To πρόσωπο του ΑIDS

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter
4

 

Το Νοέμβριο του 1990 το περιοδικό LIFE δημοσίευσε τη φωτογραφία ενός νεαρού άνδρα που ονομάζεται David Kirby.

 

Με σώμα τσακισμένο από το AIDS, το βλέμμα του καθηλωμένο σε κάτι πέρα από αυτόν τον κόσμο και με την οικογένεια του να τον περιβάλλει, ο David παίρνει τις τελευταίες του ανάσες.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

 

Ο David Kirby γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη στο Οχάιο. Υπήρξε δραστήριος ακτιβιστής των gay δικαιωμάτων στη δεκαετία του 1980 και ενώ ζούσε στην Καλιφόρνια αποξενωμένος από την οικογένειά του, προσβλήθηκε από HIV. Η κατάστασή του χειροτέρεψε. Όταν συνειδητοποίησε πως του έμεναν εβδομάδες, μέρες ίσως, επικοινώνησε με τους γονείς του.Ζήτησε να επιστρέψει σπίτι και να τού επιτρέψουν να πεθάνει κοντά τους.

Εκείνοι παρέμειναν δίπλα του ως τη τελευταία του πνοή.

 

Τη φωτογραφία τράβηξε ένας φοιτητής δημοσιογραφίας, ο Therese Frare. Ένας εθελοντής σε ομάδες βοήθειας ασθενών που ερασιτεχνικά κατάφερε να απαθανατίσει τις στιγμές που συγκλόνισαν και έμελλε να προκαλέσουν συγκίνηση αλλά και οργή.

 

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

Η φωτογραφία βραβεύτηκε όταν δημοσιεύτηκε, αλλά δύο χρόνια αργότερα έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης και προκάλεσε διεθνή σάλο όταν η Benetton την χρησιμοποίησε για τη παγκόσμια καμπάνια της.

 

Ακολούθησε θύελλα αντιδράσεων και η Καθολική εκκλησία την χαρακτήρισε προβοκάτσια, θεωρώντας πως αναπαριστά μια βλάσφημη απεικόνιση του Ιησού και της Παναγίας. Elle, Vogue και Marie Claire αρνήθηκαν να τη δημοσιεύσουν. Ακόμη και οι gay ακτιβιστές κατηγόρησαν την εταιρεία πως πουλάει ρούχα με θάνατο.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

Σήμερα, ο φωτογράφος μιλώντας στο Life, εξηγεί πως τότε δεν είχε αντιληφθεί την επιρροή των φωτογραφιών και πως δεν περίμενε πως θα κατάφερνε να συγκινήσει το ένα δις ανθρώπων που υπολογίζεται πως την έχουν δει από τις χιλιάδες αναδημοσιεύσεις.

 

Μέχρι και σήμερα δεν έχει βγάλει ούτε ένα σεντ από αυτές τις φωτογραφίες. Ούτε καν από τη Βenneton. Ποτέ του δεν υπέβαλε αξιώσεις για πνευματικά δικαιώματα.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

 

Φωτογραφία
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM

σχόλια

3 σχόλια
Αν και έβαλα ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ στο σχόλιο του onlyonce , ξανασκέφτηκα δυο - τρία πράγματα.Έχοντας δεί αρκετά ντοκιμαντέρ για το θέμα, με αφηγήσεις ανθρώπων που επέζησαν, κατανοώ γιατί η 1 Δεκεμβρίου θα πρέπει να 'ναι (και) μέρα τιμής για όσους έφυγαν μαζικά και με κλονισμένη αξιοπρέπεια το '80 αλλά και λίγο αργότερα. Για περίπου 10 χρόνια υπήρχε ένας ακήρυχτος πόλεμος που κυρίως οι πολίτες του Σαν Φρανσίσκο, αλλά και άλλων πόλεων τον έζησαν στο πετσί τους. Σχετικά πρόσφατα υπάρχει ένα πιο έντονο κύμα αφήγησης αυτής της πολύ ιδιαίτερης κατάστασης που βιώθηκε ως βόμβα (πχ το ντοκιμαντέρ How to survive a plague) όπου δείχνει τα τεράστια προβλήματα και το ζόφο που αντιμετώπισε η gay κοινότητα, τη προσπάθεια των λεσβιών και άλλων να σταθούν στο πλάι των αρρώστων, το πλέγμα σιωπής και ντροπής απο τις οικογένειες των παθόντων μέχρι τον καθένα, και φυσικά την αναλγησία του Ρόναλντ Ρήγκαν (και του ευρύτερου ομοφοβικού "συστήματος") που βοήθησε το πράμα πάρει αυτή τη κατρακύλα.Ισως ο τρόμος και ο μελοδραματισμός δεν είναι γενικά τόσο καλοί σύμμαχοι, αλλά όταν μιλάς για την πλέον πολιτική ασθένεια συνυφασμένη με την πλέον πολιτικά/κοινωνικά καταπιεσμένη ομάδα/μειονότητα, και όλο αυτό δεν έχει φανεί στις πολύ ανθρώπινες διαστάσεις του εξαιτίας του ταμπού, θεωρώ οτι τελικά υπάρχει χώρος στην επέτειο και για τον τρόμο και για το δράμα.Στο κάτω κάτω χιλιάδες άνθρωποι το βίωσαν ακριβώς έτσι, για πάρα πολλά χρόνια.
Πολυ καλα κανετε και δημοσιευετε αυτη τη φωτογραφια. Το aids ειναι χρονιο νοσημα,αν ξερει καποιος οτι το εχει κι ακολουθει αγωγη.Αυτη η εικονα κινητοποιει,δεν καθησυχαζει. Το Aids σκοτωνει ακομα κι ειναι κριμα.
Άντε πάλι τα ίδια... Αυτή η κατάσταση έχει παραγίνει πια. Έρχεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Είσαι δημοσιογράφος/εφημερίδα/έντυπο/ιστοσελίδα και αποφασίζεις να ασχοληθείς με το θέμα. Ωραία. Τι κάνεις λοιπόν; Κάνεις αφιέρωμα στο πώς ζούνε οι άνθρωποι με αυτό σήμερα; Παίρνεις συνεντεύξεις από ειδικούς γιατρούς σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις; Κάνεις λόγο για το ιατρικό θαύμα που έχουμε καταφέρει από το 95-96 και έχουμε μετατρέψει το HIV από θανατηφόρα ασθένεια σε χρόνιο νόσημα; Μιλάς για τα νέα φάρμακα που με ένα χάπι την ημέρα και με ολοένα λιγότερες παρενέργειες ζεις φυσιολογικά τη ζωή σου και δεν νοσείς ποτέ (δεν παρουσιάζεις AIDS); Μιλάς για το προσδόκιμο ζωής κάποιου που διαγιγνώσκεται με HIV σήμερα που είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό ενός "υγιούς" ανθρώπου; Μιλάς για συγκλονιστικές ιατρικές ανακαλύψεις όπως αυτή με τον υπερυπολογιστή που κατάφεραν να αναλύσουν πλήρως το καψίδιο του HIV;ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ βέβαια! Δημοσιεύεις φωτογραφίες από το 1990 (γιατί εν έτει 2013 για τέτοιες φωτογραφίες θα πρέπει ή να πας στην Αφρική ή να βρεις κάποιον τοξικομανή που έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση) δημιουργώντας μια τελείως λανθασμένη εικόνα για το σημαίνει HIV 23 χρόνια και κάμποσες εκατοντάδες ιατρικές εξελίξεις αργότερα και αντί να συμβάλλεις στην ουσιαστική ενημέρωση του κοινού, δημιουργείς εντυπώσεις με αποτέλεσμα ο άνθρωπος που θα διαγνωστεί αύριο ή ο συγγενής ή ο φίλος αυτού του ανθρώπου που θα ακούσουν τη λέξη HIV αύριο μεθαύριο να φέρουν στο μυαλό τους αυτή την εικόνα, που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την σημερινή πραγματικότητα.ΣΗΜΕΙΩΣΗ: επειδή σε αυτή τη χώρα η άγνοια πάει σύννεφο δεν πρόκειται να απαντήσω σε τυχόν γελοία σχόλια σχετικά με το πως είναι τα πράγματα και πως όχι. Είμαι οροθετικός εδώ και 2 χρόνια και γνωρίζω εκ των έσω πώς είναι η κατάσταση και τι ισχύει και για ποιους. Τέλος, υπάρχει και μια άλλη συγκλονιστική εφεύρεση που ακούει στο όνομα Google. Και ευτυχισμένο το 2014!!![ΑΠΑΝΤ. LIFO: Επειδή υπάρχει και το Google μπορείτε να βρείτε δεκάδες αφιερώματα και ενημερωτικά άρθρα του LIFO.GR που δημοσιεύονται κατά καιρούς, και να μη θεωρήσετε ότι αυτό είναι το μόνο που έχει γραφτεί. Είναι ένα από τα πολλά - και πιάνει το θέμα απ' αυτή τη σκοπιά, τιμώντας τους ανθρώπους που έζησαν και πέθαναν από την ασθένεια, κάποτε, όταν αυτή θεωρούνταν ανίκητη.]
Προς LIFO: Δεκτόν μεν, αλλά είναι μια πάγια τακτική των ΜΜΕ κάθε Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS να θέτουν στο επίκεντρο τον θάνατο, έστω κι αν το κάνουν από αγνές προθέσεις και όχι από άγνοια. Ανεξαρτήτως πρόθεσης πάντως, θεωρώ ότι τέτοια άρθρα και πάλι συμβάλλουν στη δημιουργία μιας πολύ λανθασμένης εντύπωσης. Το "marketing" του τρόμου που έγινε τις δεκαετίες του 80 και του 90, ενώ είχε πολύ καλούς λόγους και συμφωνώ απόλυτα που έγινε, δυστυχώς συνέβαλλε τρομερά στο να δημιουργηθεί ένας ρατσισμός και μια φοβία απέναντι στα οροθετικά άτομα, φαινόμενα που δυστυχώς υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Γι' αυτό και θεωρώ ότι τα ΜΜΕ σήμερα θα πρέπει να προσπαθήσουν να παρουσιάσουν μια πιο πραγματική και σύγχρονη εικόνα των ανθρώπων που ζουν με τον ιό.Ευχαριστώ πολύ πάντως για την απάντησή σας. Το εκτιμώ.