Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter
13
Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

Η ξαδέρφη μου ήταν το οργανωτικό μυαλό. Εγώ, ως μικρότερος δεχόμουν και ακολουθούσα. Η μυστική μας ομάδα ήταν βασισμένη στους Μυστικούς Εφτά και στις περιπέτειες του Πουαρό και της Μις Μαρπλ. Λεγόμασταν «Τα Σκιουράκια», απ' τους ήρωες Τσιπ και Νταίηλ, ιστορίες των οποίων εμφανίζονταν πότε-πότε στα Μίκυ Μάους. Εγώ ήμουν ο Τσιπ και η Μαρία ο Νταίηλ.

(H συνέχεια μετά τις έντεκα συμβουλές, απ' τα βιβλία των Μικρών Εξερευνητών, που πάντα μας βοηθούσαν...)

ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΩΜΑ

 

 

1)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

2)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

3)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

4)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

5)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

6)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

7)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

8)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

9)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

10) 

11)

Έντεκα χρήσιμες συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών Facebook Twitter

*****

 

Κάθε καλοκαίρι στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, στο εξοχικό μας, καταφέρναμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως κάποιο μυστήριο συνέβαινε κάπου εκεί κοντά. Και για να το αντιμετωπίσουμε, η ξαδέλφη μου κι εγώ, ήμασταν πάντα σε επιφυλακή. Κάναμε προπόνηση στο μπάσκετ και το τρέξιμο, αγοράζαμε φτηνά κιάλια, κλέβαμε προμήθειες απ' τα ψυγεία των δικών μας. Πάντα ήμασταν έτοιμοι να εξαφανιστούμε στο δάσος κυνηγώντας τους κακούς (τους οποίους συνήθως είχε εφεύρει ο ένας, ο άλλος το πίστευε ειλικρινά).

Σύμμαχός μας ήταν και το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών (το οποίο σύμφωνα με τον Νταν Ρόσα γράφτηκε από τους φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, περισσότερα εδώ). Οι Χιούι, Λιούι, Ντιούι, τα ανιψάκια του Ντόναλντ, το χρησιμοποιούσαν σε κάθε περιπέτεια - το άνοιγαν και σε δευτερόλεπτα είχαν την απάντηση: έβρισκαν το όνομα και τις ιδιότητες ενός σπάνιου φυτού, μάθαιναν πώς να προστατευτούν απ' την καταιγίδα, ανακάλυπταν πληροφορίες για τους πάντες και τα πάντα. (Τώρα ένα τέτοιο βιβλίο θα λεγόταν απλώς «λάπτοπ με wifi σύνδεση».)

Με το που βρήκαμε έναν απ' τους τόμους στο σούπερ μάρκετ του χωριού, εξασφαλίσαμε απ' τη γιαγιά και τον παππού τα χρήματα –δεν ήταν δύσκολο, μας έδιναν λεφτά «για μια σοκολάτα» κάθε φορά που μας έβλεπαν, και μάλιστα μας έδιναν και οι δύο σχεδόν ταυτόχρονα, κρυφά απ' τον άλλο, προφανώς λόγω κακής συνεννόησης.


Απομνημονεύσαμε τα κόλπα του βιβλίου και περιμέναμε την περιπέτεια να έρθει στην αγκαλιά μας...

Δεν ήρθε κι έτσι αναγκαστήκαμε να υποκριθούμε ότι το σπίτι απέναντι απ' το εξοχικό μας ήταν «πολύ ύποπτο». Όταν ξυπνούσε η Μαρία της έλεγα πως η παρακολούθηση που είχα κάνει είχε δείξει πως δύο ίδιοι άνθρωποι (ο δολοφόνος και ο σωσίας του;) μπαινόβγαιναν στον κήπο του όλο το πρωί. Μετά τη δική της παρακολούθηση η ξαδέρφη μου έλεγε πως είδε με τα κιάλια αυτούς τους δύο να κρατούν ένα μεγάλο διαμάντι προς τον ήλιο.

Ένα κι ένα κάνει δύο. Αποφασίσαμε πως οι «Σκίουροι» έπρεπε να ψάξουν το θέμα: ένα μεσημέρι που το αυτοκίνητο έλειπε φτιάξαμε την τσάντα μας. Φακός, μαγνητόφωνο, φωτογραφική μηχανή, χανζαπλάστ – και το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών. Ήταν ίσως η πιο έντονη στιγμή της ζωής μας.

Πηδήξαμε πάνω απ' το φράχτη. Ήμασταν μέσα στον κήπο του περίεργου σπιτιού (στο οποίο, στην πραγματικότητα, έμενε ένας απλός γεράκος). Εγώ κατέγραφα στο ογκώδες μαγνητόφωνο κάθε τι που βλέπαμε, μια γόπα τσιγάρου, ένα περιοδικό ανοιχτό στη σελίδα με τα ζώδια, μια φθαρμένη σαγιονάρα. Ταυτόχρονα η Μαρία άρχισε να βγάζει φωτογραφίες το εσωτερικό του σπιτιού. Σκεφτήκαμε ότι ίσως θα μπορούσαμε να ανοίξουμε την πόρτα: υπήρχε ένα κόλπο των Μικρών Εξερευνητών που έλεγε πώς να ρίξεις το κλειδί απ' την κλειδαρότρυπα πάνω σε κομμάτι χαρτιού που είχες βάλει κάτω απ' την πόρτα.

Καθώς το κάναμε αυτό ακούστηκε ένας θόρυβος. Το αυτοκίνητο είχε επιστρέψει. Τρέχοντας, κάναμε το γύρο του σπιτιού ψάχνοντας μέρος να κρυφτούμε, αλλά ήταν πια αργά. Ακούσαμε μια φωνή πίσω μας, κάποιος πλησίαζε, κάποιος μας φώναζε – πιθανότατα ο σωσίας του φονιά που είχε κλέψει το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου. Δεν είχαμε χρόνο πια να κρυφτούμε. Σκαρφαλώσαμε στον πίσω φράχτη και την τελευταία στιγμή πηδήξαμε έξω. Ακούσαμε τα ονόματά μας. Γυρίσαμε στο σπίτι τρέχοντας σαν τρελοί και δεν τολμήσαμε να ξαναπλησιάσουμε εκεί.

Παρ' όλα αυτά το επόμενο καλοκαίρι συνεχίσαμε με νέα όρεξη τις εξερευνήσεις και τις περιπέτειες – και, τελικά, δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που, δεκαετίες μετά, θα ξεκινούσα να γράφω αυτά τα βιβλία, με τους Αόρατους Ρεπόρτερ και τα αδέρφια ντετέκτιβ με μαγικές δυνάμεις. 

[Αυτά που έμειναν από εκείνη την ιστορία είναι μερικές κιτρινισμένες φωτογραφίες που δείχνουν το σπίτι από έξω (και εμάς να παίρνουμε εναλλάξ αστείες, ηρωικές πόζες), και φυσικά οι αναμνήσεις...] 

13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

8 σχόλια
χα χα χα ακόμα θυμάμαι σε επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς, όλη την οικογένεια να αλληθωρίζει προσπαθώντας να εξαφανίσει το χρυσό νόμισμα! Ένας ένας με τη σειρά
Έφαγα σκάλωμα τώρα, θυμάται κανείς κάτι ωραία βιβλιαράκια, τέλη 80s πρέπει να είχαν βγει (δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά, θα λέγαμε τώρα) σε τετραγωνιζέ σχήμα, που είχαν μέσα διάφορα tasks, ζωγραφικής, χαρτοκοπτικής κ.λπ.. Ο τίτλος τους έχω την εντύπωση ότι αφορούσε τις 4 εποχές ή κάτι τέτοιο.
Xμμ.. δεν ξέρω αν ήταν διαθέσιμα και σε βαλιτζάκι, εγώ τα είχα σκέτα πάντως. Το μόνα παραπάνω που θυμάμαι, από τότε, ήταν ότι τα εξώφυλλα ήταν ψιλομίνιμαλ: άσπρο background και γραμμικά σχέδια με σπιτάκια, δεντράκια, ποταμάκια κ.λπ., η γραμματοσειρά κάτι σε ανάλογο στυλ, century gothic/futura κ.λπ. και μέσα να 'χε ιλλουστρασιόν χαρτί ψιλοβαρύ, ξερω ‘γω καμιά 50αρια σελίδες, περισσότερο; ...Η «80s-παιδικά-βιβλία-κολλάζ-ζωγραφική-άνοιξη-καλοκαίρι» έρευνα λέξεων-κλειδιών στον γούγλη δεν αποδίδει, αν και βλέπω λοιπές χαριτωμένες αρχαιολογίες, όπως κασετίνες με ενσωματωμένες ξύστρες, ημ/μην/χρονολογία, φωτάκια ή μουσικές, θερμόμετρα, βαρόμετρα, οσμόμετρα ...τι victorinox και βλακείες!!!
και ΄γω αυτό:http://www.psihalos.gr/ergani/i-texniki-tou-mpatik.html(και τι επιτυχίες στα μπατίκ, τι να σου πω άλλο πράγμα! :-P, τι χλωρίνες και "χαλασμένα" ημί-μπατίκ ρούχα στο γυμνάσιο δεν λέγεται)αλλά δεν λέω αυτά ...σνιφ σνιφ
Τα έχω όλα.... Εμαθα τον κωδικα Μορς απο αυτα τα βιβλία, μερικές απλές φρασεις στην εσπεραντο (γκουχ και μερικές βρισιες γκουχ) Εφτιαξα οσο περισσότερες κατασκευες μπορουσα (Το κουτακι με τα ποντικακια απο κουκουτσια κορυφαιο) ΕΦΑΓΑ τον κόσμο να βρω ξυλο καταλληλο για φλογέρα (σιγα μην έβρισκα) και γεμισα τον τόπο τριματα από το καλο σαπουνι προσπαθωντας να το "σκαλίσω". Τι ωραιες εποχές....
Πρέπει να σου πω ότι τα έχω φτιάξει όλα στο χωριό. Όπως είχα φτιάξει με την αδελφή μου και μια σκηνή στην αυλή, την αιώρα από σχοινιά, τον ιπτάμενο μυρμηγκολέοντα με τα στάχυα και το κλουβάκι και τα ποντίκια με καρφίτσες και κουκούτσια από μήλα :-)
Αγαπημένο βιβλίο!! Το αναζητούσα για τα ανήψια μου τώρα τελευταία και δεν μπορώ να βρω σε ποιά κούτα μπορεί να έχει παραπέσει! Θυμάμαι ακόμα μία παράγραφο που μίλαγε για "αρχαιολογικά ευρήματα" και εμένα ένα ολόκληρο καλοκαίρι να έχω ξεχορταριάσει και ξελουλουδιάσει όλον μας τον κήπο ψάχνοντας να βρω αρχαία. Έβρισκα εν τω μεταξύ κάτι κομμάτια πέτρας σαν ασβέστη ή κιμωλία δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν και νόμιζα ότι έχω ανακαλύψει κάποιον τρομερό αρχαιολογικό θησαυρό :P Και η γιαγιά έξαλλη που της κατέστρεψα τον κήπο! Αγαπημένα επίσης και τα Πέντε Λαγωνικά και οι Μυστικοί Επτά!!! Αναζητούσαμε φανταστικούς εγκληματίες, εξερευνούσαμε άδεια σπίτια στο χωριό τα καλοκαίρια με την ελπίδα ότι θα προκύψει κάποιο "μυστήριο", παρακολουθούσαμε γείτονες (ιδιαίτερα κάτι παράξενους παππούδες που δεν μας πολυμιλούσαν ή μας τρόμαζαν) και άλλες όμορφες παιδικές θεωρίες και παιχνίδια που κανενός ενήλικα ο νους δε μπορούσε να συλλάβει ότι θα μας δημιουργούσε όταν μας έπαιρναν αυτά τα βιβλία...Να 'σαι καλά που τα επανέφερες στη μνήμη μου αν και ποτέ δεν είχαν ξεχαστεί...Όμορφα, ξέγνοιαστα χρόνια :) :)
Τι μας θυμησες τωρα βρε Αρη.. Και εγω με τα ξαδελφια μου, ειχαμε καποτε ενα τετοιο μικροκοσμο, και μιας και μεναμε μονιμα σε περιοχη με πολυ πρασινο, οι περιπετειες μας ηταν καθημερινες... Ακομα και τωρα που ειμαστε "σοβαροι" ενηλικες μας πιανει νοσταλγια για εκεινες τις ξεγνοιαστες μερες. Και με θλιβει που στην ηλικια που εμεις προσπαθουσαμε να φτιαξουμε το φανταστικο μας σπιτακι στο δασος, τα μικρα τωρα φτιανουν το αντιστοιχο εικονικο τους μικροκοσμο σε εφαρμογες τυπου farmville...
Πωπωωω τι μου θυμισες, τα ειχα και τα 9 (10;) βιβλια, τα αγαπημενα μου ηταν τα πρωτα 2 (δεν απεικονιζονται εδω).Ωραια η καλοκαιρινη περιπετεια, τυχεροι οσοι εχουν τετοιες παιδικες αναμνησεις.
Tέλεια βιβλιαράκια!Είχα αρκετά, αλλά στο μόνο που μπορώ να ανατρέψω αυτή τη στιγμή είναι ο τόμος Νο. 19 (!), που αφορούσε φυτά (...το είχα κρατήσει πρόχειρο γιατί έχει μία συμπαθητική συνταγή για σπιτικό ψωμί):-P