Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια ερώτηση που θα σας μείνει αξέχαστη

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια ερώτηση που θα σας μείνει αξέχαστη Facebook Twitter
49


________________
1.

Αγαπητή Α,μπα,
δεν ξέρω πώς να χειριστώ μία κατάσταση με μια πολύ αγαπημένη μου φίλη.
Μένουμε πολύ κοντά αλλά δεν βρισκόμαστε συχνά. Εκείνη εξάλλου έχει γεμάτο πρόγραμμα ενώ εγώ περνώ πολλές ώρες στο σπίτι. Κάποια στιγμή λοιπόν μέσα στην εβδομάδα θα μου ζητήσει να βρεθούμε το Σαββατοκύριακο, προσθέτοντας συνήθως «μωρέ έχω καιρό να σε δω και μου έλειψες» καθώς και «αν έχεις βέβαια χρόνο», «αν δεν έχεις κανονίσει κάτι άλλο» κλπ (είναι γνωστό ότι έχω άφθονο χρόνο), «πάρε με να το κανονίσουμε». Όμως εκείνη ήδη ξέρει ότι ας πούμε είναι κλεισμένη όλο το Σ/Κ, ή ότι εννοεί συγκεκριμένα Σάββατο βράδυ κλπ. Έτσι, όταν της τηλεφωνώ, όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και με το να έχει αφήσει σε μένα την επιλογή της ώρας φαίνεται ότι εγώ τελικά δεν έχω χρόνο για εκείνη. Αυτό το σύστημα μου πήρε αρκετό διάστημα να το καταλάβω, αφού πρώτα εισέπραξα πολλά, πάρα πολλά «όχι».

Ασφαλώς είναι δικαίωμά της να επιλέγει να κάνει άλλα πράγματα. Ούτε είναι υποχρεωτικό να βρεθούμε. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, ούτε να ρίχνει σε μένα την ευθύνη ούτε να με γεμίζει απόρριψη. Έχω κουραστεί από αυτό το (χειριστικό πιθανόν) παιχνίδι, ειδικά αφού ποτέ στη ζωή μου δεν έχω παίξει τέτοια παιχνίδια ούτε με γυναίκες ούτε με άντρες. Πώς μπορώ να ξεφύγω από αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο; Δεν σου ζητώ να μου ερμηνεύσεις γιατί δεν θέλει να βρεθούμε, ή γιατί συμπεριφέρεται έτσι, ούτε να μου πεις τι να κάνω για να βρισκόμαστε περισσότερο. Το μόνο που θέλω είναι να μην ξαναβρεθώ σ' αυτή τη θέση. Έχεις να μου προτείνεις κάτι άλλο εκτός από το «να κάνω μαζί της μια ειλικρινή κουβέντα»; Διότι αν μπορούσε να είναι ειλικρινής δεν θα δημιουργούσε αυτό το σκηνικό εξ αρχής. Ευχαριστώ για την απάντηση.- ανώριμη

 

Αχ, μην πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό βρε παιδί μου. Αφού τώρα έχεις μάθει το κόλπο, την επόμενη φορά που θα σου πει «πάρε με να κανονίσουμε» πες της «όχι, πάρε με εσύ αν έχεις χρόνο να βρεθούμε γιατί έχεις πιο σφιχτό πρόγραμμα από μένα». Αν έχεις δίκιο στις υποθέσεις που κάνεις, δεν θα σε πάρει, και θα τελειώσει η υπόθεση. 


Κακώς σου πήρε πολύ καιρό να καταλάβεις το μοτίβο. Έχεις υπερβολική εμπιστοσύνη στα λόγια των άλλων, δεν χρειάζεται να τα παίρνεις κυριολεκτικά. Η φράση «να τα πούμε ρε παιδί μου γιατί μου έλειψες» είναι επικοινωνιακή τσίχλα, για να κλείσουν δύο άνθρωποι το τηλέφωνο με φιλικό τρόπο, κι ας μην έχουν την παραμικρή υπόθεση να βρεθούν. «Να τα πούμε». «Ναι, να τα πούμε». Και δεν τα λένε ποτέ. Δε χρειάζεται να στενοχωριόμαστε. Είναι σχήμα λόγου. Μπορεί να σου φανεί κι εσένα χρήσιμο μια μέρα.


Αυτοί που θέλουν να τα πούνε δεν ανταλλάσσουν αόριστες ευχές, σα να είναι Χριστούγεννα. Επικοινωνούν ξανά, ρωτάνε το πρόγραμμα του άλλου, κανονίζουν μέρα, ώρα και μέρος. Όλα τα άλλα είναι small talk. Να το θυμάσαι αυτό, για να μη βρίσκεσαι σε καμία «θέση».

________________
2.


Γεια Α, μπα. Είναι, αλήθεια, η παρθενιά τόσο σημαντική όσο ισχυρίζονται κάποιοι; Κατανοώ ότι πολλοί, κυρίως γυναίκες, την κρατάνε για θρησκευτικούς ή άλλους προσωπικούς λόγους μέχρι το γάμο, αλλά έχει τελικά τόσο μεγάλη αξία η παρθενιά ειδικά στις μέρες μας και κυρίως στις χώρες του δυτικού κόσμου; Είμαι 17 και δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το κάνω επειδή σκέφτομαι ότι μπορεί να το μετανιώσω μετά ειδικά όταν γνωρίσω κάποιον που θα μου αρέσει πολύ και επειδή πιστεύω ότι έχω αξία ως άνθρωπος και δεν αξίζει να τη δώσω σε όποιον νά' ναι, ειδικά σε κανένα έφηβο αγοράκι το οποίο δεν μου αρέσει πολύ γιατί τον βλέπω μόνο σαν φίλο και που σκέφτεται μόνο το σεξ (παρ' όλο που μου έχει πει ότι του αρέσει ο χαρακτήρας μου και ότι έχω ποιόν κλπ). Μέχρι να απαντηθεί μπορεί να το έχω κάνει, αλλά με ενδιαφέρει η απάντηση. Ευχαριστώ

Αγαπητή 17 χρονη


Η παρθενιά είναι εντελώς ασήμαντη. Το σεξ είναι που έχει σημασία.


Σου έχουν μάθει ότι η παρθενία είναι κάτι που «έχεις» και «χάνεις» επειδή το «δίνεις». Αυτό είχε την αξία του κάτι αιώνες πριν, όταν οι γυναίκες ήταν αντικείμενα αγοραπωλησίας, αλλά όπως λες, είσαι κάτοικος του δυτικού κόσμου, και αν έχεις θρησκευτικό αίσθημα, καλύτερα να ευχαριστείς τον Θεό γι' αυτό και όχι για την παρθενία που σου έδωσε. Δεν είσαι αυτοκίνητο που χάνει αξία όταν είναι μεταχειρισμένο. Δεν είναι κάτι που δίνεις, δεν έχει σχέση με την αξία σου, και το σώμα σου είναι δικό σου να το ορίσεις, δεν είναι χωράφι που εκχωρείται για καλλιέργεια με ανταλλάγματα.


Έχεις αξία ως άνθρωπος έτσι κι αλλιώς. Η πρώτη φορά ούτε μπορεί να σου προσθέσει ούτε να σου αφαιρέσει αξία. Η έναρξη της σεξουαλικής ζωής έχει σημασία ως νέο κεφάλαιο, όχι ως ορόσημο που έχει μέσα του τον κίνδυνο να μειωθεί η αξία σου. Δεν χάνεις τίποτα. Κερδίζεις. Μπαίνεις σε μια νέα φάση που υπόσχεται πολλές εμπειρίες. Αυτό είναι σημαντικό, ναι, γιατί το σεξ περιπλέκει τα πράγματα. Όμως δεν είναι στο χέρι κανενός αγοριού το πόσο αξίζεις. Δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πότε θα είσαι έτοιμη να επικοινωνήσεις με έναν άλλον άνθρωπο, να έχεις την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να φανείς ευάλωτη, να ανοιχτείς σε κάποιον και να εξερευνήσεις μια νέα πτυχή του εαυτού σου. Το άλλο, σημαντικό θέμα, είναι το πότε θα είσαι έτοιμη και υπεύθυνη να προστατέψεις τον εαυτό σου αποτελεσματικά και ολοκληρωτικά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, νοσήματα (χωρίς να περιμένεις από τα αγόρια) και από πιέσεις να κάνεις κάτι που δε θέλεις.


Όταν νιώσεις ότι μπορείς να χειριστείς αυτές τις νέες προκλήσεις, τότε είναι η εποχή να μπεις στη νέα φάση. Ο πιο καλός λόγος για να το κάνεις με κάποιον που θα σου αρέσει πολύ είναι ότι έτσι θα είναι πολύ πιο διασκεδαστική και όμορφη εμπειρία. Η αξία σου καμία σχέση δεν έχει με την υπόθεση.

________________
3.


Σήμερα το πρωί πέθανε ένα παιδί από το σχολείο μου, τελείως απροσδόκητα, εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας που είχε. Μέχρι το απόγευμα η αρχική σελίδα του facebook είχε γεμίσει δακρύβρεχτες ευχές για καλό ταξίδι, ανάπαυση και τα σχετικά, ενώ ταυτόχρονα δεχόμουν μηνύματα και τηλεφωνήματα από φίλους και γνωστούς που έψαχναν παρέα για να πάνε στο σπίτι του. Ε λοιπόν γιατί; Γιατί να θέλουν να γεμίσουν το σπίτι ενός νεκρού συμμαθητή που γνώριζαν ελάχιστα; Γιατί να θέλουν να κλάψουν για κάποιον τον οποίον μετά το σχολείο κατά πάσα πιθανότητα θα ξέχναγαν; Μήπως λυπούνται για όλες τις χαμένες δυνατότητες που είχε σαν νέος; Αν ναι τότε γιατί δε λυπούνται για κάθε νεκρό νέο; Και αν απλά θρηνούν μια ζωή, γιατί κάθε ζωή αξίζει το ίδιο, γιατί να αγνοούν τους τόσους άλλους θανάτους στον κόσμο; Ή μήπως είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς και όσους ήταν πραγματικά κοντά του, τους οποίους δε γνωρίζουν καν, με μία επίσκεψη και μία θλιμμένη στάση στη γωνία ενός καναπέ του σπιτιού; Με προβλημάτισε το όλο θέμα και αφού το φιλοσόφησα λίγο κατέληξα στο ότι όλοι αυτοί οι "πενθούντες" λυπούνται για την δική τους μάταιη ύπαρξη. Κάποιος τόσο κοντά τους, τόσο που δε γινόταν να αγνοήσουν, τους θύμισε ότι και αυτοί, ίσως σύντομα, να βρεθούν στη θέση του χωρίς να το περιμένει κανείς. Δεν κλαίνε λοιπόν τον νεκρό αλλά τους εαυτούς τους. Επίσης κατέληξα και στο ότι όλα τα λυπηρά αποχαιρετιστήρια posts ίσως και να κρύβουν μια άρρωστη υποσυνείδητη ευχαρίστηση, καθώς τα εφηβικά τους προβλήματα τελικά δεν είναι τόσο σημαντικά όσο νόμιζαν και η συναισθηματική τους σύγχυση καταλαγιάζει για λίγο. Ο θάνατος νέων ανθρώπων είναι σίγουρα ένα δυσάρεστο γεγονός αλλά αφορά έναν περιορισμένο αριθμό ατόμων και δε μπορεί να γίνεται αφορμή για ένα κοινωνικό γεγονός ή για την ανάδειξη της ευαισθησίας μας. Στην πραγματικότητα αυτός που θρηνεί τους νεκρούς μπροστά του, ενώ αν γυρίσει το κεφάλι του θα δει εκατοντάδες, είναι ο πραγματικά αδιάφορος. Πολύ κυνικό; Πιστεύεις ότι απλά καταπιέζω τα συναισθήματά μου και γίνομαι εχθρικός και αρνητικός; Τι γνώμη έχεις πάνω στο θεμα; - logic error

Αν είσαι συνομήλικος του συμμαθητή σου, που σημαίνει ότι είσαι μαθητής, που φαντάζομαι ότι είσαι, ειλικρινά εντυπωσιάζομαι από τη συγκροτημένη σκέψη σου, τα συμπεράσματα που έχεις βγάλει από τις πληροφορίες που λαμβάνεις και από τον τρόπο έκφρασης. Ειλικρινά είμαι πάρα πολύ εντυπωσιασμένη και χαρούμενη που υπάρχουν μαθητές με τόσο ώριμη σκέψη. Τι δουλειά λες να κάνεις στο μέλλον; Αν μας διαβάζεις και δεν βαριέσαι, στείλε ένα μήνυμα να μου πεις.


Το μόνο που προδίδει ίσως την ηλικία σου είναι η τάση για απόρριψη και η αυστηρότητα με την οποία κρίνεις. Έχεις απόλυτο δίκιο – κατά τη γνώμη μου – για την ανάγνωση του πένθους. Η απογοήτευση δεν είναι απαραίτητη όμως. Αυτό που αποκτάς με τον καιρό είναι η κατανόηση και η συμπάθεια για την ανθρώπινη αδυναμία. Τη δέχεσαι χωρίς να την αποστρέφεσαι, γιατί εν τω μεταξύ την έχεις δει μέσα σου υπερβολικά πολλές φορές για να την αγνοήσεις.


Για τα λυπητερά αποχαιρετιστήρια ποστ στο facebook πάντως έχω και μια άλλη ερμηνεία: είναι και μια προσπάθεια του καθένα να δηλώσει «ήμουν κι εγώ εκεί», να πάρει λίγο από τη λάμψη του συγκλονιστικού γεγονότος. Παράλληλα όμως, είναι και το νέο μέσο επικοινωνίας. Παλιά υπήρχαν τα βιβλία επισκεπτών, τώρα έχουμε το facebook. Μια κοινότητα βρίσκει παρηγοριά βλέποντας ότι υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν το ίδιο χαμένοι. Δεν είναι μονοσήμαντες οι εξηγήσεις για τις ανθρώπινες πράξεις.


________________
4.


Ειμαι ερωτευμενη με καποιον που ειναι 16 χρονια μεγαλυτεροσ μου αλλα αυτο δεν με ενοχλει( και ειναι μονοσ πανω απο 2χρονια) .Δεν εχω κανω σχεση ακομα(ειμαι 19) κ με ενδιαφερει πολυ αυτοσ ο τυποσ διοτι απο την πρωτη στιγμη ενιωθα τοσο ωραια και ανετα μαζι του.Εχουμε κοινη παρεα και οταν βρισκομαστε περναμε ολη την ωρα μαζι , γελαμε ,λεμε προσωπικα θεματα...και παντα υπαρχουν στιγμεσ που κοιτιομαστε χωρισ να λεμε τιποτα και το βλεμμα του ειναι τοσο εντονο πανω μου που με πιανει ταχυκαρδια!!!Παρ' ολα αυτα δεν κανει καποια παρα πανω κινηση και εγω δεν ξερω τι να υποθεσω.Ισωσ τον ενοχλει η ηλικια?τι να κανω???- Ερωτοχτυπημενη


Εύχομαι να τον ενοχλεί η ηλικία, και θα έπρεπε να σε ενοχλεί κι εσένα. Υπάρχουν 19χρονες που θα μπορούσαν να κάνουν «κάτι» με έναν 45άρη [ουπς 35ρη]. Αν ήσουν από αυτές, θα το ήξερες.


Θέλεις η πρώτη σου απόπειρα με το άλλη φύλο να είναι με κάποιον που έχει την τριπλάσια εμπειρία από εσένα, έχει τελείως άλλες προσδοκίες από τη ζωή, εντελώς άλλο πρόγραμμα, με εντελώς άλλη φυσική κατάσταση, που βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε κρίση μέσης ηλικίας, που δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται με νήπια αλλά με γυναίκες της ηλικίας του, για ένα μπλέξιμο που δε θα οδηγήσει πουθενά, αλλά θα σου δημιουργήσει και κατά πάσα πιθανότητα λάθος εντύπωση για το τι είναι οι άντρες;


________________
5.


Γειάα, λοιπόν πριν λίγο καιρό κατανόησα επιτέλους πως στον πλανήτη υπάρχουν άνθρωποι που είναι "ήσυχοι", αυτοί οι λιγομίλητοι, μερικές φορές ίσως και ανασφαλείς και άνθρωποι με έντονες προσωπικότητες, οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί σε έναν χώρο απ' τη στιγμή που εισήλθαν.. Το ξέρω πως η κατάταξη των ανθρώπων δεν σου αρέσει και αυτό φαίνεται πως κάνω τώρα, αλλά έτσι το βλέπω.. Νιώθω πως ανήκω στην πρώτη ομάδα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αποδεχτώ, γιατί βαρέθηκα να είμαι ντροπαλή και πάντα λιγομίλητη. Δεν εννοώ να γίνω ξαφνικά party animal αλλά υπάρχει κάποιος τρόπος να αλλάξω? Να μην περνάω τόσο απαρατήρητη? Να μην είμαι πια αόρατη?- Miss Invisible

Οι ήσυχοι δεν είναι απαραίτητα και αόρατοι. Υπάρχουν ήσυχοι που είναι γοητευτικοί και μυστηριώδεις, και όλοι θέλουν να τους κάνουν φίλους. Είσαι ένα άλλο χρώμα στην ανθρώπινη ποικιλία, γιατί να θέλεις να γίνεις κάτι που δεν είσαι; Υπάρχουν πολλοί που προτιμούν τους ήσυχους για παρέα: ας πούμε, οι υπόλοιποι ήσυχοι. Ή, οποιοσδήποτε.


Οι άνθρωποι με έντονες προσωπικότητες δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Εσύ τους θαυμάζεις επειδή νομίζεις ότι αυτό που θέλεις είναι αυτό που σου λείπει. Κακώς, και λάθος, και κρίμα. Οι έντονες προσωπικότητες για πολλούς είναι κουραστικοί άνθρωποι. Ο καθένας μας έχει το στυλ του και το γούστο του και είναι κατάλληλος για άλλα πράγματα. Να θέλεις να αλλάξεις τον εαυτό σου μόνο αν σου δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις με τους άλλους, και πάλι οι διορθώσεις μόνο μικρές θα μπορούν να είναι. Μπορείς να αμβλύνεις κάποια κουσούρια και να ενθαρρύνεις τα πλεονεκτήματα που έχεις ως χαρακτήρας, αλλά δεν είναι καλό να φαντασιώνεσαι ότι αν ήσουν αλλιώς θα σε πρόσεχαν περισσότερο. Από άλλα πράγματα εξαρτάται το αν περνάς απαρατήρητη ή όχι.

 

________________
6.

Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια και δεν έχω ιδέα πως να μαγειρεύω, πέρα από τα βασικά..υπάρχει σωτηρία?- Freshman


Τα βασικά είναι αρκετά για να ξεκινήσεις, αρκεί να έχεις διάθεση. Όπως ισχύει σε όλα τα πράγματα, απαιτείται εξάσκηση, πειραματισμός και χρόνος.


Ξεκίνα ρωτώντας τη μαμά σου, ή όποιον ξέρεις που μαγειρεύει καλά. Όταν σου δίνουν οδηγίες, να ρωτάς πάντα «γιατί». Γιατί αυτή η σειρά, γιατί τόσο νερό, γιατί τόσος χρόνος, γιατί να τα κόψω έτσι κι όχι αλλιώς. Έτσι μαθαίνεις να μαγειρεύεις και έτσι μαθαίνεις στο μέλλον να διαβάζεις συνταγές σωστά. Πρώτα μάθε να φτιάχνεις αυτά που έμαθες να τρως μεγαλώνοντας, γιατί αυτά ξέρεις να κρίνεις αν τα έκανες σωστά. Μάθε όλα όσα έμαθες να τρως, ένα ένα τα φαγητά που ξέρεις. Μετά δεν θα χρειάζεσαι άλλες οδηγίες.


________________
7.


ειμαι εκπαιδευτικος εδω και μερικα χρονια ομως η δολεια μυ δεν με γεμιζει πια. Θα ηθελα να ανοιξω ενα μαγαζι. Στην πραγματικοτητα δεν θελω τη γνωμη σου γι αυτο, ειμαι πολυ αποφασισμενη να το κανω. Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι αν ξερεις αν εχει κερδος ενα μαγαζι με συντηρητικα. Επισης αν γνωριζεις να μου πεις που να απευθυνθω για να τα προμηθευτω. Τελος, θα ηθελα να σε ρωτησω αν ξερεις τι τελοσπαντων ειναι τα συντηρητικα γιατι με απασχολουν ιδιαιτερα το τελευταιο διαστημα. Σευχαριστω εκ των προτερων.- Μαρίνα,

Πάλι καλά που δεν ρώτησες 'τι είναι μαγαζί και πώς να το ανοίξω'.


Αν το μαγαζί που θέλεις να ανοίξεις είναι μαγαζί με συντηρητικά, τότε οπωσδήποτε keep your day job.


(Αυτή την ερώτηση δεν θα την ξεχάσω ποτέ).


49

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
4# ειμαι η κοπελα τησ ερωτησησ4!πολυ ενδιαφερον οι απαντησεισ σασ και σεβαστεσ οι αποψεισ σασ!!! ειμαι σιγουρη εδω κ καιρο οτι με αυτον τν ανθρωπο δν θελω σχεση οχι εξαιτιασ τησ ηλικιακησ διαφορασ αλλα επειδη ειμαστε σε διαφορετικεσ φασεισ ζωησ!ωαι το παραδεχομαι μου αρεσει πολυ και εχω αισθηματα γιαυτον και επεδη τν ξερω πολυ καιρο και δν εχει κανει τπτ κ κραταει αποσταση βλεπω εναν ανθρωπο που με σεβεται.αυτο ειναι πολυ ωραιο κ δν θελω να χασω αυτον ανθρωπο απο τη ζωη μου! και ο μονοσ τροποσ ειναι να συνεχσουμε να περναμε καλα διχωσ να συμβει κατι παραπανω που μαλλον θα με πληγωσει...καλο μηνα σε ολουσ!!
Πάντως, η ερώτηση που προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη είναι αυτή με τον εξήντα φεύγα τύπο με τον καμμένο υπολογιστή (ο καμμένος παίζει πολύ γενικά), ο οποίος ζητούσε από την απελπισμένη νεαρή της ερώτησης να του αγοράσει τάμπλετ. Χαχαχαχα... τρολ ξετρολ, τη θυμάμαι και γελάω! :D
#2 Εμένα πάντως, αυτή η ερώτηση είναι που θα μου μείνει αξέχαστη. Μετά από τόσα χρόνια φεμινισμού, ισότιμων δικαιωμάτων, κλπ, κλπ, ακόμα κάποια νέα κορίτσια μιλάνε για την παρθενιά τους λες και είναι η κληρονομιά σπιτιού από τη γιαγιά. Κοπέλα μου, δε φταις εσύ, αυτοί που σου τα λένε φταίνε. Άκου την Α,μπα, ωραία τα λέει, και άκου και αυτό: Ο παρθενικός υμένας υπάρχει, βιολογικά, ώστε να προστατεύει την περιοχή από μικροτραυματισμούς πριν ξεκινήσει η φυσιολογική έκκριση υγρών κατά την προεφηβεία. Μετά, καθίσταται άχρηστος. Για αυτό και πολλές φορές απλώς σπάει και άνευ σεξουαλικής επαφής, μετά από έντονη άσκηση (συνήθως) ή, και έτσι στο άσχετο, από κάποιο απότομο τράβηγμα του σώματος (αυτό συνέβη σε εμένα. Στην αρχή νόμιζα απλώς ότι είχα αδιαθετήσει νωρίτερα από τις μέρες μου, όμως το αίμα δε συνέχισε. Μερικά χρόνια αργότερα, που ρώτησα το γυναικολόγο μου, μου είπε ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτο συνέβη, και ότι μάλιστα είναι και συχνό φαινόμενο). Και, για να γλιτώσεις χρόνο και κόπο: Μη σε νοιάζει τόσο πώς σε αξιολογεί ο άλλος (για όποιο λόγο-από την παρθενιά σου μέχρι το χρώμα τον μαλλιών σου και τα ενδιαφέροντά σου), γιατί δε μπορείς να το επηρρεάσεις. Εστίασε στο πώς αξιολογείς εσύ τον άλλο: το χαρακτήρα και το ποιόν του, γιατί μόνο επάνω σε αυτό μπορείς να αποφασίσεις, και, στο πόση αξία δίνεις εσύ στον εαυτό σου, γιατί, όπως έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος: "Καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία φροντίζει". Και η παρθενιά δεν αξίζει απολύτως τίποτα, ενώ το σεξ αξίζει αναλόγως με τον άνθρωπο που αποφασίζεις να το μοιραστείς.
η 7 εχει διατυπωθεί λάθος, η σωστή ερώτηση θα ήταν:Λενα είμαι αποφασισμένη και πλήρως συνειδητοποιημένη να ανοιξω ένα μαγαζί. δεν έχω κάποι ιδιαίτερη ερώτηση να σου κάνω. μόνο αν ξέρεις ενα μαγαζί με συντηρητικά έχει κέρδος; ξέρεις από που θα τα προμηθευόμουν; το κεφάλαιο πόσο θα είναι π θα χρειαστεί; κ ποιος θα τα αγοράζει; και τελος πάντων αι στο 2@##$ μπας και ξέρεις τι ειναι αυτα τα συντηρητικά γτ είμαι να σκάσω; τέλος σκεφτόμουν μηπως μπορείς να σου δωσω λεφτά αν έχεις να τσοντάρεις κι εσύ τίποτα και να μου το ανοίξεις γτ εχω πονοκεφαλιάσει πολύ;
Ειμαι η γνωστη Μαρινα, η εκπαιδευτικος (δασκαλα για τους αδιακριτους). Σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας. Απλα επειδη καποιοι με χαρακτηρισαν τρελη και τρολ χωρις να με ξερουν ηθελα να διευκρινισω πως μου καρφωθηκε αυτη η ιδεα. Επειδη τα καλοκαιρια ειμαι ανεργη, δουλευω ως μπαργουμαν και φετος το καλοκαιρι εφτιαχνα μοριακα σφηνακια και κοκτειλ. Επειδη ειδα οτι υπηρχε ζητηση σκεφτηκα να το επεκτεινω και ως ανησυχο πνευμα σκεφτηκα την επιχειρηση με τα συντηρητικα. Ακομα θα ήθελα να σας πω οτι η επιχειρηση εχει δρομολογηθει ήδη. Τέλος θα ήθελα να πω στους δυσπιστους και κακεντρεχεις οτι το γεγονος οτι δεν εφησυχαζομαι σ αυτο το σαπιο συστημα ειναι αν μη τι αλλο ενα καλο παραδειγμα για τα παιδια. Σας ευχαριστω ολους για το χρονο σας και θα χαρω να σας εχω πελατες ωστε να σας γνωρισω απο κοντα! πολλα φιλια σε ολους!
Βρε Μαρίνα! Δε νομίζω ότι έκανε εντύπωση το ανήσυχο πνεύμα σου, αλλά η προσδοκία να πάρεις επαγγελματικές συμβουλές για κάτι τόσο εξειδικευμένο (σχεδόν εξεζητημένο) από μία γενική στήλη, η οποία έχει ως θέμα-κυρίως κοινωνικά, αισθηματικά, ψυχολογικά και λοιπά κοινού ενδιαφέροντος θέματα. Θα χαρώ να γίνω πελάτισσα (αν και δε μπορώ να φανταστώ αυτή τη στιγμή πού θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω συντηριτικά, εκτός από το, αν υπάρχουνε σε μορφή σπρέι, για να ψεκάσω γονείς και φίλους της κοπέλας που ρώτησε την #2), αλλά η ερώτηση είναι λίγο κάπως....Σαν να ρωτάω τον ψυχολόγο μου πώς προγραμματίζονται ηλεκτρονικά οι μπουλντόζες, γιατί θέλω να γίνω αγρότισσα (ή κάτι τέτοιο). Σου εύχομαι κάθε επιτυχία πάντως!
Μαρίνα, δεν υπήρξε καμία διάθεση χλευασμού από την πλευρά μου σε διαβεβαιώ. Απλά ο τρόπος που έκανες την ερώτηση για ένα τόσο ιδιαίτερο θέμα που νομίζω οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε ξανακούσει (εμπορία συντηρητικών!) και στο τέλος η ερώτηση σου: Τι είναι τελών πάντων τα συντηρητικά; ) βγήκε απλά αστεία! Και ιδιαίτερα ανάμεσα στον κυκεώνα συναισθηματικων θεμάτων. Χαίρομαι πάντως ιδιαίτερα που δεν είσαι τρολ και είσαι μια φιλόδοξη και τολμηρή εν δυνάμει νέα επιχειρηματιας σε κάτι δε τόσο ασυνήθιστο. Καλές δουλειές και γράψε να μας πεις πώς πάει η επιχείρηση :)
#5 Λες... «υπάρχουν άνθρωποι που είναι "ήσυχοι", αυτοί οι λιγομίλητοι, μερικές φορές ίσως και ανασφαλείς». Πιστεύεις οτι οι άνθρωποι που μπαίνουν σε ένα χώρο και κάνουν «φασαρία» είναι λιγότερο ανασφαλείς; Ίσα ίσα το κάνουν για να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους και αυτό κάτι δείχνει. Όπως λέει και η Λένα, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται κουραστικοί. Ξέρεις πόσες φορές μου έχει έρθει να φωνάξω «σκάσε επιτέλους»;Είμαι ένα κοινωνικό άτομο θα έλεγα, έχω μια συνάδελφο η οποία είναι χαμηλών τόνων και λιγομίλητη. Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ τη θαυμάζω και χαίρομαι να κάνω παρέα μαζί της. Μην προσπαθήσεις να αλλάξεις, έχεις μια ξεχωριστή προσωπικότητα και πρέπει να είσαι περήφανη.
# 7 Έλα, πες την αλήθεια, πλάκα μας κάνεις! Μαρινάκι, εδώ παλεύουμε με νύχια και με δόντια να βγάλουμε τα συντηρητικά από την διατροφή μας και συ θες να το κάνεις και επιχείρηση; Θα πάρεις κόσμο στον λαιμό σου, σ'το λέω. Άνοιξε ένα με βιολογικά που είναι και της μόδας, ειδικά αυτά που πουλάνε προϊόντα χωρίς γλουτένη. Και οχι, δεν θα πρωτοτυπήσω, τι είδους εκπαιδευτικός είσαι;
#4 Κατ' αρχας ο 16 χρόνια μεγαλύτερος ειναι 35 και όχι 45. (Δεν είναι και τόσο αφύσικη διαφορά αν κοιτάξετε τριγύρω.)Πέρα από αυτό όμως, έχουμε και λέμε 30 με 45?35 με 50?40 με 55?Υποθέτω πως η διαφορά μειώνεται με τα χρόνια (που λένε), και γίνεται χειρότερη όσο πιο κοντά πέφτει στα συνολικά χρόνια που έχει περάσει το νεότερο μέλος του ζέυγους πάνω στη γη (οπως στην περίπτωση της ερώτησης). Υπάρχει και ένας σχετικός μαθηματικός τύπος νομίζω. Pure maths?
#1 Το θέμα σε αυτή τη φάση είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει πρόβλημα, απλά η καθημερινότητα σας δεν συμβαδίζει. Άλλες προτεραιότητες έχει η φίλη σου και άλλες εσύ, αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό. Προφανώς, στο παρελθόν είχατε άλλες συνήθειες, βρισκόσασταν περισσότερο και είχατε τον ίδιο σχεδόν ελεύθερο χρόνο. Δώσε της χώρο και χρόνο και άφησε το πάνω της να αποφασίσει, δίκιο έχει η α μπα.
Σχετικά με το 4.Συνήθως οι απαντήσεις σου, Λένα, με εκφράζουν αλλά και όταν δε με βρίσκουν σύμφωνη, πολλές φορές με προβληματίζουν και το εκτιμώ αυτό. Όμως, σήμερα, αυτό που απάντησες στην κοπέλα του 4, με τσίγκλισε να απαντήσω. Η πρώτη σου παράγραφος είναι αυτό που σκέφτομαι και εγώ για τις σχέσεις με διαφορά ηλικίας, πραγματικά όταν είσαι άτομο που μπορεί να διαχειριστεί τη διαφορά, το ξέρεις και μπαίνεις στα βαθιά με αρετή και τόλμη. Αρχίζοντας μετά να διαβάζω τη δεύτερη παράγραφο, μεταφέρθηκα σε άλλο σύμπαν, καθώς με έκπληξη διάβασα στερεοτυπικές έως και γενικευτικές σκέψεις τύπου "με εντελώς άλλη φυσική κατάσταση, που βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε κρίση μέσης ηλικίας, που δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται με νήπια αλλά με γυναίκες της ηλικίας του, για ένα μπλέξιμο που δε θα οδηγήσει πουθενά, αλλά θα σου δημιουργήσει και κατά πάσα πιθανότητα λάθος εντύπωση για το τι είναι οι άντρες".. Από πότε τσουβαλιάζεται σύσσωμο το ανθρώπινο ζευγάρωμα στο σακί των "ταιριαστών ηλικιών"? Από πότε η συμβατότητα της φυσικής κατάστασης(αυτό κι αν με τρέλανε, ειδικά όταν μιλάμε απλά για +- σαραντάρη/α) καθορίζει την επιλογή? Και πως μια πιο μικρή διαφορά ηλικίας μας δίνει τη "σωστή εντύπωση" για το τι είναι άντρες?!!!Αν μια δεκαεννιάχρονη έχει αναζητήσεις, ανάγκες, επιθυμίες που τις καλύπτει ένας αρκετά μεγαλύτερος άντρας, γιατί να τον απορρίψει επειδή την περνάει κατά πολύ ηλικιακά? Μήπως χάσει την ευκαιρία να ζήσει κάτι όμορφο, ουσιαστικό, βαθύ, που θα το θυμάται στη ζωή της με αγάπη αργότερα? Όχι επειδή ντε και καλά οι μεγαλύτεροι άνδρες τα προσφέρουν αυτά αλλά επειδή ο συγκεκριμένος μεγαλύτερος μπορεί να τα διαθέτει. Εκεί, λοιπόν, θέλω να καταλήξω. Το τσουβάλιασμα όλων των περιπτώσεων που προκαλούν αντιδράσεις λόγω της διαφορετικότητας των μερών που εμπλέκονται ΣΕ ΕΝΑ ΣΑΚΙ, με κάνει να επαναστατώ. Κάνουμε τόσο κόπο να μην παγιδευόμαστε σε στερεότυπα. Ας προσπαθήσουμε να δούμε με κατανόηση την ιδιαιτερότητα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά πριν αναθεματίσουμε τις διαφορές ηλικίας ή όποιες άλλες. ΄Σημείωση: είμαι 41, έχω εδώ και δυο χρόνια σχέση με τον άνθρωπό μου που είναι 23 χρόνια μεγαλύτερος και δεν εμπίπτουμε σε κανένα κλισέ τύπου "διαφορά φυσικής κατάστασης, προσδοκιών , προγράμματος" και ούτε είναι ζητούμενο "που οδηγεί η σχέση αυτή". Εμείς την οδηγούμε με καύσιμο τον έρωτά μας και την επικοινωνία μας.
Αν μια δεκαεννιάχρονη έχει αναζητήσεις, ανάγκες, επιθυμίες που τις καλύπτει ένας αρκετά μεγαλύτερος άντρας, γιατί να τον απορρίψει επειδή την περνάει κατά πολύ ηλικιακά? Πηγή: www.lifo.grKατά την άποψή μου,δε δουλεύει και ανάποδα αυτό σε τέτοιες ηλικίες.Διακρίνω πρόβλημα από την πλευρά του ωριμότερου.Αλλά μια άποψη είναι και η δική μου..
οκ, χαίρομαι που όλοι μπορούμε να συγκρίνουμε τόσο άνετα μια 19χρονη παρθένα στην Ελλάδα με μια 40χρονη ολοκληρωμένη γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι θα μεγαλώσουμε γερά και ανεξάρτητα παιδιά.Η κοπέλα μπήκε πρόσφατα στην ενηλικίωση, δεν έχει ξανακάνει ερωτική σχέση και δηλώνει ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που απλά κοιτάζεται και την περνάει 16 χρόνια. Sure, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ξέρει τι κάνει γιατί να την προειδοποιήσουμε;Kudos επίσης σε όσους έχουν στα 35 το ίδιο σώμα, λίμπιντο, ευλυγισία και διάθεση για σεξουαλική εξερεύνηση και εκμάθηση σε 3ους με τα 20. Είναι μαγεία ή τα συντηρητικά της 7?
Υπάρχουν 19 που μπορούν. Υπάρχουν 19 χρονες που δεν μπορούν. Η δεύτερη παράγραφος είναι γι ' αυτές. Άλλο να είσαι 19 και να είσαι με μεγαλύτερο ανθρωπο και εντελως άλλο να είσαι 41. Μην ταυτιζεσαι με την απάντηση, δεν ήταν για σένα. Εσύ τα τσουβαλιασες σε ένα σακί!
Λένα, αλίμονο αν ήμουν τόσο ομφαλοσκοπική ώστε να ταυτιζόμουν με τις απαντήσεις σου όταν αφορούν σε κάτι που ίσως να ομοιάζει με προσωπικά μου θέματα! Θέλει αφέλεια από την πλευρά μου να ταυτιστώ με μια απάντηση που απευθύνεται σε ένα νεαρό άνθρωπο με διαφορετικές εμπειρίες και προσλαμβάνουσες από τις δικές μου, και νομίζω αφελής δεν είμαι. Είναι δική σου ερμηνεία αυτή. Οκ.
Οι 35αρηδες παντως που εγω γοητευα στα 19 μου ηταν πολυ ανωριμοι και συναισθηματικά ασταθείς κι εγώ πολύ μικρή για να το καταλάβω.Συμφωνώ με την Α μπα και πιστεύω ότι δεν χρειαζεται τόση διαφορά ηλικίας για να ξεκινήσει κάποια τη σεξουαλική της ζωή.Συναισθηματική επαφή και επίγνωση των ορίων της είναι αυτά που θα δωσουν χρώμα σε μια σχέση.
@ανεγκέφαλοςΤελικά,έχω περιέργεια,υπάρχει κάποιο προσωπικό σου όριο στις ηλικίες;Με εβδομηντάρη να κάνει σχέση μια εικοσάρα;Γιατί έτσι όπως τα παρουσιάζεις δεν υπάρχει κανένα θέμα.Από τη δική μου πλευρά,σε γενικές γραμμές,σε τέτοιες τρυφερές ηλικίες υπάρχει ξεκάθαρο πρόβλημα.Ένα απ'αυτά είναι ότι η κοπέλα (ή το αντίστοιχο αγόρι/άντρας whatever) δεν ξέρει τι θέλει,ώστε να καλύπτεται κιόλας.Υπάρχουν εξαιρέσεις,όπου συναντάται μια ωριμότητα,αλλά και πάλι δεν είναι αρκετή.Και όταν λέω δεν ξέρει τι θέλει,εννοώ ότι ούτε τον εαυτό της ξέρει.Ούτε καν τις ανάγκες της.Είναι αυτό που είναι,είκοσι.Δε νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω πώς προκύπτουν τα συμπεράσματα για τον εαυτό μας μέσα από τις εμπειρίες της ζωής.Το μυαλό μπορεί να είναι πολύ μπροστά,αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.Και όταν λέω μπροστά δεν εννοώ ηλικιακά,αλλά κατά πόσο κάνει χρήση του ορθολογισμού,αν τον κατέχει.Από την άλλη,ο τριανταπεντάρης,όπως εγώ λ.χ.,πώς στο διάολο καλύπτεται από μια τέτοια σχέση.Ναι,το νεαρό κορμί είναι θελκτικό ίσως,αλλά από'κει και μετά τι;Γυναίκα θέλω.Κόρη αργότερα.Cheers and out.
3 Συμφωνώ απολύτως μαζί σου, σε πολλά από αυτά που λες, αλλά πρέπει να βάλεις μέσα στη σκέψη σου και τον πολιτισμικό (δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω με μια λέξη) παράγοντα. Αν πεθάνει ένα 17χρονο παιδί στην Αφρική, το σοκ θα είναι πολύ πιο μικρό απ'το αν πεθάνει ένα 17χρονο παιδι στον δυτικό κόσμο. Είναι η αντίφαση που σοκάρει, ο θάνατος σε μία ηλικία που θεωρείται ενάντια στη φύση, και σε μία ηλικία που σκέφτεται κάποιος, δεν βγάζει κάποιο νόημα να πεθαίνει κάποιος. Πολλοί, ειδικά μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο (Θεός?). Τέτοιου είδους θάνατοι, καταλύουν κάθε τέτοιου είδους θεωρίες, και αφήνουν τους ανθρώπους κενούς και φοβισμένους, ότι μπορεί να συμβεί και σ' αυτούς όσο "καλοί άνθρωποι" και να'ναι. Άρα ο λόγος της ύπαρξης τους δεν υπάρχει πια , ή μάλλον ποτέ δεν υπήρχε, απλά τώρα το πιστεύουν κι αυτοί.
1. Ειναι μια μικρη παρηγορια για τους συγγενεις του νεκρου να εισαι εκει, στον καναπε στη δυσκολη ωρα. Σα να δειχνει οτι το παιδι τους ειχε μια υποσταση, καποιοι ηρθαν να αποτησουν φορο τιμης, οτι σημαινε κατι εστω και λιγο για καποιους και ηρθαν να το δηλωσουν. Φανταζεσαι να μην πατουσε κανεις; Πως θα ενιωθαν οι γονεις του αν τον εθαβαν ολομοναχοι; ειμαστε μερος κοινωνικου συνολου στη ζωη και στο θανατο. Διαφωνω με τη Λενα, τα λεγομενα σου απλα ειναι στρωτα γραμμενα, κατα τα αλλα ειναι ημερολογιο προβληματισμενου εφηβου σε βαθος και ουσια.
Συμφωνω απολυτα μαζι σου, περα απο τη σωστη γραφη, αυτα που λεει ο ερωτων της 3 για μενα ειναι τελειως ακαιρα. Προσωπικα θεωρω την μεγαλυτερη τραγωδια στην ζωη να χανει ο γονιος το παιδι του,ενα γεγονοσ που συγκλονιζει τουσ παντεσ ποσο μαλλον οταν προκειται για ανθρωπους του κοντινου σου περιγυρου. Το πιθανοτερο ειναι οι συμμαθητες σου να εχουν περισσοτερη ευαισθησια απο εσενα που απορριπτοντας την συμπεριφορα τους πιστευεις οτι ξεχωριζεις απο τον περιγυρο σου τον οποιο μαλλον θεωρεις κατωτερο σου.
Toffee νομιζω οτι χωρις να το καταλαβω, αυτο που με ενοχλησε πιο πολυ ειναι αυτο που αναφερεις στο τελος, οτι θεωρει τον περιγυρο κατωτερο του. Και αυτο βγαινει στο κοσμο μικρε.
Συμφωνώ κι εγώ ότι σε περίπτωση θανάτου είναι πολύ ανακουφιστικό για τους συγγενείς του νεκρού να υπάρχει κόσμος τριγύρω, μία κοινωνική δραστηριότητα.
#6 Πέρα από τις συμβουλές τις Λένας θα σου έλεγα να αρχίζεις να πειραματίζεσαι με το γουόκ (σπουδαία επένδυση!!). Ψιλοκομμένα λαχανικά και ότι πρωτείνη θέλεις (από γαρίδες κλπ μέχρι ψιλοκομμένα μανιτάρια ή σόγια) και μετά πετάς μέσα και ότι σάλτσα θες (ταιλανδέζικη, γάλα καρύδας, σάλτσα ντομάτας κλπ) σπόρους τύπου ηλιόσπορο ή ακόμη και ξηρούς καρπούς (πχ κάσιους ή αιγίνης) και ρύζι μπασμάτι που τα σπάει ή noodles και έχεις κάθε φορά έναν διαφορετικό συνδυασμό (υπάρχουν πραγματικά εκατοντάδες!) και τρως και υγιεινά.. Εμένα με έχει σώσει. Επίσης όλα τα παραπάνω τα βρίσκεις εύκολα στο σούπερ μάρκετ στο τμήμα των έθνικ προιόντων και το μαγείρεμα στο γουοκ δεν απαιτεί ιδιαίτερη μαεστρία για απλές συνταγές τουλάχιστον. Το κλειδί είναι να μην φοβάσαι να πειραματιστείς και να κάνεις λάθος τις αναλογίες, γρήγορα θα το πιάσεις το νόημα και θα αρχίσεις να προσθέτεις και πιο 'περίεργα' υλικά για πιο ευφάνταστους συνδυασμούς, καλή επιτυχία!
#7 Μαρίνα, μου έφτιαξες την διάθεση χαχα, ειδικά η τελευταία πρόταση με γονάτισε.. Αν είσαι τρολ congrats το τερμάτισες, αν όχι, σε παρακαλώ μπες να μας διευκρινήσεις την κατάσταση (τι ακριβώς θες να πουλάς;;) και να μας πεις σε τι φάση βρίσκεσαι! Άσε που είμαι και πολύ περίεργη, όπως και πολλοί άλλοι, τι είδους εκπαιδευτικός είσαι.
Mayhem, είπαμε η κοπέλα θέλει να πουλάει συντηρητικά αλλά δεν ξέρει τι είναι τα...συντηρητικά. Τι δεν κατάλαβες από αυτή την τόσο συγκροτημένη και κατατοπιστική ερώτηση;; Λες όντως να μας δουλεύει;
#3 Επειδή προσωπικά περνάω πένθος εδώ και κάποιο διάστημα, να ξέρεις οτι η παρουσία και μόνο ανθρώπων που ήρθαν να τιμήσουν την μνήμη του ανθρώπου σου ή απλά να δώσουν το παρόν και να πουν μια κουβέντα συμπαράστασης, βοηθάει. Εγώ τουλάχιστον το εκτίμησα. Και δείχνει αν μη τι άλλο, οτι το γεγονός του θανάτου του δεν περνάει απαρατήρητο. Τώρα για ποιούς λόγους συμβαίνει αυτό είναι δευτερευούσης σημασίας.. Καταλαβαίνω όμως οτι περισσότερο αναφέρεσαι σε ανθρώπους που δεν γνώριζαν τόσο καλά τον συμμαθητή σου και σε αυτήν την περίπτωση είναι δύσκολη η επιλογή μεταξύ του να δώσεις το παρόν ή όχι όμως δεν θεωρώ μεμπτό το να το κάνεις με διακριτικό τρόπο ούτε θεωρώ μεμπτό το να βρίσκεις παρηγοριά για τα δικά σου προβλήματα μέσα από θλιβερά γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλους.Είναι απλά ή ανθρώπινη φύση! Εν κατακλείδι πάντως, τα συμπεράσματα σου, ή τουλάχιστον η συλλογιστική σου, είναι τόσο σωστά και ο τρόπος σκέψης σου τόσο αξιοθαύμαστος για την ηλικία σου που μένω άφωνη.. Εγώ έπρεπε να διαβάσω άπειρα βιβλία και να κάνω πολύ δουλειά με τον εαυτό μου για να σκέφτομαι με τέτοιο τρόπο..Εύγε!
#7 λοιπόν αν το ενδιαφέρον σου αγγίζει την παραγωγή προσθέτων και συντηρητικών τροφίμων, εδώ μιλάμε όχι για μαγαζί αλλά για βιομηχανία. Δες ας πούμε μερικές που υπάρχουν στην Ελλάδα (ομολογουμένως μικρού μεγέθους)http://directory.in.gr/ShowEntities.aspx?deid=2199Αν ενδιαφέρεσαι για εισαγωγή βελτιωτικών από το εξωτερικό, θα σου πρότεινα πρώτα να συνεννοηθείς με το Εμπορικό και βιομηχανικό Επιμελητήριο, να βρεις Διεθνείς Εκθέσεις Τροφίμων και ποτών να τις επισκεφτείς και να κάνεις την απαραίτητη έρευνα αγοράς.Να μία καλή: http://l.figlobal.com/fi-istanbul-2015-3/?gclid=CNr88dKV-MMCFbQatAodVFgAHAκαι άλλη μίαhttp://www.tecnofidta.com/ingles/Επειδή πιστεύω όμως ότι λόγω και της μόδας των dyi projects στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αναφέρεσαι σε πρόσθετα και συντηρητικά για την χειροποίητη κατασκευή καλλυντικών, σαπουνιών, κεριών κ.ά. θα μπορούσες να ανοίξεις μαγαζί και όχι βιομηχανία ή εισαγωγική εταιρεία, αρκεί να μην ήταν το κύριό σου εμπόρευμα.Δες ας πούμε αυτό το site http://www.candlemaking.gr/όταν ασχολείσαι με χειροκατασκευές πρέπει να προσφέρεις τα πάντα. από την πρώτη ύλη μέχρι το τελευταίο διακοσμητικό. Αλλιώς κέρδος δεν πρόκειται να έχεις.Τώρα βέβαια υπάρχουν και τα συντηρητικά που χρησιμοποιούνται στις ταριχεύσεις και τις μουμιοποιήσεις και γι'αυτά μπορώ να σου βρω λύση άμα θες. Είναι φίλος μου ο κος Μπαμπούλας στη Θεσσαλονίκη. Στείλε μήνυμα και θα πας συστημένη εκ μέρους μου.Είναι πολύ δουλειά να ξεκινήσεις κάτι από το απόλυτο μηδέν. Εγώ ως αγοράστρια 22 χρόνια μπορώ να στο επιβεβαιώσω. Σίγουρα πρέπει να αφήσεις τη δουλειά σου ως δασκάλα, συμφωνώ με τους υπολοίπους. Θα χρειαστείς επίσης και ένα έμπειρο άνθρωπο κοντά σου. Στο κεφάλαιο δεν μπορώ να συνεισφέρω, αλλά αν ενδιαφέρεσαι για ένα άψογο επαγγελματία με χρόνια εμπειρίας, πίστεψέ με θα σου κοστίσω όσο δύο αλλά θα βγάζω δουλειά για 10.Καλή τύχη.