος που θα ακολουθουσα εγω* η πρωτη εικονα δειχνει επιτελους κατι που θα μπορουσα να ζωγραφισω κ γω
Πάγωσα όταν συνειδητοποίησα ότι η κοπέλα δεν αναφέρεται απηυδισμένη αλλά γενικώς προβληματισμένη. Φαίνεται ότι έχει μπει στο κεφάλι της ο απαίσιος αυτός τύπος. Θα ήθελα να ξέρω, τι είναι αυτό το υπέροχο που της προσφέρει ώστε να αντισταθμίζει την άθλια συμπεριφορά του και παραμένει ακόμη; Καταπληκτικο σεξ; Προικισμένος; Λεφτά; Γενικότερη ύπαρξη γκόμενου στη ζωή;Αν τώρα φωνάζει για το τίποτα, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να σηκώσει και χέρι. Άντε βρε κορίτσι μου, μια χαρά ακούγεσαι, μάζεψέ τα και φύγε από κοντά του. Και την ανακοίνωση χωρισμού σε δημόσιο χώρο παρακαλώ.
Το ίδιο κι εγώ. Και να σκεφτείς πως υπάρχουν περιπτώσεις χειριστικών ατόμων που απάντηση είναι σε όλα ΟΧΙ. Και είναι ακριβώς αυτές οι ανεπάρκειες που χρησιμοποιούν σαν όπλα. Πείθουν ότι απόδειξη αγάπης είναι να μην έχεις καμία απολύτως απαίτηση από εκείνους, να τους αγαπάς χωρίς γιατί. Για να μπορούν με την ησυχία τους να γίνουν παράσιτα. Ο πιο κατάλληλος και εύστοχος χαρακτηρισμός είναι επικίνδυνοι και όχι μόνο επειδή μπορεί να χειροδικήσουν. Μακάρι να τερμάτιζαν εκεί.Η κοπέλα είναι σε καλό δρόμο θέλω να πιστεύω, μιας και αναρωτιέται και κάτι δεν της πάει καλά. Πρέπει να φύγει όμως πριν προλάβει να την υπνωτίσει.Γιατί ήδη δε βλέπει πως οι απαντήσεις του είναι ίδιες μ'εκείνες όσων ξυλοφορτώνουν το κορμί των συντρόφων τους αντί για την ψυχή τους:-Εσύ φταις, το ξέρω ότι είμαι καθίκι, ζηλεύω και τρελαίνομαι, εσύ φταις όμως, γίνομαι άθλιος. Για την ώρα ίσως δεν χρησιμοποιεί τον οίκτο γιατί δε βλέπω να υπάρχει κάπου στην ερώτηση, οπότε ναι, μακάρι να φύγει άμεσα αν δεν το έχει ήδη κάνει.
Εν μέρει την καταλαβαίνω, τα χειριστικά άτομα ξυπνούν έντονα συναισθήματα και αυτό είναι μεγάλη παραμύθα γιατί βγάζει λανθάνουσα αίσθηση πάθους. Αυτό που λες 'Πείθουν ότι απόδειξη αγάπης είναι να μην έχεις καμία απολύτως απαίτηση από εκείνους, να τους αγαπάς χωρίς γιατί." είναι από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά τους και κάνει τον δέκτη να νιώθει μικροπρεπής που ζητά κι αυτός κάτι.
Χώρισα μετα απο 1 εβδομάδα που εστειλα το μήνυμα εδω ... Ευχομαι κοπελες που ειναι ή μπορει καποια στιγμη να βρεθουν σε αυτην την κατασταση να το διαβασουν και να κατανοησουν την επικινδυνοτητα αυτης της καταστασης και να τρεξουν γρηγορα μακρια ...
#1Στεναχωριέμαι που αυτή η κοπέλα δεν μπορεί να καταλάβει πόσο γρήγορα θα πρέπει να έχει φύγει από αυτόν τον άνθρωπο, που νομίζει ότι είναι κάτι που αλλάζει, που ξεκίνησε να είναι σε μια τέτοια σχέση. Ελπίζω να έχει ήδη χωρίσει και να μην περίμενε τόσους μήνες για να δει την απάντηση...
#7 Μου αρέσει που αναρωτιέσαι! Φυσικά και δεν υπάρχει. Φαντάσου ο ένας και μοναδικός για εσένα να βρίσκεται σε ένα χωριό της Κίνας. Ψάξε βρες τον! Σε παραπέμπω στον Tim https://www.youtube.com/watch?v=FHcuGsTbd-Y
#2 Δεν συνηθίζω να γράφω ύμνους, αλλά στη συγκεκριμένη στήλη η γράφουσα διαθέτει τον μεγαλύτερο αυτοέλεγχο και κουλτούρα από όλους τους συναδέλφους της με παρόμοιο αντικείμενο. Παρακολουθώ και διαβάζω καθημερινά τέρατα, δράκους και ατελείωτες χλαπάτσες. Το Α, Μπα είναι πραγματική όαση.Ένας άλλος λόγος για να διαβάζει κανείς Α,Μπα είναι οι σχολιαστές. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι άνθρωποι λογικοί, ενδιαφέροντες και δεν τρολάρουν χωρίς λόγο.Εγώ ζορίζω όταν με παίρνει. όταν η ερώτηση εμπεριέχει πολλά στερεότυπα, προκαταλήψεις, άκυρες κρίσεις επί παντός επιστητού, πολύ δράμα για το τίποτα.Προσπαθώ πολύ να μην χαλάω τις φανταστικές απαντήσεις. Αλλά όταν γράφεις, όταν εκφράζεις μία άποψη, είναι αδύνατο να μην κάνεις λάθος ή να μην παρεξηγηθείς ή να μην ξεφύγεις. Συγχωρώ τον εαυτό μου και πηγαίνω παρακάτω. Τώρα είναι Μάρτιος και έχει εκλείψεις. Ας είμαστε όλοι πολύ καλοί μεταξύ μας (Λένα μόλις με έφτυσες ή βρέχει;)
Θέλω να πω κάτι,όχι σε σένα προσωπικά Αργυρώμ',προς όλους,χρησιμοποιούμε σ'αυτή τη στήλη,τη λέξη τρολάρισμα,εννοώντας κάτι πολύ πολύ πιο χαλαρό από κανονικό τρολάρισμα.Δεν αναφέρομαι σε σκληροπυρηνικές περιπτώσεις,όπως στο 4chan ας πούμε,αλλά σε τυπικό τρολάρισμα.Πολλές φορές ειρωνευόμαστε,εγώ δηλαδή,ας μην πω για άλλους,χλευάζω ίσως.Να τρολάρω όμως,ποτέ.Δεν έχω διάθεση να κάνω κάποιον να υποφέρει ή να σπάσει τα νεύρα του,ώστε να μου προσφέρει διασκέδαση.Ούτε και θέλω να εκμηδενίσω την προσωπικότητα κάποιου που εκφράστηκε δημόσια στο δίκτυο.Δεν μπορώ να εξισώσω τον κυνισμό με το τρολάρισμα.Θεωρώ αυτονόητο ότι όταν κάποιος δημοσιοποιήσει τη σκέψη του,θα δεχτεί την απάντηση ως έχει.Αν θέλει,ας μπει στα σχόλια για διαβούλευση.Να τα κατευθύνει όμως επειδή δεν του άρεσαν;Επίσης,κατά κανόνα,είναι όλοι τόσο καλοί μεταξύ τους,ακόμα και σε διαφωνίες,σε σημείο που να αισθάνομαι άξεστος πολλές φορές.
Ναι, @bagle έχεις δίκιο, σίγουρα όχι κάτι τόσο βαρύ όσο το τρολάρισμα. ένα τσίμπημα ή ένα τσίγγλισμα που τις περισσότερες φορές έχει άμεση σχέση με αυτά που γράφονται στην ερώτηση. Άξεστος εσείς; προς Θεού. Για μένα είστε πρότυπο αγαπητέ.
Αν εσύ bagle θεωρείς ότι είσαι άξεστος, τι να πούνε/γράψουν οι πραγματικοί άξεστοι. Αλλά ξέρω γιατί το έγραψες, ήθελες να μαζέψεις κοπλιμέντα. Σε πήραν χαμπάρι όμως ....... :P
A όχι,παιδάκια,δεν το πήρα προσωπικά.Ενημερωτικά τα έγραψα.Αν κάποιος είναι ειρωνικός στην απάντησή του,είναι γιατί έχει κάτι να πει.Σε αντίθεση με ένα τρολ.Και ακόμα και μια ειρωνική απάντηση έχει μια αξία σ'αυτόν που θέτει την ερώτηση.Αλλά ναι,νοιώθω άξεστος και μαζεύομαι πολλές φορές πριν γράψω.Χωρίς πλάκα.Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον παιδάκια,right back at ya.Santininininitynytiny είσαι μια εσύ.
#2 Τόνος δίνεται, δε λέω, αλλά δεν είμαστε και ζαγάρια... Υπήρξαν φορές που οι σχολιαστές στην πλειοψηφία τους διαχώρισαν τη θέση τους από τη στάση της Λένας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απάντηση στην 25χρονη που νιώθει εγκαταλελειμμένη από τη μητέρα της (η οποία ζει σε νησί). Σχεδόν όλοι έκριναν την απάντηση επιεική με τη μητέρα, την οποία (μητέρα) έψεξαν εντόνως. Σε βαθμό δε που η Λένα προέβη σε - σπάνιο, για τα δεδομένα της στήλης - update όπου ξεκαθάριζε ότι δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά της μάνας, απλώς έδωσε την απάντηση που θεωρούσε εποικοδομητικότερη για την κόρη.Φυσικά και "αφήνεται περιθώριο". Απλώς είναι λογικό οι σταθεροί αναγνώστες/σχολιαστές της στήλης να μοιράζονατι εξ αρχής μεγάλο μέρος των αντιλήψεων της Λένας. Αν την θεωρούσαν βλαμμένη ή άσχετη, δεν θα ασχολούνταν με τη στήλη (εκτός ίσως από κάποια τρολ).
Μμμ, όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά δεν έχω συγχωνεύσει κάτι. Πρόκειται για την ερώτηση 4 στο Α,μπα της 26/2.Η κοπέλα κατηγορεί τη μητέρα της - που ακολούθησε τον νέο της σύντροφο στο νησί όπου αυτός διαμένει - ότι "δεν θέλει πια να είναι μητέρα".Η Λένα ξεκίνησε την απάντησή της με τη φράση: "Η μητέρα σου είναι απλώς μια γυναίκα. Είναι ένας ακόμη άνθρωπος. Δεν είναι μόνο μάνα."Το πρώτο σχόλιο που ανέβηκε ξεκινούσε: "Είσαι αρκετά αυστηρή με την κοπέλα που φλερτάρει τον συνάδελφο και υπερβολικά επιεικής με την "μητέρα" της ερ.4.", και το ακολούθησαν πολλά παρόμοια.Αργότερα η Λένα έκανε update όπου μεταξύ άλλων έγραψε: "Επειδή νομίζω ότι από μερικούς παρεξηγήθηκαν αυτά που έγραψα: δεν είμαι επιεικής με τη μάνα. Στην κόρη μιλάω. Αν ρωτούσε η μάνα θα ήταν τελείως διαφορετική η απάντηση. Δεν είναι σωστό, είναι επικίνδυνο και ανεύθυνο να απορρίπτεις τον γονέα ενός ανθρώπου 25 χρονών".Υ.Γ. Ναι γενικότερα η Λένα έχει υπάρξει αρκετά επιεικής (κατ' εμέ) με πολλούς γονείς για τους οποίους γίνονται παράπονα. Και στο άλλο γράμμα που αναφέρεις, και που είναι παλαιότερο, έδειξε υπερ το δέον κατανόηση στην φανερή προτίμηση των γονιών για το ένα παιδί (γνώμη μου, πάλι).